Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.266.2018.4.DA
z 28 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej z tytułu zwrotu z belgijskiego funduszu emerytalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej z tytułu zwrotu z belgijskiego funduszu emerytalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 24 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.266.2018.1.DA, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 24 maja 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 czerwca 2018 r.). W dniu 18 czerwca 2018 r. (data nadania 12 czerwca 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest obywatelką polską, przez cały okres przedstawionej sytuacji Jej miejsce zamieszkania pozostawało i nadal pozostaje na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W lipcu 2005 r. Wnioskodawczyni zdała egzamin akredytacyjny uzyskując status pomocniczego tłumacza konferencyjnego w instytucjach Unii Europejskiej. Od września 2005 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniana w tym charakterze przez instytucje Unii Europejskiej na podstawie kontraktów opiewających na okresy świadczenia usług tłumaczeniowych (od 1 do 5 dni). Wynagrodzenie i dodatki uzyskiwane z tego tytułu objęte są przepisami Rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich. Ponadto, zgodnie z art. 15 umowy o warunkach pracy i zasadach finansowych dla pomocniczych tłumaczy konferencyjnych (P.T.K.) i kontraktowych tłumaczy konferencyjnych (K.T.K.) zatrudnianych przez instytucje Unii Europejskiej sporządzonej w dniu 13 października 2004 r., w następstwie uchwalenia Rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 723/2004 z dnia 22 marca 2004 r. zmieniającego regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (umowa tylko w wersji francuskiej i angielskiej, tłumaczenie „własne”): „zatrudnienie P.T.K. pociąga za sobą opłacenie składek na fundusz świadczeń emerytalnych i ubezpieczenia na życie. W tym celu P.T.K. wybiera program emerytalny zatwierdzony przez Komisję.

Składki obejmują dwa składniki:

• pierwszy pochodzi od instytucji zatrudniającej P.T.K. i wynosi 16,5 % wynagrodzenia dziennego oraz w razie gdy jest on należny, zryczałtowanego dodatku z tytułu podróży;
  

• drugi odliczany jest od wynagrodzenia dziennego oraz w razie gdy jest on należny, zryczałtowanego dodatku z tytułu podróży i wynosi 8,25 % rzeczonego wynagrodzenia, oraz gdy jest on należny, rzeczonego dodatku”.
  
  

Artykuł ten stanowi też, że w razie gdy P.T.K. nie dokona wyboru programu, wyboru tego dokonuje w jego imieniu Komisja Europejska i na niego przelewa składki. A zatem, program jest obowiązkowy, dobrowolny jest jedynie wybór podmiotu zewnętrznego prowadzącego ten program, spośród firm ubezpieczeniowych oferujących programy ubezpieczeniowe zatwierdzone przez Komisję Europejską.

Wybrany przez Wnioskodawczynię program ubezpieczenia emerytalnego prowadzi firma z siedzibą w Belgii.

W dniu 30 maja 2017 r. firma otrzymała wniosek Wnioskodawczyni o wypłatę kapitału zgromadzonego na Jej rachunku. Wypłata środków przed osiągnięciem przez Wnioskodawczynię wieku emerytalnego związana była z potrąceniami wynikającymi z umowy. Ponadto, ubezpieczyciel nie wypracował zysków od zgromadzonego kapitału.

Zgodnie z zestawieniem składek przekazanych na rachunek emerytalny Wnioskodawczyni przez Komisję Europejską w okresie od dnia 30 lipca 2005 r. do dnia 30 maja 2017 r. pracodawcy (instytucje Unii Europejskiej) przekazali 52 133,07 EUR, natomiast bezpośrednio z wynagrodzenia Wnioskodawczyni przekazano 26 066,68 EUR, co łącznie daje kwotę 78 199,95 EUR. Kwota wypłacona Wnioskodawczyni przez firmę w dniu 14 czerwca 2017 r. wynosiła 70 816,91 EUR.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wybrany przez Nią program ubezpieczenia emerytalnego, prowadzony przez firmę z siedzibą w Belgii, funkcjonował na zasadach bardziej zbliżonych do pracowniczych programów emerytalnych (PPE) stanowiących w Polsce tzw. III filar, niż do otwartych funduszy emerytalnych (OFE). Jednocześnie zaznaczyła, że istniały pewne różnice w stosunku do PPE, np. składki od początku przekazywane były na indywidualne rachunki ubezpieczonych, czyli w momencie wypłaty zostały bezpośrednio przekazane na Jej rachunek bankowy.

