Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.372.2018.2.PR
z 16 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć wzorników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć wzorników. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 sierpnia 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka to polska spółka dostarczająca kompletne rozwiązania dla samochodowych napraw lakierniczych. Działalność Spółki koncentruje się na produkcji farb, lakierów, podkładów, barwników oraz innych tworzyw wykorzystywanych w szczególności w branży samochodowej. Wiodącą marką Spółki jest A. Produkty Spółki sprzedawane są za pośrednictwem dystrybutorów i przedstawicieli do sklepów i warsztatów lakierniczych w ponad 50 krajach.

W 2015 r. Spółka podpisała umowę z włoską spółką B (dalej: Dostawca) na dostawę systemu wzorników kolorów („C” system). System ten obejmuje wyprodukowanie przez Dostawcę:

• podstawowego/wyjściowego zestawu wzorników kolorów;
• corocznej aktualizacji wzorników kolorów o nowe/aktualne kolory.
  
  

Podstawowy/wyjściowy zestaw wzorników kolorów został wyprodukowany przez Dostawcę w 2016 r. W dniu 19 lipca 2016 r. Dostawca wystawił fakturę dokumentującą sprzedaż tych wzorników. Zgodnie z ustaleniami stron, część z tych wzorników (pocięta i złożona w formie tzw. color boxów) została od razu przetransportowana do Polski. Pozostała część wzorników będzie wysyłana do Polski w terminie późniejszym, zgodnie z harmonogramem ustalonym z Dostawcą, w latach 2016-2020. Wynika to z tego, że – jak wskazano powyżej – wzorniki podstawowe/wyjściowe są uzupełniane o coroczne aktualizacje, a następnie są wysyłane razem z bieżącą aktualizacją do Spółki (pocięte i złożone w formie tzw. color boxów). Dostawca obciąża Spółkę osobno za wyprodukowanie nowych wzorników (aktualizacje). Jak dotąd Spółka otrzymała dwie dostawy z pięciu planowanych.

W związku z wątpliwościami dotyczącymi rozliczenia VAT od ww. transakcji Spółka wystąpiła w 2017 r. z wnioskiem o indywidualną interpretację. W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że z informacji uzyskanych od Dostawcy wynika, iż ww. faktura z dnia 19 lipca 2016 r. została wystawiona dla celów statystycznych, w celu przekazania prawa własności color boxów. Interpretacja została wydana w dniu (…). Zgodnie z nią: Spółka właściwie uznała, że rozpoznaniu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega jedynie dostawa rzeczywista (partia dostarczonych wzorników) i właściwie określiła moment powstania obowiązku podatkowego, łącząc go nie z wystawionym przez Dostawcę dokumentem (fakturą wystawioną do celów statystycznych), lecz z momentem rzeczywistej dostawy towarów będącej przedmiotem danego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zatem obowiązek podatkowy powstał/powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała/będzie miała miejsce dostawa towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. W przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie powstał natomiast w momencie wystawienia przez Dostawcę faktury w lipcu 2016 r., ponieważ nie jest to faktura dokumentująca dokonaną/planowane dostawy towarów.

Spółka rozpoznawała zatem obowiązek podatkowy od WNT w odniesieniu do fizycznie otrzymanych dostaw wzorników, nie rozpoznała tym samym obowiązku podatkowego od całości faktury.

Po otrzymaniu interpretacji Spółka otrzymała jednak informację od Dostawcy, że ww. faktura Dostawcy nie jest wystawiona jedynie dla celów statystycznych, lecz jest to standardowa, włoska faktura VAT i Dostawca nie będzie wystawiał już innych faktur dokumentujących poszczególne wysyłki wzorników.

W związku z tym Spółka ponownie powzięła wątpliwość co do zasad rozliczenia WNT od ww. transakcji i postanowiła złożyć wniosek o interpretację.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa deklaracje VAT-7 za okresy miesięczne. Jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 1 sierpnia 2018 r. udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania.

