Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.505.2018.1.SM
z 4 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług wsparcia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług wsparcia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, jak również na potrzeby realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: Grupa) działającej w sektorze usług poligraficznych i pokrewnych, w tym outsourcingu dokumentowych procesów biznesowych. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest zarządzanie procesem produkcji i łańcuchem dostaw elementów składowych produktów powierzonych Spółce przez klientów. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują między innymi przechowywanie, kompletowanie, pakowanie, adresowanie i kontrolowanie zawartości produktów dostarczanych do odbiorców końcowych.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka świadczy również usługi wsparcia na rzecz podmiotu należącego do Grupy, posiadającego siedzibę na terytorium Węgier, zarejestrowanego na Węgrzech na potrzeby podatku od wartości dodanej oraz realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych (dalej: Kontrahent). Zasadniczy profil działalności Kontrahenta obejmuje wykonywanie działalności produkcyjnej (poligraficznej), która realizowana jest w zakładzie produkcyjnym położonym na terytorium Węgier.

Kontrahent jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce. Ponadto, Kontrahent posiada w Polsce dwa stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT, w rozumieniu ustawy o VAT oraz regulacji prawa europejskiego (artykuł 11 Rozporządzenia Wykonawczego), tzn. ma w Polsce miejsca, które charakteryzują się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić jemu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tych stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Według wiedzy Spółki, stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta są związane przede wszystkim ze sprzedażą produktów przez Kontrahenta na rzecz ostatecznych nabywców (głównie poza terytorium Polski, w niewielkim zakresie na rzecz krajowych nabywców). Istnienie stałych miejsc prowadzenia działalności jest elementem stanu faktycznego i nie jest przedmiotem pytania w ramach niniejszego wniosku.

Podstawę do świadczenia przez Wnioskodawcę usług wsparcia na rzecz Kontrahenta stanowi pisemna umowa o świadczenie usług zawarta pomiędzy stronami (dalej: Umowa). Zgodnie z Umową, w zamian za określone wynagrodzenie, Spółka zapewnia Kontrahentowi szeroki zakres wsparcia w ramach outsourcingu poszczególnych procesów działalności gospodarczej prowadzonej przez Kontrahenta. Kompleksowe usługi wsparcia świadczone są przez pracowników Spółki (wykonujących czynności na terytorium Polski) i obejmują swoim zakresem wsparcie w zakresie: pre-media, bieżącej sprzedaży i obsługi klienta, zarządzania zasobami ludzkimi (HR) oraz finansów i księgowości (w tym controllingu). Czynności związane z negocjowaniem warunków Umowy, decyzją o jej zawarciu oraz bieżącymi ustaleniami stron w trakcie jej realizacji są podejmowane przez Kontrahenta w jego siedzibie na Węgrzech.

Na potrzeby usług świadczonych na rzecz Kontrahenta Spółka zatrudnia kilkudziesięciu pracowników (wykonujących wyłącznie określone czynności związane z realizacją Umowy na rzecz Kontrahenta). Na potrzeby usług zostały też wynajęte powierzchnie biurowe w dwóch lokalizacjach na terytorium Polski. Spółka angażuje również inne aktywa niezbędne do świadczenia usług wsparcia (telefony, sprzęt komputerowy).

W trakcie wykonywania swoich obowiązków związanych z realizacją Umowy pracownicy Wnioskodawcy kontaktują się bezpośrednio z przedstawicielami, pracownikami Kontrahenta zatrudnionymi w siedzibie tego podmiotu na Węgrzech. Ponadto, w ramach świadczonych usług, pracownicy Spółki podejmują kontakt z klientami (odbiorcami produktów) oraz dostawcami Kontrahenta, będącymi zarówno podmiotami zagranicznymi, jak również w mniejszym zakresie, z krajowymi podmiotami. Przykładowo, zaangażowani do realizacji Umowy pracownicy działu sprzedaży Spółki odpowiadają za wsparcie procesu sprzedaży w odniesieniu do całej działalności handlowej kontrahenta, tzn. za sprzedaż dokonywaną z Węgier (zasadniczo większa skala) i sprzedaż dokonywaną ze stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (mniejsza skala w porównaniu do wsparcia sprzedaży z Węgier). Analogicznie, pracownicy działów obsługi klienta odpowiedzialni są zarówno za obsługę kluczowych klientów zagranicznych Kontrahenta (do których dostawa towarów Kontrahenta dokonywana jest z terytoriów różnych krajów, np. z Węgier do Czech), jak również wsparcie w bieżącej obsłudze mniejszych klientów, zarówno zagranicznych, jak i krajowych, do których sprzedaż towarów przez Kontrahenta może być dokonywana zarówno z terytorium Węgier, jak i terytorium Polski. Również pracownicy innych działów zaangażowanych w proces obsługi Kontrahenta w ramach Umowy realizują swoje obowiązki w odniesieniu do całego Kontrahenta (przykładowo pracownicy działów „…” oraz „…” opracowują projekty i szatę graficzną dla wszystkich produktów Kontrahenta, natomiast pracownicy działu finansów i controllingu odpowiadają za fakturowanie oraz controlling w odniesieniu do pełnego procesu sprzedaży i zakupów Kontrahenta, w tym – w zasadniczej mierze – w odniesieniu do sprzedaży, która w żaden sposób nie przechodzi przez terytorium Polski).