Wnioskodawczyni wskazała także, że wypłacona przez firmę kwota nie podlegała opodatkowaniu w Belgii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dochód uzyskany w wyniku wypłaty środków z programu emerytalnego powiązanego z wynagrodzeniem z tytułu zatrudnienia przez instytucje Unii Europejskiej, jeżeli następuje przed osiągnięciem przez ubezpieczonego wieku emerytalnego, jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca zwalnia od podatku dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy Rozporządzenia Rady nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 04.03.1968 r., z późn. zm.). Rozporządzenie to w art. 1 i art. 2 stwierdza, że opodatkowaniu na rzecz Wspólnot podlegają wynagrodzenia urzędników oraz innych pracowników Unii Europejskiej wymienionych w art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, który stanowi integralną część traktatów założycielskich Wspólnot (Dz. U. z 2004 r., Nr 90, poz. 864/4, z późn. zm.). Jak wynika z postanowień art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, wszelkie wynagrodzenia i płatności wypłacane przez Wspólnotę jej urzędnikom i innym pracownikom są jednocześnie wyłączone z opodatkowania w państwie ojczystym. Przepis art. 13 ww. Protokołu ma zastosowanie m.in. do osób objętych regulaminem pracowniczym urzędników Wspólnot lub warunków zatrudniania innych pracowników Wspólnot i mówi o zwolnieniu od podatków krajowych: „dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Unię”, co w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości było wielokrotnie i jednoznacznie interpretowane jako przepis wykluczający zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie opodatkowanie tych dochodów, wynagrodzeń i dodatków w ramach krajowych systemów podatkowych.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zajmuje stanowisko, że odpowiedź na postawione pytanie powinna być twierdząca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką polską, posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawczyni posiada status pomocniczego tłumacza konferencyjnego (P.T.K.) w instytucjach Unii Europejskiej. Od września 2005 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniana w tym charakterze na podstawie kontraktów przez instytucje Unii Europejskiej. Wynagrodzenie i dodatki uzyskiwane z tego tytułu objęte są przepisami Rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich. Zgodnie z umową o warunkach pracy i zasadach finansowych dla pomocniczych tłumaczy konferencyjnych (P.T.K.) zatrudnianych przez instytucje Unii Europejskiej, zatrudnienie P.T.K. pociąga za sobą opłacenie składek na fundusz świadczeń emerytalnych i ubezpieczenia na życie. W tym celu P.T.K. wybiera program emerytalny zatwierdzony przez Komisję. Składki obejmują dwa składniki:

• pierwszy pochodzi od instytucji zatrudniającej P.T.K. i wynosi 16,5 % wynagrodzenia dziennego oraz w razie gdy jest on należny, zryczałtowanego dodatku z tytułu podróży;
  

• drugi odliczany jest od wynagrodzenia dziennego oraz w razie gdy jest on należny, zryczałtowanego dodatku z tytułu podróży i wynosi 8,25 % rzeczonego wynagrodzenia, oraz gdy jest on należny, rzeczonego dodatku.
  
