Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.327.2018.1.SM
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP – 26 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku prowadzonych zajęć dydaktycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku prowadzonych zajęć dydaktycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W najbliższym czasie Wnioskodawca rozpoczyna prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Jest nauczycielem przedmiotów ścisłych. Ponadto ma certyfikat nauczyciela japońskiego liczydła. W ramach działalności (PKD 85.59.B) planuje od września prowadzenie zajęć dla dzieci z zakresu matematyki: nauka obliczeń za pomocą japońskiego liczydła, nauka matematyki z klockami Lego, informatyki: nauka programowania, w tym robotów oraz innych zajęć typu korepetycyjnego z matematyki, fizyki i informatyki. Swoimi usługami chce objąć dzieci w wieku od 3 do 25 lat oraz o ile będzie taka potrzeba również dorosłych, w tym nauczycieli.

W przyszłości może okazać się, że Wnioskodawca nie będzie w stanie sam prowadzić zajęć dla dzieci i będzie musiał posiłkować się okresowo zatrudnieniem na podstawie umowy zlecenia innych nauczycieli do wspierania Go w prowadzeniu takich zajęć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prowadząc osobiście wymienione wyżej zajęcia dla dzieci i dorosłych Wnioskodawca może zastosować zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 i czy zwolnienie z VAT obejmuje też dostawę towarów do prowadzenia zajęć (liczydła, klocki Lego, podręczniki, ćwiczenia itp.)? Czy Wnioskodawca musi wystawiać fakturę uczestnikom zajęć za takie zajęcia i towary?
2. Czy takie zwolnienie może zastosować również w przypadku, gdy na Jego zlecenie będą je prowadzić inne osoby z wykształceniem pedagogicznym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Według Wnioskodawcy może zastosować zwolnienie z VAT zajęć i towarów do ich przeprowadzenia, ale tylko do tych, które prowadzi osobiście dla dzieci. W tym przypadku nie ma też obowiązku wystawiania faktury. W przypadku szkolenia nauczycieli i innych dorosłych nie może zastosować zwolnienia z VAT i musi wystawiać fakturę.

Ad 2

Zwolnienia z VAT Wnioskodawca nie może zastosować w przypadku, gdy na Jego zlecenie pracują inni nauczyciele. W tym przypadku również musi wystawić fakturę za zajęcia i dostarczone towary.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem w polskich przepisach regulacji art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Przywołany przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku od towarów i usług świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez te przedszkola, szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Należy zaznaczyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie prywatnych lekcji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zajętym w wyroku C-445/05 z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. Z kolei, w wyroku C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz, Trybunał stwierdził, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE).

W orzeczeniu C-445/05 Trybunał również wskazał, że pojęcie edukacja szkolna i uniwersytecka nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

Trybunał w powyższym orzeczeniu wyznaczył szeroki zakres interpretacyjny pojęcia edukacja szkolna i uniwersytecka, z uwagi na różny sposób organizacji systemu nauczania w państwach członkowskich. Polski ustawodawca zwolnił od VAT nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące wyłącznie kształcenie powszechne lub wyższe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozpoczyna prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Jest nauczycielem przedmiotów ścisłych. Ponadto ma certyfikat nauczyciela japońskiego liczydła. W ramach działalności (PKD 85.59.B) planuje od września prowadzenie zajęć dla dzieci z zakresu matematyki: nauka obliczeń za pomocą japońskiego liczydła, nauka matematyki z klockami Lego, informatyki: nauka programowania, w tym robotów oraz innych zajęć typu korepetycyjnego z matematyki, fizyki i informatyki. Swoimi usługami chce objąć dzieci w wieku od 3 do 25 lat oraz o ile będzie taka potrzeba również dorosłych, w tym nauczycieli.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii, czy prowadząc osobiście ww. zajęcia dla dzieci i dorosłych może zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 827 ustawy i czy ww. zwolnienie obejmuje również dostawę towarów do prowadzenia zajęć.

W rozpatrywanej sprawie analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wniosków płynących z przywołanego orzecznictwa prowadzi do stwierdzenia, że jeżeli Wnioskodawca, który jest nauczycielem przedmiotów ścisłych, posiadającym dodatkowo certyfikat nauczyciela japońskiego liczydła, planuje osobiście prowadzić zajęcia z zakresu matematyki: nauka obliczeń za pomocą japońskiego liczydła, nauka matematyki z klockami Lego, informatyki: nauka programowania, w tym robotów oraz innych zajęć typu korepetycyjnego z matematyki, fizyki i informatyki i tymi usługami chce objąć m.in. dzieci w wieku od 3 do 25 lat, to czynności te będą zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi te będą bowiem stanowić usługi prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, wykonywane przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek. Spełnione będą zarówno przesłanki podmiotowe, jak i przedmiotowe wynikające z treści tego przepisu.

Zwolniona od podatku będzie również dostawa towarów do prowadzenia tych zajęć (liczydła, klocki Lego, podręczniki, ćwiczenia, itp.).

W tej sytuacji należy bowiem odnieść się do natury świadczeń złożonych.

Aby móc określić, że dana czynność jest czynnością kompleksową (jednolitą/złożoną), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Należy zauważyć, że zarówno w polskich przepisach jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy i orzecznictwo w tym zakresie jest jednolite. Problem świadczeń złożonych został przeanalizowany przez TSUE m.in. w toku sprawy C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd a Commissioners of Customs and Excise, w wyroku w sprawie C-41/04 między Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV a Staatssecretaris van Financien, jak również w sprawie Aktiebolaget NN a Skatteverket (C-111/05). Trybunał uznał w tych sprawach, że każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. Stwierdził, że należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

O świadczeniu złożonym można zatem mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów do prowadzenia opisanych powyżej zajęć (liczydła, klocki Lego, podręczniki, ćwiczenia, itp.) wraz ze świadczonymi osobiście usługami nie ma charakteru niezależnego, lecz elementy te stanowią jedno świadczenie - usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli, zwolnione od podatku stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Natomiast nie można uznać, że zwolnione od podatku będzie prowadzenie tych zajęć (i dostawa towarów do ich świadczenia) w sytuacji osobistego ich prowadzenia przez Wnioskodawcę na rzecz dorosłych, w tym nauczycieli. Z sytuacji przedstawionej we wniosku nie wynika bowiem, że osoby te (dorosłe, w tym nauczyciele) są osobami uczącymi się (np. na poziome ponadpodstawowym czy wyższym). Nie można zatem uznać, że Wnioskodawca (nauczyciel) będzie wykonywać usługi prywatnego nauczania na rzecz tych osób, czy to na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym, o których mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Zatem prowadząc osobiście wymienione wyżej zajęcia dla dorosłych (nie uczących się) Wnioskodawca nie może zastosować zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również obowiązku wystawiania faktur VAT w ww. przypadkach.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
   

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca prowadząc osobiście opisane we wniosku zajęcia dla dzieci, które wraz dostarczanymi na te zajęcia towarami (pomocami) są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, nie ma obowiązku wystawiania faktur VAT w myśl uregulowań ww. art. 106b ust. 2 ustawy – z uwzględnieniem zapisów art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy.

W sytuacji wykonywania ww. świadczeń na rzecz dorosłych, w tym nauczycieli (nie uczących się), które to świadczenia nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury na żądanie tych osób stosownie do uregulowań ww. art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy.

Zatem oceniając całościowo stanowisko w zakresie pytania nr 1, należy uznać je za prawidłowe.

Ad 2

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość korzystania z ww. zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdy na zlecenie Wnioskodawcy zajęcia będą prowadzić inne osoby z wykształceniem pedagogicznym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, wyżej powołanych regulacji prawnych oraz przytoczonego orzecznictwa TSUE prowadzi do stwierdzenia, że opisane powyżej zajęcia prowadzone przez zatrudnionych przez Wnioskodawcę nauczycieli nie będą objęte zwolnieniem od podatku przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy. W tej sytuacji nauczycieli tych nie będzie łączyć bezpośrednia relacja umowna z uczestnikami zajęć, tj. z nabywcami tych usług, lecz z Wnioskodawcą, jako zatrudniającym, gdyż nauczyciele będą działać w charakterze podwykonawców świadczonych przez Wnioskodawcę usług, a więc nie będą wykonywać tych czynności bezpośrednio na rzecz osób będących ich adresatami.

Wobec tego, czynności te (łącznie z dostarczanymi do prowadzenia zajęć towarami) nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Tym samym w sytuacji prowadzenia zajęć przez nauczycieli pracujących na zlecenie Wnioskodawcy, będzie On miał obowiązek wystawienia faktury VAT na żądanie tych osób w myśl uregulowań ww. art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.