Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB4/4511-356/15-7/KK
z 11 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 158/16 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 22 października 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację znak: ITPB4/4511-356/15/KK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni i wskazał, że sprzedaż nieruchomości w części nabytej w 2015 r. w drodze spadku po zmarłym mężu dokonana w dniu 16 lipca 2015 r. stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, chyba że spełnione zostaną warunki zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy.

Wnioskodawczyni na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego wniosła pismem z dnia 9 listopada 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 3 grudnia 2015 r. znak: ITPB4/4511-1-33/15/KK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z 22 października 2015 r. znak: ITPB4/4511-356/15/KK złożyła skargę z 7 stycznia 2016 r. (data wpływu 12 stycznia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 158/16 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy złożył skargę kasacyjną z 30 maja 2016 r. znak ITRP/46/51/16/DO do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Pismem z dnia 23 marca 2018 r. znak 0110-KWR4.4021.30.2018.1.KO, Szef Krajowej Administracji Skarbowej wycofał skargę kasacyjną. W związku z tym, postanowieniem z 24 kwietnia 2018 r. sygn. akt II FSK 1948/16 Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni była właścicielką lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w W. przy ul. K, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr …. Własność tego lokalu nabywała ona w częściach:

• 1/4 udziału nabyła w drodze dziedziczenia po bracie, co zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 1 sierpnia 2005 r. o stwierdzeniu nabycia spadku,
• 3/4 udziału nabyła na podstawie umowy sprzedaży z dnia 14 października 2005 r. zawartej w W. przed asesorem notarialnym. Nabycia tego udziału (3/4) dokonała wraz z mężem J. K. do majątku wspólnego w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 24 lutego 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, a Wnioskodawczyni została Jego jedynym spadkobiercą, co zostało stwierdzone w postanowieniu Sądu Rejonowego S. z dnia 27 kwietnia 2015 r. W dniu 16 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowy lokal małżonkom M. i A. S.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z odpłatnym zbyciem przedmiotowego lokalu na rzecz M. i A. S. Wnioskodawczyni ma obowiązek zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma ona obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z odpłatnym zbyciem przedmiotowego lokalu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest m.in.: odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Wnioskodawczyni nabyła udziały w przedmiotowym lokalu w 2005 r., natomiast jego odpłatnego zbycia dokonała w 2015 r., a zatem po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie ma w tym przypadku znaczenia, że nabycie 3/4 udziału w prawie własności nastąpiło początkowo do majątku wspólnego małżonków. Jej zdaniem już wówczas nabyła ona całość tego udziału. Wnioskodawczyni podziela w tej kwestii w całości stanowisko prezentowane powszechnie w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2015 r. (I SA/Bd 228/15). Jej zdaniem, z chwilą zawarcia małżeństwa powstała między nią i jej małżonkiem z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność ta miała specyficzny charakter, gdyż została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania nie mieli oni określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogli rozporządzać udziałami, a także nie mogli żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową.

W odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych, współwłasność łączna nie jest samoistnym stosunkiem prawnym, zawsze bowiem jest nierozerwalnie związana z podstawowym stosunkiem prawnym o charakterze osobistym, bez którego nie może ani powstać ani istnieć np. małżeństwo albo stosunek spółki cywilnej.

Sytuacja prawna małżonków objętych wspólnością ustawową jest szczególna. Oznacza bowiem, że nabycie w czasie jej trwania nieruchomości wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją takiego rozwiązania jest chociażby to, że w przypadku np. sprzedaży tego prawa każdy z małżonków może zbyć własność całej nieruchomości (a nie tylko jakiegoś „swojego” udziału w niej), a dla skuteczności tej czynności wymagana jest jedynie zgoda (a nie pełnomocnictwo) drugiego małżonka.

Tym samym według Wnioskodawczyni w związku ze śmiercią (w lutym 2015 r.) jej męża J.K. nie nastąpiło nabycie (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przez nią jakiegokolwiek udziału w przedmiotowej nieruchomości, czego skutkiem byłby obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą (całości) tego lokalu w lipcu 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Sz 158/16.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.