Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.581.2018.2.MGO
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 19 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.) oraz z dnia 22 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.) oraz z dnia 22 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego oraz przeformułowania pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest psychologiom, od listopada 2016 roku, prowadzącym działalność gospodarczą (pracownię psychologiczną) sklasyfikowaną pod PKD 86.90E.

Obecnie Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku VAT, wartość sprzedawanych usług nie przekroczyła u Wnioskodawczyni 200.000 zł w roku 2016 ani 2017. W 2018 roku Wnioskodawczyni odbyła szkolenia przygotowujące do wykonywania pracy mediatora. Wnioskodawczyni chciałaby rozszerzyć swoją działalność o usługi mediacyjne.

W czerwcu 2018 roku Wnioskodawczyni złożyła zapytanie pisemne do Głównego Urzędu Statystycznego o sklasyfikowanie mediacji w PKWiU, otrzymała pisemną odpowiedź, o zakwalifikowaniu mediacji do „usług arbitrażowych i pojednawczych”. Także w czerwcu kontaktowała się w tej sprawie poprzez infolinię Krajowej Informacji Skarbowej, gdzie po przedstawieniu sprawy uzyskała odpowiedź o możliwym dalszym korzystaniu ze zwolnienia podmiotowego, jednak z uwagi na niewiążącą odpowiedź telefoniczną, postanowiła skierować prośbę o indywidualną interpretację podatkową.

Standardy Prowadzenia Mediacji i Postępowania Mediatora uchwalone przez Społeczną Radę do spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości z dnia 26 czerwca 2006 r. mówią o tym, że przez mediację rozumie się dobrowolny i poufny proces, w którym fachowo przygotowana, niezależna i bezstronna osoba, za zgodą stron, pomaga im poradzić sobie z konfliktem.

Mediacja pozwala jej uczestnikom określić kwestie sporne, zmniejszyć bariery komunikacyjne, opracować propozycje rozwiązań i jeśli taka jest wola stron, zawrzeć wzajemnie satysfakcjonujące porozumienie. Tym samym mediacje nie są usługą prawną ani doradczą, a jedynie usługą pojednawczą. Mediator jest osobą neutralną i bezstronną, wg kolejnych założeń standardów mediacji w wyżej przytoczonym dokumencie, nie może on narzucać osobom rozwiązań, a więc nie może doradzać. Strony same w toku spotkań moderowanych przez mediatora mogą dojść do porozumienia.

Mediator jest towarzyszem w drodze do osiągnięcia kompromisu. Wykorzystuje do tego głównie wiedzę psychologiczną z zakresu rozwiązywania sporów. Mediacje prowadzone są m.in. na zlecenie sądów, instytucji, stowarzyszeń, firm, osób prywatnych. Jako psycholog Wnioskodawczyni nie może prowadzić usług prawnych ani doradczych ze względu na brak kompetencji w tym zakresie, tym samym rozszerzając działalność o usługę mediacji nie będzie prowadziła usług prawnych ani doradczych.

Wartość sprzedaży za 2017 r. z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni za rok 2017 nie przekroczyła 200.000 zł.

Wnioskodawczyni nie wykonuje, nie wykonywała i nie będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy od towarów i usług, w tym m.in. usług doradczych ani prawniczych, ze względu na wspomniane we wniosku wykształcenie psychologiczne oraz definiowanie mediacji jako usług mających na celu łagodzenie sporów i konfliktów (definicji mediacji szerzej opisanej we wniosku ORD-IN), a nie usług doradczych i prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy rozszerzając działalność gospodarczą o usługę mediacji, jako psycholog nie wykonujący usług prawnych ani doradczych, mogę dalej korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. z późniejszymi zmianami art. 113 pkt 1 o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę wykształcenie psychologiczne i opisywaną przez Wnioskodawczynię w poz. 74 usługę mediacji, Wnioskodawczyni uważa, że może dalej korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT, do momentu osiągnięcia 200.000 zł wartości sprzedawanych usług.

Jako psycholog Wnioskodawczyni nie może i nie zamierza prowadzić usług doradczych ani prawnych, a sama mediacja jest procesem bezstronnym i neutralnym, w której wykorzystuje się przede wszystkim wiedzę psychologiczną dotyczącą łagodzenia sporów, tym samym właściwe wydaje się być stanowisko o możliwości dalszego korzystania ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych,

   innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawi przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy, stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, nie korzystają podatnicy świadczący usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o zwolnieniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest psychologiom, od listopada 2016 roku, prowadzącym działalność gospodarczą (pracownię psychologiczną) sklasyfikowaną pod PKD 86.90E. Obecnie Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku VAT. Wartość sprzedaży za 2017 r. z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni za rok 2017 nie przekroczyła 200.000 zł. Wnioskodawczyni nie wykonuje, nie wykonywała i nie będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, w tym m.in. usług doradczych ani prawniczych, ze względu na wspomniane we wniosku wykształcenie psychologiczne oraz definiowanie mediacji jako usług mających na celu łagodzenie sporów i konfliktów, a nie usług doradczych i prawnych.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Zainteresowanej dotyczą kwestii, czy rozszerzając działalność gospodarczą o usługę mediacji, jako psycholog nie wykonujący usług prawnych ani doradczych dalej przysługuje Wnioskodawczyni prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare – być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro Wnioskodawczyni będzie wykonywała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku i czynności te nie będą miały w jakimkolwiek zakresie charakteru czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz - jak wskazała Wnioskodawczyni - wartość sprzedaży za 2017 r. z działalności gospodarczej nie przekroczyła 200.000 zł, to należy stwierdzić, że Zainteresowana będzie miała prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu przekroczenia kwoty 200.000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Zaznaczyć jednak należy, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ww. art. 113 ust. 1 ustawy przekroczy kwotę, o której mowa w tym przepisie, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto Wnioskodawczyni utraci prawo do ww. zwolnienia w momencie wykonania jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wyjaśnić, iż Wnioskodawczyni w treści zadanego pytania, jako podstawę prawną zwolnienia, powołała art. 113 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast w ustawie tej takiego przepisu nie ma. W związku z powyższym oraz z uwagi na okoliczności sprawy, niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepis art. 113 ust. 1 ww. ustawy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.