2018.09.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.340.2018.1.MPŁ
z 19 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2013 r., Sąd Rejonowy stwierdził, iż spadek po ojcu Wnioskodawczyni, zmarłym 21 lutego 2013 r., na podstawie ustawy nabyli: Wnioskodawczyni – jako córka z pierwszego małżeństwa zmarłego (na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza), żona zmarłego (na podstawie ustawy wprost), córka zmarłego z drugiego małżeństwa (na podstawie ustawy wprost), syn zmarłego z drugiego małżeństwa, (na podstawie ustawy wprost).

Ojciec Wnioskodawczyni przed śmiercią prowadził przedsiębiorstwo. W skład spadku po ojcu Wnioskodawczyni wchodzą m.in. nieruchomości zabudowane budynkami magazynowo – biurowymi.

Powołując się na powyższe, Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem powyższych nieruchomości w 1/4 części. Stan ten utrzymuje się do dzisiaj. Nieruchomości oraz rzeczy ruchome przynależne są we współwłasności pomiędzy ww. osobami.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ojciec Wnioskodawczyni zawarł z wieloma podmiotami umowy najmu lub dzierżawy pomieszczeń biurowych i magazynowych, a także umowy na partycypowanie w kosztach utrzymania drogi wewnątrzzakładowej.

Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 18 maja 2015 r. powierzył wykonywanie czynności zarządu Przedsiębiorstwu Gospodarki Mieszkaniowej. Kwestia rozliczania przychodów z czynszów najmu i dzierżawy nie została uregulowana pomiędzy Wnioskodawczynią a pozostałymi współwłaścicielami.

Po śmierci ojca Wnioskodawczyni, jego żona zarejestrowała działalność gospodarczą pod tożsamą nazwą (data rozpoczęcia działalności gospodarczej 1 marca 2013 r.). W okresie za który należny jest podatek dochodowy za 2016 r. stroną umów najmu i dzierżawy lokali użytkowych i pomieszczeń na nieruchomości wspólnej była żona zmarłego. Ona też wystawiała najemcom faktury obciążeniowe z tego tytułu. Najemcy i dzierżawcy wyżej wymienionych nieruchomości wpłacali kwoty wymagalnych opłat czynszowych na podstawie faktur wystawionych przez przedsiębiorstwo żony zmarłego bezpośrednio na jej rachunek bankowy.

Rozliczeń wpłat od najemców żona zmarłego dokonywała w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej jak również zaliczała ona ww. wpłaty na poczet swojego przychodu i ujęła go w zeznaniu podatkowym.

Wnioskodawczyni z przychodów z tytułu czynszów najmu i dzierżawy za okres objęty niniejszym wnioskiem (2016 r.) nie otrzymała żadnej wpłaty, ani bezpośrednio od Najemców ani od żony zmarłego, w związku z czym Wnioskodawczyni nie partycypowała faktycznie w dochodach generowanych przez te umowy. Nie zwiększyły się jej aktywa ani nie zmniejszyły pasywa.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu lokalu, pomieszczeń i dzierżawie nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni w sytuacji opisanej w stanie faktycznym będzie podatnikiem podatku dochodowego od należności z tytułu wpłat za czynsze najmu i dzierżawy, tj. czy po jej stronie powstał obowiązek podatkowy, skoro nie doszło do faktycznego przysporzenia po jej stronie?
Czy w sytuacji opisanej w powyższym stanie faktycznym zajdą przesłanki do opodatkowania Wnioskodawczyni zryczałtowanym podatkiem dochodowym z tytułu przychodów z czynszów najmu lub dzierżawy, tj. czy po jej stronie zaistniały przesłanki do opodatkowania na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, skoro nie doszło do faktycznego przysporzenia po jej stronie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, iż jest Ona spadkobierczynią, od momentu otwarcia spadku, tj., śmierci spadkodawcy stała się współwłaścicielem w 1/4 części majątku wchodzącego w skład spadku.

W związku z powyższym, prawidłowym sposobem rozdziału pożytków z tytułu czynszów najmu i dzierżawy byłaby bezpośrednia wpłata na rachunek bankowy każdego ze współwłaścicieli proporcjonalnej części zysku jak również podpisanie lub aneksowanie umów z najemcami i dzierżawcami tak aby każdy ze współwłaścicieli był stroną umowy. Powyższy tryb nie został jednak zastosowany w opisywanym stanie faktycznym.

W 2016 r. całość przychodów z czynszów najmu i dzierżawy trafiała na konto żony zmarłego, która te kwoty księgowała w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a więc ujawniała przychód.

Ad. 1

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 44 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Art. 10 ust. 1 pkt 6 wskazuje natomiast, iż źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, do przychodów powstałych z tytułu najmu lub dzierżawy zalicza się otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych świadczeń. W konsekwencji, przychód z najmu powstaje w momencie faktycznego otrzymania zapłaty. Stosunek najmu i dzierżawy stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów, z zastrzeżeniem, iż aby powstał przychód po stronie wynajmującego, czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Co więcej, stroną umowy mającej za przedmiot najem lub dzierżawę (które generowały przychód w 2016 r.) nie była Wnioskodawczyni. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż podstawą generowania przychodów z najmu i dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Czynsz najmu wynikający z umowy zawartej między stronami stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a co za tym idzie, generuje on przychód w rozumieniu podatkowym. Również zatem w tym kontekście nie można mówić o istnieniu podstawy dla obowiązku podatkowego współwłaściciela który nie jest stroną umowy najmu lub dzierżawy.

Podsumowując zatem, wskazać należy iż warunkiem zaistnienia przesłanek do opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku współwłaściciela co do czynszów najmu i dzierżawy nie jest posiadanie udziału we własności, lecz rzeczywiste pobieranie wskazanych wyżej wartości, proporcjonalnie do udziału. Po drugie, Wnioskodawczyni nie była stroną umów najmu lub dzierżawy z których przychód podlegał opodatkowaniu.

Ad. 2

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych dochodów osiąganych przez osoby fizyczne osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W związku z powyższym, należy wskazać, że przychodami z tytułu najmu lub dzierżawy, który nie stanowi działalności gospodarczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu i umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnych charakterze. Stosunek najmu i dzierżawy stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów, z zastrzeżeniem, iż aby powstał przychód po stronie wynajmującego, czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Co więcej, stroną umowy mającej za przedmiot najem lub dzierżawę nie była Wnioskodawczyni. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż podstawą generowania przychodów z najmu i dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Wynikający z zawartej między stronami umowy czynsz najmu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a co za tym idzie generuje on przychód w rozumieniu podatkowym. Również zatem w tym kontekście nie można mówić o istnieniu podstawy dla obowiązku podatkowego współwłaściciela który nie jest stroną umowy najmu lub dzierżawy.

Podsumowując zatem, wskazać należy iż warunkiem zaistnienia przesłanek do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w przypadku współwłaściciela co do czynszów najmu i dzierżawy nie jest posiadanie udziału we własności, lecz rzeczywiste pobieranie wskazanych wyżej wartości, proporcjonalnie do udziału. Po drugie, Wnioskodawczyni nie była stroną umów najmu lub dzierżawy, z których przychód podlegał opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

pozarolnicza działalność gospodarcza,
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy)

Jak wynika z ww. przepisów, nie każdy przychód z najmu bądź dzierżawy będzie zaliczany do źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten może bowiem zostać zaliczony do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy)

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do art. 693 § 1 ww. ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Najem i dzierżawa stanowią zatem umowy dwustronnie zobowiązujące i wzajemne, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego (wydzierżawiającego), polegającego na oddaniu rzeczy do używania (i pobierania pożytków), jest świadczenie najemcy (dzierżawcy), polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że najem i dzierżawa stanowią odrębne źródło przychodu. Przychodami z tego tytułu są – zarówno na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Zatem, aby powstał przychód w rozumieniu podatkowym po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w powołanych powyżej przepisach, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Powyższe oznacza, że przychodem z najmu i dzierżawy – w przeciwieństwie do przychodów z działalności gospodarczej – nie jest przychód należny, lecz przychód otrzymany lub postawiony podatnikowi do dyspozycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że postanowieniem z dnia 6 czerwca 2013 r., Sąd Rejonowy stwierdził, iż spadek po ojcu Wnioskodawczyni, zmarłym 21 lutego 2013 r., na podstawie ustawy nabyli: Wnioskodawczyni – jako córka z pierwszego małżeństwa zmarłego (na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza), żona zmarłego (na podstawie ustawy wprost), córka zmarłego z drugiego małżeństwa (na podstawie ustawy wprost), syn zmarłego z drugiego małżeństwa, (na podstawie ustawy wprost).

Ojciec Wnioskodawczyni przed śmiercią prowadził przedsiębiorstwo. W skład spadku po ojcu Wnioskodawczyni wchodzą m.in. nieruchomości zabudowane budynkami magazynowo – biurowymi.

Wnioskodawczyni z przychodów z tytułu czynszów najmu i dzierżawy za okres objęty niniejszym wnioskiem (2016 r.) nie otrzymała żadnej wpłaty, ani bezpośrednio od Najemców ani od żony zmarłego. Nie zwiększyły się jej aktywa ani nie zmniejszyły pasywa.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu lokalu, pomieszczeń i dzierżawie nieruchomości.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że ze względu na fakt, iż Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnej wpłaty, ani bezpośrednio od Najemców ani od żony zmarłego – w związku z czym nie partycypowała Ona faktycznie w dochodach generowanych przez odziedziczoną nieruchomość – po jej stronie nie powstał przychód z tytułu najmu i dzierżawy.

Jak bowiem wykazano uprzednio, przychodami – stosownie do cyt. powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Powyższe oznacza, że przychodem z najmu jest przychód faktycznie otrzymany lub postawiony podatnikowi do dyspozycji, a nie przychód należny, choćby nie został otrzymany.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki do opodatkowania Wnioskodawczyni podatkiem dochodowym od osób fizycznych bądź zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Wnioskodawczyni nie uzyskała przychodu z tytułu najmu i dzierżawy, ponieważ nie doszło do faktycznego przysporzenia po Jej stronie. Przychód został postawiony do dyspozycji żony spadkodawcy, która w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej zawarła umowy najmu i dzierżawy nieruchomości wspólnej i która zaliczała otrzymywane wpłaty do przychodu z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin