2018.08.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.362.2018.1.MK
z 29 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia lub odzyskania podatku VAT związanego z wydatkami poniesionymi na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia lub odzyskania podatku VAT związanego z wydatkami poniesionymi na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako: „ODR”) jest państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, działającą na podstawie ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. z 2016 r., poz. 356 t.j) oraz statutu nadanego zarządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

ODR realizuje zadania administracji rządowej w zakresie doradztwa rolniczego, na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (dalej również jako: „ustawa”). Ustawa stanowi, że jednostki doradztwa rolniczego realizują działania w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi, rynków rolnych oraz wiejskiego gospodarstwa domowego, mające na celu poprawę poziomu dochodów rolniczych oraz podnoszenie konkurencyjności rynkowej gospodarstw rolnych, wspieranie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także podnoszenie kwalifikacji zawodowych rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy, ośrodki wojewódzkie w ramach zadań z zakresu doradztwa rolniczego:

prowadzą szkolenia dla rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich, w szczególności w zakresie:
1. stosowania nowoczesnych metod agrotechnicznych, hodowli oraz przetwórstwa rolno- spożywczego,
2. rozwiązywania problemów technologicznych i organizacyjno-ekonomicznych gospodarstw rolnych,
3. rachunkowości w gospodarstwach rolnych,
4. rolnictwa ekologicznego,
5. rozwoju przedsiębiorczości na obszarach wiejskich,
6. unowocześniania wiejskiego gospodarstwa domowego,
7. ubiegania się o przyznanie pomocy finansowanej lub współfinansowanej ze środków pochodzących z funduszy Unii Europejskiej lub innych instytucji krajowych lub zagranicznych,
8. modernizacji gospodarstw rolnych, poprawy jakości artykułów rolno-spożywczych i ich przetwórstwa oraz wzmocnienia pozycji rolników na rynku,
9. zarządzania gospodarstwem rolnym,
10. promocji produktów lokalnych i regionalnych;
prowadzą działalność informacyjną wspierającą rozwój produkcji rolniczej;
prowadzą działalność w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich;
udzielają pomocy rolnikom i innym mieszkańcom obszarów wiejskich w zakresie sporządzania dokumentacji niezbędnej do uzyskania pomocy, o której mowa w pkt 1 lit. g;
prowadzą analizy rynku artykułów rolno-spożywczych i środków produkcji oraz gromadzą i upowszechniają informacje rynkowe w tym zakresie;
mogą prowadzić doświadczalnictwo odmianowe w ramach porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego;
upowszechniają metody produkcji rolniczej i stylu życia przyjaznych dla środowiska;
podejmują działania na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego wsi, ekologicznego i funkcjonalnego urządzania gospodarstwa rolnego;
upowszechniają rozwój agroturystyki i turystyki wiejskiej oraz prowadzą promocję wsi jako atrakcyjnego miejsca wypoczynku;
współdziałają w realizacji zadań wynikających z programów rolno-środowiskowych oraz programów działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych;
prowadzą analizy przemian w zakresie poziomu i jakości produkcji rolniczej i funkcjonowania gospodarstw rolnych oraz upowszechniają wyniki tych analiz w pracy doradczej.

Ponadto, stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy, jednostki doradztwa rolniczego realizują nieodpłatnie zadania z zakresu doradztwa rolniczego, o których mowa w ust. 1 i 2 ustawy.

Działalność statutowa ODR, określona w art. 4 ust. 2 ustawy, finansowana jest z dotacji celowej, przyznawanej na podstawie umowy zawartej z Ministrem Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w oparciu o art. 150 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, ze zmianami), otrzymanej z budżetu państwa, w tym na wynagrodzenia dla pracowników i utrzymanie jednostki.

Ponadto, Wnioskodawca może uzyskiwać dofinansowanie tej działalności z funduszy europejskich, bądź z budżetu jednostek samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca w ramach realizowanej działalności statutowej, zawarł w dniu 7 czerwca 2018 r. z Województwem (Urzędem Marszałkowskim Województwa), umowę na realizację operacji w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (dalej jako: „KSOW”), Plan Operacyjny na lata 2018-2019.