1. Kiedy Wnioskodawca nabył prawo do rozporządzania całym zestawem wzorników wyprodukowanym w 2016 r.? Należy podać konkretną datę (dzień, miesiąc, rok).
   Odp. Wnioskodawca nabył prawo do rozporządzania całym zestawem wzorników, wyprodukowanym w 2016 r., dnia 19 lipca 2016 r., tj. z dniem wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę przez włoskiego Dostawcę.
2. Czy partie wzorników były i będą transportowane na terytorium Polski przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz?
   Odp. Partie wzorników będą transportowane do Polski na rzecz Wnioskodawcy.
3. Dodatkowo, należy wskazać daty (dzień, miesiąc, rok) dotychczas dokonanych dwóch transportów wzorników.
   Daty dotychczasowych transportów z zestawu wzorników wyprodukowanych w 2016 r.:
   • 2 sierpnia 2016 r. – 120 szt.
   • 8 sierpnia 2016 r. – 950 szt.
   • 22 września 2017 r. – 1 065 szt.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia wzorników powstał w dacie wystawienia faktury przez Dostawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia wzorników powstał w dacie wystawienia faktury przez Dostawcę.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 9 ustawy o VAT:

1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
   1. nabywcą towarów jest:
      1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
   dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka nabywa prawo do rozporządzania jak właściciel wzornikami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane/transportowane na terytorium Polski przez Dostawcę. Mamy tu zatem do czynienia z WNT wzorników. Okoliczność, że podstawowy/wyjściowy zestaw wzorników kolorów wyprodukowany przez Dostawcę w 2016 r. i zafakturowany w całości w dniu 19 lipca 2016 r. nie jest od razu w całości transportowany do Polski nie zmienia tej kwalifikacji. Dostawca wytworzył bowiem dla Spółki umówione wzorniki, Spółka – zgodnie ze szczegółową procedurą akceptacji, określoną w umowie z Dostawcą – dokonała odbioru technicznego tych wzorników, własność wzorników przeszła na Spółkę, Spółka ma prawo do rozporządzania tymi wzornikami jak właściciel. Jedynie ze względu na konieczność późniejszego uzupełnienia wzorników bazowych o aktualizacje, część wzorników – zgodnie z dyspozycją Spółki – będzie wysłana do Spółki w terminie późniejszym, zgodnie z ustalonym harmonogramem.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu WNT do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach WNT, wystawił fakturę dokumentującą dokonaną dostawę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jeżeli zatem Dostawca wystawił fakturę dokumentującą WNT w dniu 19 lipca 2016 r. i nie jest to faktura „statystyczna”, lecz standardowa faktura VAT, dokumentująca dostawę, a transport wzorników będzie realizowany w terminach późniejszych, zgodnie z ustalonym harmonogramem, to obowiązek podatkowy przy WNT powstanie dla Spółki w dacie wystawienia tej faktury przez Dostawcę.

Przedstawiony wyżej sposób interpretacji zdarzenia, którego dotyczy wniosek przedstawił również konsultant Krajowej Informacji Skarbowej. Spółka składając wniosek chce potwierdzić prawidłowość tego podejścia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towarów w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Zaznaczyć należy jednak, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego. Co istotne, o potraktowaniu transakcji jako wewnątrzwspólnotowej decydować muszą okoliczności faktyczne, a nie wola i przekonanie kontrahentów.

Aby daną transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wymagane jest spełnienie dwóch podstawowych warunków:

1. podmiot z jednego państwa członkowskiego (nie zawsze musi być podatnikiem VAT) musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel – tak więc na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
2. w wyniku dokonania dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym nie ma tu znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
   
   

Istotą wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 9 ust. 1 ustawy jest mowa o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności” lecz jako własność ekonomiczną.

Ustawa traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów także sytuacje, w których podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

I tak, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 11 ust. 1 ustawy).

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE. W 2015 r. Spółka podpisała umowę z włoską spółką (dalej: Dostawca) na dostawę systemu wzorników kolorów. Podstawowy/wyjściowy zestaw wzorników kolorów został wyprodukowany przez Dostawcę w 2016 r. Spółka – zgodnie ze szczegółową procedurą akceptacji, określoną w umowie z Dostawcą – dokonała odbioru technicznego tych wzorników, własność wzorników przeszła na Spółkę i ma ona prawo do rozporządzania tymi wzornikami jak właściciel. W dniu 19 lipca 2016 r. Dostawca wystawił fakturę dokumentującą sprzedaż wzorników i tego samego dnia Spółka nabyła prawo do rozporządzania całym zestawem wzorników wyprodukowanym w 2016 r. Partie wzorników są transportowane do Polski na rzecz Spółki. Zgodnie z ustaleniami stron, część z tych wzorników (pocięta i złożona w formie tzw. color boxów) została od razu przetransportowana do Polski. Pozostała część wzorników będzie wysyłana do Polski w terminie późniejszym, zgodnie z harmonogramem ustalonym z Dostawcą, w latach 2016-2020, ponieważ wzorniki podstawowe/wyjściowe są uzupełniane o coroczne aktualizacje, a następnie są wysyłane razem z bieżącą aktualizacją do Spółki (pocięte i złożone w formie tzw. color boxów). Spółka dotychczas otrzymała trzy transporty z zestawu wzorników wyprodukowanego w 2016 r., tj. w dniu 2 sierpnia 2016 r. – 120 szt., 8 sierpnia 2016 r. – 950 szt. oraz 22 września 2017 r. 1 065 szt.

Wątpliwości Spółki dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia partii wzorników.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że nie zostały spełnione warunki, aby przemieszczenie wszystkich poszczególnych partii wzorników uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Jak wskazała Spółka, nabyła ona prawo do rozporządzania całym zestawem wzorników, wyprodukowanym w 2016 r., w dniu 19 lipca 2016 r. i posiada prawo jego własności. Zatem w konsekwencji nabycia przez Spółkę prawa do rozporządzania jak właściciel całym zestawem wzorników, nie został on w całości przemieszczony z terytorium Włoch na terytorium Polski.

Jedynie dwie pierwsze dostawy partii wzorników, przetransportowanych w dniach 2 i 8 sierpnia 2016 r., można uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, ponieważ w wyniku ich dostawy zostały one przetransportowane na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 20 ust. 5 ustawy – w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę dokumentującą dokonaną dostawę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zatem obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów przetransportowanych na terytorium kraju w dniach 2 i 8 sierpnia 2016 r. powstał w dniu wystawienia faktury przez włoskiego Dostawcę, tj. dnia 19 lipca 2016 r.

Natomiast w związku z dostawą partii wzorników przetransportowanych do Polski w dniu 22 września 2017 r. oraz kolejnych dostaw w przyszłości należy wskazać, że nie stanowi ona/nie będą one stanowiły wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, ponieważ w wyniku ich dostaw nie zostały/nie zostaną te partie wzorników przetransportowane na terytorium kraju.

Spółka nabywając w dniu 19 lipca 2016 r. prawo do rozporządzania partią wzorników przetransportowanych w dniu 22 września 2017 r. oraz partiami wzorników, które dopiero zostaną przetransportowane w przyszłości działała w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Włoch) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. Należy podkreślić, że o tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym partia wzorników przetransportowana w dniu 22 września 2017 r. oraz kolejne partie wzorników, które zostaną przetransportowane w przyszłości zostały nabyte przez Spółkę na terytorium Włoch w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Transporty ww. partii wzorników stanowią/będą stanowić przemieszczenia przez Spółkę własnych towarów (poszczególnych partii wzorników), tj. wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że przez działalność gospodarczą, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy należy rozumieć wszelkie działania podatnika spełniające definicję zawartą w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy oraz art. 9 ust. l dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakakolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu – bez względu na miejsce, gdzie działalność ta jest wykonywana. Zatem działalność gospodarcza, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, to także działalność gospodarcza prowadzona przez podatnika na terytorium kraju.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przemieszczeniami towarów (partii wzorników) na rzecz Spółki – podatnika podatku od wartości dodanej, należących do tego podatnika, z terytorium Włoch na terytorium kraju, które zostały przez Spółkę nabyte i mają służyć jej działalności gospodarczej. Tym samym Spółka jest zobowiązana wykazać przemieszczenia własnych towarów (w dniu 22 września 2017 r. oraz kolejne) z Włoch na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy.

Zasada określenia obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów na podstawie wystawionej faktury, o której mowa w art. 20 ust. 5 ustawy, nie ma zastosowania w sytuacji, w której podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zatem skoro jak wyżej wyjaśniono w analizowanej sprawie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowymi przemieszczeniami własnych towarów (w dniu 22 września 2017 r. oraz kolejnych partii w przyszłości), o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, to wystawiona faktura przez Dostawcę nie ma/nie będzie miała wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów przetransportowanych na terytorium kraju:

1. w dniach 2 i 8 sierpnia 2016 r. powstał w dniu wystawienia faktury przez włoskiego Dostawcę, tj. dnia 19 lipca 2016 r.;
2. w dniu 22 września 2017 r. powstał 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono towary z Włoch na terytorium kraju, tj. w dniu 15 października 2017 r.
   
   

W odniesieniu do przyszłych dostaw partii wzorników obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowych ich nabyć powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostaną przetransportowane na terytorium kraju.

Odpowiadając na pytanie należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia wzorników powstał w dacie wystawienia faktury przez Dostawcę jedynie dla dostaw partii wzorników przetransportowanych w dniach 2 i 8 sierpnia 2016 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy – ocenione całościowo – jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.