2018.08.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.383.2018.1.BS
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do nabywanych przez Wnioskodawcę usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do nabywanych przez Wnioskodawcę usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy X., będącej jednym z największych na świecie usługodawców oferujących usługi finansowe, w szczególności w sektorze ubezpieczeniowym oraz zarządzania aktywami.

Działalność operacyjną Grupa prowadzi poprzez regionalne spółki produktowe oraz wyspecjalizowane spółki globalne, działające w obszarach ubezpieczeń, jak również w zakresie funduszy inwestycyjnych i emerytalnych.

Na rynku polskim do Grupy X. należy między innymi Wnioskodawca.

Wnioskodawca jest towarzystwem funduszy inwestycyjnych działającym na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego i w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 56, z późn. zm.) oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się tworzeniem i zarządzaniem różnego rodzaju funduszami inwestycyjnymi przewidzianymi w przepisach ustawy o funduszach inwestycyjnych. W celu wsparcia prowadzenia swojej działalności w zakresie zarządzania funduszami, Wnioskodawca nabywa od Y. („Wykonawca usługi”), podmiotu amerykańskiego, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, kompleksową usługę (dalej: również „usługa Y”).

Wykonawca usługi jest profesjonalną agencją informacyjną zajmującą się dostarczaniem informacji, danych i analiz dotyczących światowych rynków kapitałowych, a także dostawcą profesjonalnych narzędzi, wykorzystywanych przez podmioty zarządzające aktywami finansowymi na wszystkich etapach procesu inwestycyjnego.

Usługa Y jest usługą doradczą i informacyjną, polegającą na pozyskiwaniu, opracowywaniu i dostarczaniu aktualnych informacji ekonomicznych, danych i analiz gospodarczych, w tym giełdowych oraz informacji politycznych mających wpływ na światowe rynki kapitałowe. Dzięki tej usłudze Wnioskodawca otrzymuje w czasie rzeczywistym komplet danych i analiz niezbędnych do świadomego podejmowania decyzji inwestycyjnych w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników finansowych w interesie swoich klientów. Dodatkowe w ramach usługi dostarczane są narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca dzięki usłudze Y otrzymuje m.in. informacje dotyczące:

rynku towarów (ropa, gaz, węgiel, produkty rolne, itp.);

instrumentów pochodnych (instrumentów opartych m.in. o stopy procentowe i kursy walut, obligacji zamiennych, instrumentów strukturyzowanych, itp.);

rynku akcji (akcji, indeksów, kontraktów terminowych, opcji, funduszy inwestycyjnych);

instrumentów o stałej stopie zwrotu (np. obligacji);

rynku walut (np. transakcji spot, FX swap);

cen towarów, akcji, instrumentów finansowych (w czasie rzeczywistym);

analiz zmienności ceny rynkowej, analiz statystycznych i porównawczych;

danych właścicielskich poszczególnych spółek;

prognoz (w tym prognoz dotyczących zysku) i rekomendacji dla poszczególnych spółek.

Dodatkowo, w ramach usługi Wnioskodawca otrzymuje narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy zarządzanych przez Wnioskodawcę m.in.:

narzędzia umożliwiające bieżące monitorowanie ryzyka pozycji dla danego portfela w sposób dostosowany do charakterystyki funduszu i potrzeb zarządzającego, m.in. możliwość prezentacji portfela w różnych przekrojach (np. wg klasy aktywów, typu instrumentów, struktury geograficznej, struktury sektorowej itp.), możliwość doboru odpowiedniego zestawia wskaźników służących do oceny ryzyka konkretnej pozycji, możliwość tworzenia własnych wskaźników przy pomocy wbudowanych formuł/ algorytmów, możliwość symulacji transakcji w celu oceny ich wpływu na profil ryzyka portfela;

platformę służącą wprowadzeniu zleceń, ich modyfikacji i alokacji dokonanych transakcji na poszczególne fundusze, z funkcją zachowania w pamięci sytemu wszelkich kroków i modyfikacji dokonanych przez zarządzających;

platformę pozwalającą na handel instrumentami finansowymi bezpośrednio na giełdach lub za pośrednictwem banków i biur maklerskich;

narzędzia służące monitorowaniu składu portfela inwestycyjnego oraz sugerujące jego skład zgodnie z polityką inwestycyjną danego funduszu, a także narzędzia pozwalające na porównanie składu portfela z benchmarkiem funduszu wraz z wykazaniem wpływu różnic pomiędzy nimi na wypracowaną stopę zwrotu;

narzędzia umożliwiające analizę wpływu poszczególnych składników portfela na wynik funduszu, zarówno na bazie danych historycznych, jak i bieżących notowań giełdowych;

narzędzia służące obliczaniu limitów inwestycyjnych, wskaźników ryzyka i efektywności zarządzania poszczególnymi portfelami, a także narzędzia umożliwiające optymalizację składu portfela według zadanych parametrów.

