Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.411.2018.2.PR
z 20 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 20 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. obowiązku podatkowego w związku z uiszczeniem zaliczki dla dostawcy „A”;
2. obowiązku podatkowego w związku z otrzymaniem faktury częściowej od dostawcy „B”

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego w związku z uiszczeniem zaliczki dla dostawcy „A” oraz w zakresie obowiązku podatkowego w związku z otrzymaniem faktury częściowej od dostawcy „B”. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Spółka zajmuje się produkcją materiałów skóropodobnych, które są stosowane w branży samochodowej i w branży meblarskiej. Spółka dokonuje sprzedaży na terytorium kraju, terytorium Unii Europejskiej oraz sprzedaje poza terytorium Unii Europejskiej. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i VAT-UE. Składa deklaracje VAT za okresy miesięczne. Spółka dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej. Spółka podpisała dwie umowy na zakup specjalistycznej linii produkcyjnej wraz ze specjalistycznym montażem na terenie zakładu w Polsce. Linia produkcyjna zostanie wykonana przez dwa różne podmioty, z których każdy jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE w dwóch różnych krajach Unii Europejskiej.

Do wykonawcy „A” została wysłana w dniu 8 marca 2018 r. zaliczka (przedpłata) w walucie obcej (euro) na poczet przyszłej dostawy. W związku z dokonaną zaliczką Spółka otrzymała fakturę zaliczkową wystawioną z datą 26 marca 2018 r. Na dzień składania wniosku o interpretację żadna dostawa nie została fizycznie wykonana.

Wykonawca „B” wystawił Spółce fakturę cząstkową w walucie z datą 16 kwietnia 2018 r. Faktura została wystawiona bez żadnej wpłaty. W dniu 7 czerwca 2018 r. Spółka dokonała przedpłaty w walucie (euro) na przyszłe dostawy. Na dzień składania wniosku o interpretację nie została wykonana żadna dostawa przez wykonawcę „B”.

Spółka w piśmie z dnia 26 lipca 2018 r. wyjaśniła, co następuje.

Od dostawcy „A” Spółka kupuje linię produkcyjną (maszynę wytłaczającą). Kontrakt obejmuje dostarczenie maszyny w częściach (w kontenerach) do siedziby Spółki, zmontowanie, uruchomienie oraz przeszkolenie jej operatorów.

Miejsce montowania – siedziba Spółki w obecnej hali produkcyjnej, na wzmocnionej posadzce. Hala oraz grunt, na której jest ona posadowiona są własnością Spółki.

Do montażu niezbędni są wykwalifikowani i doświadczeni pracownicy dostawcy maszyny. Warunkiem zachowania gwarancji jest montaż i uruchomienie maszyny przez dostawcę.

Przedmiotem kontraktu jest zakup linii produkcyjnej (maszyny wytłaczającej), będzie ona transportowana w częściach (w kilkunastu kontenerach) z terytorium innego państwa Unii Europejskiej, prawo do rozporządzania nią jak właściciel zostaje przeniesione po dokonaniu montażu.

Ponieważ maszyna przyjedzie w częściach, montaż polegać będzie na złożeniu i ustawieniu jej w naszej hali produkcyjnej, a także na jej uruchomieniu.

Do jej montażu potrzebni są wykwalifikowani i doświadczeni pracownicy dostawcy. Po uruchomieniu maszyny zostanie sporządzony protokół odbioru, z tym momentem dostawa linii wraz z montażem zostaje dokonana i zostają przeniesione na Spółkę prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

Od dostawcy „B” Spółka kupuje panel grzewczy do maszyny wytłaczającej, zakupionej od dostawcy „A”. Kontrakt obejmuje wykonanie, dostarczenie do siedziby Spółki oraz zainstalowanie panelu grzewczego w maszynie wytłaczającej zakupionej od dostawcy „A” jak również uruchomienie tego urządzenia. Kontrakt obejmuje również przeszkolenie załogi w zakresie użytkowania urządzenia, serwisów-przeglądów i napraw. Panel ten jest nieodzowną częścią maszyny wytłaczającej – bez tego panelu maszyna wytłaczająca od dostawcy „A” jest bezużyteczna.

