Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.75.2018.1.PB
z 10 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 7 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków niepochodzących z masy spadkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków niepochodzących z masy spadkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 13 marca 2017 r. zmarła mama Wnioskodawczyni i zgodnie z prawem w wyznaczonym terminie Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie podatkowe celem uregulowania podatku od spadków i darowizn. W zeznaniu podatkowym wykazała znaną jej na tamten moment masę spadkową. Zgodnie z prawdą Wnioskodawczyni oświadczyła, że na wspólnym koncie bankowym mama nie posiadała żadnych środków pieniężnych. Znajdujące się bowiem na koncie pieniądze pochodziły ze sprzedaży prywatnego mieszkania Wnioskodawczyni – tj. kwota 303.000 zł.

Bank, w którym Wnioskodawczyni i jej mama miały wspólne konto, dopiero teraz, po roku czasu przekształcił to konto w takie, którego właścicielem jest jedynie Wnioskodawczyni. Procedury bankowe wymagały jednak, aby na podstawie przedstawionego Aktu Poświadczenia Dziedziczenia zablokować na koncie technicznym połowę środków pieniężnych Wnioskodawczyni, tj. kwotę 8.415,38 zł. Po kilku dniach pieniądze te wróciły na konto Wnioskodawczyni, a bank poinformował, że wysyła do urzędu skarbowego informację, iż ww. kwota to spadek po zmarłej mamie Wnioskodawczyni, od którego powinna odprowadzić podatek od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni udała się do urzędu skarbowego celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, ale poinformowano ją, że musi wystąpić z oficjalnym pismem, co też zrobiła. Po około miesiącu Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź, iż urząd skarbowy nie zajmuje się interpretacją przepisów podatkowych, dlatego Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jednak jest zobligowana składać dodatkowe zeznanie podatkowe, a jeśli tak, to na jaką kwotę (podatek)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, obie wyżej wymienione wartości stanowiły środki pochodzące z prywatnego majątku Wnioskodawczyni, a nie zmarłej mamy, zatem w ocenie Wnioskodawczyni nie powinna składać zeznania korygującego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 644) – podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.

Jako, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zawierają definicji pojęcia dziedziczenia, przy jego interpretacji odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.).

W myśl art. 922 § 1 tej ustawy – prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego – oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

W myśl art. 5 i art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia, ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych oraz powstaje z chwilą przyjęcia spadku.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że 13 marca 2017 r. zmarła mama Wnioskodawczyni i zgodnie z prawem w wyznaczonym terminie Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie podatkowe celem uregulowania podatku od spadków i darowizn. W zeznaniu podatkowym wykazała znaną jej na tamten moment masę spadkową. Zgodnie z prawdą Wnioskodawczyni oświadczyła, że na wspólnym koncie bankowym mama nie posiadała żadnych środków pieniężnych. Znajdujące się bowiem na koncie pieniądze pochodziły ze sprzedaży prywatnego mieszkania Wnioskodawczyni – tj. kwota 303.000 zł.

Bank, w którym Wnioskodawczyni i jej mama miały wspólne konto, dopiero teraz, po roku czasu przekształcił to konto w takie, którego właścicielem jest jedynie Wnioskodawczyni. Procedury bankowe wymagały jednak, aby na podstawie przedstawionego Aktu Poświadczenia Dziedziczenia zablokować na koncie technicznym połowę środków pieniężnych Wnioskodawczyni, tj. kwotę 8.415,38 zł. Po kilku dniach pieniądze te wróciły na konto Wnioskodawczyni, a bank poinformował, że wysyła do urzędu skarbowego informację, iż ww. kwota to spadek po zmarłej mamie Wnioskodawczyni, od którego powinna odprowadzić podatek od spadków i darowizn.

Biorąc pod uwagę powyższe, skoro jak wskazuje Wnioskodawczyni środki, które znajdowały się na wspólnym koncie Wnioskodawczyni i jej zmarłej mamy, nie pochodziły z masy spadkowej, to na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w odniesieniu do tych środków. Z wniosku wynika, że nie są to środki nabyte tytułem spadku po mamie. Są to środki pochodzące z prywatnego majątku Wnioskodawczyni, w tym pieniądze otrzymane ze sprzedaży jej mieszkania.

Jeżeli zatem istotnie w rozpatrywanej sprawie otrzymane przez Wnioskodawczynię środki nie wchodziły w skład masy spadkowej po zmarłej mamie Wnioskodawczyni, nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, a tym samym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składać zeznania korygującego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy nadmienić, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w ramach czynności sprawdzających, postępowania kontrolnego czy podatkowego, które są prowadzone w oparciu o konkretną dokumentację.

Oznacza to, że okoliczność, czy opisana czynność istotnie rodzi skutki w podatku od spadków i darowizn podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku czynności sprawdzających lub postępowania podatkowego, a nie przez Organ interpretacyjny.

Dodatkowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ nie bada stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, przyjmując opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazany przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.