  

Program emerytalny jest obowiązkowy. Dobrowolny jest jedynie wybór podmiotu zewnętrznego prowadzącego ten program, spośród firm ubezpieczeniowych oferujących programy ubezpieczeniowe zatwierdzone przez Komisję Europejską. Wybrany przez Wnioskodawczynię program ubezpieczenia emerytalnego prowadzi firma ubezpieczeniowa mająca siedzibę w Belgii. W dniu 30 maja 2017 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wypłatę kapitału zgromadzonego na Jej rachunku. Wypłata środków nastąpiła przed osiągnięciem przez Wnioskodawczynię wieku emerytalnego. Powodem wcześniejszej wypłaty było niewypracowanie przez fundusz zysków od zgromadzonego kapitału. W dniu 14 czerwca 2017 r. wypłaty środków dokonała firma ubezpieczeniowa mająca siedzibę w Belgii. Wypłacona Wnioskodawczyni kwota nie podlegała opodatkowaniu w Belgii.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wybrany przez Nią program ubezpieczenia emerytalnego, prowadzony przez firmę ubezpieczeniową w Belgii funkcjonował na zasadach zbliżonych do polskich pracowniczych programów emerytalnych (PPE).

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy jednorazowa wypłata środków z belgijskiego programu emerytalnego przed osiągnięciem wieku emerytalnego podlega opodatkowaniu w Polsce, a jeśli tak, to czy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla oceny skutków podatkowych w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawczynię kwoty z tytułu zwrotu z funduszu emerytalnego prowadzonego przez firmę mającą siedzibę w Belgii, wymagane jest dokonanie kwalifikacji takich przychodów na gruncie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139).

Zgodnie z ww. Konwencją, wypłacona kwota składek zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym w funduszu emerytalnym podlega na gruncie tej Konwencji opodatkowaniu na podstawie art. 21 Konwencji, jako inny dochód. Zgodnie z jego treścią części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Biorąc pod uwagę informacje zawarte we wniosku, że Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie i w momencie wypłaty środków z funduszu emerytalnego (pracowniczego programu emerytalnego) Jej miejsce stałego zamieszkania znajdowało się w Polsce, należy stwierdzić, że świadczenie to podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na który powołuje się Wnioskodawczyni), wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 04.03.1968, z późn. zm.).

Nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wypłacone Jej środki z funduszu emerytalnego przez firmę z siedzibą w Belgii stanowią dochód pochodzący z instytucji Unii Europejskiej, gdyż przedmiotowe środki nie są wynagrodzeniem za pracę. Fakt, że wpłata na konto emerytalne pochodziła z dochodów uzyskanych z tychże instytucji nie oznacza, że środki te należy utożsamiać z dochodami z pracy. Gdyby tak należało je rozumieć, to tak samo trzeba byłoby kwalifikować np. emeryturę, która wypłacana jest w związku z uiszczaniem składek na ubezpieczenie emerytalne, a przecież bezsprzeczne jest, że oba te świadczenia stanowią różne źródła przychodu. Zatem, do dochodu uzyskanego z belgijskiego funduszu emerytalnego nie można zastosować zwolnienia powołanego przez Wnioskodawczynię, tj. art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wypłacone na Jej rachunek bankowy środki nie są wynagrodzeniem, lecz jak wskazano we wniosku, zostały wypłacone przez zewnętrzny podmiot, tj. firmę ubezpieczeniową w Belgii, która nie jest instytucją Unii Europejskiej.

Jako że Organ interpretacyjny może poruszać się jedynie w obrębie przepisów obowiązujących w Polsce (z uwzględnieniem umów międzynarodowych), to dla celów ustalenia jaki charakter mają wypłacone Wnioskodawczyni środki koniecznym jest sięgnięcie do przepisów polskich regulujących kwestię pracowniczych programów emerytalnych.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 33 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz.U. z 2016 r, poz. 1449, z późn. zm.) przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy  na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

1. na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;
2. na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55 roku życia;
3. w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków;
4. na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.
   
