Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.409.2018.1.RK
z 30 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu w przypadku wystawienia vouchera – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu w przypadku wystawienia vouchera.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmuje się sprzedażą voucherów oraz organizacją przejazdów samochodami na torach wyścigowych rozlokowanych na terenie Polski. Voucher jest dokumentem o unikalnym numerze seryjnym (kodzie vouchera). Sprzedaż voucherów na eventy organizowane przez Wnioskodawczynię odbywa się drogą internetową (za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawczyni lub innych portali internetowych). Podmiot wykupujący voucher (dalej jako: klient), dokonuje rezerwacji pojazdu i wybiera miejsce realizacji vouchera (tor). Vouchery mają określony termin ważności, po przekroczeniu którego tracą ważność (termin ważności vouchera upływa w ostatnim dniu sezonu danego roku). Po wygaśnięciu ważności vouchera, klientowi nie przysługuje żadne roszczenie względem Wnioskodawczyni o zwrot zapłaconej kwoty. Vouchery są przekazywane drogą e-mailową, na wskazany przez klienta adres e-mail. Klient otrzymuje voucher drogą mailową od razu po złożeniu zamówienia, lecz jest on aktywowany dopiero po opłaceniu należności. Wydanie vouchera dokumentowane jest fakturą VAT. Na voucherze przesłanym klientowi wskazuje się:

• podmiot, który jest upoważniony do przejazdu wraz z informacją, czy jest on kierowcą, czy pasażerem,
  

• rodzaj samochodu,
  

• tor, na którym ma odbywać się przejazd,
  

• maksymalną ilość okrążeń, które może pokonać pojazd,
  

• termin ważności vouchera.
  
  

Sprzedaż voucherów odbywa się cały rok, natomiast eventy (przejazdy na torach wyścigowych) są realizowane w okresie od maja do września/października danego roku. W tych miesiącach klient, który nabył voucher, jest upoważniony do jego wykorzystania. W sytuacji, gdy klient dokona zakupu vouchera po zakończeniu okresu, w którym są organizowane eventy, jest on uprawniony do wykorzystania tego vouchera na eventach organizowanych w następnym roku. Z uwagi na fakt, że eventy (przejazdy) na poszczególnych torach są organizowane kilka razy w sezonie, w chwili wykupu vouchera Wnioskodawczyni nie wie, w jakim terminie, tj. podczas którego eventu, voucher zostanie wykorzystany przez klienta (na voucherze nie wskazuje się bowiem dokładnej daty, tj. dnia, w którym voucher ma zostać wykorzystany). Przed rozpoczęciem każdego sezonu na stronie internetowej Wnioskodawczyni udostępniany jest Kalendarz Imprez, z którego wynika, w jakim terminie (dniu) zostaną przeprowadzone eventy oraz na jakich torach będą się odbywały. Wówczas klient posiadający voucher, za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawczyni - podając numer seryjny (kod vouchera) - może zarezerwować przejazd w konkretnej dacie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży vouchera: czy w momencie opłacenia vouchera, czy w dacie realizacji vouchera przez klienta, czy też w przypadku jego niezrealizowania - w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upływa termin ważności vouchera?

Zdaniem Wnioskodawczyni, momentem powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych jest data realizacji vouchera (ewentualnie ostatni dzień okresu rozliczeniowego, w którym upływa termin ważności vouchera). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży voucherów. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będą miały ogólne zasady dotyczące określenia momentu powstania przychodu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie zaś do art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota otrzymana z tytułu wydania vouchera nie stanowi przychodu, albowiem voucher w myśl powyższego przepisu nie jest ani rzeczą, ani prawem majątkowym i co do zasady nie stanowi usługi. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, w których wskazuje się, że „Voucher nie jest bowiem rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu „usługa”. Jest on substytutem pieniądza i umożliwia jedynie dokonanie zapłaty za świadczenia zrealizowane w przyszłości, które będą polegały na wydaniu towarów/wykonaniu usługi w ramach działalności gospodarczej” (zob. np. interpretacja indywidualna z dnia 29 kwietnia 2014 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Nr ILPB3/423-35/14-2/PR). Wskazuje również, że w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2015 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Nr IPPB5/423-1181/14-4/AM, wskazano, że „voucher to: dowód na piśmie; dokument świadczący o zawarciu transakcji; oświadczenie lub upoważnienie na piśmie; certyfikat, list uwierzytelniający”. Tym samym, w momencie wydania vouchera nie powstanie po stronie Wnioskodawczyni przychód podatkowy. Przychód ten powstanie dopiero w chwili realizacji przez kupującego vouchera, a w przypadku niezrealizowania przez klienta vouchera - w ostatnim dniu jego ważności. Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2013 r., Nr ILPB1/415-1029/13-2/AP, w której wskazał, że „w dacie wydania Vouchera na konkretną usługę nie powstaje po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy. Przychód ten powstanie dopiero w momencie wykonania przez Wnioskodawcę usługi. Skoro przychód podatkowy winien być rozpoznany w momencie wykonania usługi, to też otrzymaną zapłatę za Voucher należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wykonania usługi (...). Natomiast w sytuacji, gdy w oznaczonym terminie klient nie zrealizuje uprawnień wynikających z Vouchera na konkretną usługę, Wnioskodawca ma obowiązek rozpoznania przychodu w wysokości niewykorzystanej przez klienta, na ostatni dzień okresu rozliczeniowego”.

Reasumując Wnioskodawczyni wskazuje, że moment powstania przychodu podatkowego przypada na datę realizacji vouchera, czyli wykonania usługi przez Wnioskodawczynię, a w przypadku, gdy nie został on zrealizowany, przychód powstanie w ostatnim dniu ważności vouchera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów jest – wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 cyt. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do treści art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1h oraz 1i powołanej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne określone okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Z kolei - zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się sprzedażą voucherów oraz organizacją przejazdów samochodami na torach wyścigowych rozlokowanych na terenie Polski. Sprzedaż voucherów na eventy organizowane przez Wnioskodawczynię odbywa się drogą internetową. Klient otrzymuje voucher drogą mailową od razu po złożeniu zamówienia, lecz jest on aktywowany dopiero po opłaceniu należności. Wydanie vouchera dokumentowane jest fakturą VAT. Wykupując voucher (klient) dokonuje rezerwacji pojazdu i wybiera miejsce realizacji vouchera (tor). Sprzedaż voucherów odbywa się cały rok, natomiast eventy (przejazdy na torach wyścigowych) są realizowane w okresie od maja do września/października danego roku. W tych miesiącach klient, który nabył voucher, jest upoważniony do jego wykorzystania. Vouchery mają określony termin ważności, po przekroczeniu którego tracą ważność - termin ważności vouchera upływa w ostatnim dniu sezonu danego roku.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pl), „voucher” to:

1. dowód na piśmie,
2. dokument świadczący o zawarciu transakcji,
3. oświadczenie lub upoważnienie na piśmie,
4. certyfikat, list uwierzytelniający.
   
   

Z powyższej definicji wynika, że voucher nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu „usługa”. Jest jedynie dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do nabycia w oznaczonym terminie pewnego świadczenia (lub zakupu towaru). Należy zatem uznać, że wydanie (sprzedaż) vouchera nie jest wydaniem towaru, ani świadczeniem usługi.

Tym samym, w dacie wydania vouchera na konkretną usługę nie powstaje po stronie Wnioskodawczyni przychód podatkowy. Przychód ten powstanie dopiero w momencie wykonania przez Wnioskodawczynię usługi.

Skoro przychód podatkowy winien być rozpoznany w momencie wykonania usługi, to też otrzymaną zapłatę za voucher należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wykonania usługi. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 (przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej), nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (…).

Natomiast w sytuacji, gdy w oznaczonym terminie klient nie zrealizuje uprawnień wynikających z vouchera na konkretną usługę, Wnioskodawczyni ma obowiązek rozpoznania przychodu w wysokości niewykorzystanej przez klienta, na ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Podsumowując, w przypadku wystawienia vouchera przychód należy rozpoznać dopiero w momencie wykonania usługi lub w momencie upływu terminu ważności vouchera – w przypadku niewykorzystania vouchera w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.