Zakup usługi Y zapewnia Wnioskodawcy informacje, analizy i rekomendacje niezbędne do podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych, a także pozwala na korzystanie ze wsparcia w zakresie tworzenia portfela inwestycyjnego zgodnego z polityką inwestycyjną danego funduszu oraz dopuszczalnym poziomem ryzyka.

Nabywane przez Wnioskodawcę usługi Y dokumentowane są fakturami, na których nie jest wskazana kwota podatku od towarów i usług. Na fakturach są wyszczególnione m.in. następujące pozycje:

Y-A (opłata za subskrypcję usługi Y uzależniona od liczby osób uprawnionych do korzystania z niej oraz okresu subskrypcji);

Y-B (oplata za dostęp do sieci Y, za pomocą której jest przekazywana usługa Y, poniesienie opłaty jest konieczne do realizacji usługi, oplata uzależniona od okresu subskrypcji);

Pozycje dodatkowe – (opłaty za dostęp do danych z poszczególnych rynków giełdowych uzależnione od okresu subskrypcji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Usługa opisana w stanie faktycznym, na gruncie ustawy o VAT jest objęta zakresem zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi zarządzania m.in. funduszami inwestycyjnymi. Pojęcie zarządzania funduszami inwestycyjnymi nie jest zdefiniowane w polskich przepisach prawa podatkowego, w związku z tym należy odwołać się do regulacji unijnych jak również autonomicznego, wspólnotowego znaczenia tego terminu wypracowanego przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Stanowisko o braku swobody państw członkowskich w kształtowaniu definicji pojęcia „zarządzania” na potrzeby omawianego zwolnienia było wielokrotnie podkreślane przez TSUE (wyroki z dnia 12 września 2000 r. w sprawie C-358/97; z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C - 428/02; z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawach C-394/04 i C-395/04 Ygeia).

W wyroku z 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 , TSUE wyjaśniając powód takiego rozwiązania, stwierdził, że „zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich (...). Zatem (...) pojęcie »zarządzania« funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie”. Wyjaśnienia dotyczą VI dyrektywy VAT, ale zachowują w pełni aktualność w kontekście dyrektywy Rady Unii Europejskiej 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 347, s. 1).

Jednocześnie wyrok w tej sprawie (C-169/04 Abbey National) był okazją do wypracowania przez TSUE autonomicznej definicji pojęcia „zarządzanie” dla potrzeb zwolnienia będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

TSUE uznał w komentowanym wyroku, że transakcje objęte tym zwolnieniem są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Z tego punktu widzenia odwołał się do przepisów prawa wspólnotowego odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe – UCITS (Dyrektywa Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r., dalej: „Dyrektywa UCITS”). W efekcie Trybunał uznał, że „ art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej dyrektywy 85/611 w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania”.

Z załącznika II Dyrektywy UCITS – dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (Dz. U. L Nr 302, s. 32), zawierającego listę czynności związanych z działalnością polegającą na zarządzaniu funduszami powierniczymi i spółkami inwestycyjnymi, wynika, że czynności w rubryce „administracja” obejmują m.in.:

obsługę prawną i obsługę rachunkowo-księgową w zakresie zarządzania funduszem;
zapytania klientów;
wycenę i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
monitorowanie przestrzegania uregulowań;
prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
wypłatę zysków;
emisję i umarzanie jednostek uczestnictwa;
rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
prowadzenie ksiąg.

W dalszej części uzasadnienia Trybunał rozstrzygnął kwestię możliwości zwolnienia ww. usług z VAT, w sytuacji gdy zostaną one zlecone podmiotom trzecim. Analizując to zagadnienie Trybunał zauważył, że „zarządzanie funduszami powierniczymi, o którym mowa w pkt 6 tego artykułu (tj. art. 13 część B lit. d) – jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług. (...) Ponadto treść art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy nie wyklucza co do zasady, by na zarządzanie funduszami powierniczymi składały się różne odrębne usługi wchodzące w zakres pojęcia „zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi [zarządzania funduszami powierniczymi] w rozumieniu tego przepisu oraz by korzystały one z przewidzianego w nim zwolnienia z opodatkowania, nawet wówczas gdy świadczący te usługi jest podmiotem zarządzającym będącym osobą trzecią”.

W konsekwencji, Trybunał uznał, że zasada neutralności VAT pozwala instytucjom finansowym dowolnie kształtować model biznesowy w zakresie świadczenia usług zarządzania, nie narażając ich na to, „że przeprowadzane przez nie transakcje nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy”.

Ponadto do zagadnienia zarządzania funduszami inwestycyjnymi TSUE odniósł się w wyroku z 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 GfBk dotyczącym możliwości zwolnienia z VAT usług doradczych i informacyjnych świadczonych na rzecz towarzystw funduszy inwestycyjnych. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że „okoliczność, że usługi doradcze i informacyjne nie zostały wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107, nie stanowi przeszkody w zaliczeniu ich do kategorii specyficznych usług objętych zakresem czynności »zarządzania« specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, ponieważ art. 5 ust. 2 dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107 sam wskazuje, że wyliczenie w omawianym załączniku „nie jest wyczerpujące”.

Należy podkreślić, iż zdaniem TSUE nie ma znaczenia czy przedmiotowe usługi wiążą się z dokonaniem zmian w sytuacji prawnej lub finansowej funduszu, a ostateczne decyzje inwestycyjne podejmuje fundusz mając na uwadze rekomendacje usługodawcy: „nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów, wchodzą w zakres pojęcia »zarządzania« specjalnym funduszem inwestycyjnym” (wyrok C-169/04).

Tytułem uzupełnienia należy podkreślić za TSUE, iż zwolnienie usług doradczych i informacyjnych świadczonych na rzecz towarzystw zarządzających funduszami inwestycyjnymi jest konieczne dla zachowania neutralności podatku VAT. Zdaniem Trybunału bowiem „objęcie podatkiem VAT usług doradztwa inwestycyjnego świadczonych przez osobę trzecią skutkowałoby uprzywilejowaniem TFI mających własnych doradców inwestycyjnych, ze szkodą dla TFI, które zdecydowałyby się korzystać z usług osób trzecich. Tymczasem z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia jest dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (wyrok C-169/04).

Mając powyższe na uwadze, zgodnie z linią orzeczniczą TSUE w kontekście czynności zarządzania:

wypracowana przez TSUE definicja zarządzania obejmuje usługi doradcze i informacyjne;

w przypadku zlecenia usług w zakresie zarządzania podmiotom trzecim, zwolnienie z VAT przysługuje, o ile tworzą one odrębną całość, która jeśli ją oceniać globalnie wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania. Warunek ten powinien być, co do zasady, spełniony w przypadku usług informacyjnych i doradczych;

zwolnienie z VAT nie przysługuje natomiast w odniesieniu do usług o charakterze czysto technicznym, takich jak udostępnienie systemu informatycznego.

Przenosząc powyższe na przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że:

nabywana przez Wnioskodawcę usługa Y stanowi usługę doradczą i informacyjną, zasadniczym jej celem jest bowiem uzyskanie przez Wnioskodawcę informacji, analiz, prognoz i rekomendacji niezbędnych do podejmowania jak najlepszych decyzji inwestycyjnych w interesie klientów funduszu oraz narzędzi zapewniających, że decyzje te podejmowane są w zgodzie z polityką inwestycyjną funduszu oraz dopuszczalnym poziomem ryzyka.

usługa Y stanowi odrębną całość oraz wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania. Usługa ta niezależnie bowiem od ilości wykupionych pakietów dodatkowych (np. indeksów, narzędzi lub objętych usługą rynków) stanowi kompleksową usługę doradczą i informacyjną odrębną od usług świadczonych przez wewnętrzne działy Wnioskodawcy. Wypełnianie specyficznych i istotnych funkcji usługi zarządzania przez usługę Y wynika zaś ze ścisłego związku tej usługi z procesem inwestycyjnym funduszu polegającego na dostarczaniu informacji, analiz, prognoz i rekomendacji niezbędnych do podejmowania decyzji inwestycyjnych.

usługa Y nie ma czysto technicznego charakteru. Niezależnie bowiem od sposobu jej dostarczania (za pomocą sieci Internet) istotą usługi jest przekazanie odpowiednio usystematyzowanej informacji (tak danych rynkowych, analiz, prognoz, rekomendacji jak i informacji o decyzjach dopuszczalnych w świetle polityki inwestycyjnej funduszu i zakładanego poziomu ryzyka) niezbędnej do podejmowania decyzji inwestycyjnych, nie zaś czysto techniczne wsparcie prowadzenia procesu inwestycyjnego.

Jako dodatkową argumentację Wnioskodawca podnosi, iż w identycznym stanie faktycznym odnoszącym się do usługi Y, prawidłowość zwolnienia z VAT stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (sygn. akt I FSK 1028/16). Zgodnie z wydanym orzeczeniem, usługa Y należy do działalności nierozerwalnie związanej z zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi oraz jest specyficzna dla tej działalności.

NSA zgodził się, że opisana usługa obejmuje pakiet narzędzi, które wykraczają poza potrzeby indywidualnego inwestora i mogą być wykorzystane wyłącznie w specyficznej działalności funduszy inwestycyjnych. Pojęcie „zarządzanie” należy interpretować w duchu wypracowanym przez orzecznictwo unijne. Gromadzenie i analiza danych inwestycyjnych opisana we wniosku oraz przygotowywanie prognoz dotyczących gospodarek światowych i poszczególnych sektorów i spółek notowanych na giełdach, przekazanie rekomendacji niezbędnych dla podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych należą do działalności nierozerwalnie związanych z zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi w specyficzny i istotny dla tej działalności sposób.

Zdaniem NSA usługa Y zawiera elementy informacyjne, doradcze i analityczne, a także narzędzia pozwalające wykorzystać je do prowadzenia bieżącej polityki inwestycyjnej danego funduszu. Jest usługą istotną i specyficzną dla usługi zarządzania, odpowiada w pełni usłudze doradczo-informacyjnej, o której mowa w wyroku TSUE C-275/11.

Tym samym, usługa Y spełnia definicję zarządzania funduszami określoną przez Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawie C-275/11, co uzasadnia zwolnienie z VAT stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w powołanej ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
otwartymi funduszami emerytalnymi oraz dobrowolnymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy X, będącej jednym z największych na świecie usługodawców oferujących usługi finansowe, w szczególności w sektorze ubezpieczeniowym oraz zarządzania aktywami. Działalność operacyjną Grupa prowadzi poprzez regionalne spółki produktowe oraz wyspecjalizowane spółki globalne, działające w obszarach ubezpieczeń, jak również w zakresie funduszy inwestycyjnych i emerytalnych. Na rynku polskim do Grupy X należy między innymi Wnioskodawca.

Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się tworzeniem i zarządzaniem różnego rodzaju funduszami inwestycyjnymi przewidzianymi w przepisach ustawy o funduszach inwestycyjnych. W celu wsparcia prowadzenia swojej działalności w zakresie zarządzania funduszami, Wnioskodawca nabywa od Y. (Wykonawca usługi), podmiotu amerykańskiego, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, kompleksową usługę (usługa Y).

rynku towarów (ropa, gaz, węgiel, produkty rolne, itp.);

instrumentów pochodnych (instrumentów opartych m.in. o stopy procentowe i kursy walut, obligacji zamiennych, instrumentów strukturyzowanych, itp.);

rynku akcji (akcji, indeksów, kontraktów terminowych, opcji, funduszy inwestycyjnych);

instrumentów o stałej stopie zwrotu (np. obligacji);

rynku walut (np. transakcji spot, FX swap);

cen towarów, akcji, instrumentów finansowych (w czasie rzeczywistym);

analiz zmienności ceny rynkowej, analiz statystycznych i porównawczych;

danych właścicielskich poszczególnych spółek;

prognoz (w tym prognoz dotyczących zysku) i rekomendacji dla poszczególnych spółek.

