Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.396.2018.2.MM
z 21 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 10 sierpnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.396.2018.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 sierpnia 2018 r. (data doręczenia 13 sierpnia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 17 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem ….. w dniu 20 sierpnia 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest twórcą utworu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.), tj. projektu oprawy lampy. W ramach współpracy Wnioskodawczyni i Płatnika, Strony zawarły Umowę wdrożeniową produkcji seryjnej (dalej jako: „Umowa”), na podstawie której Płatnik uzyskał licencję wyłączną na wykorzystanie wzoru wspólnotowego, wzoru przemysłowego i projektu oraz wdrożenie produkcji seryjnej ww. oprawy oświetleniowej.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 2007 r. i jest podatnikiem czynnym VAT.

Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest, zgodnie z wpisem do CEIDG, działalność w zakresie architektury (kod PKD: 71.11.Z), natomiast wykonuje również działalność gospodarczą o następujących kodach PKD:

1. 47.79.Z - Sprzedaż detaliczna artykułów używanych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
2. 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet;
3. 47.99.Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami;
4. 59.20.Z - Działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych;
5. 63.99.Z - Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana;
6. 72.19.Z - Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych;
7. 73.11.Z - Działalność agencji reklamowych;
8. 74.10.Z - Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania;
9. 74.90.Z - Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana;
10. 77.40.Z - Dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim;
11. 82.91.Z - Działalność świadczona przez agencje inkasa i biura kredytowe;
12. 82.99.Z - Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana.
    
    

Utwór, będący przedmiotem Umowy, jest kontynuacją artystycznej rzeźby meduzy z początku 2007 r., której pierwowzór powstał przed założeniem przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Utwór, będący przedmiotem Umowy, jest objęty prawem ochronnym na wzór przemysłowy od 2016 r. Utwór ten ma indywidualne i niepowtarzalne cechy. Wzór lampy został dopracowany przez Wnioskodawczynię i zgłoszony do ochrony w Urzędzie Patentowym przed nawiązaniem współpracy z Płatnikiem. Oprawa lampy jest utworem innowacyjnym pod względem zastosowanego materiału do jego wykonania, jak również nietypowej formy rzeźbiarskiej. Utwór ten jest wykonany z materiału PCV napiętego na 3 cm szerokości profilu, w taki sposób, aby pomimo swojej charakterystycznej formy zachował swoją szerokość na całej powierzchni, równocześnie tak, aby równomiernie formę tą dało się podświetlać. Utwór ten to zabieg nowatorski i niepowtarzalny do tej pory. Ponadto, materiał, z którego jest wykonany, może posiadać cechy dźwiękochłonne, jak również sam w sobie może stanowić źródło światła.

Wnioskodawczyni (twórca) przy tworzeniu ww. Utworu działała w zupełnie inny sposób niż w pozostałych projektach, które stanowiły przedmiot działalności gospodarczej. Lampa od początku była kontynuacją szklanej rzeźby meduzy ze stycznia 2007 r. Wobec tego, to konkretne dzieło nie może i nie powinno być porównywane z innymi, powstałymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Utwór i wzór został stworzony przez Wnioskodawczynię poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Projekt lampy stanowi wyraz artystycznej działalności twórczej, objętej kodem PKD: 90.03.Z. Podklasa ta obejmuje m.in.: działalność indywidualnych artystów takich jak: rzeźbiarze, malarze, rysownicy, grawerzy, artyści uprawiający kwasoryt, itp. Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania „jeżeli wzór jest oryginalny według własnego wyjątkowego pomysłu” powinna być zaliczana do tego samego zakresu, co artystyczna i literacka działalność twórcza. Należy wskazać, że przedmiotowy Utwór posiada wszystkie te cechy.

Zakres działalności gospodarczej Wnioskodawczyni obejmuje jednak również m.in.: działalność w zakresie specjalistycznego projektowania (74.10.Z) oraz dzierżawę własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (77.40.Z), a więc związanych z wytworzeniem projektu oprawy lampy, będącego przedmiotem Umowy, na podstawie której Płatnik uzyskał licencję na wzór wspólnotowy, wzór przemysłowy i projekt.

Z tytułu licencji Wnioskodawczyni otrzymuje przychody, które podlegają opodatkowaniu. Wnioskodawczyni ma zamiar w ten sam sposób, w jaki powstał Utwór, tworzyć inne dzieła, które ze względu na ich niepowtarzalny i twórczy charakter, nie będą zaliczane do dzieł tworzonych rzemieślniczo w ramach działalności gospodarczej, ale będą wyrazem działalności artystycznej Wnioskodawczyni. Wskazać również należy, że Umowa została zawarta z Wnioskodawczynią, jako osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, również pierwotne zgłoszenie wzoru do Urzędu Patentowego RP, zostało dokonane na osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, a następnie co niezwykle istotne, wpis zmieniono na osobę fizyczną, zgodnie z ustaleniami pomiędzy Wnioskodawczynią i Płatnikiem.

W piśmie z dnia 17 sierpnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że przychody z jednoosobowej działalności gospodarczej są opodatkowane na zasadach ogólnych (przy zastosowaniu progresywnej skali podatkowej: 18% i 32%), prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Umowa z Płatnikiem została zawarta w 2016 r. Płatnik, z którym Wnioskodawczyni zawarła umowę wdrożeniową produkcji seryjnej, jest osobą prawną - Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Płatnik wykorzystuje licencję na Utwór poprzez produkcję seryjną lamp, zgodnie z wzorem dostarczonym przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie stałe - w kwocie 1 500,00 zł brutto rocznie oraz wynagrodzenie zmienne - ustalone jako iloczyn przychodów netto z opraw oświetleniowych wyprodukowanych na podstawie wzorów dostarczonych przez Wnioskodawczynię oraz wartości 15% (z wyłączeniem sprzedaży dokonanej pomiędzy Płatnikiem a Wnioskodawczynią), pod warunkiem, że Płatnik osiągnie zysk ze sprzedaży opraw oświetleniowych. Przedmiotem umowy jest udzielenie Płatnikowi przez Wnioskodawczynię odpłatnej licencji wyłącznej na wykorzystanie wzoru wspólnotowego, wzoru przemysłowego i projektu, wdrożenie produkcji seryjnej produktu, a nadto uzgodnienie zasad produkcji seryjnej i serwisowania produktu. Pomiędzy Wnioskodawczynią a Płatnikiem nie występują powiązania osobiste. Wnioskodawczyni otrzymała przychód z tytułu licencji, który został zaliczony do przychodu z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni nie zamierzała wykorzystywać licencji na Utwór w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wcześniej uzyskała przychód z tytułu licencji, który został zakwalifikowany jako przychód z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Utwór został stworzony przez Wnioskodawczynię, jako osobę fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej. Powodem zmiany Umowy zawartej z Płatnikiem było uznanie, że wykonanie Utworu nie mieści się w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię (Wnioskodawczyni wystąpiła o pomoc we wskazaniu, kiedy nastąpiła zmiana umowy: z osoby prowadzącej działalność gospodarczą na osobę fizyczną oraz, czy przyczyną zmiany było faktycznie uznanie, że wykonanie Utworu nie wchodziło w zakres prowadzonej działalności gospodarczej). Powodem zmiany zgłoszenia patentowego było uznanie, że wykonanie Utworu nie mieściło się w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, a zatem podmiotem zgłaszającym powinna być osoba fizyczna. Przychód otrzymywany przez Wnioskodawczynię, w ramach Umowy z Płatnikiem, jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich i praw pokrewnych do Utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawczyni w 2016 r. otrzymała prawo ochronne na wzór przemysłowy. Decyzję w sprawie udzielenia prawa ochronnego wydał Urząd Patentowy RP oraz Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej. Wnioskodawczyni nie jest pracownikiem Płatnika. Wnioskodawczyni oświadcza, że dla rozróżnienia na utwory tworzone w ramach działalności artystycznej i w ramach działalności gospodarczej przyjmuje, że wszelkie utwory, które nie są wykonywane w ramach zarobkowej działalności usługowej, ani nie są wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły, są tworzone przez Wnioskodawczynię w Jej czasie wolnym. Utwory te uznaje za powstałe w ramach działalności artystycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisane we wniosku przychody z tytułu licencji, uzyskiwanej przez Wnioskodawczynię w ramach czynności wykonywanych poza działalnością gospodarczą, z tytułu utworzenia dzieła, w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowiącego wzór wspólnotowy, wzór przemysłowy i projekt, objęty prawem ochronnym, powinny być wyodrębnione i zaliczone do źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewentualnie do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni jest uprawniona do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów od wynagrodzenia należnego z tytułu licencji, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie zawarte w pytaniu Nr 1. Natomiast w zakresie zagadnienia zawartego w pytaniu Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody z tytułu licencji, jakie uzyskuje na podstawie umowy z Płatnikiem, nie powinny zostać wyodrębnione i zakwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca wymienił źródła przychodu w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zaliczając do nich m.in. działalność gospodarczą (pkt 3) oraz kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).

Prawo podatkowe zawiera własną definicję działalności gospodarczej, określoną w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawczyni, jeśli dzieło/utwór powstał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, to całą należność z praw autorskich do niego (również opłatę licencyjną) należy potraktować, jako przychód z działalności gospodarczej. Istnieje jednak również stanowisko, zgodnie z którym twórcy powinni dokonywać wyodrębnienia przychodów z praw autorskich i dokonywać ich rozliczenia, traktując jako odrębne źródło przychodów.

Należy wskazać za opisanym powyżej stanem faktycznym, że Utwór będący przedmiotem licencji powstał poza prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni i jest kontynuacją rzeźby ze stycznia 2007 r.

Aby usystematyzować poglądy w tym zakresie warto odnieść się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2010 r., w którym czytamy: „Należy wskazać, że w art. 10 ust. 1 updof ustawodawca wymienił źródła przychodu. W punkcie 3 za źródło takie uznana została pozarolnicza działalność gospodarcza, zaś w punkcie 7 - kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w punkcie 8 lit. a)-c). Stosownie do art. 5a pkt 6 updof (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.) pod pojęciem działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - rozumieć należy działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Wykładnia tego przepisu może budzić wiele wątpliwości. I tak, nawiązując się do reguł wykładni językowej można stwierdzić, że użyty w hipotezie zwrot „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1,2, i 4-9” oznacza, iż dla oceny, z jakiego źródła pochodzi dany przychód należy najpierw ustalić, czy nie jest on skutkiem działalności zarobkowej, wykonywanej w sposób zorganizowany, ciągły, prowadzonej we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek i tylko wówczas, gdy nie można zaliczyć go do tego rodzaju przychodów, należy uznać go za przychód z innego niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof źródła. Interpretując treść tego przepisu także można dojść do wniosku, że ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 powołanej ustawy, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej. Brak jednoznacznego rezultatu wykładni językowej czyni koniecznym sięgnięcie do innych reguł wykładni, w tym wypadku wykładni systemowej wewnętrznej. Definiując przychody pochodzące z różnych źródeł ustawodawca, podkreślając tym samym ich rozłączność, zawarł reguły kolizyjne, wskazując, kiedy dany przychód może być uznany za przychód z określonego źródła, choć faktycznie odpowiada on ogólnej definicji przychodów z innego źródła. I tak w art. 10 ust. 1 pkt 7 updof zaliczył do źródeł przychodów kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienionych w pkt 8 lit. a)-c)” (vide: II FSK 47/09).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w zakresie praw majątkowych - jest doprecyzowany w art. 18 ww. ustawy, który stwierdza, że za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. W art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jedynie przykładowo podaje się, co należy uznać za przychód z praw majątkowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności chodzi tu o utwory: literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe, utwory plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, utwory sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, a także audiowizualne. Przedmiotem prawa autorskiego są także zbiory, antologie i bazy danych spełniające cechy utworu, o ile przyjęty w nich dobór lub zestawienie ma twórczy charakter. Przedmiotem prawa autorskiego jest także opracowanie cudzego utworu, np. jego tłumaczenie lub adaptacja. Przyjmuje się jednak, że opracowaniem nie jest skrócenie utworu ani tłumaczenie niewymagające zaangażowania twórczego, np. tłumaczenie menu albo listy wyrobów. Lista przedmiotów prawa autorskiego nie jest listą zamkniętą. W orzecznictwie uznano za przedmiot praw autorskich m.in. kolekcję afiszy lub ogłoszeń, katalogi, informator o porcie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 1965 r., sygn. akt …, OSP …, Nr 6, poz. 30), instrukcję obsługiwania maszyny (orzeczenie kontrowersyjne Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 1969 r., sygn. akt …., OSN 1970, Nr 1, poz. 15), instrukcję BHP (wyrok Sądy Najwyższego z dnia 23 lipca 1971 r., …., niepubl.), kompozycję z kwiatów, wzór zdobniczy, projekt jachtu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 1988 r., sygn. akt …., Legalis).

Orzecznictwo podaje wiele definicji utworu podlegającego ochronie prawnej, np. ochronie podlega każde dzieło, w którym przejawia się twórcza praca autora, a więc, gdy dzięki pomysłowości i indywidualnemu ujęciu dzieło uzyskało oryginalną postać. Ochronie podlegają także fragmenty utworów oraz utwory nieukończone - o ile spełniają konieczne cechy utworu, a więc indywidualny i twórczy charakter, oryginalność (komentarz do art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, red. Marciniuk 2012, wyd. 13).

Wskazując na powyższe należy przyjąć, że oprawa jest Utworem w rozumieniu przepisów ustawy o prawach autorskich.

Należy wskazać, w ślad za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 2014 r., sygn. akt …., że zgodnie z definicją legalną pojęcia pozarolnicza działalność gospodarcza, zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Dalej w wyroku tym wskazano, że przychody uzyskiwane z tytułu działalności polegającej na tworzeniu scenariuszy filmowych, jak również innych dzieł stanowiących utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro tak, to zostały przez ustawodawcę wprost zaliczone do innego niż działalność gospodarcza i odrębnego od niej źródła przychodu, tj. do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 7 przedmiotowej ustawy, niezależnie od tego, czy osoba tworzące scenariusze filmowe czy inne dzieła stanowiące utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim, bądź rozporządzająca tymi prawami, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, czy też nie. Tym samym dochody te nie mogą zostać opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy tworzony jest utwór, zdefiniowany w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzania nimi.

Niezależnie od powyższego, należy zaznaczyć, że Utwór będący przedmiotem udzielonej licencji powstał poza prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. Utwór ten w ogóle nie jest związany z prowadzoną działalnością, jest to dzieło artystyczne, które powstało w zupełnie inny sposób, niż projekty wytworzone w ramach prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3, 7 i 9 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza – (pkt 3),
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) – (pkt 7),
  

• inne źródła – (pkt 9).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej wyliczono (pod literami a-c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez ten podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań. Wykonywanie działań w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
  

• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
  

• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
  
  

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, należy uznać, że w przypadku, gdy działalność spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągnięte z tego tytułu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast, jak stanowi art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z udzielaniem licencji. O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza bowiem treść danej umowy, nie zaś forma zawiązania stosunku prawnego (umowa o dzieło, czy umowa zlecenia). Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu - dzieła, czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

Z treści art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wzornictwa przemysłowego.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 tejże ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Wskazać w tym miejscu należy, że zagadnienie wzornictwa przemysłowego – o którym mowa w cyt. wyżej art. 1 ust. 2 pkt 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – wiąże się z pojęciem wzoru przemysłowego, który jako samodzielny przedmiot ochrony uregulowany został ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U z 2017 r., poz. 776). Ustawa ta normuje bowiem – na podstawie jej art. 1 ust. 1 pkt 1 – m.in. stosunki w zakresie wzorów przemysłowych.

Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne (art. 6 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 tejże ustawy, na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1. uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;
2. wynagrodzenia;
3. wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.
   
   

Stosownie zaś do art. 102 ust. 1 ww. ustawy, wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami. (art. 103 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl z kolei art. 105 ust. 1 i ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej, na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji. Przez uzyskanie prawa z rejestracji uprawniony nabywa prawo wyłącznego korzystania z wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Uwzględniając powyżej zanalizowane regulacje, w przypadku podatnika, którego działalność zarobkowa jest związana z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami) – a przy tym nie jest wykonywana w sposób właściwy dla działalności gospodarczej – uzyskane z tego tytułu przychody należy kwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest twórcą utworu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. projektu oprawy lampy, w ramach której to współpracy Wnioskodawczyni i Płatnik – Strony – zawarły Umowę wdrożeniową produkcji seryjnej (dalej jako: „Umowa”), na podstawie której Płatnik uzyskał licencję wyłączną na wykorzystanie wzoru wspólnotowego, wzoru przemysłowego i projektu oraz wdrożenie produkcji seryjnej oprawy oświetleniowej. Utwór, będący przedmiotem Umowy, jest kontynuacją artystycznej rzeźby meduzy z początku 2007 r., której pierwowzór powstał przed założeniem przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Utwór, będący przedmiotem Umowy, jest objęty prawem ochronnym na wzór przemysłowy od 2016 r. Utwór ten ma indywidualne i niepowtarzalne cechy. Wzór lampy został dopracowany przez Wnioskodawczynię i zgłoszony do ochrony w Urzędzie Patentowym przed nawiązaniem współpracy z Płatnikiem. Wnioskodawczyni (twórca) przy tworzeniu ww. Utworu działała w zupełnie inny sposób niż w pozostałych projektach, które stanowiły przedmiot działalności gospodarczej. Utwór i wzór został stworzony przez Wnioskodawczynię poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Płatnik wykorzystuje licencję na Utwór poprzez produkcję seryjną lamp, zgodnie z wzorem dostarczonym przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie stałe - w kwocie 1 500,00 zł brutto rocznie oraz wynagrodzenie zmienne - ustalone jako iloczyn przychodów netto z opraw oświetleniowych wyprodukowanych na podstawie wzorów dostarczonych przez Wnioskodawczynię oraz wartości 15% (z wyłączeniem sprzedaży dokonanej pomiędzy Płatnikiem a Wnioskodawczynią), pod warunkiem, że Płatnik osiągnie zysk ze sprzedaży opraw oświetleniowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest autorem (twórcą) projektu oprawy lampy (utworu) w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a utwór i wzór został stworzony przez Wnioskodawczynię poza prowadzoną działalnością gospodarczą, to przychód uzyskany z tytułu zawartej Umowy wdrożeniowej produkcji seryjnej, na podstawie której Płatnik (Strona) uzyskał licencję wyłączną na korzystanie ze wzoru wspólnotowego, przemysłowego i projektu oraz wdrożenie seryjnej oprawy oświetleniowej, należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Ponadto tutejszy Organ zaznacza, że kwestia dotycząca zmiany umowy z Płatnikiem z osoby prowadzącej działalność gospodarczą na osobę fizyczną, nie podlega rozpatrzeniu w przedmiotowym postępowaniu, ponieważ nie jest uregulowana w przepisach prawa podatkowego.

Dodać jednocześnie należy, że definicja prawa podatkowego zawarta w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w świetle której ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisów aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do powyższego, należy również podkreślić, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni w kwestii uznania efektów pracy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stosownie do tej definicji przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.