UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 13 sierpnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.254.2018.2.AD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 29 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

L. to grupa przemysłowa produkująca opakowania z tworzyw sztucznych (dalej: „Grupa”).

W dniu 18 lipca 2016 r., spółki z Grupy zawarły jako sprzedający „Umowę o zakup i obsługę wierzytelności” (dalej: „Umowa”) z IBNS. Jedną ze spółek z Grupy, która zawała Umowę była wnioskująca spółka LP., będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku w Polsce (dalej: „Zbywca”).

IBNS jest hiszpańskim oddziałem holenderskiego banku IBN, zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Hiszpanii (dalej: „Bank” lub „Nabywca”). Bank świadczy między innymi profesjonalne usługi faktoringowe. Bank nie ma w Polsce siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z Umową, spółki z Grupy (w tym Zbywca) sprzedają Nabywcy, na regularnych zasadach (cotygodniowych), prawnie wiążące, wymagalne i bezwarunkowe, niezagrożone wierzytelności handlowe (obejmujące również kwotę podatku od towarów i usług) denominowane w EUR, wygenerowane w toku bieżącej działalności gospodarczej – pod warunkiem, że spełniają one odpowiednie wymagania wynikające z Umowy (dalej: „Wierzytelności” i „Transakcja”).

Umowa w zakresie zbywania Wierzytelności pomiędzy Zbywcą a Nabywcą jest wykonywana, natomiast strony zamierzają rozszerzyć jej stosowanie na kolejne portfele wierzytelności Zbywcy względem dodatkowych kontrahentów tego podmiotu.

Wierzytelności objęte Umową, zgodnie z jej treścią muszą spełniać m.in. następujące wymagania: (i) nie są przeterminowane, (ii) nie zostały zarejestrowane jako należności wątpliwe, zgodnie z polityką kredytową zbywającej spółki oraz (iii) nie zostały odpisane jako nieściągalne, (iv) warunki umowne zapłaty dla zbywanych Wierzytelności są dłuższe niż jeden dzień, ale nie przekraczają 185 dni od końca miesiąca.

Umowa ma charakter rzeczywistej sprzedaży zbywanych Wierzytelności (faktoring właściwy), a nie charakter zabezpieczający. Nabywca: (i) uzyskuje pełny tytuł i udział w nabytych Wierzytelnościach, (ii) może dalej rozporządzać zakupionymi Wierzytelnościami oraz (iii) jest w pełni uprawniony do otrzymania i zatrzymania wszelkich płatności związanych ze spłatą zakupionych Wierzytelności. Oznacza to, że pełne ryzyko niewypłacalności z chwilą zbycia Wierzytelności zostaje przeniesione na Nabywcę, na którym od tej chwili ciąży konieczność egzekwowania należności od dłużnika.

Analizowane Wierzytelności są nabywane i przenoszone: (i) wraz ze wszystkimi powiązanymi prawami, opcjami, przywilejami, zabezpieczeniami, z zachowaniem praw do tytułu oraz wszelkiego rodzaju odsetkami związanymi z takimi Wierzytelnościami, ze wszelkimi kwotami należnymi związanymi z Wierzytelnościami lub które stają się należne później, a także wszelkimi wynikającymi z nich korzyściami i pożytkami oraz, niezależnie od powyższych uprawnień, (ii) wraz ze wszystkimi kwotami uzyskanymi przez danego zbywcę w odniesieniu do tych Wierzytelności.

W przypadku, gdy okaże się, że jakakolwiek Wierzytelność wykupiona przez Nabywcę nie spełnia ww. warunków przewidzianych dla Wierzytelności nabywanych w ramach Umowy (gdy okoliczności wyłączające jej objęcie Umową istniały jeszcze przed transakcją zbycia danej Wierzytelności), zgodnie z Umową, Nabywca będzie miał możliwość zrezygnowania z tej niekwalifikowalnej Wierzytelności (z wszystkimi związanymi z tym uprawnieniami). W takim przypadku zbywająca spółka z Grupy (w tym Zbywca) jest obowiązany odkupić taką Wierzytelności na własny koszt i bez regresu po cenie odpowiadającej uprzedniej cenie zakupu Wierzytelności przez Nabywcę.

Wierzytelności, które są zbywane przez Zbywcę w ramach Transakcji są wyłącznie wierzytelnościami względem polskich dłużników Zbywcy (dalej: „Dłużnicy”).

Dłużnicy są obowiązani regulować swoje zobowiązania wynikające z Wierzytelności na polski rachunek bankowy Zbywcy wskazany w Umowie – do momentu zawiadomienia Dłużnika o stosownym zagranicznym ustanowionym do spłat, zgodnie z postanowieniami Umowy.

Zgodnie z Umową, Nabywca powołał portugalską spółkę z Grupy – LPL – do obsługi, poboru, monitorowania i administrowania w imieniu Nabywcy wszystkimi Wierzytelnościami zakupionymi w ramach Umowy oraz do wykonywania wszystkich powiązanych funkcji (dalej: „Główny Serwisujący”).

W każdym okresie rozliczeniowym Nabywca nabywa Wierzytelności od uczestniczących w Umowie spółek z Grupy (w tym Zbywcy) po cenie równej 95% ich wartości nominalnej (z uwzględnieniem podatku od towarów i usług), pomniejszonej o wszelkie prawnie wiążące pomniejszenia przyznane Dłużnikowi – np. rabaty, dyskonta, uznane zwroty pieniędzy, stwierdzone błędy i pomyłki itp. (dalej: „Cena zakupu”).

Poza 5% dyskontem od wartości nominalnej przenoszonych Wierzytelności, Nabywca obciąża spółki z Grupy zbywające Wierzytelności (w tym Zbywcę) osobną opłatą za realizowaną usługę – w oparciu o algorytm odnoszący się do stawki bazowej (trzymiesięczna stopa EURIBOR, jeżeli przekracza „zero”) powiększonej o odpowiednią marżę Nabywcy określoną w Umowie (dalej: „Opłata”).

Oprócz Opłaty, strony Umowy z Grupy (w tym Zbywca) są zobowiązani uiszczać na rzecz Nabywcy (który jest jednocześnie administratorem Transakcji na podstawie Umowy), odrębną opłatę administracyjną, obliczoną według algorytmu określonego w Umowie (dalej: „Opłata Administracyjna”). Celem analizowanej Umowy jest zapewnienie przez Bank spółkom z Grupy będącym stronami Umowy (w tym Zbywcy) kompleksowych świadczeń przybierających w sensie prawnym postać usługi faktoringu właściwego – poprzez stałe i regularne nabywanie Wierzytelności bez regresu, poprawiające tym samym płynność finansową i pozycję bilansową tych spółek (w tym Zbywcy) oraz uwalniające je od ryzyka finansowego związanego ze sprzedanymi Wierzytelnościami (dalej: „Usługi faktoringowe”).

Usługa faktoringu realizowana przez Nabywcę na rzecz Zbywcy jest świadczona dla miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy w Polsce (tożsamego z miejscem siedziby Zbywcy).

Prawa majątkowe (Wierzytelności) zbywane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu zagranicznego (Nabywcy) wynikają z transakcji sprzedaży towarów i usług dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz nabywców posiadających siedzibę w Polsce (Dłużnicy). Miejsce wykonywania tych praw nie jest określone w umowach zawartych pomiędzy Wnioskodawcą (Zbywcą) a Dłużnikami.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z Kodeksu cywilnego (art. 454 § 1), jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia; jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania. Ponadto, zgodnie z art. 454 § 2 Kodeksu cywilnego jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa.

Istotne, że przy świadczeniu bezgotówkowym, w ramach którego strony umówiły się, że zapłata zostanie zrealizowana w formie rozliczeń bezgotówkowych, przyjmuje się, że miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego nie jest miejsce zamieszkania (siedziby) wierzyciela, lecz umiejscowienie rachunku bankowego wierzyciela (tak m.in. SN z 8 listopada 1989 r., III CRN 345/89, Pal. 1992, Nr 1-2, s. 88).

Świadczenie wynikające z Wierzytelności mają charakter pieniężny i bezgotówkowy. Świadczenia te są związane zarówno z przedsiębiorstwem Zbywcy, jak i Dłużników. Zarówno wnioskodawca Zbywca, jak i Dłużnicy mają siedzibę w Polsce.

Z kolei rachunek bankowy Wnioskodawcy jako wierzyciela, na który ma nastąpić spełnienie bezgotówkowego świadczenia znajduje się w Polsce. Natomiast po zbyciu Wierzytelności (i zmianie wierzyciela na Nabywcę) ich spłata będzie początkowo regulowana czasowo na polski rachunek bankowy Zbywcy. Rachunek ten będzie właściwy do spłat dla danego Dłużnika wyłącznie do momentu zawiadomienia Dłużnika przez Zbywcę o stosownym zagranicznym rachunku bankowym (holenderskim) ustanowionym do spłat Wierzytelności objętych Umową. Po tej dacie Wierzytelności powinny być regulowane przez Dłużnika na holenderski rachunek bankowy dedykowany do obsługi Wierzytelności objętych analizowaną Umową faktoringową Mając na względzie powyższe uwagi, prawa majątkowe (Wierzytelności) zbywane przez Zbywcę na rzecz podmiotu zagranicznego (Nabywcy) w ramach analizowanej Umowy będą wykonywane:

• na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – do momentu notyfikacji Dłużnikowi faktu zmiany rachunku bankowego właściwego do spłaty zobowiązań Dłużnika wynikających z Wierzytelności, z polskiego na zagraniczny (holenderski);
• poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (w Holandii) – po notyfikacji, o której mowa w punkcie powyżej.
  
  

Zbywanie Wierzytelności objętych wnioskiem będzie się odbywać na podstawie Umowy, która została zawarta w Hiszpanii. Nabywca ma siedzibę w Holandii, a w ramach Transakcji działa za pośrednictwem swojego oddziału zlokalizowanego w Hiszpanii.

W związku z powyższym opisem, po przeformułowaniu, zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, w związku z realizowaną w ramach Umowy sprzedażą Wierzytelności na rzecz Nabywcy, Zbywca podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, w związku z realizowaną w ramach Umowy sprzedażą Wierzytelności na rzecz Nabywcy, Zbywca nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając powyższe stanowisko, w pierwszej kolejności należy określić czy analizowane transakcje sprzedaży Wierzytelności realizowane przez Zbywcę w wykonaniu Umowy, w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W ww. ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy, jest jednak wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowani a wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona (z zastrzeżeniami określonymi w lit. b) tego przepisu).

Należy przy tym zaznaczyć, że z punktu widzenia normy wynikającej z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych bez znaczenia pozostaje fakt, która ze stron danej czynności cywilnoprawnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (takie stanowisko potwierdzono przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2007 r., sygn. II FSK 1086/06). 

W tym kontekście należy podkreślić, że zgodnie z brzmieniem artykułu la pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pod pojęciem podatku od towarów i usług wymienionym w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych rozumie się podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

W analizowanej sprawie realizowane na podstawie Umowy nabywanie Wierzytelności (m.in. od Zbywcy) jest dokonywane przez Nabywcę w ramach świadczonych przez niego kompleksowych usług (Usług faktoringowych), podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce (jako import usług faktoringowych na poziomie Zbywcy działającego w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług) – co zostało szczegółowo przedstawione w uzasadnieniu do stanowiska wnioskodawcy w zakresie Pytania nr 1 oraz Pytania nr 2.

Biorąc pod uwagę, iż Nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Hiszpanii, a świadczenie Usług faktoringowych jest dokonywane w ramach jego bieżącej działalności gospodarczej, można uznać, iż jest z tego tytułu podatnikiem podatku od wartości dodanej, chociaż podatek od towarów i usług technicznie jest rozliczany w Transakcji przez Zbywcę na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w tym sensie, każda ze stron Umowy jest podatnikiem podatku od towarów i usług/ podatku od wartości dodanej z tytułu czynności wykonywanych w jej ramach.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę, iż:

1. w przedstawionym opisie stanu faktycznego sprzedaż Wierzytelności przez Zbywcę i ich nabywanie przez Nabywcę będzie stanowić element składowy kompleksowych Usług faktoringowych świadczonych przez Nabywcę na rzecz Zbywcy (a nie wyizolowaną transakcję sprzedaży praw),
2. Usługi faktoringowe będą objęte zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług, gdzie Zbywca, jako nabywca Usług faktoringowych, będzie obowiązany do rozliczeniu w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług podatku należnego od towarów i usług od zakupionych od Nabywcy Usług faktoringowych (na zasadzie importu usług)

–zdaniem Wnioskodawcy, zbywanie przez Zbywcę Wierzytelności w ramach Umowy przedstawionej w opisie stanu faktycznego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jako czynność prawna, w której przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, iż w analizowanej sprawie dla czynności sprzedaży Wierzytelności pomiędzy Nabywcą a Zbywcą, w związku z ich realizacją w ramach świadczenia przez Nabywcę Usług faktoringowych na rzecz Zbywcy, znajdzie zastosowanie wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od przedstawionej powyżej argumentacji dotyczącej możliwości objęcia przedmiotowych transakcji zbywania Wierzytelności w ramach Umowy opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w kolejnym kroku należy przenalizować regulacje ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych definiujące podmioty będące podatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku umów sprzedaży objętych tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przy umowie sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym. W świetle tej regulacji nawet w przypadku uznania, że analizowane transakcje zbywania Wierzytelności w ramach Umowy podlegałby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (co jak Wnioskodawca wykazał powyżej w analizowanej sprawie nie będzie miało miejsca – na skutek zastosowania wyłączenia z art. 2 pkt 4 ww. ustawy), potencjalnym podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu byłby Nabywca – jako podmiot będący stroną kupującą Wierzytelności, a nie Zbywca (jako sprzedający Wierzytelności). W konsekwencji, z uwagi na fakt, że Zbywca występuje w analizowanym zakresie w roli sprzedawcy Wierzytelności, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, także w przypadku przyjęcia poglądu, że do analizowanych transakcji nie znajduje wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 października 2007 r., sygn. akt II FSK 1086/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 19 września 2018 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.443.2018.2.IG.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W myśl art. 1 ust. 4 ww. ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowani a wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona (z zastrzeżeniami określonymi w lit. b) tego przepisu).

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 18 lipca 2016 r., spółki z Grupy L. zawarły jako sprzedający „Umowę o zakup i obsługę wierzytelności” z IBNS. Jedną ze spółek z Grupy, która zawarła Umowę był Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku w Polsce.

IBNS jest hiszpańskim oddziałem holenderskiego banku IBN, zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Hiszpanii. Bank świadczy między innymi profesjonalne usługi faktoringowe. Bank nie ma w Polsce siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z Umową, spółki z Grupy (w tym Zbywca) sprzedają Nabywcy, na regularnych zasadach (cotygodniowych), prawnie wiążące, wymagalne i bezwarunkowe, niezagrożone wierzytelności handlowe (obejmujące również kwotę podatku od towarów i usług) denominowane w EUR, wygenerowane w toku bieżącej działalności gospodarczej – pod warunkiem, że spełniają one odpowiednie wymagania wynikające z Umowy.

Umowa ma charakter rzeczywistej sprzedaży zbywanych Wierzytelności (faktoring właściwy), a nie charakter zabezpieczający.

Usługa faktoringu realizowana przez Nabywcę na rzecz Zbywcy jest świadczona dla miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy w Polsce (tożsamego z miejscem siedziby Zbywcy).

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych sprzedaży wierzytelności, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umowy podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 19 września 2018 r. znak: 0114-KDIP1-2.4012.443.2018.2.IG Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Wnioskodawcy wskazując, że: „że usługi faktoringu, zgodnie z zawartą umową, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż wyłączone są ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy. Zatem nabywane przez Wnioskodawcę usługi faktoringowe opodatkowane będą według 23% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.”

Należy zgodzić się zatem z Wnioskodawcą, że z uwagi na fakt, że zbycie Wierzytelności przez Wnioskodawcę dokonywane w ramach usług faktoringowych będzie podlegać uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług, co wynika z ww. interpretacji – czynność ta jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym.

Biorąc pod uwagę powyżej przywołane przepisy i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą Wierzytelności przez Wnioskodawcę, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej przepisu art. 4 pkt 1 ustawy jasno bowiem wynika, iż w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy z tego tytułu ciąży na kupującym. Wnioskodawca jako sprzedający nie podlega zatem w świetle przepisów prawa podatkowego (ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych) opodatkowaniu podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.