narzędzia umożliwiające bieżące monitorowanie ryzyka pozycji dla danego portfela w sposób dostosowany do charakterystyki funduszu i potrzeb zarządzającego, m.in. możliwość prezentacji portfela w różnych przekrojach (np. wg klasy aktywów, typu instrumentów, struktury geograficznej, struktury sektorowej itp.), możliwość doboru odpowiedniego zestawia wskaźników służących do oceny ryzyka konkretnej pozycji, możliwość tworzenia własnych wskaźników przy pomocy wbudowanych formuł/ algorytmów, możliwość symulacji transakcji w celu oceny ich wpływu na profil ryzyka portfela;

platformę służącą wprowadzeniu zleceń, ich modyfikacji i alokacji dokonanych transakcji na poszczególne fundusze, z funkcją zachowania w pamięci sytemu wszelkich kroków i modyfikacji dokonanych przez zarządzających;

platformę pozwalającą na handel instrumentami finansowymi bezpośrednio na giełdach lub za pośrednictwem banków i biur maklerskich;

narzędzia służące monitorowaniu składu portfela inwestycyjnego oraz sugerujące jego skład zgodnie z polityką inwestycyjną danego funduszu, a także narzędzia pozwalające na porównanie składu portfela z benchmarkiem funduszu wraz z wykazaniem wpływu różnic pomiędzy nimi na wypracowaną stopę zwrotu;

narzędzia umożliwiające analizę wpływu poszczególnych składników portfela na wynik funduszu, zarówno na bazie danych historycznych, jak i bieżących notowań giełdowych;

narzędzia służące obliczaniu limitów inwestycyjnych, wskaźników ryzyka i efektywności zarządzania poszczególnymi portfelami, a także narzędzia umożliwiające optymalizację składu portfela według zadanych parametrów.

Wykonawca usługi pozyskuje informacje, na podstawie których opracowuje analizy, raporty i prognozy dotyczące zarówno gospodarek światowych jak i poszczególnych sektorów i spółek notowanych na giełdach, które następnie przekazywane są klientom usługi Y na całym świecie. Zakup usługi Y zapewnia Wnioskodawcy informacje, analizy i rekomendacje niezbędne do podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych, a także pozwala na korzystanie ze wsparcia w zakresie tworzenia portfela inwestycyjnego zgodnego z polityką inwestycyjną danego funduszu oraz dopuszczalnym poziomem ryzyka.

Nabywane przez Wnioskodawcę usługi Y dokumentowane są fakturami, na których nie jest wskazana kwota podatku od towarów i usług. Na fakturach są wyszczególnione m.in. następujące pozycje:

Y-A (opłata za subskrypcję usługi Y uzależniona od liczby osób uprawnionych do korzystania z niej oraz okresu subskrypcji);

Y-B (opłata za dostęp do sieci Y, za pomocą której jest przekazywana usługa Y, poniesienie opłaty jest konieczne do realizacji usługi, oplata uzależniona od okresu subskrypcji);

Pozycje dodatkowe – (opłaty za dostęp do danych z poszczególnych rynków giełdowych uzależnione od okresu subskrypcji).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy Usługa opisana w stanie faktycznym, na gruncie ustawy o VAT jest objęta zakresem zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy znajdzie zastosowanie w przypadku, gdy usługi zarządzania dotyczą m.in. funduszy inwestycyjnych (w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi) oraz portfeli inwestycyjnych funduszy inwestycyjnych lub ich części.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1355), zwanej dalej ustawą o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

W myśl art. 45a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 6 oraz z uwzględnieniem art. 75-82 rozporządzenia 231/2013, towarzystwo może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez to towarzystwo.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych umowa, o której mowa w art. 45a ust. 1, której przedmiotem jest zlecenie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, może być, z uwzględnieniem art. 78 rozporządzenia 231/2013 – w przypadku specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego i funduszu inwestycyjnego zamkniętego, zawarta wyłącznie z:

podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, lub innym towarzystwem posiadającym zezwolenie, o którym mowa w art. 45 ust. 2 pkt 1;
podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, mającym siedzibę w innym państwie członkowskim;
podmiotem prowadzącym działalność maklerską z siedzibą w państwie należącym do OECD niebędącym państwem członkowskim, jeżeli:
1. do portfela inwestycyjnego funduszu lub jego części mogą być nabywane papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego zgodnie z ustawą i statutem funduszu,
2. podmiot prowadzący działalność maklerską podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem kapitałowym w tym państwie i uzyskał zezwolenie tego organu równoważne zezwoleniu na zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych,
3. jest zapewniona, na zasadzie wzajemności, współpraca Komisji z tym organem nadzoru.

Art. 46 ust. 3 ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych wskazuje, że w przypadku gdy towarzystwo zarządza funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 196, może zawrzeć umowę, o której mowa w art. 45a ust. 1, w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, z wyspecjalizowanym podmiotem innym niż podmioty, o których mowa w ust. 1, jeżeli podmiot ten podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem kapitałowym i posiada zezwolenie na zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, z uwzględnieniem art. 78 rozporządzenia 231/2013.

Na podstawie art. 46 ust. 3a ustawy o funduszach inwestycyjnych, zawarcie przez towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 196, umowy, o której mowa w art. 45a ust. 1, w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, z wyspecjalizowanym podmiotem innym niż podmioty, o których mowa w ust. 1 i ust. 3, wymaga zgody Komisji.

Z powyższych przepisów wynika, że Towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym może zlecić zarządzanie portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią innym podmiotom, wymienionym w ww. przepisach.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje: zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Analizując przedstawione powyżej regulacje dotyczące zwolnień zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE – „zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie”.

Dyrektywa 112 nie definiuje pojęcia „zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi”. W powyższym zakresie zasadnym jest więc odniesienie się do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz. Urz. UE L Nr 302, s. 32, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II. Zgodnie z treścią załącznika II, funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem to funkcje obejmujące:

zarządzanie inwestycjami,
administrację:
1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
6. wypłata zysków;
7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
9. prowadzenie ksiąg,
wprowadzanie do obrotu.

W dokonaniu interpretacji pojęcia zarządzania w sposób zgodny z celami Dyrektywy VAT pomocne są orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert SA (BBL) v. Państwo Belgijskie), definiującym ww. pojęcie zarządzania, Rzecznik Generalny podkreślił: „Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągnąć go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze”. Zdaniem pełnomocnika „transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez szóstą dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi VAT”.

Doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abbey National plc Inscape Investment Fund v. Commissioners of Customs & Excise), w którym Trybunał podkreślił, że jest to autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, które nie może być zmienione przez państwa członkowskie. Dalej wskazał, że pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w tym przepisie obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli – gdy oceniać je globalnie – tworzą one odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Trybunał zaznaczył też, że: „odnosząc się do usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczonych przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, należy najpierw zaznaczyć, że tak jak w przypadku transakcji zwolnionych z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, zarządzanie funduszami powierniczymi, o których mowa w pkt 6 tego artykułu, jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług”. W uzasadnieniu TSUE podkreślił, że aby móc zakwalifikować transakcje w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jako zwolnione od podatku na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w pkt 6. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnianie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie.

Natomiast przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE w orzeczeniu z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 (GfBk Gesellschaft für Börsenkommunikation mbH), była kwestia możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług doradczych świadczonych przez GfBk na rzecz funduszu inwestycyjnego. Trybunał podkreślił konieczność szerokiego interpretowania pojęcia czynności „zarządzania specjalnym funduszem inwestycyjnym” i stwierdził: „okoliczność, że usługi doradcze i informacyjne nie zostały wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107, nie stanowi przeszkody w zaliczeniu ich do kategorii specyficznych usług objętych zakresem czynności „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (…). Fakt, iż usługi doradcze i informacyjne świadczone przez osobę trzecią nie wiążą się z dokonaniem zmian w sytuacji prawnej lub finansowej funduszu również nie stoi na przeszkodzie objęciu ich pojęciem „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d)”.

W wyroku tym Trybunał wyjaśnił, że na pojęcie zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi składa się wiele czynności, muszą one stanowić odrębną całość i być istotne dla procesu zarządzania takim funduszem.

Z uwagi na fakt, że pojęcie „zarządzania” funduszami inwestycyjnymi przewidziane w powołanym powyżej art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, powinno więc być zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, a jego treści nie można zmienić.

Zgodnie z orzecznictwem TSUE pojęcie „zarządzania” może obejmować różne odrębne usługi np. usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy (wyrok C-169/04) czy też usługi doradztwa inwestycyjnego (wyrok C-275/11). Warunkiem aby korzystały ze zwolnienia jest, aby usługi te spełniały szczególne i istotne funkcje zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi.

Z uwagi na powyższe przepisy, orzecznictwo TSUE oraz przedstawione okoliczności sprawy nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nabywana usługa ma bezpośrednie znaczenie dla zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Podkreślić należy, że usługi doradcze tworzące odrębną całość oraz dotyczące specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi objęte są przedmiotowym zwolnieniem. Usługi zarządzania funduszem inwestycyjnym mogą być ponadto powierzone osobom trzecim i powierzenie takie samo w sobie nie ma wpływu na możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego – nie wyklucza bowiem takiej możliwości.