Wszelkie przygotowywane przez pracowników Spółki efekty świadczonych usług (np. projekty graficzne dla produktów, zestawienia i rejestry finansowe itd.) są wysyłane do weryfikacji do siedziby Kontrahenta na Węgrzech. Kontakty, zapytania, problemy, itd., dotyczące świadczonych usług, jeżeli nie są obsługiwane na bieżąco, to są kierowane na Węgry. W tym kraju znajdują się bowiem osoby i podmiot, który z przedmiotowych usług korzysta. W Polsce nikt tych usług nie odbiera, nie akceptuje, itd.

Podsumowując, wprawdzie wsparcie w ramach outsourcingu poszczególnych procesów działalności gospodarczej prowadzonej przez Kontrahenta realizowane jest przez Spółkę z terytorium Polski (a więc z kraju, w którym Kontrahent posiada dwa stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej), ale to siedziba główna Kontrahenta na terytorium Węgier jest zasadniczym odbiorcą usług Spółki świadczonych na podstawie Umowy, wsparcie realizowane jest na potrzeby całego podmiotu, a bieżący kontakt w procesie świadczenia usług odbywa się (na linii Spółka-Kontrahent) pomiędzy pracownikami Wnioskodawcy, a centralą Kontrahenta na Węgrzech.

Tytułem świadczenia usług Wnioskodawca wystawia na rzecz Kontrahenta faktury na zakończenie danego okresu rozliczeniowego (jedna faktura w miesiącu). Spółka nie wyodrębnia na fakturach poszczególnych usług składających się na kompleksową obsługę wsparcia. Zapłata wynagrodzenia za świadczone przez Spółkę usługi dokonywana jest z węgierskiego rachunku bankowego Kontrahenta. Do celów analizowanych usług przy dokonywaniu ustaleń (w Umowie) został podany węgierski numer VAT Kontrahenta (choć Spółka zna również jego polski numer VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo uważa, że pomimo posiadania przez Kontrahenta stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejscem świadczenia realizowanych przez Spółkę na rzecz kontrahenta usług jest terytorium Węgier, a w konsekwencji przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego wniosku, pomimo posiadania przez Kontrahenta stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejscem świadczenia realizowanych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta usług, ustalonym na podstawie ogólnej reguły wynikającej z przepisu art. 28b ust. 1, jest terytorium Węgier, a w konsekwencji przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy o VAT.

Za takim stanowiskiem przemawia przede wszystkim okoliczność, iż opisane usługi nie są świadczone przez Wnioskodawcę dla polskiej obecności Kontrahenta. Polska obecność Kontrahenta jest jedynie (i to tylko w pewnym zakresie) przedmiotem usług, a nie podmiotem, dla którego są one świadczone.

Zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług jest terytorium na którym znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności (SMPD) tylko w przypadku, gdy usługi są świadczone dla tego SMPD. Tymczasem Kontrahent posiada wprawdzie w Polsce SMPD, ale usługi Wnioskodawcy są świadczone dla centrali Kontrahenta znajdującej się na Węgrzech. Tam bowiem jest podmiot, który usługi odbiera, weryfikuje i z nich efektywnie korzysta. W szczególności, wszelkie przygotowywane przez pracowników Spółki efekty świadczonych usług (np. projekty graficzne dla produktów, zestawienia i rejestry finansowe itd.) są wysyłane do weryfikacji do siedziby Kontrahenta na Węgrzech. Kontakty, zapytania, problemy, itd., dotyczące świadczonych usług, jeżeli nie są obsługiwane na bieżąco, są kierowane na Węgry. W tym kraju znajdują się bowiem osoby i podmiot, który z przedmiotowych usług korzysta (w Polsce nikt tych usług nie odbiera, nie akceptuje, itd.).

Na przedstawione stanowisko Wnioskodawcy nie ma wpływu okoliczność, iż określona część kompleksowej usługi wsparcia związana jest pośrednio ze SMPD Kontrahenta w ujęciu przedmiotowym (np. wsparcie w obsłudze klienta, do którego sprzedaż dokonywana jest przez Kontrahenta z terytorium Polski). Kluczowe jest bowiem, że to siedziba główna Kontrahenta na terytorium Węgier jest odbiorcą kompleksowej usługi Spółki, świadczonej na podstawie Umowy, wsparcie realizowane jest na potrzeby całego podmiotu, a bieżący kontakt w procesie świadczenia usług odbywa się pomiędzy pracownikami Wnioskodawcy a centralą Kontrahenta na Węgrzech. Innymi słowy, usługi w ujęciu podmiotowym świadczone są dla siedziby działalności gospodarczej Kontrahenta (nie są to usługi świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o VAT).

