Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.409.2018.1.ES
z 4 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania należności po likwidacji działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania należności po likwidacji działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie do 15 lipca 2016 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w postaci indywidualnej kancelarii adwokackiej. Podatek rozliczał liniowo. Od 15 lipca 2016 r. Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę o pracę.

W ramach działalności Wnioskodawca miał podpisaną umowę „zlecenia obsługi prawnej” na mocy której za świadczone usługi kancelaria uzyskiwała wynagrodzenie wg. poniższych zasad:

• x zł miesięcznie + VAT,
  

• 85% + VAT zasądzonych przez Sąd kosztów zastępstwa adwokackiego w sprawie (płatne 7 dni od daty wystawienia odrębnej faktury VAT proporcjonalnie do wpłat dokonywanych na konto dłużnika).
  
  
  

W jednej z zakończonych wyrokiem spraw komornik sądowy wyegzekwował całość zasądzonej od dłużnika kwoty (w tym również koszty zastępstwa adwokackiego) i wpłacił ją na konto zleceniodawcy. Skuteczna egzekucja miała miejsce w miesiącu czerwcu 2018 r., a więc prawie dwa lata od zakończenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Umowne przesłanki do wypłaty zasądzonej kwoty nastąpiły zatem w dacie (wpływ środków na konto Zleceniodawcy) tj. w czerwcu 2018 r.

Zgodnie z umową obowiązującą w okresie współpracy Zleceniodawca chce przekazać Wnioskodawcy należną część (85% zasądzonych i wyegzekwowanych kosztów zastępstwa adwokackiego) jako przychód z działalności gospodarczej bez obowiązku wystawienia faktury VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ująć ten przychód w zeznaniu rocznym (jaki PIT)?
2. Czy Wnioskodawca powinien odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od tego przychodu (jeśli tak to w jaki sposób)?
3. Czy Wnioskodawca będzie mógł rozliczyć się wspólnie ze współmałżonkiem za 2018 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Powinien w PIT-36 za rok 2018 ująć ten przychód, jako przychód „z innych źródeł opodatkowanych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu stawki podatkowej, od których płatnik i podatnik w ciągu roku nie odprowadzili zaliczek”.

Ad. 2

W związku z treścią odpowiedzi Ad. 1 Wnioskodawca nie musi odprowadzać zaliczki.

Ad. 3

Ponieważ przychód będzie opodatkowany na zasadach ogólnych Wnioskodawca może rozliczyć się w PIT-36 wspólnie z małżonkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca do 15 lipca 2016 r. prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną tzw. podatkiem liniowym. Zgodnie z umową obowiązującą w okresie współpracy Zleceniodawca chce przekazać Wnioskodawcy należną część zasądzonych i wyegzekwowanych kosztów zastępstwa adwokackiego jako przychód z działalności gospodarczej bez obowiązku wystawienia faktury VAT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1c ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Art. 14 ust. 1i precyzuje, że w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 1, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, a więc w szczególności przychodu niezwiązanego ze świadczeniem usług, wydaniem towarów, częściowym świadczeniem usług oraz zbyciem praw majątkowych, za datę powstania przychodu uważa się datę otrzymania zapłaty.

Przy czym wszystkie otrzymane kwoty po likwidacji działalności gospodarczej stanowią przychód z tej działalności, który należy opodatkować na zasadach ostatnio stosowanych w prowadzonej działalności gospodarczej. W sytuacji gdy przychody z działalności gospodarczej w okresie jej prowadzenia opodatkowane były tzw. podatkiem liniowym, to osiągnięty po zakończeniu tej działalności przychód również będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem liniowym.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do treści art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 3f ustawy o PIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Otrzymane kwoty, na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają wykazaniu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na formularzu PIT-36L.

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Odnosząc się natomiast do wspólnego rozliczenia z małżonkiem zauważyć należy, że art. 6 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zauważyć zatem należy, że z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów, pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c tej ustawy, co niewątpliwie ma miejsce w sytuacji przedstawionej we wniosku przez Wnioskodawcę. Do Wnioskodawcy bowiem, nawet po zakończeniu działalności opodatkowanej podatkiem liniowym, będą miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związane z obowiązkiem złożenia zeznania podatkowego za 2018 r. – PIT-36L.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej opłacał podatek dochodowy przy zastosowaniu 19 % stawki liniowej, to otrzymując wynagrodzenie związane z tą działalnością po jej zakończeniu winien kontynuować stosowanie tej stawki. Oznacza to konieczność obliczenia i wpłaty zaliczki na podatek na zasadach określonych w art. 44 ust. 3f ww. ustawy oraz złożenia zeznania podatkowego PIT-36L po zakończeniu roku podatkowego.

Fakt, że w 2018 r. do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej będą miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych w 2018 r. przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia jest w tej sytuacji, że Wnioskodawca w 2018 r. nie prowadził działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.