Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.316.2018.2.TKU
z 24 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia 2018 r. (data wpływu 7 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nabytych w drodze spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nabytych w drodze spadku. Wniosek uzupełniono w dniu 7 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 10 maja 2016 r. otrzymał spadek po zmarłym wujku, na podstawie testamentu notarialnego.

Spadek stanowi gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 5.966 ha. Wysokość podatku od spadku wyniosła 50.705 zł.

W dniu 16 marca 2017 r., na mocy aktu notarialnego Zainteresowany zawarł umowę przedwstępną sprzedaży działki nr 829/11 o powierzchni 0,5764 ha, objętej księgą wieczystą.

Na mocy aktu notarialnego z dnia 26 września 2017 r., nastąpiło przedłużenie terminu zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży do dnia 30 czerwca 2018 r. Równocześnie Wnioskodawca ustalił ze stroną nabywającą, że dokona podziału przedmiotowej działki na dwie lub więcej działek.

W dniu 19 kwietnia 2018 r., na mocy aktu notarialnego Zainteresowany zawarł umowę przedwstępną sprzedaży działki nr 207/11 o powierzchni 0,4747 ha objętej księgą wieczystą. Na mocy aktu notarialnego Wnioskodawca zobowiązał się do przeprowadzenia na koszt kupujących podziału geodezyjnego gruntu oznaczonego numerem ewidencyjnym 207/11 o powierzchni 0,4747 ha objętego księgą wieczystą, w wyniku którego powstaną nowoprojektowane działki gruntu, będące przedmiotem zawartego aktu notarialnego.

W dniu 7 sierpnia 2018 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Przedmiotem sprzedaży będą następujące działki:
   1. działka nr 829/11 o powierzchni 0,5764 ha objęta księgą wieczystą, na mocy decyzji Urzędu Miasta działka zmieniała numer na 282/11;
   2. działka nr 207/11 o powierzchni 0,4747ha objęta księgą wieczystą.
3. Otrzymane w spadku działki rolne były wykorzystywane przez Wnioskodawcę: były uprawiane, a plony były przeznaczone na własne potrzeby.
4. Działki wskazane we wniosku nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług.
5. Działki nie były i nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej.
6. Działki nie były i nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług ani do czynności opodatkowanych.
7. Wnioskodawca dokonywał zbiorów płodów rolnych. Zebrane płody rolne były wykorzystywane na własne potrzeby Zainteresowanego. Nie były sprzedawane.
8. Oprócz podziału Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponieść żadnych innych nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży.
9. Działki będące przedmiotem wniosku nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
10. Dla działki nr 282/11 (dawniej nr 829/11) została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Zainteresowany wnioskował o wydanie decyzji.
11. Działki będące przedmiotem wniosku nie są zabudowane.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w rozpatrywanym stanie sprawy sprzedaż działek nabytych w drodze spadku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe transakcje sprzedaży działek nie będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, przez którą należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowie lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienionych w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Musi być ona objęta zarówno zakresem przedmiotowym, jak również zakresem podmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza stosownie do treści ust. 2 powołanego wyżej przepisu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma uniwersalny charakter, co oznacza, że podatnikiem jest każdy podmiot, który prowadzi samodzielnie określoną działalność w sposób zorganizowany i ciągły bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Podatnikiem staje się również taki podmiot, który jednorazowo wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu w okolicznościach wskazujących na zamiar częstotliwego jej realizowania niezależnie od tego czy po wykonaniu tej jednej czynności ostatecznie zaprzestanie jej wykonywania.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego realizowania czynności.

Nie można uznać zbycia nieruchomości za częstotliwą dostawę towarów, gdyż nie mieści się ona w definicji działalności gospodarczej zawartej w przepisie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z tytułu dokonanej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie występować jako podatnik podatku VAT. W związku z powyższym sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyżej zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych oraz orzeczeniach sądów.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32).

Jak podkreślił TSUE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. (sygn. C-180/10 i C-181/10) „sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Również okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”.

Podobnie wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07). Sąd uznał, że sam fakt kilkakrotnej dostawy gruntów budowlanych nie decyduje o opodatkowaniu VAT. NSA wskazał, że „działalność o częstotliwym zamiarze może być mowa tylko gdy działalność podejmuje podmiot, który działa w charakterze podatnika VAT, tj. w charakterze producenta, handlowca itd.”.

WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 6 września 2006 r. (I SA/Wr 1254/05) uznał, że „okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT (m.in. odpłatną dostawę towarów), nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2. Na marginesie należy zauważyć, że wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 zd. 2 ustawy o VAT jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażonym w interpretacji z dnia 23 lipca 2008 r., IBPP1/443-758/08/LSz „opodatkowaniu podatkiem VAT powinna więc podlegać sprzedaż, jeżeli nieruchomość została nabyta w celach inwestycyjnych – tj. w celu dokonania podziału i odsprzedaży wydzielonych działek z zyskiem lub w celu wykorzystania w inny zarobkowy sposób. Jeżeli natomiast podatnik użytkował nieruchomość przez dłuższy czas lub nabył ją w drodze spadku lub darowizny, to nie można mówić, że dana osoba działała jako handlowiec będący podatnikiem VAT jedynie dokonywała sprzedaży swojego majątku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności”. Podobne zdanie zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008 r., IBPP1/443-567/08/LSz (KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08); Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 7 lipca 2008 r., IPPP1/ 443-83/07-9/SM; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 9 czerwca 2008 r., ILPP1/443-295/08-2/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów, która na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności darowizny, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 10 maja 2016 r. otrzymał spadek po zmarłym wujku. Spadek stanowi gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 5.966 ha. W dniu 16 marca 2017 r., Zainteresowany zawarł umowę przedwstępną sprzedaży działki nr 829/11 o powierzchni 0,5764 ha, następnie termin zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży przedłużono do dnia 30 czerwca 2018 r. Wnioskodawca ustalił ze stroną nabywającą, że dokona podziału przedmiotowej działki na dwie lub więcej działek.

W dniu 19 kwietnia 2018 r., Zainteresowany zawarł umowę przedwstępną sprzedaży działki nr 207/11 o powierzchni 0,4747 ha i zobowiązał się do przeprowadzenia na koszt kupujących podziału geodezyjnego gruntu, w wyniku którego powstaną nowoprojektowane działki gruntu, będące przedmiotem zawartego aktu notarialnego. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Charakterystyka działek:

• przedmiotem sprzedaży będą działki nr 829/11 (działka ta zmieniała numer na 282/11) i nr 207/11;
• otrzymane w spadku działki rolne były uprawiane, a plony były przeznaczone na własne potrzeby Wnioskodawcy – nie były sprzedawane;
• nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy;
• nie były i nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej;
• nie były i nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług ani do czynności opodatkowanych;
• oprócz podziału Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponieść żadnych innych nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży;
• nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego;
• dla działki nr 282/11 (dawniej 829/11) została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o którą wnioskował Zainteresowany;
• działki będące przedmiotem wniosku nie są zabudowane.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż ww. działek nabytych w drodze spadku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanego, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, oraz ogrodzenie działek). Wnioskodawca posiadane grunty nabył w formie spadku. Nie ponosił i nie zamierza ponieść żadnych innych nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, oprócz dokonania ich podziału na koszt kupujących (zgodnie z zawartą umową) i wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zatem nie prowadził żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek, nie podejmował żadnych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży (takich jak np. jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, czy wystąpienia o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru). Wnioskodawca nie jest też czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany wskazał, że ww. działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. W konsekwencji Wnioskodawca nie działał jako handlowiec, a podejmowane przez Niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Zatem dokonując sprzedaży ww. działek, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działek nabytych w drodze spadku nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.