Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.358.2018.1.BS
z 14 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania odsprzedaży praw do lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania odsprzedaży praw do lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 14 grudnia 2016 r. została zawarta umowa deweloperska potwierdzona aktem notarialnym pomiędzy podatnikiem – Wnioskodawczynią i jej mężem a deweloperem. Na mocy umowy podatnik – Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo do lokalu, za które zaświadczyli pieniężnie na rzecz Dewelopera na poczet ceny nabycia tego prawa. Zakup praw do lokalu nie został opodatkowany podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ deweloper zobowiązany był podatkiem VAT.

Celem zakupu lokalu mieszkalnego przez podatnika i jej męża nie była inwestycja, a zamiar zamieszkania w lokalu. W trakcie realizacji zadania inwestycyjnego przez dewelopera podatnik – Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowili odsprzedać prawa do lokalu osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Decyzja została podyktowana przez powiększenie się rodziny podatnika i zamiar zakupu większego lokalu mieszkalnego.

Przy odsprzedaży praw podatnicy zamierzają uzyskać korzyść pieniężną, którą opodatkują podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie złożenia zeznania PIT-39.

Podatnik – Wnioskodawczyni od połowy roku 2017 prowadzi również działalność gospodarczą polegającą na odsprzedaży nieruchomości wyłącznie na rynku wtórnym i wyłącznie na rzecz osób fizycznych, korzystając przy tym ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Podatnik – Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT. Sprzedawane nieruchomości podatnik – Wnioskodawczyni nabywa od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamiarem odsprzedaży praw do lokalu przez podatnika – Wnioskodawczyni i jej męża poza działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika, czynność ta zostanie uznana jako działalność klasyfikowana i opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według Podatnika czynność odsprzedaży praw do lokalu mieszkalnego nabytych od dewelopera na rynku pierwotnym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Prawa zostały nabyte przez podatnika i jej męża jako majątek prywatny, wspólny. Zakup praw do lokalu nie miał charakteru inwestycyjnego. Zysk ze sprzedaży praw przez podatnika / osobę fizyczną drugiej osobie fizycznej nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy czy usługę w rozumieniu art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Z przywołanego wyroku wynika, że „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że na mocy umowy z dnia 14 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła prawo do lokalu, za które zaświadczyła pieniężnie na rzecz Dewelopera na poczet ceny nabycia tego prawa. Celem zakupu lokalu mieszkalnego był zamiar zamieszkania w lokalu. W trakcie realizacji zadania inwestycyjnego przez dewelopera Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowiła odsprzedać prawa do lokalu osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Decyzja została podyktowana przez powiększenie się rodziny Wnioskodawczyni i zamiar zakupu większego lokalu mieszkalnego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawczyni od połowy 2017 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na odsprzedaży nieruchomości wyłącznie na rynku wtórnym i wyłącznie na rzecz osób fizycznych. Nieruchomości te Wnioskodawczyni nabywa od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii skutków podatkowych planowanej odsprzedaży praw do lokalu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku – celem zakupu lokalu było wykorzystywanie go na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni i jej rodziny, nie można uznać, że w przypadku opisanego zbycia praw do ww. lokalu Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zbycie tego prawa nastąpi w ramach rozporządzania własnym majątkiem Wnioskodawczyni i będzie działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, w opisanym zdarzeniu przyszłym, odsprzedaż praw do lokalu mieszkalnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ponieważ stroną wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji jest Wnioskodawczyni – należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawczyni, a nie małżonka Wnioskodawczyni.

Podkreślić także należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie podnoszone w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.