Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.568.2018.3.MGO
z 20 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podstawową stawką podatku VAT oddania w użytkowanie wieczyste działki w zamian za przeniesienie prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podstawową stawką podatku VAT oddania w użytkowanie wieczyste działki w zamian za przeniesienie prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina Miejska ..., dalej zwana Gminą, Miastem lub Wnioskodawcą, ma zamiar dokonać opisanych niżej transakcji związanych z nieruchomościami.

Gmina w pierwszej kolejności zamierza nabyć na rzecz Skarbu Państwa w drodze darowizny od Spółki ... z siedzibą w ... (dalej zwanej „Spółką”) własności niezabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna o pow. 0,1839 ha obr. ... jedn. ewid. ..., objętej księgą wieczystą ...., położonej w rejonie ulicy .... wraz z przyjęciem przez Skarb Państwa zobowiązania do oddania ww. nieruchomości w użytkowanie wieczyste w zamian za wskazaną przez ww. Spółkę nieruchomość lokalową, wyodrębnioną w budynku przy ul. ..., szczegółowo opisaną poniżej.

W następnej kolejności Gmina zamierza oddać w użytkowanie wieczyste do dnia ... r. na rzecz Spółki niezabudowanej nieruchomości (uprzednio nabytej w drodze darowizny) oznaczonej jako działka ewidencyjna obr. ... jedn. ewid. ..., w trybie bezprzetargowym na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami w zamian za przeniesienie przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr ... o powierzchni użytkowej 49,49 m² zlokalizowanego w budynku przy ul. ... w ... wraz z pomieszczeniem przynależnym oraz udziałem we współużytkowaniu wieczystym do nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr .. obr. ... jednostka ewidencyjna ..., objętej księgą wieczystą .....

Stan faktyczny i prawny nieruchomości stanowiących przedmiot opisanych powyżej czynności przedstawia się następująco.

Nieruchomość gruntowa oznaczona jako działka ewidencyjna nr ... o pow. 0,1839 ha obr. ... jedn. ewid. ..., położona w rejonie ulicy ... objęta księgą wieczystą Nr ... stanowi własność Spółki. Prawo własności Spółki ujawniono na podstawie umowy zniesienia współwłasności zawartej w dniu ... Rep. .... Działka nr .. wchodzi w skład obszaru objętego decyzją Nr ... znak: .... z dnia .... o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę. Zgodnie z pozwoleniem na budowę oraz dokumentacją projektową nieruchomość oznaczona jako działka nr .. ma zostać zabudowana częściami budynków, których pozostałe fragmenty będą posadowione na nieruchomościach sąsiednich, pozostających w użytkowaniu wieczystym Spółki ... Zgodnie z ustaleniami obowiązującego od dnia .... miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „...” zatwierdzonego Uchwałą Nr ... Rady Miasta ... z dnia ... działka nr ... obr. ... jedn. ewid. ..., znajduje się w terenach zabudowy mieszkaniowej i usług oznaczonych na rysunku planu symbolem ....

Zgodnie z operatem szacunkowym wykonanym przez rzeczoznawcę majątkowego w październiku 2017 r. wartość rynkowa prawa własności działki nr ... o pow. 0,1839 ha obr. .. jedn. ewid. ... celem nabycia w drodze darowizny na rzecz Skarbu Państwa określona została na kwotę 509.146,00 zł.

Po zawarciu umowy darowizny Skarb Państwa odda na rzecz Spółki działkę w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym, na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami w zamian za przeniesienie przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa prawa własności lokalu mieszkalnego nr ... o powierzchni użytkowej 49,49 m² zlokalizowanego w budynku przy ul. ... w ... wraz z pomieszczeniem przynależnym oraz udziałem we współużytkowaniu wieczystym do nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr ... obr. ... jednostka ewidencyjna ..., objętej księgą wieczystą .... Zgodnie z informacją przekazaną przez Spółkę cena lokalu wynosi 313.334,75 zł (brutto wraz z należnym podatkiem VAT w stawce 8%). Wydzielenie tego lokalu mieszkalnego jako odrębnej nieruchomości nastąpi na podstawie wydanego przez Wydział Architektury i Urbanistyki zaświadczenia z dnia ... znak: ....

Z uwagi na fakt, iż oddanie przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr ... obr. ... jedn. ewid. .... nastąpić ma w zamian za przeniesienie przez Spółkę prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej - stosownie do przepisu art. 71 ust. 5 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami - nie będzie pobierana pierwsza opłata z tytułu oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z operatem szacunkowym wykonanym przez rzeczoznawcę majątkowego w marcu 2018 r. wartość rynkowa prawa użytkowania wieczystego, które ustanowione zostanie na działce nr ... obr. ... jedn. ewid. ... w umowie zamiany, określona została na kwotę 353.235,00 zł.

Z uwagi na różnicę pomiędzy wartością prawa użytkowania wieczystego, które ustanowione zostanie na działce nr .. obr. ... jedn. ewid. ... a podaną przez Spółkę wartością lokalu mieszkalnego nr ... w budynku przy ul. ... w ..., w wyniku zawarcia umowy zamiany Spółka zobowiązana będzie do zapłaty na rzecz Skarbu Państwa różnicy w wartościach zamienianych nieruchomości.

Celem zawarcia opisanych powyżej czynności prawnych jest doprowadzenie do ujednolicenia stanu prawnego nieruchomości, na których łącznym obszarze planowane jest przez Spółkę zamierzenie inwestycyjne.

W piśmie z dnia ... znak: … Wojewoda ... wyraził zgodę na nabycie działki nr ... obr. ... jedn. ewid. ... w drodze darowizny na rzecz Skarbu Państwa wskazując jednocześnie - celem ujednolicenia stanu prawnego nieruchomości zajętych pod planowaną inwestycję - zastosowanie art. 37 ust. 2 pkt 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, tj. zamianę nieruchomości będącej własnością Spółki na prawo użytkowania wieczystego ustanowionego na rzecz Spółki na nieruchomości nabytej przez Skarb Państwa w drodze darowizny.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że Gmina Miejska ... jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Brak jest możliwości udzielenia odpowiedzi na pytanie czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem w drodze darowizny nieruchomości oznaczonej jako działka nr ..., będącej przedmiotem wniosku, albowiem zakres odpowiedzi na to pytanie mieści się w przedmiocie wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w niniejszym postępowaniu.

Nieruchomość oznaczona jako działka nr ... obr. .. jedn. ewid. ... nie będzie wykorzystywana na cele związane z działalnością Skarbu Państwa, ponieważ umowa darowizny będzie zawierała przyrzeczenie, którego treść stanowić będzie zobowiązanie się Skarbu Państwa do oddania przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste na rzecz darczyńcy w zamian za przeniesienie przez niego własności nieruchomości lokalowej. Niezwłocznie po zawarciu umowy darowizny z przyrzeczeniem procedowane będzie postępowanie w celu oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste na rzecz Spółki .....

Nieruchomość stanowiąca działkę nr .. obr. .. jedn. ewid. ..., wchodzi w skład obszaru objętego decyzją Nr ... znak: ... z dnia ... o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę. W uzasadnieniu do ww. decyzji znajduje się informacja, iż projekt budowlany jest zgodny z zapisami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „...” w ..., zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta ... nr ... z dnia ... Tut. Wydziałowi nie jest wiadome czy działka nr .. obr. .. jedn. ewid. ... stanowiła przedmiot decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy oddanie przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr .. obr. .. jedn. ewid. ... w zamian za przeniesienie przez Spółkę prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, oddanie przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr ... obr. ... jedn. ewid. ... w zamian za przeniesienie przez Spółkę prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki podatku VAT.

Uzasadnienie

Każda z dostaw (zarówno ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przez Skarb Państwa, jak i zbycie mieszkania przez Spółkę) podlega odrębnemu opodatkowaniu podatkiem VAT. W takim wypadku obie strony występują jednocześnie w charakterze dostawcy i nabywcy, a zatem mamy do czynienia z dwiema odrębnymi dostawami towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o V AT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

W myśl zacytowanych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 121 ze zm.).

Zgodnie z art. 233 Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Zatem użytkownik wieczysty dysponuje gruntem (będącym towarem) jak właściciel. Cytowany przepis, a także art. 234, art. 235 oraz art. 237 Kodeksu cywilnego, kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Na ekonomiczną tożsamość prawa własności oraz prawa wieczystego użytkowania wskazują także przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. W szczególności, w oparciu o art. 4 pkt 3b tej ustawy, zbywanie nieruchomości jest rozumiane jako dokonywanie czynności prawnych, na podstawie których następuje przeniesienie własności nieruchomości lub przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej albo oddanie jej w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste (art. 71 ust. 2 ww. ustawy).

Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4 (art. 71 ust. 3 ww. ustawy).

W przypadku użytkowania wieczystego, właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd.. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-l2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Teren budowlany - to w myśl ustawy o VAT - grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT).

Czynność oddania przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr ... obr. ... jedn. ewid. ... w zamian za przeniesienie przez Spółkę prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, która będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23%, z uwagi na fakt, że prawo wieczystego użytkowania ustanawiane będzie na gruncie stanowiącym teren budowalny w rozumieniu ustawy o VAT - zgodnie z ustaleniami obowiązującego od dnia ... miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „...” zatwierdzonego Uchwałą Nr … Rady Miasta ... z dnia .... działka nr ... obr. ... jedn. ewid. ..., znajduje się w terenach zabudowy mieszkaniowej i usług oznaczonych na rysunku planu symbolem ....

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Wskazać należy, że art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121 z późn. zm.).

W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Zatem użytkownik wieczysty dysponuje gruntem (będącym towarem) jak właściciel.

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

W przypadku użytkowania wieczystego, właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego.

Wskazać należy, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zatem, aby wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
2. odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
   
   

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina w pierwszej kolejności zamierza nabyć na rzecz Skarbu Państwa w drodze darowizny od Spółki ... z siedzibą w ... przy ul. ... własności niezabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr ... o pow. 0,1839 ha obr. ... jedn. ewid. ..., wraz z przyjęciem przez Skarb Państwa zobowiązania do oddania ww. nieruchomości w użytkowanie wieczyste w zamian za wskazaną przez ww. Spółkę nieruchomość lokalową.

W następnej kolejności Gmina zamierza oddać w użytkowanie wieczyste do dnia ... na rzecz Spółki niezabudowaną nieruchomość (uprzednio nabytą w drodze darowizny) oznaczoną jako działka ewidencyjna nr ... obr. ... jedn. ewid. .., w trybie bezprzetargowym na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami w zamian za przeniesienie przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym oraz udziałem we współużytkowaniu wieczystym do nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr ... obr. .. jednostka ewidencyjna ....

Z uwagi na różnicę pomiędzy wartością prawa użytkowania wieczystego, które ustanowione zostanie na działce nr .. obr. ... jedn. ewid. ... a podaną przez Spółkę wartością lokalu mieszkalnego nr .. w budynku przy ul. ... w ..., w wyniku zawarcia umowy zamiany Spółka zobowiązana będzie do zapłaty na rzecz Skarbu Państwa różnicy w wartościach zamienianych nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy oddanie przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr ... obr. ... jedn. ewid. ... w zamian za przeniesienie przez Spółkę prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki podatku VAT.

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że – co do zasady – opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl art. 603 ustawy Kodeks cywilny – przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce ceny świadczenia pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc powyższe pod uwagę, zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast, zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego – umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Tym samym, opisana we wniosku czynność będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, która na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 7 ust. 1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy – przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że działka niezabudowana nr ... obr. ... jedn. ewid. ... wchodzi w skład obszaru objętego decyzją o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę. Zgodnie z pozwoleniem na budowę oraz dokumentacją projektową nieruchomość oznaczona jako działka nr ... ma zostać zabudowana częściami budynków, których pozostałe fragmenty będą posadowione na nieruchomościach sąsiednich, pozostających w użytkowaniu wieczystym Spółki .... Zgodnie z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka nr .. obr. ... jedn. ewid. ..., znajduje się w terenach zabudowy mieszkaniowej i usług oznaczonych na rysunku planu symbolem ....

Biorąc pod uwagę powyższe, przedmiotem oddania w użytkowanie wieczyste będzie grunt niezabudowany, przeznaczony pod zabudowę (działka budowlana). W konsekwencji, oddanie przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr … nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jednym z warunków zastosowania zwolnienia od podatku VAT, jest brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) towarów, będących przedmiotem dostawy.

Kolejnym warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku VAT jest konieczność wykorzystywania towarów wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Warunek wykorzystania wyłącznie na cele działalności zwolnionej oznacza, że od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia, towary muszą służyć wyłącznie takiej działalności, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT, przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, nieruchomość oznaczona jako działka nr ... obr. .... jedn. ewid. ... nie będzie wykorzystywana na cele związane z działalnością Skarbu Państwa, ponieważ umowa darowizny będzie zawierała przyrzeczenie, którego treść stanowić będzie zobowiązanie się Skarbu Państwa do oddania przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste na rzecz darczyńcy w zamian za przeniesienie przez niego własności nieruchomości lokalowej. Niezwłocznie po zawarciu umowy darowizny z przyrzeczeniem procedowane będzie postępowanie w celu oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste na rzecz Spółki .....

W związku z powyższym należy przyjąć, że przedmiotowa działka nie będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Tym samym dla czynności oddania przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr … nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie zostanie spełniony jeden z warunków, o którym mowa w ww. artykule.

W rozpatrywanej sprawie, w odniesieniu do transakcji polegającej na oddaniu w użytkowanie wieczyste działki nr … w zamian za przeniesienie prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej, nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem, oddanie w użytkowanie wieczyste działki nr .. w zamian za przeniesienie prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej będzie podlegało opodatkowaniu wg 23% stawki podatku od towarów i usług.

Reasumując, oddanie przez Skarb Państwa w użytkowanie wieczyste działki nr ... obr. ... jedn. ewid. ... w zamian za przeniesienie przez Spółkę prawa odrębnej własności nieruchomości lokalowej, winno zostać opodatkowane podstawową stawką podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.