W ramach Konferencji prezentowane będą dobre przykłady organizacji krótkich łańcuchów dostaw, dostaw bezpośrednich oraz prowadzonego przetwórstwa żywności. Konferencja ma być miejscem spotkania – oprócz wykładowców i prelegentów – osób, które wytwarzają produkty lokalne, posiadających dużą wiedzę na temat tego, w jaki sposób zwiększyć ich produkcję oraz sprzedaż, a z drugiej strony z osobami zainteresowanymi nabyciem takiej żywności, przetwórcami.

Z kolei, organizacja stoisk wystawienniczych w ramach ww. Projektu będzie mieć miejsce na czterech imprezach targowych, na których mają być dostępne lokalne produkty, a ich degustacja ma przyczynić się do wymiany wiedzy pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w rozwoju obszarów wiejskich oraz wpłynąć na rozpowszechnianie rezultatów działań na rzecz tego rozwoju. Jednocześnie, organizacja stoisk wystawienniczych, ma za zadanie promocję produktów lokalnych, które w założeniu ma mieć wpływ na wspieranie łańcucha dostaw żywności.

W grupie docelowej organizowanej Konferencji przez ODR są rolnicy i inni mieszkańcy obszarów wiejskich, zainteresowani podjęciem lub rozwojem działalności związanej z przetwórstwem i sprzedażą żywności lokalnej i tradycyjnej w ramach krótkich łańcuchów dostaw. Natomiast w przypadku stoisk wystawienniczych, w grupie docelowej są również konsumenci, z uwagi na fakt, że świadomość ich jest niezbędna do podejmowania decyzji konsumenckiej w odniesieniu do produktu lokalnego i tradycyjnego.

Wśród wydatków jakie Wnioskodawca poniesienie na sfinansowanie Konferencji i które są objęte refundacją z funduszy KSOW i będą zwracane na podstawie umowy zawartej z Województwem, są wydatki na nabycie towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwolnionych z tego podatku, jak i nie podlegających temu podatkowi. Będą to wydatki na nabycie:

usługi cateringowe – opodatkowano podatkiem VAT,
wynagrodzenie wykładowców – niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z kolei, wśród wydatków jakie Wnioskodawca poniesienie na sfinansowanie organizacji stoisk wystawienniczych i które są objęte refundacją z funduszy KSOW i będą zwracane na podstawie umowy zawartej z Województwem, są wydatki na nabycie kompleksowej usługi organizacji stoisk wystawienniczych, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wydatki na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych, jakie poniesie Wnioskodawca, będą związane z jego działalnością statutową, tj. realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego. Wydatki te nie są objęte dotacją celową przeznaczoną na działalność ODR i jednocześnie ODR z tytułu organizacji Konferencji i stoisk wystawienniczych nie będzie pobierał żadnej odpłatności od uczestników Konferencji bądź osób korzystających ze stoisk wystawienniczych.

Jako Beneficjent, Wnioskodawca został zobowiązany do złożenia „oświadczenia o podatku VAT”. W oświadczeniu tym Wnioskodawca zaznaczył, iż realizując powyższy projekt nie można odzyskać w żaden sposób podatku VAT.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych, ewentualnie odzyskania tego podatku, które zostaną objęte refundacją na podstawie zawartej umowy opisanej w stanie faktycznym, w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miał on prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych, jak i jego odzyskania w inny sposób wynikający z przepisów dotyczących podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „ustawa o VAT”), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT, bądź też niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak to opisano w stanie faktycznym, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, więc co do zasady ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabywanymi towarami i usługami. Niemniej jednak, Wnioskodawca prowadzi różnego rodzaju działalność, zarówno podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bądź zwolnioną od tego podatku, jak i niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem (ta ostatnia działalność dotyczy działalności statutowej ODR).

Dalej należy wskazać, iż jak wynika to z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca zawarł umowę o dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, na realizację Konferencji i stoisk wystawienniczych w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Plan operacyjny na lata 2018/2019. Jednocześnie, Wnioskodawca nabędzie – w ramach projektu – usługi, które wykorzysta do działalności statutowej, a więc do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wydatków na organizację Konferencji, czy stoisk wystawienniczych w ramach Projektu, warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony, gdyż towary i usługi nabywane przez ODR w związku z realizacją Projektu, będą wykorzystywane do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na realizację Projektu (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie także przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późń. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Sposób i termin zwrotu podatku VAT określony został w przepisach art. 87 ust. 2-10a ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto wskazać należy, że na mocy art. 1 ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. z 2018 r., poz. 711, z późn. zm.) ustawa określa organizację, zadania i zasady działania jednostek doradztwa rolniczego.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostkami doradztwa rolniczego są: 16 wojewódzkich ośrodków doradztwa rolniczego.

W myśl z kolei art. 4 ust. 1 pkt 7 cytowanej wyżej ustawy, Centrum Doradztwa wykonuje następujące zadania z zakresu doradztwa rolniczego, tj.: organizuje szkolenia, pokazy, seminaria i konferencje oraz inne przedsięwzięcia w zakresie rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich oraz rolnictwa ekologicznego.

Jak wynika z art. 4 ust. 3 wskazanej ustawy, jednostki doradztwa rolniczego realizują zadania z zakresu doradztwa rolniczego, o których mowa w ust. 1 i 2, nieodpłatnie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, działającą na podstawie ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego oraz statutu nadanego zarządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Ustawa stanowi, że jednostki doradztwa rolniczego realizują działania w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi, rynków rolnych oraz wiejskiego gospodarstwa domowego, mające na celu poprawę poziomu dochodów rolniczych oraz podnoszenie konkurencyjności rynkowej gospodarstw rolnych, wspieranie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także podnoszenie kwalifikacji zawodowych rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich. Ponadto, stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy, jednostki doradztwa rolniczego realizują nieodpłatnie zadania z zakresu doradztwa rolniczego.

Zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawca ma uzyskać refundację kosztów poniesionych na realizację operacji polegającej na organizacji konferencji „Produkt lokalny – krótkie łańcuchy dostaw”, która ma się odbyć w województwie (Konferencja), jak również organizację stoisk wystawienniczych na 4 (słownie: czterech) imprezach targowych (Projekt). W ramach Konferencji prezentowane będą dobre przykłady organizacji krótkich łańcuchów dostaw, dostaw bezpośrednich oraz prowadzonego przetwórstwa żywności. Konferencja ma być miejscem spotkania – oprócz wykładowców i prelegentów – osób, które wytwarzają produkty lokalne, posiadających dużą wiedzę na temat tego, w jaki sposób zwiększyć ich produkcję oraz sprzedaż, a z drugiej strony z osobami zainteresowanymi nabyciem takiej żywności, przetwórcami. W grupie docelowej organizowanej Konferencji przez ODR są rolnicy i inni mieszkańcy obszarów wiejskich, zainteresowani podjęciem lub rozwojem działalności związanej z przetwórstwem i sprzedażą żywności lokalnej i tradycyjnej w ramach krótkich łańcuchów dostaw. Natomiast w przypadku stoisk wystawienniczych, w grupie docelowej są również konsumenci, z uwagi na fakt, że świadomość ich jest niezbędna do podejmowania decyzji konsumenckiej w odniesieniu do produktu lokalnego i tradycyjnego.

Wydatki na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych, jakie poniesie Wnioskodawca, będą związane z jego działalnością statutową, tj. realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego. W związku z organizacją Konferencji i stoisk wystawienniczych nie będzie pobierana żadna odpłatność od uczestników Konferencji, bądź osób korzystających ze stoisk wystawienniczych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca nabyte – w ramach projektu – usługi, wykorzysta do działalności statutowej, a więc do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych, ewentualnie odzyskania tego podatku, które zostaną objęte refundacją na podstawie zawartej umowy.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż zakupione usługi nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Skutkiem powyższego Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją ww. projektu.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany w analizowanej sprawie nie będzie spełniać ww. warunków, nie będzie miał zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do odliczenia lub odzyskania podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu polegającego na organizacji Konferencji i stoisk wystawienniczych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informację wynikającą z opisu sprawy, że „wydatki na organizację Konferencji i stoisk wystawienniczych, jakie poniesie Wnioskodawca będą związane z jego działalnością statutową, tj. realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin