Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.528.2018.2.JSO
z 12 września 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku działania Miasta w charakterze podatnika podatku od towarów i usług oraz braku obowiązku rozliczania podatku należnego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku działania Miasta w charakterze podatnika podatku od towarów i usług oraz braku obowiązku rozliczania podatku należnego w związku z realizacją projektu pn. „…”.
Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujący stan fatyczny i zdarzenie przyszłe.(ostatecznie doprecyzowane w opisie sprawy).
Miasto … (dalej Miasto lub Wnioskodawca) jest zarejestrowane dla celów podatku od towarów i usług (dalej: VAT lub podatek), jako podatnik czynny.
Miasto, będące organem władzy publicznej, realizuje zadania nałożone na niego przepisami prawa zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: ustawa o samorządzie gminnym). Miasto wykonuje zadania własne w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w szczególności w sprawach kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, a także w sprawach zieleni gminnej i zadrzewień.
Miasto realizuje program pn. „…” (dalej: Program), który ma na celu wspomaganie rozwoju wspólnot i społeczności lokalnych w zakresie polepszenia warunków wypoczynku mieszkańców Miasta poprzez poprawę estetyki otoczenia budynków wspólnot mieszkaniowych.
W ramach Programu realizowane będą projekty urządzenia terenów międzyosiedlowych (dalej: Projekty), obejmujące: urządzenie zieleni (w tym: budowę/remont ciągów pieszych, zakup i montaż urządzeń małej architektury) lub urządzenie placów zabaw, urządzenie małych siłowni plenerowych. Projekty będą realizowane wyłącznie na nieruchomościach stanowiących własność Miasta (infrastruktura nie będzie urządzana na nieruchomościach prywatnych).
Program realizowany będzie na mocy umowy zawartej dla każdego Projektu pomiędzy Miastem a Zarządem Wspólnoty/Wspólnot Mieszkaniowych (dalej Beneficjent), która/e złoży/ą wniosek o udział w Programie. Z Beneficjentem, którego projekt został wybrany przez Miasto, Miasto zawrze umowę określającą sposób realizacji Projektu oraz m. in. zasady rozliczenia.
Wartość finansowa realizacji każdego Projektu zostanie określona na podstawie opracowanej dokumentacji projektowo-kosztorysowej. Udział Miasta w realizacji każdego Projektu nie może przekroczyć 80% ceny całkowitej realizacji Projektu określonej w kosztorysie Projektu (nie więcej niż 50 tys. brutto PLN). Jednocześnie 20% ceny całkowitej realizacji Projektu zostanie pokryte przez Beneficjenta. Tym samym Miasto otrzyma od Beneficjentów zwrot 20% poniesionych przez siebie w ramach Projektów wydatków.
Zgodnie z założeniami Programu, utrzymanie terenu zieleni międzyosiedlowej urządzonej w ramach Projektu stanowić będzie obowiązek Beneficjenta/ów. W tym celu obowiązkiem Beneficjenta/ów będzie zawarcie umowy użyczenia urządzonego terenu. Pozostała infrastruktura będzie utrzymywana przez Miasto.
Wyboru wykonawcy Projektu dokonuje Miasto. Z tytułu dokonywanych przez Miasto wydatków w ramach poszczególnych Projektów Miasto otrzymuje/będzie otrzymywało faktury dokumentujące nabycie towarów i usług.
Po zakończeniu zadania, powstała w ramach Projektu infrastruktura, tj. szczególności place zabaw, oraz siłownie plenerowe, a także tereny zielone będą ogólnodostępne dla lokalnej społeczności. Oznacza to, że z efektów danego Projektu będzie mógł korzystać nie tylko sam Beneficjent/Beneficjenci, ale cała lokalna społeczność. Miasto nie zamierza pobierać jakichkolwiek opłat z tytułu użytkowania przedmiotowej infrastruktury czy też czerpać pożytków ze świadczonych tam usług reklamowych.
W piśmie z dnia 29 sierpnia 2018 r. będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał:
- Właścicielem efektów projektów dotyczących urządzania terenów międzyosiedlowych w ramach programu pn. „…” jest/będzie Miasto. Miasto pragnie jeszcze raz podkreślić, iż nieruchomości, na których realizowane są/będą projekty stanowią własność Miasta i będą ogólnodostępne dla wszystkich jego mieszkańców (nie tylko dla Beneficjentów).
- Warunki umowy dotyczącej realizacji projektów w zakresie urządzania terenów międzyosiedlowych w ramach programu pn. „…” są/będą jednakowe dla wszystkich Beneficjentów.
- Korzyści jakie osiągają/będą osiągać Beneficjenci z realizacji projektów dotyczących urządzania terenów międzyosiedlowych w ramach programu pn. „…”, to polepszenie warunków wypoczynku mieszkańców poprzez poprawę estetyki otoczenia budynków wspólnot mieszkaniowych. Beneficjenci przystępują do programu, bowiem są zainteresowani, aby to w pobliżu należących do nich nieruchomości powstała infrastruktura miejska taka jak m.in. place zabaw.
- Obowiązki Beneficjenta określone zostały w umowie w sposób następujący:
- Koszty budowy i urządzenia miejsc parkingowych oraz urządzenia i wyposażenia miejsc do składowania odpadów komunalnych, w innej formie niż parkowe kosze na odpady stanowią udział Beneficjenta.
- Utrzymanie terenu zieleni międzyosiedlowej, dokonywanie przeglądów, konserwacji i bieżących napraw urządzeń powstałych w wyniku realizacji Programu, a w razie konieczności również wymiany tych urządzeń w okresie eksploatacji.
- Udział Beneficjenta w realizacji Projektu stanowi:
- 20% udział finansowy w całkowitej wartości Projektu (w przypadku, gdy wartość projektu przekroczy maksymalną kwotę współfinansowania projektu przez Miasto tj. 50 000,00 zł udział finansowy Beneficjenta ulega odpowiednio zwiększeniu)
- Z kolei obowiązki Miasta będą polegać na sfinansowaniu realizacji każdego Projektu w kwocie nieprzekraczającej 80% ceny całkowitej realizacji Projektu określonej w kosztorysie Projektu, z zastrzeżeniem, że maksymalna kwota współfinansowania nie może być wyższa niż 50 000 zł brutto.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w związku z realizacją Projektów, w ramach których Miasto otrzyma od Beneficjenta/ów środki finansowe, Miasto będzie działało jako podatnik VAT i będzie zobowiązane do rozliczania VAT należnego?
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją Projektów, w ramach których Miasto otrzyma od Beneficjenta/ów środki finansowe, Miasto nie będzie działało jako podatnik VAT i nie będzie zobowiązane do rozliczania VAT należnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza - jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartość niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z kolei, zgodnie z ust. 6 przedmiotowej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zadania własne gminy obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. W świetle zaś art. 7 ust. 1 pkt 12 tej ustawy, zadania gminy obejmują sprawy w zakresie zieleni gminnej i zadrzewień.
Stosownie natomiast do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie w świetle art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
- przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
- zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
- świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Mając na uwadze powyżej powołane przepisy, uznać należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.
Nie każda otrzymywana jednak płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług podlegające ustawie o VAT muszą być łącznie spełnione następujące warunki:
- istnieje konsument/beneficjent danego świadczenia,
- istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie,
- istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem (konsument świadczenia otrzymuje wymierną, jednoznaczną korzyść).
Jak wskazano w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.
Co więcej, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych
W konsekwencji wyłączenie z opodatkowania VAT, o którym mowa w cyt. przepisie ma miejsce wówczas gdy, spełnione są łącznie następujące przesłanki:
- czynności muszą być wykonane przez organ władzy publicznej lub urzędy obsługujące te organy;
- czynności muszą być wykonywane w ramach reżimu publiczno-prawnego (czynności nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych).
W analizowanej sytuacji, Miasto, realizując opisane Projekty związane z urządzeniem zieleni, budową placów zabaw i urządzeniem małych siłowni plenerowych, będzie wykonywało zadanie własne, spełniając obowiązek publiczny nałożony w drodze ustawy, a mianowicie zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w sprawach kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, a także w sprawach zieleni gminnej i zadrzewień.
Miasto podkreśla, że w tym obszarze swojej aktywności działa ono jako organ władzy publicznej realizując zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, a nie jako podatnik VAT. Miasto stoi na stanowisku, że otrzymane od Beneficjenta/Beneficjentów środki pieniężne stanowią de facto wsparcie finansowe/dofinansowanie. Zdaniem Miasta, przekazanych środków w szczególności nie można uznać za wynagrodzenie za jakiekolwiek świadczenie zwrotne. Jak podkreślało bowiem Miasto, powstała na terenach stanowiących własność Miasta infrastruktura i tereny zielone będą ogólnodostępne dla lokalnej społeczności. Nie można tu zatem mówić o zindywidualizowanej korzyści po stronie Beneficjenta/Beneficjentów. Co więcej, z tytułu użytkowania przedmiotowej infrastruktury Miasto nie będzie pobierało żadnych opłat, a także pożytków ze świadczenia usług reklamowych.
Zatem, z uwagi na fakt, iż w analizowanej sprawie spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, w ocenie Miasta w związku z realizacją Projektów, w ramach których otrzymuje środki finansowe od Beneficjentów, Miasto nie działa jako podatnik VAT, a tym samym nie jest zobligowane do rozliczania VAT należnego.
Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jego stanowisko, zgodnie z którym wykonując czynności w zakresie realizacji Programu, w którym 80% kosztów realizacji zadania ponosi Miasto, natomiast 20% środków pochodzi z wkładu Beneficjenta nie działa ono w charakterze podatnika VAT, znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji z dnia 14 listopada 2016 r. o sygn. 3036-ILPP2-3.4512.85.2016.1.ZD, w którym organ podatkowy zgodził się z wnioskodawcą, że „Gmina, realizując opisaną inwestycję związaną z budową drogi wraz z infrastrukturą, będzie wykonywała zadania własne, spełniając obowiązek publiczny nałożony w drodze ustawy, a mianowicie zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w szczególności w zakresie gminnych dróg, wodociągów i zaopatrzenia w wodę oraz kanalizacji (...). Gmina stoi na stanowisku, że otrzymane od SSE środki pieniężne stanowią wsparcie finansowe/darowiznę. W konsekwencji, środki te zostaną ujęte w budżecie Gminy w dziale - Transport i łączność, rozdziale - Drogi publiczne gminne, - Środki na dofinansowanie własnych inwestycji gmin, powiatów (związków gmin, związków powiatowo-gminnych, związków powiatów), samorządów województw, pozyskane z innych źródeł. Zdaniem Gminy, przekazanych środków w szczególności nie można uznać za wynagrodzenie za dostawę towarów bądź świadczenie usług (...)”.
Ponadto Miasto pragnie wskazać, iż jego stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji z dnia 8 grudnia 2017 r., o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.600.2017.1.MD, zgodnie z którą: „umowy o współpracy podejmowane przez Wnioskodawcę i Organizatora dotyczą podjęcia przez strony wspólnych działań, których celem będzie realizacja zadania własnego Gminy określonego w art. 7 ust. 1 pkt 18 ustawy o samorządzie gminnym - tj. promocji gminy. W przedmiotowej sprawie żadna ze stron nie będzie bezpośrednim beneficjentem podejmowanych czynności. Bezpośrednim odbiorcą wszystkich działań, które zostaną podjęte, będą uczestnicy wydarzeń realizowanych przez Gminę i Organizatora. Ponadto Gmina podkreśla, że czynności te jednak nie są realizowane na rzecz Organizatora, a jedynie w związku z realizacją zobowiązań zawartych w umowie o współpracy z Organizatorem. (...) w związku z czynnościami realizowanymi przez Gminę w ramach organizacji wydarzeń, mających na celu promocję Gminy nie dochodzi do żadnego świadczenia na rzecz Organizatora. Gmina nie świadczy na rzecz Organizatora ani usług odpłatnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, ani też nieodpłatnych, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy”.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:
- podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa,
oraz
- podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Zatem Miasto, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.
Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności, zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz sprawy zieleni gminnej i zadrzewień (art. 7 ust. 1 pkt 10 i 12 ww. ustawy).
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Miasto realizuje program pn. „…” (dalej: Program). W ramach Programu realizowane będą projekty urządzenia terenów międzyosiedlowych (dalej: Projekty), obejmujące: urządzenie zieleni (w tym: budowę/remont ciągów pieszych, zakup i montaż urządzeń małej architektury) lub urządzenie placów zabaw, urządzenie małych siłowni plenerowych. Projekty będą realizowane wyłącznie na nieruchomościach stanowiących własność Miasta (infrastruktura nie będzie urządzana na nieruchomościach prywatnych). Program realizowany będzie na mocy umowy zawartej dla każdego Projektu pomiędzy Miastem a Zarządem Wspólnoty/Wspólnot Mieszkaniowych (dalej Beneficjent), która/e złoży/ą wniosek o udział w Programie. Z Beneficjentem, którego projekt został wybrany przez Miasto, Miasto zawrze umowę określającą sposób realizacji Projektu oraz m. in. zasady rozliczenia. Miasto otrzyma od Beneficjentów zwrot 20% poniesionych przez siebie w ramach Projektów wydatków. Po zakończeniu zadania, powstała w ramach Projektu infrastruktura będzie ogólnodostępna dla lokalnej społeczności. Miasto nie zamierza pobierać jakichkolwiek opłat z tytułu użytkowania przedmiotowej infrastruktury czy też czerpać pożytków ze świadczonych tam usług reklamowych. Właścicielem efektów projektów dotyczących urządzania terenów międzyosiedlowych w ramach programu pn. „…” jest/będzie Miasto. Korzyści jakie osiągają/będą osiągać Beneficjenci z realizacji projektów dotyczących urządzania terenów międzyosiedlowych w ramach programu pn. „…”, to polepszenie warunków wypoczynku mieszkańców poprzez poprawę estetyki otoczenia budynków wspólnot mieszkaniowych. Beneficjenci przystępują do programu, bowiem są zainteresowani, aby to w pobliżu należących do nich nieruchomości powstała infrastruktura miejska taka jak m.in. place zabaw.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy w związku z realizacją Projektów, w ramach których Miasto otrzyma od Beneficjenta/ów środki finansowe, Miasto będzie działało jako podatnik VAT i będzie zobowiązane do rozliczania VAT należnego.
Mając na uwadze przedstawioną na wstępie analizę przepisów podatkowych, w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem a przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.
Miasto, realizując opisany program, będzie wykonywało zadania własne, spełniając obowiązek publiczny nałożony w drodze ustawy, a mianowicie zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w szczególności w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz zieleni gminnej i zadrzewień. W przedmiotowej sytuacji po stronie Miasta nie dojdzie do świadczenia na rzecz Beneficjentów projektów, podlegającego opodatkowaniu VAT. W tym obszarze swojej aktywności Miasto działa jako organ władzy publicznej realizując zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, a nie jako podatnik VAT.
Właścicielem efektów ww. projektów jest/będzie Miasto, nie dojdzie zatem do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel przedmiotowym majątkiem, zatem nie można uznać, że po stronie Miasta dochodzi/dojdzie do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy.
Ponadto, realizacja projektów nie stanowi/nie będzie stanowiła świadczenia usług na rzecz Beneficjentów w rozumieniu art. 8 ustawy. W związku z partycypacją przez Beneficjentów w kosztach projektów, w tym przypadku nie istnieje związek pomiędzy konkretnym świadczeniem, a otrzymanymi od Beneficjentów środkami pieniężnymi. Powstała infrastruktura będzie bowiem dostępna dla wszystkich mieszkańców, nie tylko dla Beneficjentów. Miasto realizując opisane projekty działa/będzie działało bowiem w ramach reżimu publicznoprawnego, tj. wykonuje/będzie wykonywało swoje zadania własne.
W niniejszej sprawie przekazanych środków nie można uznać za wynagrodzenie za dostawę towarów bądź świadczenie usług. Zatem, w rozpatrywanym przypadku brak okoliczności wskazujących że mamy do czynienia z czynnościami, które stanowiłyby odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektów nie ma/nie będzie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, lecz z realizacją zadań własnych Miasta, w którym to zakresie Miasto działa/będzie działało w charakterze organu władzy, zdefiniowanego w art. 15 ust. 6 ustawy.
Na podstawie przywołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że w związku z realizacją projektów, w ramach których Miasto otrzyma od Beneficjenta/ów środki finansowe, Miasto nie działa/nie będzie działało jako podatnik VAT i nie jest/nie będzie zobowiązane do rozliczania z tego tytułu podatku VAT należnego.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.