Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.353.2018.4.KP
z 7 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), uzupełnione pismem z dnia 24 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 roku) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.353.2018.1.KP z dnia 3 lipca 2018 r. (data nadania 3 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

21 stycznia 2010 roku na mocy ,,Umowy darowizny” Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem niezabudowanej działki gruntu, o powierzchni 1 267 m², numer ewidencyjny działki 70/5 oraz współwłaścicielem w 100/1500 części działki drogowej, niezabudowanej, numer ewidencyjny działki 69/2 oraz współwłaścicielem w 1/6 części działek drogowych, niezabudowanych, o numerach ewidencyjnych 69/12, 69/14, 69/16, 69/18, 70/3, o łącznej powierzchni 830 m². Wartość przedmiotu darowizny - 140 000,00 zł.

W 2015 roku na działce o numerze ewidencyjnym 70/5, o powierzchni 1 267 m² pobudowany został budynek mieszkalny, murowany o 2 kondygnacjach naziemnych, o powierzchni użytkowej 230,70 m² i powierzchni zabudowy 18 m².

14 lipca 2015 roku między Wnioskodawcą a synem Dariuszem K. została podpisana ,,Umowa darowizny oraz umowa podziału nieruchomości do korzystania”. Na mocy powyższej umowy Wnioskodawca darował synowi Dariuszowi K. udział 3/7 części we współwłasności działki zabudowanej, numer ewidencyjny 70/5, o powierzchni 1 267 mm² oraz udział 50/1500 części we współwłasności działki drogowej, numer ewidencyjny 69/2, o powierzchni 484 m² oraz udział 1/12 części we współwłasności działek drogowych o numerach ewidencyjnych 69/12, 69/14, 69/16, 69/18 oraz 70/3 o łącznej powierzchni 830 m². Wartość przedmiotu darowizny - 300 000,00 zł.

Jednocześnie zostaje ustalony sposób korzystania w taki sposób, że Wnioskodawca w ramach należnego mu udziału 4/7 części we współwłasności działki zabudowanej, numer ewidencyjny 70/5 korzystać będzie z części działki numer ewidencyjny 70/5 o powierzchni 905 mm², od strony zachodniej oraz z połowy budynku mieszkalnego posadowionego od strony zachodniej oraz że syn Wnioskodawcy Dariusz K. w ramach należnego mu udziału 3/7 części we współwłasności działki zabudowanej, numer ewidencyjny 70/5 korzystać będzie z części działki numer ewidencyjny 70/5 powierzchni 362 m², od strony wschodniej oraz z połowy budynku mieszkalnego od strony wschodniej.

1 czerwca 2017 roku postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny między Wnioskodawcą, a synem Dariuszem K. zostało dokonane zniesienie współwłasności.

Na mocy tego postanowienia wyodrębniono własność 2 lokali mieszkalnych w taki sposób, że Wnioskodawcy w tej chwili przysługuje odrębna własność lokalu mieszkalnego nr 2 o łącznej powierzchni 115,35 m² wraz z udziałem wynoszącym 4/7 części we współwłasności nieruchomości wspólnej, którą stanowi działka numer ewidencyjny 70/5, o powierzchni 1 267 m² oraz synowi Wnioskodawcy przysługuje własność lokalu mieszkalnego nr 1, o łącznej powierzchni 115,35 m² wraz z udziałem wynoszącym 3/7 części we współwłasności nieruchomości wspólnej, którą stanowi działka numer ewidencyjny 70/5, o powierzchni 1 267 m².

Z uwagi na istniejące braki formalne pismem z dnia 3 lipca 2017 r Nr 0114-KDIP3-2.4011.353.2018.1.KP (data nadania 3 lipca 2018 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego. Pismem z dnia 24 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie. Wnioskodawca w uzupełnieniu poinformował, że:

1. wartość majątku Wnioskodawcy otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał mu w majątku wspólnym przed zniesieniem współwłasności, natomiast syna udział nieznacznie się powiększył.
   
2. przed zniesieniem współwłasności udział Wnioskodawcy wynosił 4/7, a syna 3/7 współwłasności nieruchomości, na którą składała się działka i posadowiony na niej budynek. Taki podział własności wprowadziła podpisana 14 lipca 2015 roku umowa darowizny.
   
