Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.393.2018.2.IR
z 7 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2018 r. złożonym za pośrednictwem platformy e-Puap (data wpływu 6 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych osiągania dochodów z pracy za granicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2018 r. za pośrednictwem platformy e-Puap wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych osiągania dochodów z pracy za granicą.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 21 sierpnia 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.393.2018.1.IR wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) do jego uzupełnienia. W odpowiedzi na ww. wezwanie za pośrednictwem platformy e-Puap dnia 29 sierpnia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca rozpocznie pracę na podstawie kontraktu dla firmy ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich i będzie ją świadczył na terytorium Angoli (będzie to Jego jedyne źródło dochodów). Podatnik jest polskim rezydentem podatkowym. Zasady płatności są następujące: Wnioskodawca rozliczany jest wg stawki dziennej za pracę wykonaną w Angoli. Nie otrzymuje wynagrodzenia w czasie gdy nie pracuje w Angoli, tj. czas wolny. Firma X potrąca z wynagrodzenia Wnioskodawcy podatek na rzecz organów podatkowych w Angoli (gdzie praca jest wykonywana). Wynagrodzenie wypłacane jest w walucie obcej przez firmę X. Za każdy miesiąc w roku Wnioskodawca dostaje szczegółowe wydruki, z wyszczególnieniem m.in. stawki dziennej, dodatków, potrąceń oraz potrąconego podatku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509). Rozpoczął pracę na podstawie umowy o pracę w charakterze pracownika w celu świadczenia pracy na terenie Angoli przez firmę, która ma siedzibę (stałą placówkę) w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Zasady płatności są następujące: wynagrodzenie będzie wypłacane przez pracodawcę, który ma siedzibę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w Dubaju, po potrąceniu podatku dochodowego wg angolskiego systemu podatkowego, odprowadzany przez pracodawcę. W marcu każdego roku podatkowego zostaje wydany dokument za poprzedni rok. Wnioskodawca w pierwszym roku podatkowym nie będzie przebywał w Angoli dłużej niż 183 dni, w drugim przekroczy 183 dni. Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał dochodów (oprócz dochodów z Angoli) na terenie Polski ani w pierwszym roku podatkowym, ani w następnych latach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po przeformułowaniu):

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do corocznego składania zeznań podatkowych i odprowadzania w polskim systemie podatkowym podatku dochodowego od dochodów uzyskanych wyłącznie za granicą Rzeczypospolitej Polskiej, w kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (z wyłączeniem krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?
2. Czy Wnioskodawca może zastosować odliczenie różnicy między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 lub 9a, a kwotą podatku obliczonego od tych dochodów, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 27 ust. 8 (czyli potocznie mówiąc według zasady wyłączenia z progresją)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu),

Ad. 1

Jest On zobowiązany do składania zeznań podatkowych w polskim systemie podatkowym, natomiast przy zastosowaniu mechanizmów wymienionych w art. 27 ust. 9a i 9 oraz art. 27g ust. 1 i 2, przy założeniu, że nie uzyska dochodów na terytorium Polski, każdorazowo jego podatek będzie zerowy. Zainteresowany został poinformowany przez przedstawiciela firmy, dla której będzie wykonywał pracę, że firma Zjednoczonych Emiratów Arabskich będzie potrącać i opłacać podatek dochodowy wg angolskiego systemu podatkowego od Jego wynagrodzenia. Ponieważ Wnioskodawca ma polskie obywatelstwo i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się Jego rodzina i centrum interesów życiowych, mimo że w pierwszym roku nie będzie przebywać poza Polską dłużej niż 183 dni, a w kolejnych latach podatkowych będzie przebywać poza Polską dłużej niż 183 dni, zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ad. 2

Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy Polską a Angolą nie funkcjonuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem, zastosowanie ma art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który precyzuje, że dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w krajach, z którymi Polska nie zawarła umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, opodatkowane są w sposób określony w ust. 9, czyli potocznie mówiąc według zasady proporcjonalnego odliczenia (od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie, a odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym). Analizując jednak dalszą część ustawy, a konkretnie art. 27g ust. 1 i 2 ww. ustawy uznać należy, że w przypadku dochodów regulowanych wyżej powołanymi przepisami (art. 27 ust. 9 i 9a), można zastosować odliczenie różnicy między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 lub 9a, a kwotą podatku obliczonego od tych dochodów, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 27 ust. 8 (czyli potocznie mówiąc według zasady wyłączenia z progresją). Stosując jednak zasadę wyłączenia z progresją do dochodów Wnioskodawcy (z założeniem, że nie ma On innych dochodów, tzw. krajowych) wynikałoby, że nie wychodzi Mu podatek do zapłaty (bowiem zasada ta odnosi się do dochodów krajowych, nakazując stosowanie ich opodatkowania przy użyciu specjalnie wyliczonej stawki podatkowej, tylko uwzględniającej dochody zagraniczne). W konsekwencji różnica, o której mowa w art. 27g ust. 2 ww. ustawy, byłaby równa całości wychodzącego Wnioskodawcy podatku dochodowego, a zatem Jego podatek dochodowy wyniósłby 0 zł.

Podsumowanie: Wnioskodawca uważa, że stosując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązany byłby każdego roku do złożenia rozliczenia rocznego, w którym wykaże całość swoich dochodów uzyskanych w Angoli, natomiast stosując wyżej wymienione mechanizmy, Jego podatek wynosiłby 0 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca rozpocznie pracę na podstawie kontraktu dla firmy ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich i będzie ją świadczył na terytorium Angoli (będzie to Jego jedyne źródło dochodów). Podatnik jest polskim rezydentem podatkowym. Za każdy miesiąc w roku Wnioskodawca dostaje szczegółowe wydruki, z wyszczególnieniem m.in. stawki dziennej, dodatków, potrąceń, oraz potrącony podatek. Wynagrodzenie będzie wypłacane przez pracodawcę, który ma siedzibę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w Dubaju, po potrąceniu podatku dochodowego wg angolskiego systemu podatkowego. W marcu każdego roku podatkowego zostaje wydany dokument za poprzedni rok. Wnioskodawca w pierwszym roku podatkowym nie będzie przebywał w Angoli dłużej niż 183 dni, w drugim przekroczy 183 dni. Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał dochodów (oprócz dochodów z Angoli) na terenie Polski ani w pierwszym roku podatkowym, ani w następnych latach.

Polska dotychczas nie zawarła z Angolą umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W takim przypadku więc dochody osiągnięte przez osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terenie Angoli podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych i może mieć zastosowanie zasada określona w art. 27 ust. 9 lub 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W myśl art. 27 ust. 9a ww. ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Metodę unikania podwójnego opodatkowania poprzez odliczenie kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie określa się jako metodę proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) i stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem, dochody osiągnięte z pracy w Angoli będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok będzie w tym przypadku miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z pracy najemnej za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W przypadku natomiast gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku.

Równocześnie, jak stanowi art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

– ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Na podstawie art. 27g ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (art. 27g ust. 3 ww. ustawy). Odliczenia nie stosuje się wprawdzie w sytuacji, gdy dochody zostały uzyskane w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 998), jednakże w niniejszej sprawie uznać należy, że Wnioskodawca, pomimo że zatrudniony jest przez firmę ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich uzyskuje dochody z pracy wykonywanej w Angoli, tj. z kraju, który nie został wymieniony w ww. rozporządzeniu.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że niezależnie od tego, czy w latach, w których Wnioskodawca uzyska dochody z pracy wykonywanej na terenie Angoli, uzyska inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce zobowiązany jest złożyć za te lata w Polsce zeznania roczne, w których powinien wykazać dochody z pracy wykonywanej w Angoli.

Obowiązek ten wynika bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego Wnioskodawca zobowiązany będzie po zakończeniu roku podatkowego złożyć w Polsce zeznanie podatkowe, w którym wykaże wysokość dochodu uzyskanego na podstawie umowy o pracę w Angoli. Jednocześnie Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przypadku przedstawionym we wniosku, stosując powyższy sposób rozliczenia i zakładając, że Wnioskodawca nie uzyska żadnego dochodu w Polsce, w zeznaniu nie wystąpi podatek do zapłaty w Polsce.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.