Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.415.2018.4.MWJ
z 23 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki gruntu o nr 29 stanowiącej współwłasność małżeńską - jest nieprawidłowe,

• dokumentowania fakturą planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki gruntu o nr 29 stanowiącej współwłasność małżeńską - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki gruntu o nr 29 stanowiącej współwłasność małżeńską,
  

• dokumentowania fakturą planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki gruntu o nr 29 stanowiącej współwłasność małżeńską
  

oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest współwłaścicielem, w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej, zabudowanej działki gruntu położonej …, oznaczonej geodezyjnie, jako działka nr 29, AM-8, obręb …, dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy … księga wieczysta nr ….

Działka, o której wyżej mowa, została nabyta w 1998 roku do majątku prywatnego przez Wnioskodawcę, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego …, z dn. 27.10.1998 r., sygn. akt …, o przysądzeniu własności nieruchomości położonej przy ul. …, składającej się z działek 17/1, 18/7 oraz 18/2, będącej w wieczystym użytkowaniu i zabudowanej budynkami gospodarczymi, budynkiem administracyjnym, budynkiem mieszkalno-garażowym, budynkiem produkcyjnym, składem opału i magazynem, za ustaloną w postanowieniu cenę. Przysądzenie własności nieruchomości, o którym wyżej mowa, na rzecz S.B., z uwagi na brak rozdzielności majątkowej, spowodowało automatyczne nabycie ww. nieruchomości do małżeńskiej wspólności majątkowej.

Decyzją Prezydenta Miasta … nr … z dnia 30.10.2014 r. orzeczono o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania przysługującego małżonkom K i S.B. (dalej także: Właściciele) w prawo własności nieruchomości zabudowanej położonej …, oznaczonej geodezyjnie, jako działki 17/3, 29, AM-8 o łącznej powierzchni 35703 m², oraz ustalono opłatę za ww. przekształcenie.

Jednocześnie należy zauważyć, iż działka nr 17/3 powstała z podziału działki nr 17/1, natomiast działka nr 29, położona przy ul. …, której dotyczy niniejszy wniosek, powstała w wyniku scalenia działki nr 18/7 i 18/2. Na działce nr 29, posadowiony jest budynek mieszkalny (mieszkania zakładowe poprzedniego właściciela tj. …), który został nabyty na mocy ww. postanowienia Sądu Rejonowego …, z dn. 17.10.1998 r. o przysądzeniu, wraz z zamieszkałymi w tym budynku lokatorami.

Działka nr 29, stanowiąca grunt zabudowany ww. budynkiem mieszkalnym, została po nabyciu w całości wprowadzona do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonkę Wnioskodawcy Panią K.B. pod nazwą … i ujęta w ewidencji środków trwałych.

Z budynku mieszkalnego pobierano począwszy od dnia nabycia nieruchomości i wprowadzenia do działalności … do chwili obecnej pożytki w postaci czynszów, które stanowiły przychody z działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Czynsze dokumentowane były fakturami ze stawką VAT ,,zwolnioną” (najem na cele mieszkaniowe), obrót z tego tytułu małżonka Wnioskodawcy wykazywała w deklaracjach VAT-7. Od 2017 roku pozostaje tylko jeden najemca, który nadal wpłaca, co miesiąc opłatę za korzystanie z lokalu. Zgodnie z wcześniejszymi uwagami, działka stanowi składnik majątku trwałego w działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy, a od budynku dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Jeżeli chodzi natomiast o grunty położone na działce nr 29, nie były one gospodarczo wykorzystywane, część terenów była zachwaszczona, a część wykorzystywana przez lokatorów budynku mieszkalnego na grządki warzywne. Zarówno budynek jak i grunt nie były przedmiotem jakichkolwiek adaptacji czy ulepszeń.

Pierwotnie działka nr 29, o łącznej powierzchni 12.499 m², klasyfikowana była w ewidencji gruntów, jako grunty orne o powierzchni łącznie 9.849 m², tereny mieszkaniowe o pow. 826 m² oraz tereny zurbanizowane o pow. 1.824 m² (na podstawie wypisu z rejestru gruntów z dn. 19.10.2015 r.).

W 2015 roku, powyższa działka utraciła charakter rolny w związku z przeznaczeniem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego …. W tym okresie, została podjęta przez K.B. decyzja o zamiarze budowy na przedmiotowej działce nr 29 hali magazynowej, czego konsekwencją było wystąpienie z wnioskiem do Prezydenta … o wydanie decyzji o wyłączeniu części gruntu rolnego położonego na ww. działce z produkcji rolnej. W dniu 28.12.2015 r. została wydana przez Prezydenta … decyzja …, której treścią było zezwolenie Pani K.B. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z planowaną budową hali magazynowej z częścią biurową i infrastrukturą towarzyszącą – na trwałe wyłączenie z produkcji rolnej części gruntu stanowiącego użytek rolny o pow. 7.659 m² zlokalizowanego na działce nr 29, w tym do wyłączenia: w klasie RIIIa – powierzchnia 0,1700 ha, w klasie RIVa – powierzchnia 0,5959 ha. Jednocześnie, w związku z ww. decyzją ustalono jednorazową należność z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji rolnej, w klasie RIIIa, a także opłaty roczne. Wyłączenie gruntu rolnego w klasie RIVa nie podlega natomiast opłacie.

Ponadto, zobowiązano Właścicieli do pisemnego zawiadomienia o rozpoczęciu innego niż rolnicze użytkowanie gruntów rolnych. Zgodnie z treścią ww. decyzji faktyczne wyłączenie przedmiotowego gruntu z produkcji rolnej jeszcze nie nastąpiło – powyższe nastąpi dopiero w momencie faktycznego rozpoczęcia inwestycji.

Na chwilę obecną, inwestycja nie została jeszcze rozpoczęta, a Pani K.B. poniosła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej … jedynie wydatki o charakterze przygotowawczym związane z planowaną inwestycją, tj. wydatek na wykonanie projektu hali, przygotowanie projektu zamiennego i nadzór inwestorski. Wydatki, o których mowa, ze względu na inwestycyjny charakter nie zostały dotychczas ujęte jako koszty uzyskania przychodu, natomiast z faktur dokumentujących ww. wydatki, został odliczony podatek naliczony VAT.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dn. 11.07.2016 r., przedmiotowa działka opisana jest aktualnie, jako tereny mieszkaniowe o pow. 826 m² oraz zurbanizowane tereny niezabudowane przeznaczone pod zabudowę o pow. 11.673 m². Na działce posadowiony jest budynek mieszkalny o pow. 420.24 m². Dla celów podatku od nieruchomości (decyzja w sprawie wymiaru podatku za 2016 rok), wymiar podatku dotyczy gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 11.673 m², pozostałych gruntów o pow. 826 m² oraz budynków mieszkalnych o pow. 420,24 m².

Wnioskodawca wraz z małżonką planuje obecnie sprzedaż opisanej wyżej działki nr 29 na rzecz spółki kapitałowej. Przed sprzedażą nie będzie dokonany jakikolwiek podział ww. nieruchomości, przedmiotem sprzedaży będzie w całości działka nr 29. Ewentualna inwestycja dotycząca budowy hali magazynowej, byłaby więc realizowana już po ww. sprzedaży przez nabywcę, tj. spółkę kapitałową.

Działka gruntu położona …, oznaczona geodezyjnie jako działka nr 29, obręb … została nabyta w celu ulokowania kapitału i czerpania korzyści z wynajmu lokali.

Zmiana przeznaczenia działki nr 29 (utrata charakteru rolnego) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nastąpiła z inicjatywy K.B. i S.B., którzy wystąpili z wnioskiem o odrolnienie (działając przez pełnomocnika).

Po nabyciu prawa własności działki nr 29 stroną umów z lokatorami na najem lokali mieszkalnych stali się K.B. i S.B. (w ramach wspólności majątkowej). Następnie działka nr 29 została wprowadzona do działalności gospodarczej Pani K.B. Od czasu wprowadzenia działki nr 29 do działalności K.B. do chwili obecnej pobierane były pożytki w postaci czynszów, które stanowiły przychód z działalności gospodarczej K.B. (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Czynsze dokumentowane były fakturami ze stawką VAT zwolnioną (najem na cele mieszkaniowe), a obrót z tego tytułu żona Wnioskodawcy wykazywała w deklaracjach VAT-7. Od 2017 roku pozostaje tylko jeden najemca, który nadal wpłaca co miesiąc opłatę za korzystanie z lokalu. Powyższe zostało już wskazane we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowana sprzedaż działki nr 29 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak, to na jakiej podstawie? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2).
2. Czy prawidłowym będzie stanowisko, zgodnie z którym fakturę dokumentującą planowaną sprzedaż nieruchomości, powinna wystawić wyłącznie małżonka Wnioskodawcy? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. Pytanie nr 1 (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż działki nr 29, położonej …, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zwolnienie z podatku od towarów i usług będzie przysługiwało zarówno na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), jak i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Uzasadniając powyższe stanowisko, należy przede wszystkim wskazać, iż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższa regulacja oznacza w praktyce, że jeżeli przedmiotem sprzedaży będzie grunt zabudowany – tak jak ma to miejsce w przedstawionym stanie faktycznym - zastosowanie, w odniesieniu do sprzedaży budynku wraz z gruntem, znajdzie stawka VAT właściwa dla budynku/budowli posadowionych na tym gruncie. Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma, bowiem charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem (budynkiem/budowlą), który z tym gruntem jest trwale związany.

Ponieważ w podanym stanie faktycznym przedmiotem planowanej sprzedaży będzie prawo własności działki gruntu nr 29 wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem mieszkalnym, należy więc ustalić stawkę VAT właściwą dla opodatkowania przedmiotowego budynku.

W przypadku sprzedaży budynków, budowli lub ich części – zasadą jest zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 bądź pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT – zwalnia się z opodatkowania VAT dostawę budynków, budowli i ich części z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Oznacza to tym samym, iż w sytuacji, gdy sprzedaż jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim bądź, jeśli od pierwszego zasiedlenia nie upłynęły 2 lata – dostawa taka nie korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10.

W takim przypadku należy dodatkowo zweryfikować możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem z pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. jednocześnie dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku, do których miał praw do odliczenia VAT, a jeśli ponosił takie wydatki, to były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Warunku tego (powyższa lit. b) nie stosuje się, jeżeli budynki/budowle w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych, co najmniej 5 lat.
   
   

Przy okazji należy wskazać, iż na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik podlegający zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ma możliwość rezygnacji z tego zwolnienia i wyboru opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub części:

1. są zarejestrowani, jako podatnicy VAT czynni,
2. złożą, przed dokonaniem dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie tej dostawy.
   
   

Należy także zauważyć, że ustawodawca przewidział również w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwolnienie, obejmujące dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W praktyce stosowania ww. przepisu wskazuje się, że zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Odnosząc przytoczone wyżej regulacje do analizowanego stanu faktycznego, należy więc w pierwszej kolejności stwierdzić, iż dokonując planowanej sprzedaży działki nr 29 zabudowanej budynkiem mieszkalnym, zastosowanie znajdzie regulacja, zgodnie z którą sprzedaż prawa własności gruntu zabudowanego będzie opodatkowana według stawki VAT właściwej dla budynku posadowionego na tym gruncie.

Wobec powyższego, zmierzając do ustalenia stawki VAT dla planowanej sprzedaży nieruchomości, właściwe wydaje się zwolnienie dla dostawy nieruchomości wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obejmujące dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu m.in. nabycia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika bowiem, że nabycie nieruchomości, w tym przedmiotowej działki nr 29, zostało dokonane w drodze przysądzenia postanowieniem Sądu z 27.10.1998 r., i było to nabycie nieobjęte podatkiem VAT, w związku z czym nie przysługiwało nabywcy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu. Ponadto, stan faktyczny wskazuje, że działka nr 29 od razu po nabyciu została wprowadzona do działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy i przyjęta na stan środków trwałych, a budynek mieszkalny stanowił przedmiot odpłatnego wynajmu przez małżonkę Wnioskodawcy na cele mieszkaniowe, a więc ze stawką VAT zwolnioną – czyli można stwierdzić, że budynek był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, co tym samym uzasadniałoby możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego, należy jednak także wskazać, iż planowana sprzedaż działki będzie spełniała warunki do objęcia jej zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 updop.

Analiza interpretacji organów podatkowych w podobnych sprawach, prowadzi do wniosku, że użyty w definicji pierwszego zasiedlenia zwrot ,,oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” należy rozumieć jako oddanie do użytkowania (np. w formie dostawy, najmu, itp.) w wykonaniu czynności podlegającej ustawie o VAT, także w przypadku, gdy na podstawie tej ustawy stosowane jest zwolnienie z podatku. Pierwszym zasiedleniem może być więc dostawa nieruchomości, może też być oddanie nieruchomości w najem czy też dzierżawę.

Ponadto, należy w tym miejscu zauważyć, że NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. akt I FSK 382/14) stwierdził, że ustawowa definicja pierwszego zasiedlenia jest niezgodna z dyrektywą w sprawie VAT w zakresie, w jakim zawiera warunek ,,w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Tym samym w sytuacji, gdy podatnik użytkował daną nieruchomość na potrzeby własnej działalności gospodarczej przez wymagany ustawą okres (tj. 2 lata), to przy sprzedaży tej nieruchomości będzie miał prawo do zwolnienia z VAT.

Mając na względzie powyższe uwagi, nasuwa się wniosek, że planowana sprzedaż prawa własności zabudowanej działki nr 29 nie powinna być traktowana, jako dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia.

Wprawdzie przedmiotowa nieruchomość została nabyta w drodze czynności niepodlegającej opodatkowaniu, niemniej jednak po nabyciu była oddana w ramach działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej ustawie o VAT (odpłatny najem), chociaż zwolnionej na podstawie ustawy (najem na cele mieszkaniowe). Jednocześnie, nie były ponoszone wydatki na ulepszenie ww. nieruchomości, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, a także – w kontekście ww. wyroku NSA z 14.05.2015 r., niekwestionowany fakt wykorzystywania budynku na cele działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy przez okres przekraczający 2 lata, zastosowanie powinno znajdować zwolnienie z opodatkowania planowanej sprzedaży także na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego, zastosowanie znalazłoby ponadto zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, z uwagi na spełnienie warunków:

1. braku w stosunku do nieruchomości prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. a jednocześnie nie ponoszenie wydatków na ich ulepszenie, w stosunku, do których Wnioskodawca miałby prawo do odliczenia VAT.
   
   

Podsumowując, powyższe uwagi, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do planowanej sprzedaży zabudowanej działki nr 29, położonej przy ul. …, znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku od towarów i usług.

Przy czym, podstawą powyższego zwolnienia może być zarówno przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jak i art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Mając jednak na uwadze fakt, iż stosowanie zwolnień z podatku jest instytucją o charakterze wyjątkowym, wobec czego wydaje się, że tylko jeden z powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT powinien stanowić w przedstawionym stanie faktycznym podstawę zwolnienia z podatku – zdaniem Wnioskodawcy podstawowe znaczenie należałoby w opisanym stanie faktycznym przypisać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. Pytanie nr 2 (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3)

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowym będzie stanowisko, zgodnie z którym, fakturę dokumentującą planowaną sprzedaż nieruchomości ze stawką zwolnioną, powinna wystawić wyłącznie małżonka Wnioskodawcy.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, działka nr 29 mająca być przedmiotem planowanej sprzedaży, stanowi od chwili nabycia przedmiot małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy i jego małżonki Pani K.B.

Należy jednak zauważyć, iż powyższa okoliczność, tj. fakt objęcia działki małżeńską wspólnością majątkową, nie ma zasadniczo wpływu na uznanie małżonków za podatników podatku VAT, tj. na gruncie ustawy o VAT każdy z małżonków może być odrębnym podatnikiem, jeżeli wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, posiadanie statusu podatnika przez jednego z małżonków w związku z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych, nie czyni automatycznie drugiego małżonka podatnikiem VAT, jeżeli te czynności opodatkowane dotyczą składników majątku wchodzącego w skład małżeńskiej wspólności majątkowej, ale wykorzystywanych wyłącznie w działalności małżonka, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu.

W związku z powyższym, jeżeli przedmiot majątku wspólnego zostanie wprowadzony do działalności gospodarczej prowadzonej tylko przez jednego małżonka, to z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych dotyczących tego przedmiotu, status podatnika VAT będzie posiadał tylko ten małżonek prowadzący działalność gospodarczą.

Powyższa zasada powinna znajdować także zastosowanie w przypadku zbycia składników majątku wspólnego, jeżeli przedmiotem zbycia jest składnik majątku wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej tylko przez jednego małżonka, posiadającego wobec tego status podatnika VAT.

Okoliczność, że nieruchomość stanowi współwłasność majątkową małżeńską nie będzie więc wpływać na opodatkowanie VAT sprzedaży tej nieruchomości, co oznacza, że podatnikiem VAT będzie ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (stanowisko takie znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 13.05.2008 r., sygn. akt I SA/Rz 332/08).

Odnosząc powyższe uwagi na grunt przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, iż przedmiotowa działka nr 29 była od razu po jej nabyciu wprowadzona do działalności gospodarczej prowadzonej jednoosobowo przez małżonkę Wnioskodawcy i jest wykorzystywana w tej działalności do chwili obecnej wyłącznie przez małżonkę Wnioskodawcy, to należy tym samym uznać, że podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 29 w odniesieniu do całej transakcji będzie wyłącznie małżonka Wnioskodawcy, a tym samym to wyłącznie małżonka Wnioskodawcy będzie obowiązana wystawić fakturę VAT ze stawką VAT zwolnioną z tytułu planowanej sprzedaży na kwotę uzyskaną przez obojga małżonków w związku z powyższą sprzedażą.

Wnioskodawca nie będzie wobec powyższego posiadał statusu podatnika VAT z tytułu planowanej sprzedaży, a tym samym nie będzie obowiązany do wystawienia z tego tytułu faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki gruntu o nr 29 stanowiącej współwłasność małżeńską - jest nieprawidłowe,

• dokumentowania fakturą planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki gruntu o nr 29 stanowiącej współwłasność małżeńską - jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tut. Organ nadmienia, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, itp. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży udziału w nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania tej sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem, w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej, zabudowanej działki gruntu nr 29. Działka, została nabyta w 1998 roku do majątku prywatnego przez Wnioskodawcę, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dn. 27.10.1998 r., sygn. akt …, o przysądzeniu własności nieruchomości położonej przy ul. …, składającej się z działek 17/1, 18/7 oraz 18/2, będącej w wieczystym użytkowaniu i zabudowanej budynkami gospodarczymi, budynkiem administracyjnym, budynkiem mieszkalno-garażowym, budynkiem produkcyjnym, składem opału i magazynem, za ustaloną w postanowieniu cenę. Przysądzenie własności nieruchomości, o którym wyżej mowa, z uwagi na brak rozdzielności majątkowej, spowodowało automatyczne nabycie ww. nieruchomości do małżeńskiej wspólności majątkowej. Decyzją Prezydenta Miasta … nr … z dnia 30.10.2014 r. orzeczono o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania przysługującego małżonkom w prawo własności nieruchomości zabudowanej. Działka nr 17/3 powstała z podziału działki nr 17/1, natomiast działka nr 29, której dotyczy niniejszy wniosek, powstała w wyniku scalenia działki nr 18/7 i 18/2. Działka nr 29, stanowiąca grunt zabudowany budynkiem mieszkalnym, została po nabyciu w całości wprowadzona do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonkę Wnioskodawcy i ujęta w ewidencji środków trwałych.

Z budynku mieszkalnego pobierano począwszy od dnia nabycia nieruchomości i wprowadzenia do działalności do chwili obecnej pożytki w postaci czynszów, które stanowiły przychody z działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy. Czynsze dokumentowane były fakturami ze stawką VAT ,,zwolnioną” (najem na cele mieszkaniowe), obrót z tego tytułu małżonka Wnioskodawcy wykazywała w deklaracjach VAT-7. Działka stanowi składnik majątku trwałego w działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy, a od budynku dokonywane były odpisy amortyzacyjne. W 2015 roku, powyższa działka utraciła charakter rolny. Zmiana przeznaczenia działki nr 29 (utrata charakteru rolnego) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nastąpiła z inicjatywy K.B. i S.B., którzy wystąpili z wnioskiem o odrolnienie.

Wnioskodawca wraz z małżonką planuje obecnie sprzedaż opisanej wyżej działki nr 29 na rzecz spółki kapitałowej. Przed sprzedażą nie będzie dokonany jakikolwiek podział ww. nieruchomości, przedmiotem sprzedaży będzie w całości działka nr 29.

Z okoliczności sprawy wynika, że nabyta w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej działka nr 29, stanowiąca grunt zabudowany budynkiem mieszkalnym, została po nabyciu w całości wprowadzona do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonkę Wnioskodawcy i ujęta w ewidencji środków trwałych do momentu jej sprzedania. Należności z tytułu świadczonych usług najmu lokali znajdujących się w budynku (czynsze) w całości stanowiły przychody z działalności gospodarczej żony Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak od momentu nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana wyłącznie przez małżonkę Wnioskodawcy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czyli małżonka Wnioskodawcy prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miała nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Skoro więc nieruchomość – będącą przedmiotem planowanej sprzedaży – małżonka Wnioskodawcy wykorzystywała do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to małżonka Wnioskodawcy jest w sensie ekonomicznym właścicielem tej nieruchomości i to Ona dokona w efekcie dostawy nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

W takiej sytuacji należy uznać, że przedmiotem planowanej dostawy będzie nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym, stanowiąca składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej przez żonę Zainteresowanego.

Tym samym, w przypadku sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej uprzednio w działalności prowadzonej przez małżonkę Zainteresowanego, za zbywcę (stronę transakcji) należy uznać wyłącznie żonę Wnioskodawcy, będącą podatnikiem podatku od towarów i usług.

Analiza okoliczności sprawy wskazuje, że poza nabyciem nieruchomości do majątku wspólnego i wystąpieniem z wnioskiem o odrolnienie działki (w związku z podjętą przez żonę Wnioskodawcy decyzją o zamiarze budowy na przedmiotowej działce hali magazynowej), Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca nie będzie zatem podatnikiem VAT w związku ze sprzedażą tej nieruchomości. W świetle wyroku TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Wnioskodawca nie zaangażował bowiem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. W przedmiotowej sprawie można mówić tylko o pojedynczej czynności, o której mowa w wyroku TSUE C-180/10 i C-181/10, polegającej na wystąpieniu o odrolnienie w związku z planowaną przez żonę Wnioskodawcy budową hali magazynowej, nie mamy natomiast do czynienia z ciągiem przytoczonych w tym orzeczeniu okoliczności, które mogłyby przemawiać za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży. Zaznaczyć dodatkowo należy, że efektem czynności polegającej na wystąpieniu o odrolnienie było wydanie decyzji przez Prezydenta Miasta, której treścią było zezwolenie żonie Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, w związku z planowaną budową hali magazynowej z częścią biurową i infrastrukturą towarzyszącą – na trwałe wyłączenie z produkcji rolnej części gruntu stanowiącego użytek rolny o pow. 7.659 zlokalizowanego na działce nr 29.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że Zainteresowany nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że z uwagi na sposób zadysponowania przez małżonków nieruchomością (od momentu jej nabycia) wyłącznie do działalności żony Wnioskodawcy, uznać należy, że nieruchomość ta jest związana tylko i wyłącznie z działalnością gospodarczą żony Wnioskodawcy i Wnioskodawca w związku z jej sprzedażą nie będzie podatnikiem VAT. Wobec powyższego, to po stronie małżonki Wnioskodawcy będzie występował obowiązek ewentualnego opodatkowania dostawy ww. nieruchomości. Innymi słowy, to żona Wnioskodawcy z tytułu całej transakcji sprzedaży będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, to sprzedaż udziału w zabudowanej działce nr 29, stanowiącej współwłasność małżeńską nie będzie podlegała – po stronie Wnioskodawcy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro przedmiotowa transakcja sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie dla Wnioskodawcy czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, to tut. Organ nie rozstrzygał kwestii dotyczącej zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej sprzedaży nieruchomości.

W konsekwencji, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 (oznaczonego we wniosku jako pytanie nr 2), należało uznać je za nieprawidłowe, ponieważ Wnioskodawca nie uwzględnił okoliczności, że dla czynności sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie działał jako podatnik VAT.

Odnosząc się natomiast do sposobu dokumentowania transakcji sprzedaży nieruchomości, należy wskazać, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z przywołanego wyżej przepisu – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Skoro jak wyżej wskazano to żona Wnioskodawcy z tytułu całej transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a więc to po stronie małżonki Wnioskodawcy będzie występował obowiązek ewentualnego opodatkowania dostawy ww. nieruchomości oraz wystawienia faktury dokumentującej tę transakcję.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie powinien dokumentować transakcji sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości fakturą, ponieważ z tytułu tej transakcji Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (oznaczonego we wniosku jako pytanie nr 3), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości dla współwłaściciela nieruchomości (małżonki).

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że z uwagi na fakt, że wpływ na interpretację przepisów ustawy o VAT ma również orzecznictwo TSUE, ewentualne rozstrzygnięcia podjęte na gruncie innych podatków pozostają bez wpływu na interpretacje przepisów ustawy o VAT.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.