Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.220.2018.2.SG
z 17 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 2 i 6 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku sporządzania przez Wnioskodawcę dokumentacji cen transferowych w związku z zawieraniem transakcji, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze:

• Spółką A, Spółką B i Spółką D - ,b>jest nieprawidłowe,
• Spółką C - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku sporządzania przez Wnioskodawcę dokumentacji cen transferowych w związku z zawieraniem transakcji, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze Spółką A, Spółką B i Spółką D oraz Spółką C. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.220.2018.1.SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 i 6 sierpnia 2018 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polską spółką kapitałową prawa handlowego. Udziałowcem Wnioskodawcy jest m.in. przedsiębiorstwo państwowe, posiadające udział w kapitale zakładowym Spółki na poziomie 77,02%. Nadzór nad przedsiębiorstwem państwowym będącym udziałowcem Wnioskodawcy sprawuje minister właściwy do spraw transportu.

Wnioskodawca dokonuje transakcji z podmiotami powiązanymi kapitałowo, w których posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym, tj. ze spółką A i ze spółką B.

Z jedną ze spółek, w której Wnioskodawca posiada 100% udziałów, tj. ze spółką B łączą Wnioskodawcę także powiązania osobowe.

Ponadto Spółka dokonuje również transakcji ze spółką C, w której pośrednio uczestniczy Skarb Państwa - za pośrednictwem przedsiębiorstwa państwowego (podmiot, w którym jedynym właścicielem jest Skarb Państwa), które posiada 100% udziałów w kapitale spółki C.

Wnioskodawca kontraktuje również ze spółką D, w której bezpośredni udział w kapitale na poziomie przekraczającym 25% posiada Skarb Państwa. Wnioskodawca i spółka D są też powiązani osobowo.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy z uwagi na własną strukturę udziałową jak i powiązania osobowe oraz strukturę udziałową spółek, z którymi Wnioskodawca dokonuje transakcji, na Spółce spoczywa obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych stosownie do obowiązku wynikającego z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 2 sierpnia 2018 r., Wnioskodawca wskazał m.in., że:

jego przychody lub koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku podatkowym poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 EUR. Ponadto w kolejnych latach podatkowych jego przychody lub koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie ksiąg rachunkowych przekroczą równowartość 2.000.000 EUR. Pomiędzy Wnioskodawcą a Spółkami A, B, C, i D dochodziło, dochodzi i zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, dochodzić będzie do transakcji i innych zdarzeń, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, które przekroczyły, przekraczają i przekraczać będą wartości wynikające z art. 9a ust. 1d Ustawy CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na strukturę udziałową Wnioskodawcy oraz strukturę udziałową podmiotów, z którymi Wnioskodawca dokonuje transakcji, bez względu na występujące pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcji powiązania osobowe, na Spółce spoczywa obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na Spółce, z uwagi na jej strukturę udziałową oraz strukturę udziałową podmiotów, z którymi Wnioskodawca dokonuje transakcji, bez względu na występujące pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcji powiązania osobowe, nie spoczywa obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego) istotne znaczenie ma art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”). W powołanym artykule ustawodawca dokonał wyłączenia podmiotów bezpośrednio lub pośrednio zarządzanych lub kontrolowanych przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego albo w których Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego posiada bezpośrednio lub pośrednio udział w kapitale zakładowym z zakresu zastosowania normy wyrażonej w art. 11 Ustawy o CIT i tym samym z obowiązku wynikającego z art. 9a Ustawy o CIT. Przepis ten zwalnia podatników dokonujących transakcji z obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych, jeżeli powiązanie pomiędzy podatnikami wynika z faktu zarządzania lub kontroli sprawowanej u podatników przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego albo posiadania przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego udziału w kapitale podatników dokonujących transakcji, które co do zasady podlegałyby obowiązkowi dokumentacyjnemu.

Powyżej opisana zasada zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175, dalej: „Ustawa Zmieniająca” znajduje zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 5a Ustawy o CIT powiązania kapitałowe pomiędzy podmiotami występują, w przypadku posiadania przez dany podmiot w kapitale innego podmiotu bezpośrednio lub pośrednio udziału na poziomie co najmniej 25%.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego) istotne jest również właściwe zdefiniowanie i rozumienie powiązań pośrednich. Zgodnie z art. 11 ust. 5b Ustawy o CIT określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.

Powołany przepis Ustawy o CIT jedynie w pewien sposób obrazuje powiązania pośrednie, nie ma natomiast charakteru kazuistycznego, tj. nie ogranicza występowania powiązania pośredniego jedynie do łańcucha trzech podmiotów powiązanych. Oznacza to, że powiązanie pośrednie może wystąpić również pomiędzy większą liczbą podmiotów np. pomiędzy czterema podmiotami. Należy zwrócić uwagę, że w treści art. 11 ust. 5b Ustawy o CIT ustawodawca zaprezentował jedynie sposób postępowania, czy pewną zasadę, której celem jest ustalenie, czy dane podmioty w danym stanie faktycznym należy uznać za podmioty ze sobą powiązane w sposób pośredni. Ustawodawca przedstawił zasadę identyfikacji powiązań pośrednich pomiędzy podmiotami
z wykorzystaniem przykładu trzech podmiotów powiązanych, gdyż taki zabieg pozwolił w sposób najbardziej czytelny i jednocześnie maksymalnie uproszczony oddać sens prawny i ekonomiczny instytucji powiązania pośredniego na gruncie Ustawy o CIT.

Kluczowe znaczenie dla stosowania zaprezentowanej przez ustawodawcę zasady ma poziom udziału kapitałowego posiadany przez jeden podmiot w kapitale drugiego podmiotu, nie natomiast liczba podmiotów w łańcuchu podmiotów powiązanych. W przypadku powiązań pośrednich istotne jest wystąpienie minimalnego poziomu udziału w kapitale, przesądzającego zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego o powiązaniach kapitałowych (udział w kapitale na poziomie co najmniej 25%). Odmienna interpretacja tego artykułu pozostawałaby w sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy. Sprowadzałaby się do przyjęcia twierdzenia, że powiązania pośrednie nie występowałyby pomiędzy czterema podmiotami, pomimo występowania udziału kapitałowego na poziomie, który zgodnie z ustawą przesądza o powiązaniach kapitałowych pomiędzy podmiotami (udział w kapitale na poziomie co najmniej 25%).

Powyżej opisany pogląd potwierdza interpretacja indywidualna prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 stycznia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.322.2017.1.MS. Ponadto należy nadmienić, iż powiązania pośrednie występują także wówczas, gdy jeden podmiot posiada bezpośrednio lub pośrednio udział w kapitale zakładowym innych podmiotów np. spółka X jest całościowym udziałowcem spółek Y i Z.

Z treści art. 11 ust. 5b Ustawy o CIT wynika, że powiązania pośrednie występują jedynie w odniesieniu do powiązań o charakterze kapitałowym. Jednak zdaniem Wnioskodawcy, powiązania pośrednie mają miejsce również w sytuacji, gdy w górnej części łańcucha powiązań występuje powiązanie o charakterze nadzorczym lub zarządczym, a na dalszych etapach łańcucha powiązania kapitałowe na poziomie co najmniej 25%.

Przekładając powyższe rozważania na przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego stan faktyczny (winno być: stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe) należałoby uznać, że zarówno Wnioskodawca, jak i spółka A oraz spółka B są podmiotami powiązanymi w sposób pośredni ze Skarbem Państwa. Większościowym udziałowcem Wnioskodawcy jest przedsiębiorstwo państwowe (podmiot, w którym jedynym właścicielem jest Skarb Państwa) nadzorowane przez ministra właściwego do spraw transportu. Spółka natomiast posiada 100% udziałów w spółce A oraz spółce B. Skarb Państwa jest też pośrednim udziałowcem w spółce C - za pośrednictwem przedsiębiorstwa państwowego, będącego jednocześnie udziałowcem Wnioskodawcy. Jeżeli chodzi natomiast o spółkę D, to Skarb Państwa posiada bezpośredni udział kapitałowy w tej spółce na poziomie przekraczającym 25%. W związku z tym Spółka oraz spółka D są również ze sobą powiązane z uwagi na udział Skarbu Państwa w obu wymienionych podmiotach. Ponadto pomiędzy Spółką a spółką B i spółką D występują powiązania osobowe.

W związku z tym na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla dokonywanych transakcji ze spółką A, spółką B, spółką C oraz spółką D. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje fakt, że o powiązaniu pomiędzy Wnioskodawcą, a spółką B oraz spółką D poza pośrednim udziałem kapitałowym Skarbu Państwa przesądza również powiązanie o charakterze osobowym. Z literalnego brzmienia treści art. 11 ust. 4 Ustawy o CIT wynika, że istotne znaczenie ma powiązanie m.in. ze Skarbem Państwa bezpośrednie lub pośrednie o charakterze zarządczym albo kapitałowym. Ustawodawca w treści powołanego artykułu nie posługuje się żadnym sformułowaniem, które sugerowałoby, że jedyną przesłanką wyłączającą obowiązek sporządzenia dokumentacji (wyłączenie zastosowania art. 11 Ustawy o CIT) jest powiązanie zarządcze albo kapitałowe ze Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego. Z uwagi na to należy uznać, że wystąpienie dodatkowo powiązania osobowego pomiędzy Wnioskodawcą, a spółką B oraz spółką D nie wyklucza możliwości wyłączenia

art. 11 Ustawy o CIT oraz nie powoduje tym samym konieczności sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla transakcji dokonywanych pomiędzy tymi podmiotami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
   
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi
      w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
      
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi
      w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   – lub
   
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych
   w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub
      
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze,
      w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro
   – są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.
   

W myśl art. 9a ust. 1a ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów
o rachunkowości.

Stosownie do art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5 000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro - art. 9a ust. 1d Ustawy o CIT.
   
   

Zgodnie z art. 9a ust. 1e ww. ustawy, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się również zawartą w roku podatkowym:

1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, w której łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50 000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w której wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 50 000 euro.
   
   

Stosownie do art. 11 cyt. ustawy organy podatkowe badają zgodność ustalonych lub narzuconych przez podmioty powiązane warunków z warunkami, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w tym w szczególności zasadność danej transakcji przez podmioty powiązane
(w porównaniu z zachowaniem podmiotów niezależnych).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

–i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W myśl art. 11 ust. 4 ww. ustawy o CIT – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r., przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U.
z dnia 27 listopada 2017 r. poz. 2175 – dalej: „ustawa zmieniająca”), która weszła w życie 1 stycznia 2018 r. – art. 11 ust. 4 ww. ustawy o CIT zyskał nowe brzmienie, zgodnie z którym, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, z wyłączeniem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

– art. 2 pkt 12 ustawy zmieniającej.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 5a ustawy o CIT posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 25%.

Określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą (art. 11 ust. 5b ustawy o CIT).

Przepis art. 11 ustawy o CIT jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. W celu zapobieżenia przerzucaniu dochodów w obrocie międzynarodowym i krajowym ustawodawca wprowadził przepisy art. 11 powołanej ustawy. Przepisy te mają na celu stworzenie bariery przeciwdziałającej wykorzystywaniu umów cywilnoprawnych do omijania przepisów podatkowych w celu pomniejszania należnego podatku. W razie dokonywania transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 9a ust. 1 ww. ustawy, są obowiązani do sporządzania stosownej dokumentacji. Celem wprowadzenia tego obowiązku przez ustawodawcę było umożliwienie badania czy działalność podmiotów powiązanych nie prowadzi do zaniżania dochodów. W świetle powyższego zauważyć należy, że obowiązujące do końca 2017 r. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalały na stosowanie przepisów o szacowaniu cen (a więc przepisów o cenach stosowanych w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi – tzw. cenach transferowych) do każdej sytuacji, w której ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio brała udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadała udział w kapitale tych podmiotów. Przepisy o szacowaniu cen mogły być stosowane do każdej sytuacji, w której w wyniku takich powiązań zostały ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazywał dochodów albo wykazywał dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały (art. 11 ust. 4 pkt 2

ww. ustawy). Na tej podstawie także podmioty publiczne, czyli spółki z udziałem Skarbu Państwa lub utworzone przez jednostki samorządu terytorialnego były zobowiązane m.in. do przygotowania dokumentacji cen transferowych. Wprowadzona od 1 stycznia 2018 r. zmiana do art. 11 ust. 4 ustawy o CIT oznacza, że podatnicy nie będą musieli sporządzać dokumentacji cen stosowanych w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi, jeżeli obowiązek dokumentacyjny wynika z faktu posiadania przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządową udziału w spółkach dokonujących transakcji. Nowelizacja wyłącza z przepisów o cenach stosowanych w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi spółki Skarbu Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego w przypadku, gdy jedynym czynnikiem kwalifikującym do uznania je za „podmioty powiązane” jest fakt, że udziały (akcje) w tych podmiotach bezpośrednio lub pośrednio posiada Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Co istotne, przepisy art. 11 ust. 4 o CIT w nowym brzmieniu stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r. (art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej). Stanowisko to potwierdza również uzasadnienie do projektowanych przepisów, gdzie wskazano, że: „celem zmiany wprowadzanej w ust. 4 jest nietraktowanie jako powiązanych, podmiotów których udziałowcem bezpośrednio lub pośrednio jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego”.

Innymi słowy, ze znowelizowanego brzmienia art. 11 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że nie traktuje się jako powiązane tych podmiotów, które są powiązane bezpośrednio lub pośrednio tylko ze Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego. Podmioty te zwolnione są również
z obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej.

Ponadto zastosowanie przez ustawodawcę w treści art. 11 ust. 4 pkt 1 i pkt 2 ustawy o CIT spójnika „albo” oznacza zastosowanie w tym przepisie alternatywy rozłącznej, której rezultatem jest uznanie, że wystarczy jeden rodzaj powiązań, aby podmioty uznać za powiązane.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca, w którym Skarb Państwa (przedsiębiorstwo państwowe) posiada 77,02% udziałów, dokonuje transakcji ze spółką A i spółką B, w których Wnioskodawca posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym, to oznacza, że podmioty te nie są wyłącznie powiązane przez Skarb Państwa, lecz również istnieje powiązanie pomiędzy nimi. Fakt ten powoduje, że wyłączenie z obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych nie może mieć zastosowania. Wyłączenie to nie może mieć również zastosowania do transakcji zawieranych przez Wnioskodawcę ze spółką D, ponieważ pomiędzy tymi podmiotami oprócz powiązania przez Skarb Państwa, istnieje jeszcze powiązanie osobowe. Natomiast odnośnie transakcji zawieranych ze spółką C, wskazać należy, że jeżeli w istocie Spółka C jest powiązana z Wnioskodawcą wyłącznie poprzez Skarb Państwa (bowiem z opisu sprawy wynika, że Spółka dokonuje transakcji ze spółką C, w której pośrednio uczestniczy Skarb Państwa - za pośrednictwem przedsiębiorstwa państwowego, które posiada 100% udziałów w kapitale spółki C, a na inne powiązania nie wskazuje we wniosku), to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych w zw. z zawieraniem transakcji z tym podmiotem.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku sporządzania przez Wnioskodawcę dokumentacji cen transferowych w związku z zawieraniem transakcji, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze:

• Spółką A, Spółką B i Spółką D - jest nieprawidłowe,
• Spółką C - jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., w dwóch egzemplarzach
(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.