Jednakże opisana usługa nie stanowi usługi tego rodzaju, gdyż nie spełnia powyżej wskazanych kryteriów dla jej uznania za usługę zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Nabywana przez Wnioskodawcę usługa stanowi odrębną całość, jednakże trudno uznać, że wypełnia funkcje specyficzne i istotne dla zarządzania funduszami, mimo że Wnioskodawca wykorzystuje ją w procesie zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Opisana we wniosku usługa nie ma charakteru usług istotnych i specyficznych wyłącznie dla zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Takiego rodzaju usługi mogą być wykorzystywane również przez podmioty w innych dziedzinach działalności (np. w branży ubezpieczeniowej, bankowej oraz przez podmioty inne niż wymienione w ustawie o funduszach inwestycyjnych, takie jak gracze giełdowi, prywatni inwestorzy). Jest to usługa o charakterze pomocniczym, technicznym, która stanowi jedynie jedno z narzędzi wykorzystywanych do efektywnego świadczenia przez Wnioskodawcę usług na rzecz funduszy inwestycyjnych. Jest to zatem typowa usługa odpłatnego nabywania informacji w określonym i pożądanym zakresie w celu praktycznego ich zastosowania w obrocie gospodarczym. Z istoty tej usługi wynika, że ma ona ogólny, a nie zindywidualizowany charakter, gdyż nie dotyczy tylko działalności zarządzania funduszem inwestycyjnym. Nabywana usługa nie zawiera elementu doradczego do konkretnego procesu inwestycyjnego Wnioskodawcy. Usługa ta, choć potrzebna, czy wręcz niezbędna jak wskazuje Wnioskodawca – dla prawidłowego funkcjonowania danego funduszu poprzez podejmowanie świadomych decyzji, nie stanowi jednak sensu stricte usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, w rozumieniu przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Nie można także uznać tej usługi za usługę bez której świadczenia nie byłaby możliwa realizacja działalności funduszy inwestycyjnych, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Wnioskodawca uiszcza opłatę za korzystanie z określonych narzędzi oraz dostęp do danych wykorzystywanych następnie przez Wnioskodawcę a nie za konkretne usługi związane z zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi.

W konsekwencji, nabywana przez Wnioskodawcę usługa, mająca pomocniczy i techniczny charakter, nie stanowi usługi mieszczącej się w zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi i ta okoliczność wyklucza zastosowanie do niej zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Podkreślić także należy, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1028/16 tut. Organ potraktował jako element argumentacji Strony. Mając jednak na uwadze powyższe rozstrzygnięcie, nie można powiedzieć, że w analizowanej sprawie ukształtowana jest jednolita linia orzecznicza, zwrócić bowiem należy uwagę, że o ile Wnioskodawca powołał korzystny dla siebie wyrok, to istnieją także wyroki potwierdzające stanowisko organu zaprezentowane w niniejszej interpretacji. Tytułem przykładu wskazać należy prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2049/15, który również zapadł w bardzo zbliżonym stanie faktycznym. W wyroku tym Sąd wskazuje, że: „nie ma wątpliwości, że usługi zarządzania funduszem inwestycyjnym mogą być powierzone osobom trzecim i powierzenie takie samo w sobie nie ma wpływu na możliwość zastosowania zwolnienia – nie wyklucza tej możliwości.

Rzecz jednak w tym, że usługi opisane we wniosku o interpretację nie spełniają kryteriów powyżej wskazanych dla uznania ich za usługi zarządzania (funduszami inwestycyjnymi), w tym nawet usług z zakresu administracji.

Usługi opisane we wniosku o interpretację, jak zasadnie wskazał Minister Finansów, stanowią bowiem typowe usługi odpłatnego nabywania informacji w określonym i pożądanym zakresie oraz praktycznego ich zastosowania w obrocie gospodarczym.

Także zdaniem Sądu usługi te stanowią dla skarżącej jedynie i wyłącznie jedno z narzędzi umożliwiających i wykorzystywanych do efektywnego świadczenia przez nią usług na rzecz funduszy inwestycyjnych. Z istoty tych usług wynika, że mają one ogólny charakter, a nie zindywidualizowany, dotyczący specyficznej działalności zarządzania funduszem inwestycyjnym”.

Z tego powodu, powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie nie może mieć wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin