Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.426.2018.1.SS
z 1 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych dopłat – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych dopłat.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego (spółka z o.o.). Organem założycielskim była Gmina – udział w 100%. Wnioskodawca nie podlega centralizacji podatku VAT z Gminą. Wnioskodawca posiada swój NIP, REGON i jest jednostką posiadającą osobowość prawną, samofinansującą się.

Wnioskodawca realizuje, zgodnie z umową spółki, zadania polegające m.in. na: zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków na terenie Gminy (PKWIU 36.00.20.0 – usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociagowej i PKWIU 37.00.1.0 – usługi związane z odprowadzeniem i oczyszczaniem ścieków). Dodatkowo Zainteresowany świadczy usługi w postaci utrzymywania czystości w mieście oraz utrzymuje tereny zielone. Dodatkowo Wnioskodawca świadczy usługi dla odbiorców fizycznych, jak i przedsiębiorców – firmy w postaci wykonywania przyłączy wodociągowych, usług transportowych, wynajem sprzętu budowlanego, usługi koparką.

Ceny jednostkowe wody i ścieków w Gminie normują taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, zatwierdzone przez Radę Miejską. Ceny te są ustalane w wartości netto, nie uwzględniają podatku VAT. Gmina, ze względu na wysoką cenę wody i ścieków, wprowadziła dopłaty do ceny jednostkowej netto wody i ścieków dla wybranej grupy odbiorców taryfowych – gospodarstw domowych (uchwała w załączeniu). Wszystkim odbiorcom Spółka wystawia faktury VAT za dostawę wody i odprowadzanie ścieków po cenach wynikających z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, z wyjątkiem dla gospodarstw domowych, gdzie cena jednostkowa netto wody i ścieków wg taryfy została obniżona o dopłatę zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej o dopłatach do zużytej wody przez te gospodarstwa. Do tych cen doliczony jest podatek VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami, tj. 8%. Gospodarstwa domowe są więc beneficjentami wspomnianych dopłat w momencie otrzymania faktury VAT. W tym momencie na konto bankowe Wnioskodawcy trafia mniej należności za wodę i ścieki niż wynika to z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Dlatego też, dla rekompensaty, Wnioskodawca na koniec każdego miesiąca przedstawia Gminie raport o ilości sprzedanej wody i odebranych ściekach w grupie taryfowej – gospodarstwa domowe. Na podstawie sprzedanej wody w tej grupie taryfowej wystawiana jest faktura VAT z terminem 14 dni, na ilość sprzedanej wody, a cena netto to uchwalona przez Radę Miasta dopłata powiększona o należny podatek VAT – 8% (w załączeniu). Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej ustalono, że dopłaty są rozliczane w okresach miesięcznych w oparciu o iloczyn jednostkowych kwot dopłat netto do taryfy do 1 m3 dostarczanej wody i do 1 m3 odprowadzanych ścieków oraz faktycznej wielkości sprzedaży wody i odprowadzanych ścieków dla grupy gospodarstwa domowe w Gminie. Dopłaty będą przekazywane na rachunek Wnioskodawcy na podstawie przedłożonego dokumentu faktury VAT/noty księgowej. Ceny dla usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego oczyszczania ścieków dla grup „gospodarstwa domowe w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych”, stanowić będą różnicę pomiędzy uchwalonymi przez Radę Miejską cenami taryfowymi, a uchwaloną dopłatą jednostkową do ceny netto wody i ścieków wynikającą z uchwały Rady Miejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Wnioskodawca powinien udokumentować dopłaty do wody i ścieków, czy przez wystawienie noty księgowej w wartości netto otrzymanej wartości dopłaty (nie uwzględniając podatku VAT), czy faktury VAT, gdzie uwzględniona jest wartość dopłaty netto powiększona o podatek VAT 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, z przedstawionych w złożonym wniosku okoliczności i powołanych przepisów wynika, że opłaty do ceny netto 1 m3 wody i ścieków będą miały bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Spółka z o.o. wyraźnie wskazała, że ceny netto będą stanowić różnicę pomiędzy uchwalonymi przez Radę Miejską cenami za 1 m³, a uchwaloną dopłatą jednostkową do ceny netto wody i ścieków wynikających z uchwały Rady Miejskiej. Oznacza to, że w opisanej sytuacji wystąpi dopłata mająca na celu sfinansowanie ceny sprzedaży. Dopłaty do 1 m3 wody i ścieków zwiększą obrót, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki danego produktu (w tym przypadku 8%).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na pokrycie dopłat powinna być wystawiona faktura VAT z wartością dopłat netto powiększona o należny podatek VAT – 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Ww. klasyfikację, na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2015, poz. 1676, z późn. zm.), stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono m.in.:

• poz. 140 – usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych (PKWiU 36.00.20.0),
• poz. 141 – usługi związane z handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych (PKWiU 36.00.30.0),
• poz. 142 – usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków (PKWiU ex 37).
  
  

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Cytowany powyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika więc, że w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia usług. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu. Włączenie zatem do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego (spółka z o.o.). Organem założycielskim była Gmina – udział w 100%. Wnioskodawca nie podlega centralizacji podatku VAT z Gminą. Wnioskodawca realizuje, zgodnie z umową spółki, zadania polegające m.in. na: zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków na terenie Gminy (PKWIU 36.00.20.0 – usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowej i PKWIU 37.00.1.0 – usługi związane z odprowadzeniem i oczyszczaniem ścieków). Dodatkowo Zainteresowany świadczy usługi w postaci utrzymywania czystości w mieście oraz utrzymuje tereny zielone. Dodatkowo Wnioskodawca świadczy usługi dla odbiorców fizycznych, jak i przedsiębiorców – firmy w postaci wykonywania przyłączy wodociągowych, usług transportowych, wynajem sprzętu budowlanego, usługi koparką. Ceny jednostkowe wody i ścieków w Gminie normują taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, zatwierdzone przez Radę Miejską. Ceny te są ustalane w wartości netto, nie uwzględniają podatku VAT. Gmina, ze względu na wysoką cenę wody i ścieków, wprowadziła dopłaty do ceny jednostkowej netto wody i ścieków dla wybranej grupy odbiorców taryfowych – gospodarstw domowych. Wszystkim odbiorcom Spółka wystawia faktury VAT za dostawę wody i odprowadzanie ścieków po cenach wynikających z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, z wyjątkiem dla gospodarstw domowych, gdzie cena jednostkowa netto wody i ścieków wg taryfy została obniżona o dopłatę zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej o dopłatach do zużytej wody przez te gospodarstwa. Do tych cen doliczony jest podatek VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami, tj. 8%. Gospodarstwa domowe są więc beneficjentami wspomnianych dopłat w momencie otrzymania faktury VAT. W tym momencie na konto bankowe Wnioskodawcy trafia mniej należności za wodę i ścieki niż wynika to z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Dlatego też, dla rekompensaty, Wnioskodawca na koniec każdego miesiąca przedstawia Gminie raport o ilości sprzedanej wody i odebranych ściekach w grupie taryfowej – gospodarstwa domowe. Na podstawie sprzedanej wody w tej grupie taryfowej wystawiana jest faktura VAT z terminem 14 dni, na ilość sprzedanej wody, a cena netto to uchwalona przez Radę Miasta dopłata powiększona o należny podatek VAT – 8%. Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej ustalono, że dopłaty są rozliczane w okresach miesięcznych w oparciu o iloczyn jednostkowych kwot dopłat netto do taryfy do 1 m3 dostarczanej wody i do 1 m3 odprowadzanych ścieków oraz faktycznej wielkości sprzedaży wody i odprowadzanych ścieków dla grupy gospodarstwa domowe w Gminie. Dopłaty będą przekazywane na rachunek Wnioskodawcy na podstawie przedłożonego dokumentu faktury VAT/noty księgowej. Ceny dla usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego oczyszczania ścieków dla grup „gospodarstwa domowe w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych” stanowić będą różnicę pomiędzy uchwalonymi przez Radę Miejską cenami taryfowymi, a uchwaloną dopłatą jednostkową do ceny netto wody i ścieków wynikającą z uchwały Rady Miejskiej.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii dokumentowania otrzymanych dopłat.

Dokonując analizy przedstawionych w złożonym wniosku okoliczności i powołanych wyżej przepisów, w pierwszej kolejności należy wskazać, że otrzymanie dotacji (dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Otrzymana dotacja (dopłata) niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie przedmiotowe dopłaty do ceny wody i ścieków mają bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz gospodarstw domowych. Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że Gmina, ze względu na wysoką cenę wody i ścieków, wprowadziła dopłaty do ceny wody i ścieków dla wybranej grupy odbiorców taryfowych – gospodarstw domowych. Oznacza to, że w opisanej sytuacji wystąpi dopłata mająca na celu sfinansowanie ceny sprzedaży, nie natomiast pokrycia ogólnych kosztów działalności Wnioskodawcy. Dopłaty te zatem stanowią dotacje lub inne dopłaty o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 ustawy wskazuje więc w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie.

Należy podkreślić, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Przy czym, przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Jak wskazano wyżej, w okolicznościach przedstawionych w przedmiotowej sprawie, przekazywane Wnioskodawcy dopłaty mają bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonej przez Zainteresowanego na rzecz gospodarstw domowych i stanowią dotacje lub inne dopłaty o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza tym samym, że dopłaty te zwiększają obrót, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Konieczność opodatkowania wskazanych dopłat wynika wprost z treści ww. przepisu art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Odnosząc powyższe w kontekście wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie dokumentowania otrzymanych od Gminy dopłat należy stwierdzić, że brak jest podstaw do wystawiania z tytułu dopłat faktur. Otrzymywane bowiem od Gminy dopłaty stanowią zapłatę z tytułu świadczenia usług przez Zainteresowanego na rzecz gospodarstw domowych, a nie na rzecz Gminy. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Gminą nie dochodzi do odrębnej sprzedaży. Kwoty otrzymywane od Gminy stanowią dopłatę do ceny sprzedaży wody i ścieków na rzecz gospodarstw domowych i są w istocie częścią należności od mieszkańca za wykonane przez Wnioskodawcę na jego rzecz usługi. To gospodarstwa domowe są beneficjentami dopłat, a nie Zainteresowany i to na ich rzecz Spółka powinna wystawiać faktury dokumentujące dostawę wody i odprowadzanie ścieków po cenach wynikających z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Powyższe oznacza zatem, że pomiędzy Wnioskodawcą, a Gminą nie zachodzi konieczność wystawiania faktur, nie ma jednak przeciwwskazań, aby tego typu czynność potwierdzić innym dokumentem, np. notą księgową.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie powinien dokumentować dopłaty do wody i ścieków za pomocą faktury, gdyż tego typu czynność potwierdza się innymi dokumentami, np. notą księgową.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(…) na pokrycie dopłat powinna być wystawiona faktura VAT z wartością dopłat netto powiększona o należny podatek VAT – 8%”, oceniono jako nieprawidłowe.

Ponadto tutejszy Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.