   

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie „wypłata” dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego. Programy emerytalne funkcjonują – zgodnie z zamierzeniem ustawodawcy – w takim celu, aby środki w nich zgromadzone zabezpieczały źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłaty po przejściu na emeryturę.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że opisane składki, zgromadzone na koncie emerytalnym, zostały Wnioskodawczyni wypłacone w 2017 r., a przyczyną postawienia do dyspozycji środków nie było osiągnięcie przez Wnioskodawczynię wieku emerytalnego. Jak wskazała Wnioskodawczyni powodem wcześniejszej wypłaty było niewypracowanie przez fundusz zysków od zgromadzonego kapitału. W przedmiotowej sprawie istotny jest zatem fakt, że w momencie wypłaty ww. środków Wnioskodawczyni nie spełniała warunku osiągnięcia wieku emerytalnego. Wnioskodawczyni otrzymała przedmiotowe środki pieniężne wyłącznie dlatego, że sama wystąpiła z wnioskiem o wcześniejszą wypłatę kapitału zgromadzonego na Jej rachunku.

Biorąc pod uwagę omówione wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, wskazać należy, że - jak sama Wnioskodawczyni wskazała - w momencie wypłaty przedmiotowych środków nie spełniała Ona warunku osiągnięcia wieku emerytalnego, nie przeszła na emeryturę ani też nie spełniała innych podobnych warunków. Wypłata środków związana była wyłącznie z podjęciem przez Wnioskodawczynię decyzji o wcześniejszej wypłacie zgromadzonego kapitału z powodu niewypracowania zysków przez ubezpieczyciela. W konsekwencji firma ubezpieczeniowa, która odpowiadała za obsługę programu emerytalnego dokonała wypłaty zgromadzonych środków, uwzględniając potrącenia wynikające z umowy, na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że przyczyną postawienia do dyspozycji środków, była wcześniejsza wypłata zgromadzonego kapitału oraz zerwanie warunków prowadzenia programu emerytalnego, a nie nabycie przez Wnioskodawczynię prawa do wypłaty z programu emerytalnego. Otrzymane przez Wnioskodawczynię środki podlegają zatem opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 30a ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a od dochodu uczestnika pracowniczego programu emerytalnego z tytułu zwrotu środków zgromadzonych w ramach programu, w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.

Uregulowanie zawarte w ust. 8e tego przepisu stanowi, że przepisy ust. 8-8d stosuje się odpowiednio do określania dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 11.

W myśl natomiast art. 30a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, jest różnica między kwotą stanowiącą wartość środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym a sumą wpłat na indywidualne konto emerytalne.

Stosownie zaś do art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. la, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29  30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika (art. 45 ust. 3b ustawy).

Reasumując, mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że wypłacone Wnioskodawczyni środki z pracowniczego programu emerytalnego przez firmę ubezpieczeniową mającą siedzibę w Belgii nie stanowią dochodu pochodzącego z instytucji Unii Europejskiej, gdyż przedmiotowe środki nie są wynagrodzeniem za pracę. Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za nieprawidłowe, gdyż wypłacona kwota na rachunek bankowy Wnioskodawczyni nie stanowi wypłaty z instytucji Unii Europejskiej, lecz jak wskazano we wniosku, została wypłacona przez zewnętrzny podmiot, tj. firmę ubezpieczeniową.

Zatem Wnioskodawczyni, jako uczestnik pracowniczego programu emerytalnego, od dochodu uzyskanego w 2017 r. w związku z otrzymaniem kwoty z tytułu zwrotu z belgijskiego funduszu emerytalnego (pracowniczego programu emerytalnego) ma obowiązek na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczyć i zapłacić 19% zryczałtowany podatek dochodowy, wykazując go w zeznaniu podatkowym składanym za 2017 r. Dochód ten należy obliczyć jako różnicę między kwotą stanowiącą wartość środków zgromadzonych W pracowniczym programie emerytalnym a sumą wpłat dokonanych przez pracodawcę do tego programu na rzecz Wnioskodawczyni.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni łub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.