Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.574.2018.1.AK
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 sierpnia 2018 r. (data wpływu 9 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 13 września 2018 r.) oraz pismem z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy otrzymywane przez Gminę wpłaty od Mieszkańców podlegać będą opodatkowaniu VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1);
• momentu powstania obowiązku podatkowego od wniesionych wpłat (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1a);
• określenia stawki podatku dla świadczenia – usług montażu Instalacji – wykonywanego przez Gminę na rzecz Mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1b, 1c);
• dokumentowania wniesionej wpłaty od Mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1d, 1e);
• obowiązku odrębnego opodatkowania podatkiem VAT przekazania Instalacji do korzystania w okresie trwania Umów (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3),
• obowiązku odrębnego opodatkowania podatkiem VAT przekazania Mieszkańcom własności Instalacji wraz z upływem trwania Umów (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4),
• obowiązku zastosowania tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia dla usług montażu instalacji fotowoltaicznych, solarnych oraz pomp cieplnych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 5);
• prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 6)

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 13 września 2018 r. o określenie przedmiotu wniosku oraz pismem w dniu 21 września 2018 r. o ostateczne brzmienie pytania nr 5 i własne stanowisko do tego pytania.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Gmina A
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Gmina B

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina A i Gmina B są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami VAT. W latach 2018 i 2019 Gminy zrealizują projekt pt. „Odnawialne źródła energii (…)” polegający na zaprojektowaniu i budowie infrastruktury, służącej do wytwarzania energii cieplnej ulub elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych z możliwością podłączenia do sieci dystrybucyjnej/przesyłowej.

Jest to projekt partnerski („parasolowy”) realizowany przez dwie gminy, w którym Beneficjentem realizowanego projektu są Gminy A i B. Odbiorcami ostatecznymi (użytkownikami instalacji) będą mieszkańcy tych gmin.

W celu realizacji Projektu Gmina A i Gmina B (dalej łącznie jako: Partnerzy) zawarły umowę partnerską, w ramach której Gmina A jako Lider Projektu zobowiązuje się do:

• złożenia wniosku o dofinansowanie projektu do Instytucji Zarządzającej,
• reprezentowania Partnerów przed Urzędem Marszałkowskim Województwa jako Instytucją Zarządzającą,
• koordynowania, monitorowania, nadzorowania prawidłowości działań Partnera przy realizacji Projektu,
• wsparcia Partnera w realizacji powierzonych zadań w ramach realizacji Projektu,
• zapewnienie sprawnego systemu komunikacji z Partnerem,
• rozliczenia finansowania Projektu w terminach przewidzianych w umowie o dofinansowanie,
• pozyskiwania, gromadzenia i archiwizację dokumentacji związanej z realizacją umowy,
• przedkładania sprawozdań z realizacji Projektu.
  
  

Prawa i obowiązki partnera projektu, Gminy B:

• partner jest współrealizującym Projekt, odpowiedzialnym za realizację zadań określonych w Projekcie,
• partner zobowiązuje się do oddelegowania przedstawiciela i wspólnego przygotowania dokumentacji przetargowej, w tym Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz odpowiada za treść przygotowanej dokumentacji przetargowej, jej zgodności z UZP i wytycznymi Instytucji Zarządzającej,
• partner zobowiązuje się do wyznaczenia swego przedstawiciela i aktywnego udziału w pracach komisji przetargowej,
• partner zobowiązuje się do założenia wyodrębnionego dla projektu rachunku bankowego i przekazania Liderowi, kopii umów prowadzenia rachunku bankowego oraz zaświadczenia z banku o prowadzeniu takiego rachunku,
• rozliczenie finansowe swojej części projektu.
  
  

Każdy z Partnerów zobowiązuje się do założenia wyodrębnionych dla projektu rachunków bankowych. Wszelkie przepływy finansowe z Instytucją Zarządzającą będą się odbywały za pośrednictwem wyodrębnionego do tego celu rachunku bankowego Lidera Projektu. Następnie będą one przekazywane (redystrybuowane) na odpowiedni rachunek bankowy Partnera w kwotach przewidzianych we wnioskach o płatność i na ściśle określone w nich cele.

Koszty wspólne realizacji projektu Partnerzy ponosić będą w wysokości równoważnej do niezbędnego udziału własnego wynikającego z wniosku o dofinansowanie. Wszelkie płatności za koszty kwalifikowane i niekwalifikowane przewidziane w ramach Projektu dokonywane będą indywidualnie. W przypadku poniesienia wydatków przez którąkolwiek ze stron przed podpisaniem umowy partnerstwa, koszty te zaliczane będą do udziału Partnera pod warunkiem poniesienia ich na zasadach zapewniających ich kwalifikowalność.

W przypadku wystąpienia płatności zaliczkowej Lider Projektu – Gmina A, przekaże Partnerowi – Gminie B, środki finansowe na rachunek projektu, bezpośrednio po otrzymaniu kwoty zaliczki od Instytucji Zarządzającej, w kwocie jaka została przewidziana w danym wniosku o płatność zaliczkową i na ściśle określony cel (wydatek) wraz z kopią wniosku o płatność i informacją na pokrycie jakich wydatków Partner może wydatkować otrzymaną zaliczkę. Partner projektu otrzymaną zaliczkę może wydatkować tylko i wyłącznie na działania przewidziane w załączonej kopii wniosku o płatność zaliczkową. Partnerzy zobowiązani są do wydatkowania otrzymanych środków w terminie do 5 dni roboczych od ich otrzymania (wpływu na rachunek bankowy Partnera) i najpóźniej w ciągu kolejnych 2 dni roboczych przekazania Liderowi wszelkich niezbędnych dokumentów wymaganych do prawidłowego rozliczenia wydatków dokumentujących wykonane zadania w ramach projektu, zgodnie z umową z Wykonawcą, tj. w szczególności: faktur, protokołów odbioru robót i dowodów zapłaty (wyciągi bankowe), wydruki z ewidencji księgowej oraz innych niezbędnych do rozliczenia projektu, dokumentów. Terminy ponoszenia wydatków od dnia wpływu na rachunek bankowy Partnera mogą ulec zmianie, w razie konieczności dostosowania ich do zasad rozliczania projektów ustalonych przez instytucje Zarządzającą. Za opóźnienia w zakresie wydatkowania zaliczki odpowiada Partner, łącznie z ewentualnymi odsetkami naliczonymi za nieterminowe rozliczenie otrzymanej zaliczki.

W przypadku płatności refundacyjnej Lider projektu przekaże Partnerowi środki na rachunek projektowy bezpośrednio po otrzymaniu refundacji z Instytucji Zarządzającej, po wcześniejszym przedłożeniu wszelkich niezbędnych dokumentów wymaganych do prawidłowego złożenia wniosku o płatność refundacyjną (w tym wniosek o płatność końcowa) niezbędnego do rozliczenia wydatków dokumentujących wykonane zadania w ramach projektu, zgodnie z umową z Wykonawcą, tj. w szczególności: faktur, rachunków lub innych równoważnych dokumentów, protokołów odbioru robót i dowodów zapłaty (wyciągi bankowe), wydruki z ewidencji księgowej, oraz innych niezbędnych do rozliczenia projektu dokumentów. Partner projektu przekaże Liderowi dokumenty potwierdzające zapłatę za wykonane zadania zgodnie z dowodami zapłaty i umową z Wykonawcą.

W dniu 22 grudnia 2017 r. Gmina A zawarła z Województwem umowę o dofinansowanie projektu pn. „Odnawialne źródła energii (…)” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi priorytetowej nr 3 „Czysta energia” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Koszty całkowite projektu obejmują:

• opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego,
• opracowanie Studium Wykonalności,
• dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę,
• nadzór inwestorski,
• promocję projektu.
  
  

Głównym założeniem i celem programu jest:

• wzrost wykorzystania odnawialnych źródeł energii oraz zmniejszenie emisji zanieczyszczeń powietrza na terenie Gmin A i B poprzez montaż na obiektach mieszkalnych nowoczesnych instalacji OZE,
• zmniejszenie w powyższych gminach emisji CO₂ i innych zanieczyszczeń do atmosfery,
• obniżenie kosztów zużycia energii cieplnej w wyniku produkcji energii z OZE,
• obniżenie kosztów zużycia energii elektrycznej w wyniku produkcji energii z OZE.
  
  

Przedmiotem projektu jest dostawa i montaż urządzeń służących do pozyskania energii cieplnej ze źródeł odnawialnych.

Gminy, w ramach realizacji projektu, wypełniają swoje ustawowe zadania wynikające z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994), który stanowi, że gminy wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, sprawy ochrony środowiska i przyrody należą do zadań własnych gmin. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r., poz. 519 z późn. zm.) w art. 403 ust. 2 w zw. z art. 400a ust. 1 pkt 21 i pkt 22 określa, że finansowanie ochrony środowiska w zakresie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii jest jednym z podstawowych zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego. Powyższe zadania publiczne wyłączone są z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Realizacja projektu pozwoli zarówno Gminie A jak i Gminie B na ograniczenie zużycia surowców konwencjonalnych, których spalanie powoduje emisję zanieczyszczeń powietrza. Celem projektu jest ochrona środowiska, w szczególności spełnienie norm jakości powietrza atmosferycznego, poprzez redukcję emisji zanieczyszczeń i wzrost wykorzystania odnawialnych źródeł energii, a także poprawa jakości warunków życia mieszkańców oraz zwiększenie atrakcyjności turystycznej i inwestycyjnej Gminy A i Gminy B w wyniku zastosowania nowoczesnej infrastruktury i technologii wykorzystujących odnawialne źródła energii.

Korzyścią wynikającą z montażu zestawów kolektorów słonecznych, Zestawów fotowoltaicznych, pomp ciepła pieców na biomasę dla mieszkańców tych gmin, będzie możliwość uzyskania tańszego źródła energii, które pozwoli na znaczne zmniejszenie energochłonności budynków oraz wzrost bezpieczeństwa energetycznego.

W ramach Projektu przewidziano dostawę i montaż:

• paneli fotowoltaicznych typu on-gird (z możliwością dystrybucji uzyskanej energii elektrycznej i jej nośników uzyskanych ze źródeł odnawialnych do istniejącej sieci energetycznej lub urządzeń wytwarzających energię w oparciu o OZE), w budynkach mieszkalnych, budynkach gospodarczych lub przy wykorzystaniu konstrukcji wolnostojących na gruncie, w Gminie A i Gminie B. W jednym przypadku w Gminie A instalacje fotowoltaiczne będą montowane na budynku wielorodzinnym, w którym są trzy lokale mieszkalne;
• kolektorów słonecznych, w budynkach mieszkalnych, budynkach gospodarczych lub przy wykorzystaniu konstrukcji wolnostojących na gruncie, w Gminie A i Gminie B;
• pomp ciepła służących do przygotowywania c.w.u. oraz c.o w budynkach mieszkalnych na terenie Gmin A oraz w budynkach mieszkalnych i 1 budynku gospodarczym na terenie Gminy B;
• kotłów na biomasę w budynkach mieszkalnych na terenie Gminy A oraz w budynkach mieszkalnych i 1 budynku gospodarczym na terenie Gminy B.
  
  

Powyższe urządzenia zostaną zamontowane w budynkach jednorodzinnych będących własnością prywatną mieszkańców Gminy A i Gminy B i będą służyły zaspokajaniu potrzeb bytowych mieszkańców. Budynki objęte przedmiotową inwestycją są:

• budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania i sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych PKOB 111. Budynki mieszkalne jednorodzinne, o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² każdy, zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym,
• budynek wielorodzinny PKOB 112, Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 150 m² każdy z lokali,
• budynkami niemieszkalnymi sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12. Budynki niemieszkalne.
  
  

W niektórych przypadkach w Gminie A w budynkach mieszkalnych, część tego budynku przeznaczona jest na prowadzenie działalności gospodarczej. W takim przypadku mieszkaniec przystępując do projektu, w zawartej umowie z gminą składa oświadczenie, że nie będzie wykorzystywał zamontowanej instalacji do działalności gospodarczej. We wszystkich tych przypadkach mieszkańcy złożyli również oświadczenie, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Źródłem finansowania projektu będą środki unijne, tj. 78,18 procent kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu oraz wkład własny mieszkańca obejmujący 21,82 procent kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu oraz całość wydatków niekwalifikowanych projektu (wydatkiem niekwalifikowanym jest podatek VAT oraz promocja projektu, nadzór inwestorski, studium wykonalności oraz opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego).

Wydatkiem kwalifikowanym Projektu są wydatki poniesione na dostawę i montaż urządzeń instalacji OZE.

Dokonane wpłaty mieszkańców są warunkiem niezbędnym uczestnictwa w projekcie i traktowane są jak zaliczka na poczet usługi polegającej na wykonaniu usługi montażu zestawów solarnych, zestawów fotowoltaicznych, kotłów na biomasę oraz pomp ciepła (instalacji odnawialnych źródeł energii) w ramach termomodernizacji budynków mieszkalnych.

W cenie świadczonych usług na rzecz mieszkańców, uwzględniona jest wartość wszystkich kosztów związanych z wykonaniem kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła tj. dostawa i montaż urządzeń, nadzór inwestorski, promocja projektu, opracowanie studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego.

Środki finansowe Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa, które Gmina A i Gmina B uzyskają w ramach dofinansowania przy realizacji przedmiotowego projektu w wysokości 78,18% poniesionych wydatków kwalifikowanych, tj. wydatków związanych z dostawą i montażem urządzeń OZE, będą mogły zostać wykorzystane wyłącznie na realizację projektu polegającego na wybudowaniu konkretnej instalacji odnawialnych źródeł energii, na konkretnym budynku. Dofinansowanie zostanie przekazane na całość wydatków kwalifikowanych, które będą realizowane w projekcie a nie na poszczególne nieruchomości czy instalacje na tych nieruchomościach. Przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową przeznaczoną na pokrycie kosztów budowy instalacji, których właścicielem przez okres trwałości projektu będą Gmina A i Gmina B.

Instytucja Zarządzająca Projektem przekaże środki na wyodrębnione konto Gminy A jako dofinansowanie w postaci zaliczek i refundacji, a następnie Gmina A, będzie wydatkować w swojej Gminie część tych środków, a część przekaże swojemu Partnerowi Gminie B (w wysokości przypadającej na tą właśnie Gminę). Środki te zostaną w całości przeznaczone na pokrycie kosztów kwalifikowanych projektu. Jest to projekt parasolowy, w którym Gmina A jako Lider przygotowuje, zleca i koordynuje wykonanie mikroinstalacji OZE, z których korzystać będą gospodarstwa domowe z terenu danej Gminy. Otrzymana dotacja będzie miała bezpośredni wpływ na cenę, tj. bezpośredni wpływ na wysokość odpłatności uiszczanej przez mieszkańców.

Na pokrycie wkładu własnego oraz w celu realizacji projektu zarówno Gmina A jak i Gmina B podpisały w lutym 2018 r. umowy cywilnoprawne z mieszkańcami którzy chcieli wziąć udział w Projekcie, na wybrany przez siebie system odnawialnego źródła energii.

Przedmiotem umowy cywilnoprawnej zawartej z mieszkańcami jest wykonanie kompleksowej usługi montażu instalacji odnawialnych źródeł energii (dostawa i montaż instalacji odnawialnych źródeł energii, nadzór inwestorski, promocja projektu, opracowanie studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego).

Jedna z umów określa wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe związane z montażem indywidualnego zestawu OZE. Zgodnie z treścią umowy mieszkańcy m.in.:

• deklarują chęć uczestnictwa w projekcie;
• zobowiązują się do partycypacji w kosztach realizacji projektu poprzez wpłaty kwoty wkładu własnego w wysokości 21,82% kosztu kwalifikowanego, powiększony o podatek VAT od wartości całej instalacji oraz całość kosztów niekwalifikowanych występujących w projekcie. Wpłaty będą dokonywane w dwóch transzach;
• pierwsza transza w wysokości 80% całkowitych kosztów kwalifikowanych i niekwalifikowanych wraz z należnym podatkiem VAT, z terminem płatności do 20 lutego 2018 r.;
• druga transza do wysokości pełnego udziału własnego w Projekcie, po rozstrzygnięciu postępowania przetargowego na wyłonienie wykonawcy instalacji i wyliczeniu pełnej kwoty udziału mieszkańca w inwestycji;
• oświadczają, że instalacja będzie wykorzystywana tylko na potrzeby socjalno-bytowe domowników.
  
  

Przedmiotem drugiej umowy jest bezpłatne użyczenie Gminom A i B części nieruchomości, użytkownika tej nieruchomości, na potrzeby zamontowania instalacji. Mieszkaniec użycza i oddaje do bezpłatnego używania gminie niezbędną część dachu, elewacji lub gruntu oraz część wewnętrzną budynku mieszkalnego o powierzchni niezbędnej do zainstalowania i jej prawidłowego funkcjonowania. Ponadto mieszkaniec wyraża zgodę na udostępnienie gminie w użyczenie lub osobom przez niego wskazanym nieruchomości w celu przeprowadzenia niezbędnych prac związanych z montażem zestawu.

Zgodnie z zawartymi umowami z mieszkańcami, po zakończeniu prac montażowych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu OZE, pozostają własnością każdej z gmin przez cały czas trwania projektu, tj. minimum 5 lat, licząc od dnia wpływu i rozliczenia ostatecznej transzy dofinansowania, jednocześnie przez ten okres zarówno Gmina A jak i Gmina B użyczy nieodpłatnie mieszkańcowi wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład instalacji do korzystania zgodnie z jego przeznaczeniem. Po tym okresie całość zestawu OZE zostanie przekazana na własność każdemu uczestnikowi projektu. Forma, w jakiej nastąpi przeniesienie prawa własności, zostanie uregulowana odrębną umową.

Zadaniem zarówno Gminy A jak i Gminy B w ramach realizacji Projektu jest zabezpieczenie rzeczowe i finansowe, na które składa się: wyłonienie wykonawcy instalacji oraz nadzoru inwestorskiego, zgodnie przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych. ustalenie harmonogramu montażu instalacji, sprawowanie bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac, przeprowadzenie odbiorów końcowych oraz rozliczenie finansowe Projektu.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami które będą na jej zlecenie wykonywać oraz montować instalacje. Firmy te będą czynnymi podatnikami podatku VAT i nie będą posiadały umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Gminy.

Umowy z wykonawcami wyłonionymi w drodze przetargu, dotyczące dostawy i montażu instalacji odnawialnych źródeł energii, nadzoru inwestorskiego, promocji projektu, opracowania studium wykonalności, opracowania Programu Funkcjonalno-Użytkowego zawierane są przez Lidera projektu tj. Gminę A, w imieniu i na rzecz następujących zamawiających:

• Gminę A,
• Gminę B.
  
  

Gmina A jak i Gmina B, podpisując umowy z mieszkańcami występować będą jako inwestorzy organizujący cały proces inwestycyjny oraz jako główni wykonawcy, realizujący odpłatne świadczenie na rzecz mieszkańców.

Wszystkie wydatki dotyczące realizacji projektu udokumentowane zostaną fakturami VAT wystawianymi osobno na Gminę A i osobno na Gminę B. Faktury z wykonawcami będą wystawiane odrębnie dla wydatków poniesionych na dostawę i montaż kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła. Odrębne faktury będą wystawiane dla wydatków poniesionych na nadzór inwestorski, na promocję projektu, na opracowanie studium wykonalności, na opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego.

W zakresie usług budowlanych polegających na dostawie i montażu kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła, Lider Projektu, Gmina A wystąpiła do Głównego Urzędu Statystycznego o nadanie symboli wg. klasyfikacji PKWiU, który usługi w zakresie robót budowlanych związanych z realizacją inwestycji (instalacją układów solarnych, fotowoltaicznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę) zaklasyfikował następująco:

• montaż kotłów centralnego ogrzewania opalanych biomasą w budynkach mieszkalnych jedno i dwurodzinnych – PKWiU 43.22.12.0 tj. „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjny”,
• montaż instalacji powietrznych pomp ciepła z zasobnikami ciepłej wody – PKWiU 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”,
• montaż paneli fotowoltaicznych – PKWiU 33.20.50.0 „Usługi instalowania urządzeń elektrycznych”,
• montaż kolektorów słonecznych niezależnie od rodzaju budynku – PKWiU 43.22.12.10 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”.
  
  

Zakupione przez Gminę A i Gminę B powyższe usługi wykonania instalacji będą usługami budowlanymi polegającymi na instalacji urządzeń z materiałów wykonawcy.

Usługi wykonywane przez wykonawców na rzecz Gminy w zakresie montażu instalacji kotłów centralnego ogrzewania opalanych biomasą, montażu instalacji powietrznych pomp ciepła, montażu kolektorów słonecznych są usługami budowlanymi wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Natomiast usługi montażu paneli fotowoltaicznych nie są wymienione w załączniku Nr 14 do ustawy o VAT.

Wszystkie towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego projektu, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Czynności opodatkowane to wykonanie usługi montażu zestawów solarnych, zestawów fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła, za które pobierane będą opłaty, od mieszkańców uczestniczących w tym projekcie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wpłaty dokonane przez mieszkańców Gminy A i Gminy B na rachunki bankowe swoich gmin, na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w projekcie (wkład własny) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT? Jeśli tak, to:
   1. jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego?
   2. wg jakiej stawki należy te wpłaty opodatkować?
   3. czy stawki podatku VAT w wysokości odpowiednio 8% i 23% należy zastosować w stosunku do wartości całej usługi wykonania instalacji?
   4. czy Gminy muszą wystawić faktury zaliczkowe dla mieszkańców, a po wykonaniu usługi faktury końcowe, obejmujące łączne poniesione koszty wykonania kompleksowej usługi na rzecz mieszkańca?
   5. czy można wyliczyć kwotę należnego podatku VAT na podstawie zbiorczego dokumentu sprzedaży?
2. Czy oddanie przez Gminę A i Gminę B instalacji odnawialnych źródeł energii w bezpłatne użyczenie mieszkańcom gminy, na okres 5 lat od daty ich wykonania i oddania do użytkowania, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT? (we wniosku oznaczono jako pytanie nr 3)
3. Czy Gminy będą zobowiązane do odrębnego opodatkowania czynności przekazania poszczególnych instalacji OZE na rzecz mieszkańców po upływie okresu trwałości przedmiotowego projektu? (we wniosku oznaczono jako pytanie nr 4)
4. Czy do zakupionej od wykonawców usługi montażu instalacji odnawialnych źródeł energii (instalacji fotowoltaicznych, pomp ciepła, kolektorów słonecznych i kotłów na biomasę), będzie miał zastosowanie tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia? (we wniosku oznaczono jako pytanie nr 5)
5. Czy Gminy będą miały prawo do odliczenia całości podatku VAT w związku z wydatkami na realizację opisanego projektu (zakup i montaż instalacji, nadzór budowlany, promocja projektu, studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego)? (we wniosku oznaczono jako pytanie nr 6)
   
   

Gmina wskazała, że pytanie nr 1 dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, natomiast pozostałe pytania dotyczą zdarzeń przyszłych.

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad. 1

Zdaniem Gminy A i Gminy B dokonywane przez mieszkańców tych Gmin wpłaty na poczet wkładu własnego do projektu pt. „Odnawialne źródła energii (…)” polegającego na zaprojektowaniu i budowie infrastruktury, służącej do wytwarzania energii cieplnej i/lub elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych z możliwością podłączenia do sieci dystrybucyjnej/przesyłowej, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wpłaty mieszkańców należy potraktować jako zaliczki na poczet usług polegających na wykonaniu usługi budowy odnawialnych źródeł energii, w ramach termomodernizacji budynków mieszkalnych.

Obowiązek podatkowy powstanie więc z dniem otrzymania każdej kolejnej zaliczki.

Stawki podatku VAT będą wynosić odpowiednio 8% i 23% w zależności od miejsca usytuowania instalacji. Wybraną stawkę podatku VAT należy zastosować w stosunku do całej wartości danej instalacji bez rozróżnienia na poszczególne elementy wchodzące w skład usługi wykonania tej instalacji.

Gmina A oraz Gmina B nie muszą wystawiać faktur dla mieszkańców Gminy mogą wyliczyć kwotę podatku i podstawę opodatkowania na podstawie zbiorczego dokumentu sprzedaży.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

W związku z zawartą z każdym uczestnikiem umową cywilnoprawną, gmina będzie realizować odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przepisów tych wynika, że zarówno Gmina A jak i Gmina B są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny. W związku z powyższym, wpłaty mieszkańców częściowej wartości zestawu fotowoltaicznego. zestawu solarnego, pomp ciepła i koltów na biomasę montowanych w/na lub na zewnątrz budynków, będących własnością mieszkańców Gminy A oraz Gminy B, na podstawie zawartych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych, zawartych między gminami a właścicielami budynków, będą opodatkowane podatkiem VAT.

Związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatność ma charakter bezpośredni a płatność następuje w zamian za świadczenie. Wpłaty uczestników projektu stanowią wynagrodzenie za całą kompleksowa usługę. Wpłaty te mają charakter obowiązkowy i warunkują wykonanie usługi. Niedokonanie wpłaty w terminie eliminuje mieszkańców z udziału w Projekcie. Mieszkaniec wpłaca określoną w umowie wartość w zamian za to, będzie miał zamontowany zestaw OZE. Umowy mają charakter zobowiązaniowy przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności ma charakter bezpośredni i płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Gminy zobowiązują się, że w ramach prowadzonej inwestycji, na którą składają się przygotowanie dokumentacji projektowej, zatrudnienie inspektora nadzoru, zakup i montaż instalacji OZE oraz promocja projektu, będą wykonywały świadczenie na rzecz mieszkańców w zamian za określoną w umowie zapłatę. Czynność ta stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, które - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jest czynnością podlegającą opodatkowaniu według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

Zgodnie z art. 19 ust. 8, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub przed wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania ale tylko w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Wpłaty mieszkańców będą więc traktowane jako zaliczki na poczet usług polegających na wykonaniu usługi budowy odnawialnych źródeł energii, w ramach termomodernizacji budynków mieszkalnych. Obowiązek podatkowy powstanie więc z dniem otrzymania każdej kolejnej zaliczki.

Zdaniem Gminy A i Gminy B dokonywane przez mieszkańców wpłaty należy opodatkować odpowiednio według stawki 8% lub 23%. Wysokość stawki podatku uzależniona jest od miejsca usytuowania instalacji OZE oraz od tego, czy czynności wykonywane na rzecz mieszkańców mieszczą się w zakresie dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych.

Preferencyjną stawkę 8% Gminy zastosują w przypadku instalacji montowanych w budynkach mieszkalnych oraz na dachu, elewacji lub ścianie budynku mieszkalnego, (sklasyfikowanych w POKB w dziale 11 jako budynki mieszkalne), objętych społecznym programem mieszkaniowym czyli budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m², a w przypadku lokali mieszkalnych gdy powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m².

Do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku mieszkalnego np. na gruncie lub urządzeniach montowanych na/w budynkach gospodarczych, garażu, budynkach gospodarstw rolnych (dotyczy budynków sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 budynki niemieszkalne) gminy zastosują stawkę VAT 23%.

W przypadku gdy część budynku mieszkalnego przeznaczona jest na prowadzenie działalności gospodarczej, w pierwszej kolejności gminy musiały ustalić czy budynek ten zaliczyć do budynku mieszkalnego kwalifikującego się do PKOB 11 czy potraktować ten budynek jako niemieszkalny POKB 12.

Ze złożonych oświadczeń mieszkańców, których taka sytuacja dotyczy, wynika, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. Dlatego budynki te, zgodnie z definicją zawartą POKB stanowić będą budynki mieszkalne.

W związku z tym, w przypadku montowania instalacji OZE na/w takich budynkach i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 41 ust 12-12b ustawy o VAT gmina miała prawo zastosować preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8%. Gdyby mieszkańcy w swoich oświadczeniach zadeklarowali, że mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, to taki budynek klasyfikowany byłby jako niemieszkalny i wówczas właściwą stawką podatku VAT byłaby stawka 23%.

Ponadto, Gmina A i Gmina B uważają, że powyższe stawki VAT należy zastosować do całej kwoty wpłaconej przez mieszkańca, gdyż usługi montażu instalacji OZE dotyczą kompleksowego zamontowania instalacji na/w posesji mieszkańca. Dla opodatkowania tych czynności nie należy zatem wyodrębniać świadczenia usług oraz dostawy materiałów, wykorzystywanych do ich wykonania oraz usług dodatkowych jakim są promocja projektu, nadzór inwestorski, studium uwarunkowań czy opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego. Z umów cywilnoprawnych zawartych z mieszkańcami wynika, że Gminy wykonują na rzecz mieszkańca montaż wybranej przez mieszkańca instalacji OZE, a mieszkaniec partycypuje w kosztach tego montażu w całej wartości tego zestawu bez rozróżnienia na usługi i materiały jakie Gminy muszą zakupić w celu jej realizacji.

Nie można więc wyłączyć poszczególnych elementów kosztów takiej instalacji do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, narzędzia, promocja, nadzór czy dokumentacja projektowa). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu wartości całej inwestycji i poszczególnych jej elementów czyli wartości poszczególnych instalacji i urządzeń. Jednak dla celów podatkowych należy potraktować usługę montażu instalacji OZE na rzecz mieszkańca jako jedną kompleksową usługę, bez wyszczególnienia poszczególnych jej elementów.

Obniżona stawka podatku VAT w wysokości 8% wynika z art. 41 ust. 2 i 12-12b z uwzględnieniem art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r., poz. 130) znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi:

• ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych;
• całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne.
  
  

Zdaniem Gminy A i Gminy B czynności wykonywane przez Gminy na rzecz mieszkańców stanowią usługę, która mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Stawkę preferencyjną określoną przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, Gminy A i B mogą zastosować do czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Do usług wykonywanych poza bryłą budynku stawka podatku wynosi 23%.

Odnośnie wystawiania faktur VAT, Gminy A i B stoją na stanowisku, że nie są zobowiązane, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, do wystawienia faktur dla każdego mieszkańca wpłacającego wkład własny z tytułu instalacji OZE.

Jednakże, zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, Gminy będą musiały wystawić faktury na rzecz uczestnika projektu, jeżeli żądanie jej wystawienia zostanie zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Wynika to bowiem z faktu, że nabywcami usługi polegającej na montażu instalacji OZE będą właściciele posesji, tj. mieszkańcy będący osobami fizycznymi, którzy efekty projektu będą wykorzystywać w budynkach mieszkalnych na potrzeby własne, a zatem mieszkańcy niedziałający w charakterze podatnika podatku VAT. Prawidłowe obliczenie podstawy opodatkowania i kwoty należnego podatku VAT Gminy dokonały na podstawie zbiorczego dokumentu sprzedaży.

Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl art. 106b ust. 3 ww. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Ad. 2

Zdaniem Gminy A oraz Gminy B, oddanie przez Gminy instalacji, które zostaną wykonane w ramach projektu w bezpłatne użyczenie mieszkańcom w okresie 5 lat od jego zakończenia, nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE

Oddanie przez Gminę A oraz Gminę B instalacje, które zostaną wykonane w ramach projektu w bezpłatne użytkowanie mieszkańcom, w okresie trwałości projektu, nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie stanowi bowiem odpłatnego świadczenia usług na rzecz mieszkańców.

Nie podlega również opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie usług, gdyż nie stanowi użycia towarów stanowiących część przedsięwzięcia podatnika do celów innych niż działalność podatnika, czyli nie spełnia kryteriów określonych w art. 8 ust. 2 pkt l czy pkt 2 ustawy VAT.

Oddanie mieszkańcom instalacji zamontowanych na ich nieruchomościach, w bezpłatne użyczenie służy realizacji zadań własnych Gminy jakim jest ochrona środowiska i obniżenie emisji gazów, a nie prowadzonej działalności gospodarczej. Będzie to zatem czynność neutralna z perspektywy podatku VAT, niepodlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy nie będzie miał w tym przypadku zastosowania.

W konsekwencji, nieodpłatne użyczenie tych instalacji mieszkańcom do korzystania w okresie trwałości projektu będzie związane z prowadzoną przez Gminę działalnością statutową i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3

Gmina A oraz Gmina B, nie będą zobowiązane do odrębnego opodatkowania czynności przekazania poszczególnych instalacji OZE na rzecz mieszkańców po upływie okresu trwałości przedmiotowego projektu.

UZASADNIENIE

Z zawartej umowy z mieszkańcami wynika, że po zrealizowaniu inwestycji, zamontowane instalacje OZE będą przez okres 5 lat, czyli przez okres trwałości projektu, własnością Gminy A oraz Gminy B, w ilościach wynikających z zawartych umów z mieszkańcami gminy. W okresie obowiązywania tej umowy, tj. 5 lat, Gminy użyczą nieodpłatnie swoim mieszkańcom, wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład instalacji do bezpłatnego korzystania, zgodnie z przeznaczeniem, a po tym okresie instalacje zostaną odrębnym protokołem, przekazane mieszkańcom.

W tym 5-letnim okresie, mieszkańcy zobowiązani są do użytkowania tych zestawów zgodnie z przeznaczeniem, utrzymywanie w należytym stanie i zapewnienie sprawnego działania, udostępnienia budynku do przeprowadzenia kontroli ze strony Gmin lub innych uprawnionych przedstawicieli. W szczególności mieszkańcy zobowiązani będą do zaniechania dokonywania jakichkolwiek zmian lub przeróbek instalacji, bez zgody i wiedzy Gmin – właściciela instalacji. W przypadku zbycia budynku zobowiązani będą do zapewnienia przejęcia przez nabywcę praw i obowiązków wynikających z umowy z Gminą.

Użytkowanie instalacji OZE stanowiących własność Gminy A oraz Gminy B, przez mieszkańców na podstawie umowy cywilnoprawnej użyczenia będzie nieodpłatne Również mieszkańcy nieodpłatnie udostępnią część powierzchni dachu, ściany, gruntu i pomieszczeń celem zamontowania instalacji OZE.

Po upływie 5 lat od zakończenia projektu instalacje te zostaną przekazane nieodpłatnie na własność mieszkańcom, również mieszkańcy zobowiązani będą do dalszego korzystania z tego zestawu zapewniając takie same parametry z punktu widzenia ochrony środowiska.

Przekazanie własności instalacji stanowi końcowy element wykonania usługi termomodernizacji realizowanej przez gminę na rzecz mieszkańców i nie stanowi odrębnej usługi. Czynność ta – jako element usługi termomodernizacji – jest również objęta wynagrodzeniem należnym Gminie A oraz Gminie B od mieszkańców, co oznacza, że nie ma ona charakteru nieodpłatnego.

Czynnością podlegającą opodatkowaniu są świadczone przez Gminy usługi montażu i podpięcia instalacji solarnych, fotowoltaicznych, pomp ciepła i pieców na biomasę. Przekazanie własności instalacji mieszkańcom po w/w okresie jest końcowym elementem usługi montażu. Tylko ze względu na uwarunkowania dofinansowania, Gmina nie ma możliwości przekazania własności Instalacji mieszkańcom od razu po ich zamontowaniu. Muszą one przez okres trwałości projektów pozostać własnością Gmin.

Z drugiej strony, aby projekty miały sens, mieszkańcy muszą mieć zapewnioną możliwość korzystania z instalacji – zarówno w okresie trwałości projektów, jak i potem. Dlatego pozostają przez okres trwałości projektu własnością Gminy A oraz Gminy B i równocześnie zostają użyczone mieszkańcom w bezpłatne użyczenie.

Po okresie trwałości projektów Gmina A oraz Gmina B nie będą już związane ograniczeniami wynikającymi z dofinansowania projektów i tym samym może swobodnie przekazać instalacje na własność mieszkańcom, zapewniając im tym samym trwałą możliwość korzystania z tych urządzeń. Zamiar ten określają umowy o wzajemnych zobowiązaniach, wskazując wyraźnie, że okres ten kończy się, wraz z upływem okresu obowiązywania tych umów (który pokrywa się z okresem trwałości projektów).

Całość świadczenia Gminy na rzecz mieszkańców, będzie po 5 latach od zakończenia projektu z chwilą wydania towaru. Kwota należna z tytułu całości świadczenia przez Gminę na rzecz mieszkańca, w ramach realizacji projektu, jest wpłata mieszkańca z tytułu uczestnictwa w projekcie. Wpłaty mieszkańców wymagane są na początku realizacji projektu, przed rozpoczęciem robót i zgodnie z art. 29 ust. 2. Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, będą stanowiły zaliczki na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po upływie 5-ciu lat od montażu instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE).

Nieodpłatne przeniesienie przez Gminę A oraz Gminę B własności instalacji na rzecz mieszkańców (dotychczasowych użytkowników) będzie konsekwencją opisanego odpłatnego świadczenia usług. Przekazanie bez dodatkowego wynagrodzenia instalacji nie będzie stanowiło odrębnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ale będzie stanowić końcowy element wykonania usługi świadczonej przez Gminę na rzecz mieszkańców. Gminy nie mają obowiązku odrębnego opodatkowania podatkiem VAT samej czynności przekazania mieszkańcom prawa własności instalacji.

Ad. 4

Gmina A oraz Gmina B stoją na stanowisku, że dla czynności usług montażu pomp ciepła, kolektorów słonecznych i kotłów na biomasę będzie miał zastosowanie tzw. mechanizm odwróconego obciążenia, gdyż są to usługi wymienione w załączniku nr 14 ustawy o VAT. Dla tych usług Gminy będą zobowiązane do wykazania w swoich deklaracjach VAT-7, podatku należnego od usługi wykonanej przez podmiot realizujący na jej zlecenie usługę montażu powyższych instalacji.

Natomiast powyższy mechanizm nie będzie miał zastosowania dla usług montażu instalacji fotowoltaicznych, gdyż są to usługi nie mieszczące się w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

Gmina A oraz Gmina B realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca występować będzie w charakterze czynnego podatnika podatku VAT. W zakresie niektórych elementów jej świadczenia, posługiwać się będzie ona podmiotami trzecimi, które nie mają zawartej umowy bezpośrednio z mieszkańcem.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT nabywający usługi wymienione w załączniku nr 14 w poz. 2-48 ustawy o VAT są podatnikami podatku VAT i usługi takie nabywają również od czynnych podatników podatku VAT, to jeśli usługodawcy występują w roli podwykonawcy w ramach danej inwestycji to podatnikiem podatku od takiej usługi jest podatnik czynny nabywający taką usługę.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Gmina A występowała z wnioskiem do Głównego Urzędu Statystycznego i otrzymała potwierdzenie o zaklasyfikowaniu usług polegających na montażu kolektorów słonecznych do PKWiU 43.22.12.0, montażu instalacji powietrznych pomp ciepła do PKWiU 43.22.1.0, montażu kotłów centralnego ogrzewania opalanych biomasą do PKWiU 43.22.12.0 oraz montażu paneli fotowoltaicznych do PKWiU 33.20.50.0. Gmina B z takim wnioskiem nie występowała.

Usługi montażu kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 pod poz. 25 – symbol PKWiU 43.22.12.0 - roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Natomiast usługi montażu paneli fotowoltaicznych nie mieszczą się w załączniku nr 14 do ustawy VAT.

Zarówno Gmina A jak i Gmina B jako usługodawcy są podatnikami, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Podmioty dokonujące montażu instalacji kolektorów słonecznych, pomp ciepła i kotłów na biomasę są czynnymi podatnikami podatku VAT, jednocześnie ich czynności będą w ocenie Gminy stanowić czynności wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 ustawy o VAT. Zdaniem Gminy A, firmy wykonujące prace związane z instalacją powyższych urządzeń, będą występowały w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT.

W ramach procesu inwestycyjnego Gmina A oraz Gmina B będą występować w dwojakiej roli, jako inwestorzy (organizując cały proces inwestycyjny) oraz jako główni wykonawcy, bowiem ostatecznie to każda z Gmin będzie realizowała odpłatne świadczenie usług na rzecz mieszkańca.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji podwykonawcy. Zgodnie z językową wykładnią prawa, podwykonawca będzie podmiotem, który realizuje usługę związaną z inwestycją jednak nie bezpośrednio na zlecenie inwestora. Jak stanowi Słownik Języka Polskiego PWN podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie „głównego wykonawcy”.

Skoro zatem każda z Gmin będzie w ramach przedmiotowych inwestycji, inwestorem oraz wykonawcą inwestycji na terenie swojej Gminy, to podmioty realizujące w ramach inwestycji usługi na jej rzecz będą podwykonawcą świadczonej usługi.

W związku z powyższym, Gmina A oraz Gmina B dokonując zakupu usług od takich podmiotów, są zobowiązane do opodatkowania takiej usługi, tj. naliczenia właściwej stawki podatku VAT oraz ujęcia takiej transakcji wraz z podatkiem należnym we własnej deklaracji na podatek VAT.

Ad. 5

Gmina A oraz Gmina B będą miały prawo do odliczenia całości podatku VAT w związku z wydatkami na realizację opisanego projektu (zakup i montaż instalacji, nadzór budowlany, promocja projektu, studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego).

UZASADNIENIE

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przedmiotowym przypadku usługi montażu instalacji odnawialnych źródeł energii świadczona będzie przez Gminę P, na podstawie zawieranych z właścicielami poszczególnych nieruchomości, umów cywilnoprawnych. Na podstawie umów cywilnoprawnych mieszkańcy będą zobowiązani do współfinansowania realizacji inwestycji.

W związku z powyższym, zarówno Gmina A jak i Gmina B wykonując czynności z zakresu montażu instalacji odnawialnych źródeł energii na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, prowadzą działalność gospodarczą, a tym samym działają w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Faktury VAT dokumentujące wydatki związane z realizacją inwestycji wystawiane będą osobno na Gminę A i osobno na Gminę B. Gminy są czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Usługi związane z realizacją inwestycji „Odnawialne źródła energii (…)” będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zarówno Gmina A jak i Gmina B z tytułu wniesienia wkładu własnego przez mieszkańców – uczestników projektu, wyliczyła i odprowadziła podatek należny wg odpowiednich stawek.

Pomiędzy świadczeniem, do którego zobowiązana jest Gmina (montaż instalacji odnawialnych źródeł energii) i przekazanym za nie wynagrodzeniem przez mieszkańców istnieje bezpośredni związek – wykonana zostanie czynność opodatkowana, której następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązanie podatkowe).

Wykonanie przez Gminy usług nastąpi z chwilą przeniesienie prawa własności instalacji na mieszkańców, po okresie trwałości projektu.

W związku z tym, że nabywane towary i usługi związane z realizacją Projektu są wykorzystywane przez Gminy do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, przysługuje im prawo do odliczenia podatku naliczonego (w drodze odliczenia lub zwrotu) od wszystkich wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu, w tym kosztów promocji projektu, sporządzenia dokumentacji tj. studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego, inspektora nadzoru oraz prac instalacyjnych.

Treść art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług mówi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust.2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnice kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust.2-6 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z przepisami ustawy, Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przestanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W sytuacji gdy została wystawiona faktura, w której została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106a pkt 1 ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1 a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Ponadto jak wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy - faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania łub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty – wyrazy metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy odwrotne obciążenie”.
    
    

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku faktur objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia tj. dla usług montażu kolektorów słonecznych, pieców na biomasę oraz pomp ciepła dany podwykonawca ma obowiązek wystawić fakturę dla Gminy A oraz Gminy B w kwocie netto, z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Gmina A oraz Gmina B są zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a usługi budowlane związane z realizacją przedmiotowego projektu wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Jak już wyżej wskazano wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego w kosztach montażu i podpięcia instalacji na/w budynkach mieszkalnych stanowią zapłatę z tytułu czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i są opodatkowane 8% stawką podatku VAT (w przypadku montażu i podpięcia ww. instalacji na/w budynkach mieszkalnych) oraz wg 23% stawki podatku VAT (w przypadku montażu i podpięcia instalacji poza budynkiem mieszkalnym).

W przedmiotowej sprawie nabywane towary i usługi związane z realizacją ww. projektu są wykorzystywane przez Gminy do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to co do zasady Gminie przysługuje odliczenie podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur, o ile faktury te dokumentują zakup towarów lub usług opodatkowanych na zasadach ogólnych.

W przypadku usług objętych mechanizmem odwróconego obciążenia, ich nabywca ma obowiązek rozliczyć podatek należny. Odnośnie takich faktur zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwota podatku należnego stanowi kwotę podatku naliczonego. Zatem określony przez Gminę, jako nabywcę usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, podatek należny stanowi jednocześnie podatek naliczony, który podlega odliczeniu.

Gmina A oraz Gmina B, nabywając od podmiotów trzecich usługi budowlane, działających w tym przypadku w charakterze podwykonawców są odpowiedzialna za rozliczenie podatku należnego i przysługiwać im będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze złożonej deklaracji podatkowej, w której uwzględnią kwotę podatku należnego.

W konsekwencji powyższego zarówno Gmina A jak i Gmina B maja prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją opisanego projektu, z uwzględnieniem ograniczeń określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU); dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie określenia podstawy opodatkowania dla usług świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców (pytanie nr 2) w dniu 1 października 2018 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie o nr 0112-KDIL1-1.4012.666.2018.1.AK.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.