Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.301.2018.1.ŁS
z 23 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dla poręczyciela z tytułu umorzenia zobowiązania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dla poręczyciela z tytułu umorzenia zobowiązania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W marcu 2014 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w której Wnioskodawca był udziałowcem oraz Prezesem zaciągnęła zobowiązanie w formie kredytu inwestycyjnego. Bank w celu dodatkowego zabezpieczenia spłaty ww. kredytu zażądał poręczenia cywilnego Wnioskodawcy. W sierpniu 2016 r. Wnioskodawca sprzedał swoje udziały w Spółce i przestał pełnić w niej funkcję Prezesa zarządu. Obecni właściciele oraz zarząd Spółki w połowie zeszłego roku przestali regulować jej zobowiązania. W związku z tym Bank wypowiedział umowę kredytową i zwrócił się do Wnioskodawcy o spłatę nieuregulowanej należności. Nie mogąc ­ ze względu na brak wystarczających środków finansowych ­ zaspokoić w całości roszczenia Banku Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o zawarcie ugody i częściową spłatę zobowiązania. Bank jest skłonny przychylić się do wniosku Wnioskodawcy i umorzyć znaczną część długu. Przedstawiciel Banku poinformował Wnioskodawcę, że ta część zobowiązania, która zostanie umorzona może zostać potraktowana przez organy skarbowe jako dochód. W takiej sytuacji Wnioskodawca zobowiązany byłby do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy umorzona część długu stanowi dochód Wnioskodawcy? Jeżeli tak, to jaka stawka podatkowa obowiązuje w takiej sytuacji i jaki jest termin zapłaty tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien zostać obciążony podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ to Spółka będąca osobą prawną zaciągnęła zobowiązanie i wydała środki z kredytu. Wnioskodawca jako osoba fizyczna poręczył jedynie spłatę tego zobowiązania, pieniądze z tego kredytu w żaden sposób nie powiększyły osobistego dochodu Wnioskodawcy, a wręcz przeciwnie. Dzisiaj Wnioskodawca jest zobowiązany ze swoich dochodów do spłaty zobowiązania za podmiot z odrębną osobowością prawną oraz podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 usatwy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty w zacytowanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i należy do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wprost w nim wymienione. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w marcu 2014 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w której Wnioskodawca był udziałowcem oraz Prezesem zaciągnęła zobowiązanie w formie kredytu inwestycyjnego. Bank w celu dodatkowego zabezpieczenia spłaty ww. kredytu zażądał poręczenia cywilnego Wnioskodawcy. W sierpniu 2016 r. Wnioskodawca sprzedał swoje udziały w Spółce i przestał pełnić w niej funkcję Prezesa zarządu. Obecni właściciele oraz zarząd Spółki w połowie zeszłego roku przestali regulować jej zobowiązania. W związku z tym Bank wypowiedział umowę kredytową i zwrócił się do Wnioskodawcy o spłatę nieuregulowanej należności. Nie mogąc ­ ze względu na brak wystarczających środków finansowych ­ zaspokoić w całości roszczenia Banku Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o zawarcie ugody i częściową spłatę zobowiązania. Bank jest skłonny przychylić się do wniosku Wnioskodawcy i umorzyć znaczną część długu. Przedstawiciel Banku poinformował Wnioskodawcę, że ta część zobowiązania, która zostanie umorzona może zostać potraktowana przez organy skarbowe jako dochód. W takiej sytuacji Wnioskodawca zobowiązany byłby do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że co do zasady umorzenie zobowiązania może powodować powstanie u osoby fizycznej przychodu. O przychodzie podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych można bowiem mówić, gdy dochodzi do określonego przyrostu majątkowego o charakterze definitywnym (bezzwrotnym), który wolą ustawodawcy nie został zwolniony czy też wyłączony od opodatkowania lub od którego nie zaniechano poboru podatku. Może być to więc zarówno zwiększenie aktywów podatnika jak i zmniejszenie jego pasywów.

Niemniej, ze względu na okoliczności niniejszej sprawy, wyjaśnić należy, że w myśl art. 876 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.) przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

Poręczenie stanowi postać zabezpieczenia typu osobistego, poprzez umocnienie pozycji prawnej wierzyciela, który może szukać zaspokojenia swojej wierzytelności także z majątku poręczyciela. Podstawową cechą poręczenia jest jego akcesoryjność. Zobowiązanie poręczyciela pozostaje w stosunku zależności do zobowiązania dłużnika głównego i zasadniczo dzieli jego los. W przypadku zaspokojenia wierzyciela przez dłużnika lub przez osobę trzecią albo w przypadku wygaśnięcia wierzytelności z innych tytułów wygasa również zobowiązanie poręczyciela. Odpowiedzialność poręczyciela jest zatem uzależniona od istnienia ważnego zobowiązania dłużnika, którego poręczyciel dług poręczył. O akcesoryjności poręczenia przesądza także zależność między zakresem odpowiedzialności poręczyciela a rozmiarem zobowiązania dłużnika, co przekłada się na odpowiedzialność poręczyciela także za wszelkie dodatkowe zobowiązania przewidziane zobowiązaniem głównym (np. odsetki, koszty postępowania).

Poręczenie kredytu bankowego jest praktyką powszechnie stosowaną. W przypadku braku spłat od kredytobiorcy, banki często podpisują ugodę z poręczycielem i zwalniają go z części długu w zamian za częściową jego spłatę. W wyniku zawarcia takiej ugody nie powstaje przychód po stronie poręczyciela. Mimo, że została umorzona część spłat, faktycznie jednak jego majątek nie powiększa się o umorzoną kwotę, gdyż to nie on był kredytobiorcą.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz charakter instytucji poręczenia, stwierdzić należy, że umorzenie poręczycielowi (tu: Wnioskodawcy) długu nie powoduje powstania u Niego obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych a wartość umorzenia nie stanowi dla poręczyciela przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem. U poręczyciela nie następuje jakiekolwiek przysporzenie majątkowe na skutek tego zdarzenia, gdyż poręczyciel nie korzystał ze środków finansowych pochodzących z udzielonego kredytu, którego spłatę poręczył. Skoro więc majątek poręczyciela w chwili udzielenia kredytu nie uległ powiększeniu, gdyż nie był on beneficjentem środków pochodzących z kredytu – to nie można uznać, że w chwili umorzenia poręczycielowi długu związanego z jego spłatą powstanie u niego przychód podlegający opodatkowaniu.

W konsekwencji stwierdzić należy, że umorzenie Wnioskodawcy zobowiązania, za spłatę którego odpowiadał jako poręczyciel, nie spowoduje powstanie u Niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec czego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od kwoty umorzonego zobowiązania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa,

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.