Towar będzie transportowany z terytorium innego państwa Unii Europejskiej. Po jego zamontowaniu i uruchomieniu będzie sporządzony protokół odbioru, z tym momentem zostanie przeniesione na Spółkę prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

Montaż polega na zainstalowaniu urządzenia w maszynie wytłaczającej zakupionej od dostawcy „A”, uruchomieniu i przeszkoleniu pracowników w zakresie obsługi. Do wykonania tej usługi są potrzebni wysoko wykwalifikowani i doświadczeni specjaliści dostawcy „B”.

Po dokonaniu montażu prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Spółkę.

Zarówno dostawca „A” jak również „B” nie posiadają siedziby oraz stałego miejsca prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Polski i nie są zarejestrowani zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z dokonaniem częściowej zapłaty (uiszczeniem zaliczki) dla dostawcy „A”, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uiszczenia należności, czy też z chwilą wystawienia faktury zaliczkowej przez dostawcę?
2. Czy otrzymanie faktury częściowej od wykonawcy „B” (bez jakiejkolwiek zapłaty i bez wykonania dostawy), powoduje powstanie obowiązku podatkowego?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji nabycia kompleksowej usługi polegającej na dostawie towarów wraz z montażem należy przyjąć, że mamy do czynienia z jedną transakcją. Obowiązek podatkowy w takim przypadku powstanie z chwilą dokonania dostawy towarów, a jeśli przed tym terminem uiszczona zostanie całość lub część zapłaty, wówczas obowiązek ten powstanie z chwilą uiszczenia należności (art. 19a ust. 1 i 8 ustawy o VAT). Zatem w przypadku Spółki obowiązek podatkowy powstanie w odniesieniu do uiszczonej przez nią części należności, która nastąpiła 8 marca 2018 r., czyli rozliczenie podatku VAT od kwoty przekazanej zaliczki powinno nastąpić w deklaracji za marzec 2018 r. Zgodnie z art. 31a ustawy o VAT przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji samo otrzymanie faktury cząstkowej przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów wraz z montażem nie powoduje powstania obowiązku podatkowego (żadnych skutków podatkowych w opisanym przez Spółkę przypadku), ponieważ nie było, ani dostawy ani Spółka nie dokonała żadnej płatności. Dopiero dokonanie płatności w walucie, w dniu 7 czerwca 2018 r. spowoduje powstanie obowiązku podatkowego od dokonanej kwoty zapłaty, co powinno być rozliczone w deklaracji za czerwiec 2018 r. Przeliczenie waluty na złote należy dokonać zgodnie z art. 31a ustawy o VAT, czyli według kursu średniego waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający uiszczenie należności na poczet przyszłych dostaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Ustawodawca uznał, że mogą zaistnieć sytuacje, w których poza dokonaniem dostawy towarów, dostawca zobowiązuje się również zainstalować/zamontować dostarczany towar, przy użyciu środków własnych, lub przy wykorzystaniu zasobów innego podmiotu. Ponadto, ustawodawca uznał, że w takich sytuacjach świadczeniem nadającym charakter wszystkim podjętym przez dostawcę czynnościom jest właśnie dostawa towarów.

Przepisy ustawy nie definiują ww. pojęć, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa, na terytorium którego wykonywany jest montaż lub instalacja towarów. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.pwn.pl), „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei instalacja to montowanie gdzieś urządzeń technicznych. Należy zwrócić uwagę, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdaniem tutejszego organu, jako „proste czynności” należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru i sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też biorąc powyższe pod uwagę za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i VAT-UE i podpisała dwie umowy na zakup specjalistycznej linii produkcyjnej wraz ze specjalistycznym montażem na terenie zakładu w Polsce. Linia produkcyjna zostanie wykonana przez dwa różne podmioty, z których każdy jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE w dwóch różnych krajach Unii Europejskiej. Zarówno dostawca „A” jak również „B” nie posiadają siedziby ani stałego miejsca prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Polski i nie są zarejestrowani zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy.