Art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego wskazuje, iż aby istniało stałe miejsce prowadzenia działalności, to musi być ono w stanie skonsumować daną usługę („... by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”). W praktyce oznacza to, iż usługa może być opodatkowana tylko tam, gdzie usługa może zostać świadomie wykorzystana, (tj. tam gdzie ustalono warunki jej świadczenia, podjęto decyzję o jej nabyciu, użyto usługi oraz zaakceptowano płatność za usługę).

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego wniosku, usługi są wykorzystywane na Węgrzech – tam podjęto decyzję o ich nabyciu i tam zaakceptowano (dokonano) płatności za usługę. Polska aktywność Kontrahenta nie ma do dyspozycji personelu ani infrastruktury, która by umożliwiała odbiór i wykorzystanie opisywanych usług. W szczególności angażowany przez Wnioskodawcę personel jest wykonawcą usług, a nie ich odbiorcą. Nie można być jednocześnie podmiotem świadczącym i odbierającym usługę.

Warto również zwrócić uwagę, iż zgodnie z treścią art. 21 Rozporządzenia Wykonawczego, „usługa świadczona jest na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, podlega ona opodatkowaniu w stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, które otrzymuje tę usługę i wykorzystuje ją do własnych potrzeb”. W przypadku Kontrahenta, jego SMPD w Polsce nie są odbiorcami usługi świadczonej przez Spółkę, jak również nie są jej faktycznym beneficjentem.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również art. 22 Rozporządzenia Wykonawczego, który stanowi, że aby określić stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa, usługodawca analizuje charakter i zastosowanie świadczonej usługi. W przypadku gdy charakter i zastosowanie świadczonej usługi nie pozwalają usługodawcy określić stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego świadczona jest usługa, określając to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, analizuje on w szczególności, czy umowa, zamówienie i numer identyfikacyjny VAT przyznany przez państwo członkowskie usługobiorcy i przekazany usługodawcy przez usługobiorcę wskazują stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako miejsce odbioru usługi i czy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest tożsame z podmiotem płacącym za usługę.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego wniosku, do celów analizowanych usług przy dokonywaniu ustaleń został podany węgierski numer VAT Kontrahenta, a płatność za te usługi jest dokonywana z węgierskiego rachunku bankowego Kontrahenta, co dodatkowo potwierdza, że nie są to usługi świadczone dla stałych miejsc prowadzenia działalności Kontrahenta w Polsce.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do treści art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej,
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy przepis wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

W myśl ogólnej zasady, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przy czym pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w cyt. wyżej art. 28b ust. 2 ustawy, nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT ani w przepisach aktów wykonawczych do tej ustawy. Jednakże, dla ujednolicenia stosowanych w państwach członkowskich UE zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu, definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stosowanego w tym zakresie od dnia 1 lipca 2011 r., zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Z części wstępnej (preambuły) – punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. – art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
3. do 31 grudnia 2014 r. – art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.
   
   

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności rozpoznawanej sprawy, nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisane usługi nie są świadczone przez Zainteresowanego dla polskiej obecności Kontrahenta. Zainteresowany bowiem – jak wynika z okoliczności sprawy – będzie odpowiadał za wsparcie procesu sprzedaży w odniesieniu do całej działalności handlowej Kontrahenta, tzn. za sprzedaż dokonywaną z Węgier i sprzedaż dokonywaną ze stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Wobec powyższego, część usług wsparcia będzie świadczona przez Wnioskodawcę dla stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta, znajdujących się w Polsce, a pozostała część usług wsparcia będzie świadczona na rzecz działalności gospodarczej prowadzonej przez Kontrahenta na terytorium Węgier.

Przy czym nie sposób także zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że polska aktywność Kontrahenta nie ma do dyspozycji personelu ani infrastruktury, która by umożliwiała odbiór i wykorzystywanie opisywanych usług, skoro – jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy – Kontrahent posiada w Polsce dwa stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT, w rozumieniu ustawy o VAT oraz regulacji prawa europejskiego (artykuł 11 Rozporządzenia Wykonawczego), tzn. ma w Polsce miejsca, które charakteryzują się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić jemu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tych stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.

Także podnoszona przez Wnioskodawcę w opisie sprawy okoliczność, że skala wsparcia procesu sprzedaży dokonywanej ze stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej jest mniejsza w porównaniu do wsparcia sprzedaży z Węgier, nie może prowadzić do pominięcia stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta, znajdujących się na terytorium Polski, i tym samym uznania, że miejscem świadczenia realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta usług wsparcia będzie wyłącznie terytorium Węgier.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że do części usług wsparcia świadczonej przez Wnioskodawcę dla stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta, będzie miał zastosowanie art. 28b ust. 2 ustawy. W związku z tym, miejscem świadczenia (opodatkowania) ww. części usług będzie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski.

Natomiast w odniesieniu do pozostałej części usług wsparcia świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz siedziby działalności gospodarczej Kontrahenta, będącego – jak wynika z okoliczności sprawy – podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy, zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 1 ustawy. Zatem miejscem świadczenia (opodatkowania) pozostałej części usług wsparcia świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz działalności gospodarczej Kontrahenta, będzie terytorium kraju, w którym Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Węgier.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.