2018.08.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.393.2018.2.MP
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 23 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 12 lipca 2018 r. (doręczone w dniu 17 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez producenta filmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez producenta filmu.

Wniosek uzupełniono w dniu 23 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 12 lipca 2018 r. (doręczone w dniu 17 lipca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Ośrodek jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną, będącą również czynnym podatnikiem VAT.

Celem Wnioskodawcy jest prowadzenie wielokierunkowej działalności rozwijającej i zaspakajającej potrzeby kulturalne mieszkańców miasta , propagowanie lokalnej historii i tradycji, promocja miasta oraz kultury polskiej i zagranicznej.

Do zakresu działalności Wnioskodawcy należy:

edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę;
upowszechnianie pamięci o dążeniach niepodległościowych narodu polskiego oraz upamiętnianie rocznic historycznych związanych z walką o niepodległy byt Państwa Polskiego, jego kulturę i historię;
edukacja społeczności lokalnej w zakresie dziedzictwa narodowego, tradycji oraz wartości rodzinnych;
podejmowanie działań na rzecz utrzymania łączności kulturowej z rodakami znajdującymi się poza granicami Państwa Polskiego, w szczególności z terenów należących do II Rzeczypospolitej Polskiej;
działanie na rzecz dialogu między grupami narodowymi i religijnymi zamieszkującymi na przestrzeni dziejów miasta;
promocja miasta.

Realizacja zadań Ośrodka następuje poprzez:

organizację spektakli, koncertów, festiwali, odczytów, warsztatów, projekcji;
produkcję i koprodukcję filmów, audycji i materiałów do audycji lub ich opracowanie;
organizację projekcji filmowych i multimedialnych, konferencji, konkursów oraz ze świadkami historii, spotkań autorskich i akcji związanych z historią;
działalność wydawniczą i wystawienniczą;
współpracę z instytucjami, stowarzyszeniami, fundacjami i organizacjami społecznymi mającymi zbieżne z Ośrodkiem cele;
współpracę kulturalną z zagranicą, zwłaszcza z miastami partnerskimi;
współpracę ze środkami masowego przekazu dla rozpropagowania podejmowanych działań.

Wnioskodawca prowadzi działalność statutową nieodpłatną jak również odpłatną działalność statutową oraz inną działalność gospodarczą np. wynajem sal, w ramach prowadzonej działalności stosuje tak zwany prewspółczynnik (zgodnie art. 86 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług), ponieważ nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie podatku do każdego z tych typów działalności.

Wnioskodawca w roku bieżącym ma podpisać umowę, której przedmiotem jest koprodukcja filmu fabularnego. Stanie się tym samym koproducentem filmu.

Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca zobowiązuje się wypłacić producentowi wynagrodzenie- wkład koprodukcyjny w kwocie określonej w umowie na podstawie wystawionej przez producenta faktury VAT.

Wkład finansowy Wnioskodawca otrzymał od Organizatora w formie dotacji celowej.

Zapisy umowy "mówią" że producent filmu fabularnego przekaże koproducentowi prawa autorskie i pokrewne do filmu którego Wnioskodawca zostanie koproducentem. Wnioskodawca otrzyma również prawo do wpływów z dystrybucji kinowej, telewizyjnej oraz videogramów w Polsce i za granicą w wysokości zgodnej z udziałem zawartym w umowie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 lipca 2018 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje :

Film na podstawie powieści. Jest to opowieść o dziennikarzu, pragnącym w 2004 roku naświetlić kulisy wydarzeń mających miejsce podczas protestów robotniczych w 1976 roku. Ginie wówczas ksiądz ze szczególną perfidią prześladowany przez służby w latach 70. Tajemnicę jego śmierci może wyjaśnić tylko spotkanie z pozbawionym skrupułów i cynicznie manipulującym ludźmi wysokim funkcjonariuszem SB. Film o sporym potencjale frekwencyjnym, mogący zainteresować szersze grono odbiorców.

Film ten promuje historię miasta w kraju i zagranicą, przedstawiając wydarzenia jakie miały miejsce 25 czerwca 1976 r. oraz ukazuje postać księdza, polskiego księdza katolickiego, działacza opozycji w okresie PRL, proboszcza parafii.

Wnioskodawca podpisał w dniu 9 lipca 2018 r. umowę z producentem filmu na realizację przedsięwzięcia polegającego na wyprodukowaniu, na warunkach koprodukcji filmu, na podstawie scenariusza i w oparciu o kosztorys.

W kosztorysie przedstawione są koszty produkcji całego filmu ze wskazaniem kosztów które będą finansowane z wkładu Ośrodka. Na podstawie tej Umowy Producent zobowiązuje się do wyprodukowania Filmu, natomiast Wnioskodawca zobowiązuje się do współfinansowania produkcji na warunkach i w określonej wysokości. Wnioskodawca na podstawie Umowy nabywa 10,53% udziałów w autorskich prawach majątkowych do Filmu oraz udział w zysku z dystrybucji Filmu w takim samym procencie.

Ośrodek nie będzie dystrybutorem filmu. Z zapisu umowy wynika że wersja podstawowa Filmu będzie własnością Producenta, przy czym wyłącznie Producent będzie uprawniony do dystrybucji Filmu. Producent będzie informował Wnioskodawcę o negocjowanych i zawieranych umowach dystrybucyjnych, nie rzadziej niż raz na kwartał. Wnioskodawca uzyskuje 10,53 % udziału w prawach do zysku z dystrybucji i redystrybucji Filmu.

Ponadto Producent wyraził zgodę na organizowanie przez Wnioskodawcę po upływie 3 miesięcy od premiery kinowej odpłatnego prezentowania filmu, a Wnioskodawca oświadcza, że uzyskany zysk netto (przychód, pomniejszony o uzasadnione koszty), przekaże Producentowi proporcjonalnie do określonego powyżej prawa do zysków. Rozliczenie następować będzie kwartalnie.

Dystrybucją filmu w kraju i za granicą nie będzie się zajmować Ośrodek . Dystrybutorem może być Producent lub firma zajmująca się dystrybucją i to oni będą rozliczali podatek należny z dystrybucji filmu z pominięciem sytuacji, gdzie Wnioskodawca będzie odprowadzał podatek należny z odpłatnej prezentacji filmu.

Zgodnie z zapisem umowy Ośrodek będzie otrzymywał 10,53% wpływów netto, gdzie za „Wpływy netto” uważa się całkowity przychód z eksploatacji Filmu w kraju i za granicą, pomniejszony o koszty związane z uzyskaniem przychodów z eksploatacji, rynkowo i ekonomicznie uzasadnione, tj. koszty sporządzenia kopii, tłumaczeń, tłoczenia napisów, dystrybucji Filmu oraz prowizje agentów i dystrybutorów zgodnie z zawartymi przez Producenta umowami.

Wpływy Netto zostaną przeznaczone do podziału pomiędzy Producenta, Wnioskodawcę i inne podmioty, które uczestniczą w tym przedsięwzięciu proporcjonalnie do zaangażowania finansowego w produkcję filmu (wielkości wkładu).

Producent zobowiązany jest do udzielania Wnioskodawcy wszelkich informacji i wyjaśnień odnośnie kwoty otrzymywanych przychodów z eksploatacji Filmu oraz kwot i terminów dokonywanych z wpływających środków.

W terminie 7 dni od zakończenia każdego roku kalendarzowego Producent przedstawi Wnioskodawcy Tabelę Rozliczeniową, z której będą wynikały przychody, koszty i udział Wnioskodawcy oraz innych podmiotów we wpływach netto, którym na mocy zawartych umów oraz decyzji Stron przysługuje udział w zyskach z Filmu.

W terminie 7 dni od dnia zaakceptowania przez Wnioskodawcę Tabeli Rozliczeniowej, Producent przeleje środki na wskazany rachunek bankowy Ośrodka na podstawie prawidłowo wystawionej faktury VAT przez Wnioskodawcę. Wówczas to Ośrodek będzie płatnikiem podatku należnego od środków uzyskanych z zysku.

Przekazanie zysku Ośrodkowi przypadającej na jego część zysku z dystrybucji nie będzie przekazane razem z podatkiem należnym. Przekazanie zysku z dystrybucji filmu, zgodnie z zawartą umową koprodukcyjną, odbędzie się na podstawie faktury VAT, wystawionej przez Ośrodek dla Producenta na kwotę wynikającą z przedstawianych raportów przez Producenta w oparciu o raporty dystrybutora filmu. Podatek należny występuje na każdym etapie rozliczeń, pomiędzy Producentem i dystrybutorem oraz pomiędzy Producentem i koproducentami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Ośrodek ma prawo do odliczenia VAT w całości z faktury wystawionej przez producenta za wkład koprodukcyjny bez stosowania prewspółczynnika ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ośrodek jako koproducent wniesie wkład finansowy- określoną w umowie sumę pieniężną. Zgodnie z umową z tytułu wkładu Ośrodek jako koproducent ma nabyć współudział w autorskich prawach majątkowych do filmu. Przeniesienie przez producenta na koproducenta udziału w prawach autorskich do filmu jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Producent wystawi za tą usługę fakturę VAT Ośrodkowi-koproducentowi.

Po otrzymaniu faktury VAT od producenta za wkład finansowy w koprodukcję Ośrodek odliczy VAT w pełnej wysokości bez stosowania prewspółczynnika, ponieważ będzie to w przyszłości służyć opodatkowanej działalności gospodarczej. Ośrodek otrzyma zgodnie z umową koprodukcyjną udział w zyskach z tytułu wpływów z dystrybucji kinowej, telewizyjnej oraz videogramów w Polsce i za granicą w wysokości zgodnej z udziałem zawartym w umowie. Wkład jaki wniesie Ośrodek-koproducent będzie miał bezpośredni związek z uzyskaniem wpływów z dystrybucji kinowej, telewizyjnej itp. co skutkować będzie koniecznością wystawienia przez Ośrodek-koproducenta faktury VAT. W tym przypadku możliwe jest bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do konkretnego typu działalności- do działalności gospodarczej.

Nastąpią tu wszystkie elementy świadczenia opodatkowanego VAT określone w art. 8 ust.1 ustawy. Ośrodek w tym przypadku nie będzie miał obowiązku stosować art. 86 ust. 2a VAT-u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Kwestię odliczenia podatku reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W wydanym na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), wskazano w przypadku samorządowych instytucji kultury sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez instytucje działalności i dokonywanych przez nią nabyć (tzw. sposób określenia proporcji), jak również wskazano dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22 ustawy, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy o VAT.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku wykonywania przez instytucję kultury prowadzącą działalność gospodarczą, również czynności nieodpłatnych, punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia (decyduje o tym specyfika działalności danej instytucji kultury), że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danej instytucji kultury (np. samorządowa instytucja kultury wykonuje nieodpłatną działalność statutową w zakresie upowszechniania kultury, polegającą na organizacji nieodpłatnie imprez i wydarzeń kulturalnych, świadczeniu usług nieodpłatnej edukacji kulturalnej oraz prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy polegającą na np.: wynajmowaniu powierzchni na cele użytkowe) wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, podatnik będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną, będącą również czynnym podatnikiem VAT.

Celem Ośrodka jest prowadzenie wielokierunkowej działalności rozwijającej i zaspakajającej potrzeby kulturalne mieszkańców miasta , propagowanie lokalnej historii i tradycji, promocja miasta oraz kultury polskiej i zagranicznej.

Realizacja zadań Ośrodka następuje poprzez:

organizację spektakli, koncertów, festiwali, odczytów, warsztatów, projekcji;
produkcję i koprodukcję filmów, audycji i materiałów do audycji lub ich opracowanie;
organizację projekcji filmowych i multimedialnych, konferencji, konkursów oraz ze świadkami historii, spotkań autorskich i akcji związanych z historią;
działalność wydawniczą i wystawienniczą;
współpracę z instytucjami, stowarzyszeniami, fundacjami i organizacjami społecznymi mającymi zbieżne z Ośrodkiem cele;
współpracę kulturalną z zagranicą, zwłaszcza z miastami partnerskimi;
współpracę ze środkami masowego przekazu dla rozpropagowania podejmowanych działań.

Ośrodek prowadzi działalność statutową nieodpłatną jak również odpłatną działalność statutową oraz inną działalność gospodarczą np. wynajem sal, w ramach prowadzonej działalności stosuje tak zwany prewspółczynnik (zgodnie art. 86 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług), ponieważ nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie podatku do każdego z tych typów działalności.

Ośrodek w roku bieżącym ma podpisać umowę, której przedmiotem jest koprodukcja filmu fabularnego. Stanie się tym samym koproducentem filmu. Zgodnie z zapisami umowy Ośrodek zobowiązuje się wypłacić producentowi wynagrodzenie- wkład koprodukcyjny w kwocie określonej w umowie na podstawie wystawionej przez producenta faktury VAT.

Zapisy umowy "mówią" że producent filmu fabularnego przekaże koproducentowi prawa autorskie i pokrewne do filmu którego Ośrodek zostanie koproducentem. Ośrodek otrzyma również prawo do wpływów z dystrybucji kinowej, telewizyjnej oraz videogramów w Polsce i za granicą w wysokości zgodnej z udziałem zawartym w umowie.

Film ten promuje historię miasta w kraju i zagranicą, przedstawiając wydarzenia jakie miały miejsce 25 czerwca 1976 r. oraz ukazuje postać polskiego księdza katolickiego, działacza opozycji w okresie PRL, proboszcza parafii.

Ośrodek podpisał w dniu 9 lipca 2018 r. umowę z producentem filmu na realizację przedsięwzięcia polegającego na wyprodukowaniu, na warunkach koprodukcji filmu na podstawie scenariusza i w oparciu o kosztorys.

Ponadto Producent wyraził zgodę na organizowanie przez Wnioskodawcę po upływie 3 miesięcy od premiery kinowej odpłatnego prezentowania filmu na terenie miasta, a Wnioskodawca oświadcza, że uzyskany zysk netto (przychód, pomniejszony o uzasadnione koszty), przekaże Producentowi proporcjonalnie do określonego powyżej prawa do zysków. Rozliczenie następować będzie kwartalnie.

Dystrybucją filmu w kraju i za granicą nie będzie się zajmować Ośrodek. Dystrybutorem może być Producent lub firma zajmująca się dystrybucją i to oni będą rozliczali podatek należny z dystrybucji filmu z pominięciem sytuacji, gdzie Wnioskodawca będzie odprowadzał podatek należny z odpłatnej prezentacji filmu.

Podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest nabywanie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy). Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia czy działalność lub czynności stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że do jego zadań należy propagowanie lokalnej historii i tradycji, promocja miasta oraz kultury polskiej i zagranicznej, prowadzenie działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne miasta. Ośrodek prowadzi działalność statutową nieodpłatną jak również odpłatną oraz inną działalność gospodarczą np. wynajem sal.

Realizowane przez Wnioskodawcę cele statutowe należy odróżnić od czynności stricte komercyjnych. Wnioskodawca niejako realizuje misję publiczną – kształtuje odpowiednie wzorce osobowe i postawy społeczne rzeszy odbiorców, jest kreatorem kultury. W tym znaczeniu może być traktowany jako swego rodzaju dobro publiczne finansowane m.in. z publicznych dotacji. Celem Wnioskodawcy jako instytucji kultury jest bowiem przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Działania te w swojej istocie nie są działaniami stricte komercyjnymi, lecz działaniami ukierunkowanymi na realizację misji publicznej.

W okolicznościach analizowanej sprawy należy przyjąć – zgodnie z opisem sprawy, że zrealizowany w ramach koprodukcji film fabularny służyć będzie zarówno realizacji celów statutowych (upowszechnianie kultury w szerokim tego pojęcia znaczeniu, promocja miasta i jego historii), jak również działalności gospodarczej (odpłatna prezentacja filmu przez Wnioskodawcę na terenie miasta). Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że cała działalność Wnioskodawcy związana z produkcją przedmiotowego filmu stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie wykonywać wymienionych świadczeń wyłącznie w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ale będzie wykonywać te czynności zarówno w ramach działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż działalność gospodarcza. Przyjęcie takiej oceny oznacza, że Wnioskodawca, w celu odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez producenta za wkład koprodukcyjny, będzie miał obowiązek stosowania art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT w odniesieniu do wydatków, których nie będzie mógł bezpośrednio przyporządkować do działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin