Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.403.2018.2.MS
z 4 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem pracownikom kosztów przejazdu w formie ryczałtu za używanie prywatnego samochodu osobowego do celów służbowych w jazdach lokalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem pracownikom kosztów przejazdu w formie ryczałtu za używanie prywatnego samochodu osobowego do celów służbowych w jazdach lokalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową X. Wykonuje zadania własne X, jako ośrodek wsparcia, według definicji zawartej w art. 6 ustawy o pomocy społecznej, w zakresie opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi. Działalność jest prowadzona pod kodem PKD 88.99.Z – Pozostała pomoc społeczna bez zakwaterowania, gdzie indziej nie sklasyfikowana, w dziale PKD Opieka zdrowotna i pomoc społeczna. Wnioskodawca świadczy usługi opiekuńcze na podstawie decyzji Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, w domach osób starszych i niepełnosprawnych, nadto prowadzi stołówkę i pralnię.

Wnioskodawca ma także trzy placówki, poza siedzibą przy ul. A, są to:

• Ośrodek Terapii Zajęciowej,
  

• Dom Dziennego Pobytu oraz
  

• Wypożyczalnia Sprzętu Rehabilitacyjnego.
  
  

Wnioskodawca posiada na stanie trzy samochody służbowe. Samochody te, codziennie są wykorzystywane w celach:

• zaopatrzenia stołówki, która wydaje dziennie ponad 200 obiadów dla podopiecznych,
  

• dowozu artykułów spożywczych na kolacje dla seniorów,
  

• dowożenia niepełnosprawnych dzieci i młodzieży z OTZ na zajęcia rehabilitacyjne,
  

• transportu środków czystości do pralni i innych do utrzymania czystości na placówkach,
  

• dostarczania obiadów do placówek,
  

• wsparcia działu administracji (transport materiałów biurowych, pieczątek, dokumentów do odpowiednich organów).
  
  

Wnioskodawca zatrudnia łącznie blisko 80 osób, poza pracownikami działu administracji i obsługi (obsługa kuchni, stołówki, sprzątaczki, terapeuci na placówkach), zatrudnia blisko 50 osób jako opiekunów. Opiekunowie, zgodnie z umową o pracę zawartą z Wnioskodawcą, wykonują pracę tylko i wyłącznie w środowisku, tzn. w domach osób starszych i niepełnosprawnych, poruszając się po mieście. Wywiązywanie się przez pracownice działu usług opiekuńczych z umowy o pracę i wykonywanie obowiązków służbowych wymaga od nich ciągłego przemieszczania się na terenie miasta, wskazanym jako ich miejsce wykonywania pracy. Nie ma możliwości organizacyjnych by blisko 50 opiekunek korzystało z samochodów służbowych, będących w ciągłym użytku.

W zakresie obowiązków opiekunek działu usług opiekuńczych znajduje się:

• opieka nad osobami starszymi, chorymi, niepełnosprawnymi,
  

• pielęgnacja i higiena podopiecznych,
  

• załatwianie spraw urzędowych w imieniu podopiecznych,
  

• robienie zakupów,
  

• przynoszenie posiłków ze stołówki.
  
  

Jedna osoba zatrudniona na stanowisku opiekuna ma przydzielonych kilku (6-8) podopiecznych. Z dniem 20 r., dyrektor zawarła umowy o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych z 14 opiekunkami wyrażającymi wolę korzystania z auta podczas wywiązywania się z obowiązków, wykonującymi pracę o charakterze socjalnym w środowisku. Umowy zawarto zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli, motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271). W umowach określono limit kilometrów, który po pomnożeniu przez stawkę rozporządzenia, będzie podstawą obliczania ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych przez pracownice działu usług opiekuńczych. Ryczałt, zgodnie z rozporządzeniem oraz zapisami umowy, będzie pomniejszany o dni nieobecności, czyli dni niewykorzystywania samochodu prywatnego do celów służbowych. Na podstawie zawartych umów pracownice działu usług opiekuńczych, świadczące pracę społeczną w środowisku, będą po zakończeniu każdego miesiąca przedkładać oświadczenie. Wszelkie koszty związane z użytkowaniem samochodów prywatnych ponoszą pracownicy (paliwo, ubezpieczenia, koszty eksploatacyjne).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako pracodawca i płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, jest zobowiązany do potrącania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, z tytułu zwrotu pracownicom działu usług opiekuńczych kosztów związanych z używaniem samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych?
2. Czy otrzymany zwrot poniesionych kosztów, w formie wypłaconego ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych, stanowi dla pracownic działu usług opiekuńczych, wykonujących pracę społeczną, socjalną w środowisku, tj. opiekę na osobami starszymi i niepełnosprawnymi, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie będzie zobligowany do obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawca nawiązując umowy o pracę oraz określając miejsce wykonywania pracy jako obszar miasta, jest zobligowany do zwrotu kosztów opiekunkom wykonującym zadania w środowisku. Zdaniem Wnioskodawcy, nie można wymagać od pracowników, zwłaszcza w sytuacji deficytu chętnych do pracy w obszarze pomocy społecznej, że będą samofinansowali narzędzia pracy czy warunki wykonywania pracy, do zapewnienia których zobligowany jest pracodawca. Wnioskodawca opierając się na przepisach ww. ustawy wnosi, że przychodem jest zasadniczo każde przysporzenie powodujące korzyść pracownika. Natomiast w przypadku zwrotu pracownikom ryczałtem kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych nie można mówić o przysporzeniu i korzyści pracownika, bowiem to pracownik ponosi koszty użytkowania samochodu i paliwa, działając w celach służbowych w interesie i na korzyść pracodawcy, nie własną.

Wnioskodawca powołuje się na treść orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, gdzie określono że:

• świadczenia muszą być dobrowolne i za zgodą pracownika,
  

• świadczenia są spełnione w interesie pracodawcy i przyniosły mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść,
  

• korzyść jest wymierna dookreślona i przypisana indywidualnie.
  
  

Mając na względzie powyższe orzeczenie, zdaniem Wnioskodawcy, pracownice działu usług opiekuńczych otrzymując zwrot kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych, nie otrzymują świadczenia we własnym interesie, bowiem jest to zwrot wydatków, których nie musiałyby ponosić, zaledwie wyrównanie poniesionego przez nie uszczerbku. To pracodawca jest zobowiązany na gruncie prawa, tj. art. 94 Kodeksu pracy, do zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków wykonywania pracy, należytego wykorzystania czasu pracy, jak również osiągania przez pracowników przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy. Za kwalifikacje pracowników dyrektor uznaje posiadane prawo jazdy, co umożliwia efektywniejsze wykonywanie zadań określonych umową o pracę, szybszy kontakt z podopiecznymi i możliwość poświęcenia mu więcej czasu, dzięki zaoszczędzeniu go poprzez poruszanie się w celach służbowych prywatnym samochodem, a nie komunikacją zbiorową lub pieszo. Gdyby opiekunowie nie wykonywali pracy z użyciem samochodów prywatnych do celów służbowych, jednostka działałaby mniej efektywnie. Wnioskodawca zauważa także, że wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 635/14 rozstrzygnął, że ,,zwrot wszelkich wydatków pracownikom, którzy wykonują obowiązki służbowe nie jest przychodem”. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2387/12, w którym to Sąd stwierdził, że zapewnienie właściwej organizacji pracy nie może być utożsamiane jedynie z zapewnieniem biurka czy materiałów biurowych lecz należy to analizować w kontekście obowiązków pracowniczych i wynikających z tych obowiązków oczekiwań pracodawcy. NSA zauważył także, że ,,przepisy prawa pracy nie nakładają na pracownika obowiązku ponoszenia za pracodawcę wydatków związanych ze świadczeniem pracy”. Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest wyrok NSA z dnia 19 września 2014 r., sygn. akt II FSK 2280/12, w którym NSA zastrzegł, że pracownicy nie mieliby powodu do ponoszenia konkretnych kosztów, gdyby nie realizowali interesu pracodawcy i umowy o pracę. Również stanowisko organów jest zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawcy, tj. interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 grudnia 2016 r., nr IPPB4/4511-3-95/15-2/JK3, w której przyznano, że zwrot kosztów używania prywatnego samochodu do celów służbowych jest w interesie pracodawcy nie pracownika, to pracodawca bowiem otrzymuje wymierną i konkretną korzyść w postaci prawidłowo, sprawnie, efektywnie wykonywanej pracy: ,,Skoro więc prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracowników użycia prywatnego samochodu, to sfinansowanie ww. kosztów przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy, tak aby była ona wydajna i należytej jakości”. Mając na względzie powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwoty wypłacane pracownicom działu usług opiekuńczych, tytułem zwrotu ryczałtem kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a nadto spełniają warunki zwolnienia określone w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec czego Wnioskodawca jako płatnik, nie będzie miał obowiązku obliczania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 23b powyższej ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdu stanowiącego jego własność dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy, albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Odrębnymi ustawami, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy są:

• ustawa z dnia 5 września 2008 r. o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej „Poczta Polska” (Dz. U. z 2017 r., poz. 2164, z późn. zm.),
  

• ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r., poz. 788, z późn. zm.),
  

• ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r., poz. 1769, z późn. zm.).
  
  

Powyższe zwolnienie obejmuje zatem zwrot kosztów (wypłacenie ryczałtu) tylko niektórym pracownikom, dla których ww. ustawy przewidują możliwość przyznania prawa do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika lub nakładają na pracodawcę obowiązek ich zwrotu. W pozostałych przypadkach ryczałt samochodowy (zwrot kosztów) za tzw. jazdy lokalne jest opodatkowany.

Ponadto zaznaczyć należy, że zwolnienie, o którym mowa powyżej jest limitowane. Przysługuje bowiem tylko do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 km przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach. Zarówno ryczałty, jak i stawki za 1 km zostały określone w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r., Nr 27, poz. 271, z późn. zm.).

W świetle § 1 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej „pojazdami do celów służbowych”, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Z § 2 pkt 1 lit. a i b ww. rozporządzenia wynika, iż koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, które dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika do 900 cm³ ¬ nie mogą być wyższe niż 0,5214 zł, zaś dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³¬ nie mogą być wyższe niż 0,8358 zł.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia, miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne, z uwzględnieniem ust. 2-4, ustala pracodawca. Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia limit, o którym mowa w ust. 1, ustalony w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, w których pracownik jest zatrudniony, nie może przekroczyć:

1. 300 km – do 100 000 mieszkańców;
2. 500 km – ponad 100 000 do 500 000 mieszkańców;
3. 700 km – ponad 500 000 mieszkańców.
   
   

Zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych (§ 4 ust. 1 rozporządzenia).

Zgodnie zaś z § 4 ust. 2 rozporządzenia, kwotę ustalonego ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, zmniejsza się o jedną dwudziestą drugą za każdy roboczy dzień nieobecności pracownika w miejscu pracy z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej trwającej co najmniej 8 godzin lub innej nieobecności oraz za każdy dzień roboczy, w którym pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Natomiast w przypadku, gdy w jazdach lokalnych rozliczenie zwrotu kosztów opiera się na faktycznym przebiegu pojazdu, pracownik obowiązany jest do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową X. Wykonuje zadania własne X, jako ośrodek wsparcia, według definicji zawartej w art. 6 ustawy o pomocy społecznej, w zakresie opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi. Zatrudnia On opiekunów, którzy zgodnie z umową o pracę zawartą z Wnioskodawcą, wykonują pracę tylko i wyłącznie w środowisku, tzn. w domach osób starszych i niepełnosprawnych, poruszając się po mieście. We wniosku wskazano, że wywiązywanie się przez pracownice działu usług opiekuńczych z umowy o pracę i wykonywanie obowiązków służbowych wymaga od nich ciągłego przemieszczania się na terenie miasta, wskazanym jako ich miejsce wykonywania pracy. Z dniem 1 20 r., pracodawca zawarł umowy o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych z opiekunkami wyrażającymi wolę korzystania z auta podczas wywiązywania się z obowiązków, wykonującymi pracę o charakterze socjalnym w środowisku. Umowy zawarto zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli, motorowerów niebędących własnością pracodawcy. W umowach określono limit kilometrów, który po pomnożeniu przez stawkę rozporządzenia, będzie podstawą obliczania ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych przez pracownice działu usług opiekuńczych. Ryczałt, zgodnie z rozporządzeniem oraz zapisami umowy, będzie pomniejszany o dni nieobecności, czyli dni niewykorzystywania samochodu prywatnego do celów służbowych. Na podstawie zawartych umów pracownice działu usług opiekuńczych, świadczące pracę społeczną w środowisku, będą po zakończeniu każdego miesiąca przedkładać stosowne oświadczenie.

W myśl art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U z 2018 r., poz. 1508), pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku lub przeprowadzanie rodzinnych wywiadów środowiskowych poza siedzibą jednostki, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zacytowany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy zatem stwierdzić, że jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że dokonany przez Wnioskodawcę zwrot kosztów przejazdów pracownikom socjalnym wypłacany w formie ryczałtu za używanie prywatnego samochodu osobowego do celów służbowych, będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wskazanymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury, z uwagi na fakt, że zwrot kosztów używania samochodu prywatnego dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych pracownikom socjalnym wynika z przepisów odrębnej ustawy, tj. ustawy o pomocy społecznej. W konsekwencji Wnioskodawca, jako płatnik nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Należy również zastrzec, że zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.