Przedmiotem kontraktu jest zakup linii produkcyjnej (maszyny wytłaczającej) od dostawcy „A”. Kontrakt obejmuje dostarczenie maszyny w częściach (w kontenerach) do siedziby Spółki, zmontowanie, uruchomienie oraz przeszkolenie jej operatorów. Ponieważ maszyna przyjedzie w częściach, montaż polegać będzie na złożeniu i ustawieniu jej w hali produkcyjnej Spółki, a także na jej uruchomieniu. Linia produkcyjna będzie transportowana w częściach (w kilkunastu kontenerach) z terytorium innego państwa Unii Europejskiej, a prawo do rozporządzania nią jak właściciel zostaje przeniesione po dokonaniu montażu.

Od dostawcy „B” Spółka kupuje panel grzewczy do maszyny wytłaczającej, zakupionej od dostawcy „A”. Panel ten jest nieodzowną częścią maszyny wytłaczającej – bez tego panelu maszyna wytłaczająca od dostawcy „A” jest bezużyteczna. Kontrakt obejmuje wykonanie, dostarczenie do siedziby Spółki oraz zainstalowanie panelu grzewczego w maszynie wytłaczającej zakupionej od dostawcy „A”, jak również uruchomienie tego urządzenia. Kontrakt obejmuje również przeszkolenie załogi w zakresie użytkowania urządzenia, serwisów -przeglądów i napraw. Montaż polega na zainstalowaniu urządzenia w maszynie wytłaczającej zakupionej od dostawcy „A”, uruchomieniu i przeszkoleniu pracowników w zakresie obsługi. Do wykonania tej usługi są potrzebni wysoko wykwalifikowani i doświadczeni specjaliści dostawcy „B”. Towar będzie transportowany z terytorium innego państwa Unii Europejskiej. Po dokonaniu montażu prawo rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Spółkę.

Mając na względzie opis sprawy oraz przedstawione powyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności wykonywane na rzecz Wnioskodawcy przez dostawcę „A” jak i dostawcę „B” stanowią transakcje dostaw towarów z montażem, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowane w miejscu dokonywania montażu tych towarów, czyli na terytorium Polski.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane przepisy przewidują sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium kraju. Wynika z nich, że dla uznania nabywcy za podatnika, zagraniczny dostawca towarów, który posiada siedzibę działalności gospodarczej poza Polską i nie posiada na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności, nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, z miejscem świadczenia (dostawy) w Polsce, dostarczane są przez podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, i podmiot ten nie jest zarejestrowany w Polsce, to nabywca tych towarów będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji. Oznacza to przesunięcie obowiązków w zakresie rozliczenia (odprowadzenia podatku) z dostawcy na nabywcę, na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia.

Jak wynika z okoliczności sprawy, dostawca „A” ani dostawca „B” nie posiadają siedziby lub stałego miejsca prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Polski i nie są zarejestrowani zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy. Montaż maszyny wytłaczającej przez dostawcę „A”, jak i panelu grzewczego przez dostawcę „B” jest dokonywany na terytorium Polski, a zatem miejscem opodatkowania przedmiotowych transakcji jest Polska, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że podatnikiem z tytułu transakcji: dostawy maszyny wytłaczającej z montażem dokonywanej przez dostawcę „A”, jak i dostawy panelu grzewczego z montażem przez dostawcę „B” na rzecz Wnioskodawcy jest Wnioskodawca, jako nabywca tych towarów, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Przepisy ustawy nie zawierają definicji zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty.

Według Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r.:

• zaliczka oznacza część należności wpłacaną lub wypłacaną z góry na poczet tej należności (str. 1221);
• zadatek oznacza sumę pieniędzy wręczaną przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania (str. 1210);
• przedpłata oznacza część ceny towaru wypłacaną w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie (str. 774);
• rata oznacza część należności pieniężnej, płatną w oznaczonym terminie (str. 831).
  
  

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że aby daną wpłatę pieniężną móc uznać za przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę, musi ona zostać dokonana na poczet przyszłej konkretnej transakcji. Zatem w momencie wpłaty musi być znany towar czy usługa, na które zostaną one przeznaczone.

Podkreślić należy, że zaliczka nie jest dodatkową czynnością podlegającą opodatkowaniu lecz jest integralnie związana z daną usługą lub sprzedażą konkretnego towaru, na poczet których została uiszczona. W przypadku zaliczek ustawodawca określił jedynie inny moment powstania obowiązku podatkowego niż w przypadku sprzedaży świadczonej bez pobrania zaliczki. Zatem, zaliczka powinna podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie którego dotyczy.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy – jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją, podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy. Jednakże w sytuacji, gdy przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów z montażem. Wobec tego, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów z montażem na rzecz nabywcy, jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej transakcji, powstaje z chwilą dokonania dostawy, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy jednak zauważyć, że realizacja kontraktu, który ma charakter dostawy towaru z montażem, różni się od klasycznego wydania towaru, gdyż wiąże się ona, obok fizycznego przekazania towaru, z wykonaniem prac montażowych czy instalacyjnych. O dokonaniu dostawy towaru z montażem zawsze decyduje jej faktyczne wykonanie. Przy czym w sytuacji, gdy dostawa jest poprzedzona zapłatą zaliczki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zaliczki w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Jak wynika z opisu sprawy, w dniu 8 marca 2018 r. do dostawcy „A” została wysłana zaliczka (przedpłata) w walucie obcej (euro) na poczet przyszłej dostawy. W związku z dokonaną zaliczką Spółka otrzymała fakturę zaliczkową wystawioną z datą 26 marca 2018 r. Na dzień składania wniosku o interpretację żadna dostawa nie została fizycznie wykonana.

Natomiast dostawca „B” wystawił Spółce fakturę częściową w walucie z datą 16 kwietnia 2018 r. bez żadnej wpłaty od Spółki. W dniu 7 czerwca 2018 r. Spółka dokonała przedpłaty w walucie (euro) na poczet przyszłej dostawy. Na dzień składania wniosku o interpretację nie została wykonana żadna dostawa przez dostawcę „B”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w związku z dokonaniem:

1. w dniu 8 marca 2018 r. zapłaty zaliczki dostawcy „A” na poczet przyszłej dostawy maszyny wytłaczającej,
2. w dniu 7 czerwca 2018 r. zapłaty przedpłaty dostawcy „B” na poczet przyszłej dostawy panelu grzewczego

dla Wnioskodawcy (będącego dla tych transakcji podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy) powstał obowiązek podatkowy, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, tj. z chwilą ich zapłaty.

Natomiast zarówno wystawiona przez dostawcę „A” faktura zaliczkowa w dniu 26 marca 2018 r., jak i wystawiona przez dostawcę „B” faktura częściowa w dniu 16 kwietnia 2018 r. nie wpływa na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w przedmiotowej sprawie.

Zatem odpowiadając na zadane we wniosku pytania, w związku z dokonaniem częściowej zapłaty (uiszczeniem zaliczki) dla dostawcy „A” obowiązek podatkowy powstał z chwilą uiszczenia tej należności. Natomiast otrzymanie faktury częściowej od dostawcy „B” (bez jakiejkolwiek zapłaty i bez wykonania dostawy) nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to kwestii wykazania w deklaracji zapłaconych zaliczek jak i ustalenia właściwego kursu do przeliczania waluty obcej na złote w celu określenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.