   
   Zgodnie z umową darowizny z 2015 roku, o której mowa powyżej można przyjąć, iż wartość udziału syna Wnioskodawcy, czyli 3/7, wyniosła 300 000,00 zł, z tego wynika, iż wartość udziału Wnioskodawcy, czyli 4/7, wyniosła 400 000,00 zł, a zatem wartość całej nieruchomości wyniosła 700 000,00 zł.
   Przyjmując wartość gruntu na poziomie 140 000,00 zł. (w tym niewielkie udziału w działkach drogowych), wartość domu wyniosła 560 000,00 zł (700 000,00 zł – 140 000,00 zł= 560 000,00 zł).
   
   
   Wynika z tego, iż:
   140 000,00 zł x 4/7 = 80 000,00 zł (udział 4/7 w działce – udział Wnioskodawcy)
   560 000,00 zł x 4/7 = 320 000,00 zł (udział 4/7 w budynku – udział Wnioskodawcy) łącznie daje to wartość udziału Wnioskodawcy 4/7 na poziomie 400 000,00 zł.
   140 000,00 zł x 3/7 = 60 000,00 zł (udział 3/7 w działce - udział syna Wnioskodawcy)
   560 000,00 zł x 3/7 = 240 000,00 zł (udział 3/7 w budynku - udział syna Wnioskodawcy)
   
   łącznie daje to wartość udziału syna 3/7 na poziomie 300 000,00 zł.
   
   
3. W wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny, z dnia 1 czerwca 2017 roku, dokonano wyodrębnienia 2 lokali mieszkalnych o takich samych parametrach, przy czym jeden z lokali stał się własnością Wnioskodawcy natomiast drugi, syna Wnioskodawcy Dariusza K. oraz każdemu z nich przydzielono udział we współwłasności nieruchomości wspólnej, którą stanowi działka numer ewidencyjny 70/5, o powierzchni 1267 m² oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, w udziałach równych udziałom jakie mieli zapisane w powołanej wcześniej umowie darowizny z roku 2015 czyli udział Wnioskodawcy wyniósł 4/7, a syna 3/7.
   
4. Szacując wartość nieruchomości po dokonaniu zniesienia współwłasności przez sąd wartość udziału w działce nie uległa zmianie, a zatem udział Wnioskodawcy nadal wynosił 4/7 (szacunkowo 80 000,00 zł), a syna Wnioskodawcy Dariusza K. 3/7 (szacunkowo 60 000,00 zł). Zmiana zaszła natomiast w udziałach dotyczących budynku. W budynku wyodrębniono 2 jednakowe lokale mieszkalne, w taki sposób że jeden stał się własnością Wnioskodawcy, a drugi syna Wnioskodawcy Dariusza K. czyli 1/2 domu należy do Wnioskodawcy, a druga do syna.
   
   
   Przyjmując szacunkowo wartość budynku na poziomie 560 000,00 zł. wówczas każdą połówkę domu można oszacować na poziomie 280 000,00 zł.
   
   
   Z powyższych wyliczeń wynika, iż:
   140 000,00 zł. x 4/7 = 80 000,00 zł. (udział 4/7 w działce – udział Wnioskodawcy)
   560 000,00 zł. x 1/2 = 280 000,00 zł. (udział 1/2 w budynku – udział Wnioskodawcy) łącznie daje to wartość części Wnioskodawcy na poziomie 360 000,00 zł.
   140 000,00 zł. x 3/7 = 60 000,00 zł. (udział 3/7 w działce - udział syna Wnioskodawcy)
   560 000,00 zł. x 1/2 = 280 000,00 zł. (udział 1/2 w budynku - udział syna Wnioskodawcy)
   łącznie daje to wartość części syna Dariusza K. na poziomie 340 000,00 zł.
   
   
5. Zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły żadne spłaty i dopłaty.
6. Sprzedaży będzie dokonywała osoba fizyczna.
7. W przypadku Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości jest planowana na koniec roku 2018 lub jeśli nie uda się doprowadzić do realizacji transakcji w roku 2019 lub później, natomiast w przypadku syna Wnioskodawcy w roku 2021 lub później.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne zbycie nieruchomości nabytej w drodze umowy darowizny i zniesienia współwłasności podlegać będzie podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te liczą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

Tym samym każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) -c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia nieruchomości.

W sprawie Wnioskodawcy istotne jest zatem ustalenie momentu nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Jeśli chodzi o budowę domu, to w myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, budynki należą do części składowych gruntu. Z kolei część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności (art. 47 § 1 tego Kodeksu). Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie tylko wówczas, gdy zostanie wzniesiony na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym, co w tym przypadku nie ma miejsca.

Zatem w przypadku Wnioskodawcy data wybudowania budynku na działce nie będzie miała istotnego znaczenia. Jeśli bowiem budynek został wybudowany na własnej działce, jak było w przypadku Wnioskodawcy, to za datę nabycia nieruchomości należy przyjąć datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy wzniesiono na niej budynek czyli w sprawie Wnioskodawcy jest to dzień 21 stycznia 2010 roku.

Dopuszczenie do współwłasności w roku 2015 syna Wnioskodawcy Dariusza K., poprzez podpisanie odpowiedniej umowy darowizny, a później zniesienie współwłasności w roku 2017 poprzez wyodrębnienie 2 niezależnych lokali mieszkalnych wraz z udziałami w gruncie nie miało wpływu na datę nabycia działki gruntu.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicieli.

W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielnej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeśli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

O tym czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć sytuacja, iż większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni. Tak więc zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwała.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż udziały Wnioskodawcy i jego syna w wyniku zniesienia współwłasności nie uległy zmianie, a zatem w przypadku Wnioskodawcy za datę nabycia należy uznać datę 21 stycznia 2010 roku, a w przypadku syna datę 14 lipca 2015 roku. Zniesienie współwłasności nieruchomości odbyło się bez spłat i dopłat.

Reasumując w przypadku Wnioskodawcy chcąc dokonać sprzedaży nieruchomości należącej do Wnioskodawcy w 2018 roku lub później nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, gdyż sprzedaż ta nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie (nabycie nastąpiło z chwilą zakupu działki nr ewidencyjny 70/5 w dniu 21 stycznia 2010 roku), natomiast w przypadku syna Wnioskodawcy aby nie istniał obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych odpłatne zbycie musiałoby nastąpić nie wcześniej niż w roku 2021, gdyż za datę nabycia w jego przypadku należy przyjąć datę14 lipca 2015 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w odniesieniu do skutków podatkowych powstałych po stronie Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl zaś z art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego).

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że 21 stycznia 2010 roku na mocy darowizny Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem niezabudowanej działki gruntu oraz współwłaścicielem w działkach drogowych.

W 2015 roku na działce został wzniesiony budynek mieszkalny. Następnie 14 lipca 2015 roku Wnioskodawca darował swojemu synowi 3/7 udziału w działce zabudowanej oraz udziały we współwłasności w działkach drogowych. Jednocześnie ustalono sposób korzystania przez Wnioskodawcę z 4/7 udziału w zabudowanej działce i połowie domu oraz przez syna Wnioskodawcy z 3/7 udziału w zabudowanej działce i drugiej połowie domu.

W dniu 1 czerwca 2017 roku między Wnioskodawcą a jego synem zostało dokonane zniesienie współwłasności, w ten sposób, że w budynku mieszkalnym wyodrębniono dwa lokale mieszkalne o takiej samej powierzchni, z których Wnioskodawca jest właścicielem jednego, a syn Wnioskodawcy drugiego. Ponadto Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem 4/7 części, a syn Wnioskodawcy 3/7 części w działce gruntowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że wartość majątku jaki otrzymał Wnioskodawca w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale jaki mu przysługiwał w majątku wspólnym przed zniesieniem współwłasności, a zniesieniu nie towarzyszyły żadne spłaty i dopłaty. Ponadto Wnioskodawca planuje sprzedać swoją nieruchomość pod koniec 2018 lub 2019 roku.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności dokonane między Wnioskodawcą a jego synem nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy nabycia. Zatem początek terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie niezabudowanych działek przez Wnioskodawcę w darowiźnie tj. końca 2010 roku. Zatem koniec tego terminu upłynął wraz z końcem 2015 roku.

W związku z powyższym planowana przez Wnioskodawcę w 2018 lub 2019 roku sprzedaż nieruchomości nie będzie rodziła obowiązku podatkowego określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych albowiem sprzedaż nabytej w wyniku darowizny nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto należy nadmienić, ze zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, nie dotyczy syna Wnioskodawcy. Natomiast syn Wnioskodawcy w celu otrzymania interpretacji powinien złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Należy wskazać, ze zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
  

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.