Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.421.2018.2.AM
z 5 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 września 2018 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.421.2018.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 17 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT do nieodpłatnej darowizny posiłków wytwarzanych przez placówki prowadzone przez Wnioskodawcę na rzecz osób uprawnionych przez organizacje pożytku publicznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT do nieodpłatnej darowizny posiłków wytwarzanych przez placówki prowadzone przez Wnioskodawcę na rzecz osób uprawnionych przez organizacje pożytku publicznego.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 września 2018 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.421.2018.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 17 września 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą ogniskującą się wokół prowadzenia barów mlecznych, to jest produkcji i wydawania prostych, ciepłych, smacznych oraz niedrogich dań dla szerokiego kręgu konsumentów. Bary mleczne prowadzone przez Wnioskodawcę cieszą się dużym zainteresowaniem klientów. Niestety, nie każdy zainteresowany może z uwagi na swoją sytuację ekonomiczną pozwolić sobie na żywienie poza domem, w tym w barach mlecznych prowadzonych przez Wnioskodawcę.

W związku z szerokim zjawiskiem pauperyzacji społeczeństwa oraz występującymi przypadkami ubóstwa do Wnioskodawcy zwróciły się organizacje pożytku publicznego z pytaniem, czy Wnioskodawca byłby gotów oraz czy byłby w stanie przekazywać nieodpłatnie posiłki na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Wnioskodawca uwzględniając historię barów mlecznych oraz wyznając zasady solidarności społecznej wyraża zainteresowanie nieopłatnym przekazywaniem produkowanych przez siebie posiłków takim organizacjom pożytku publicznego z przeznaczeniem tych posiłków na udostępnienie ich najbardziej potrzebującym.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U. z 2017, poz. 1221, z późn. zm.) zwalnia się od podatku dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są produkty spożywcze, z wyjątkiem (...), jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację. Z kolei przepis ust. 12 przywołanego art. 43 ustawy wskazuje, że przywołane zwolnienie stosuje się pod warunkiem posiadania przez dokonującego dostawy towarów dokumentacji potwierdzającej dokonanie dostawy na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację. Cytowane przepisy nie nastręczają problemów w dokonywaniu takich nieodpłatnych dostaw i ich należytym (w rozumieniu ustawy) dokumentowaniu, jeżeli chodzi o zwykle produkty spożywcze (jak przykładowo: pieczywo, warzywa, owoce, mięsa, nabiał, produkty mączne, napoje), to jest produkty, które można znaleźć na półkach sklepowych.

Tymczasem dostrzec należy, iż Wnioskodawca nie oferuje dostawy takich produktów, a zajmuje się produkcją i sprzedażą gotowych posiłków w swoich lokalach gastronomicznych (barach mlecznych). Wnioskodawca nie oferuje również usług kateringowych. Tym samym problematyczne staje się literalne wypełnienie brzmienia przywołanych przepisów, albowiem Wnioskodawca wyłącznie wydaje w swoich lokalach bezpośrednio gotowe do spożycia posiłki.

Co więcej, to z taką właśnie prośbą do Wnioskodawcy zwróciły się organizacje pożytku publicznego, aby ten wydawał u siebie w lokalach nieopłatnie gotowe do spożycia posiłki bezpośrednio potrzebującym wskazanym przez te organizacje, a zatem aby uniknąć znaczących (i kosztowych) problemów logistycznych związanych z pakowaniem, transportem, rozpakowywaniem, przygotowywaniem do spożycia oraz dystrybucją nieodpłatnych posiłków w warunkach odpowiadających wszystkim wymogom sanitarno epidemiologicznym.

Jednak powyższa konstrukcja u Wnioskodawcy budzi wątpliwości co do wypełnienia warunku zwolnienia z podatku zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 16 i ust. 12 ustawy. Przepis ten bowiem wymaga, aby podatnik chcący skorzystać ze zwolnienia z podatku przekazał produkty spożywcze organizacji pożytku publicznego, która to z kolei organizacja pożytku publicznego ma przeznaczyć te otrzymane produkty spożywcze na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej, czyli przekazać je nieodpłatnie potrzebującym.

Innymi słowy przepis ten czytany literalnie wymaga, aby doszło do zawarcia pomiędzy podatnikiem a organizacją pożytku publicznego umowy darowizny określonych produktów spożywczych, na podstawie której podatnik przeniesie własność tych towarów na rzecz organizacji pożytku publicznego, następnie podatnik wystawia fakturę na żywność będącą przedmiotem darowizny, kolejno podatnik winien wydać organizacji pożytku publicznego darowane produkty spożywcze dokumentując to przykładowo protokołem zdawczo odbiorczym, bądź listem przewozowym, zaś organizacja pożytku publicznego winna odbiór takich produktów pokwitować wskazując przy tym, że przeznaczy je na cele swojej działalności charytatywnej, w końcu zaś organizacja pożytku publicznego winna sporządzić oraz przekazać podatnikowi sprawozdanie z wykorzystania przekazanej na cele charytatywne żywności. Uzasadnione jest również, aby obdarowany przy zawieraniu umowy darowizny złożył podatnikowi oświadczenie, że przysługuje mu przymiot organizacji pożytku publicznego oraz by złożył podatnikowi imienną listę osób, które będą uprawnione w imieniu organizacji pożytku publicznego potwierdzać przyjęcie przekazywanych produktów spożywczych.

Jako że i co zostało wskazane powyżej specyfika działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika jest inna (podatnik nie produkuje i nie sprzedaje „opakowanych” produktów spożywczych nadających się do transportu, a produkuje i sprzedaje produkty spożywcze w postaci posiłków gotowych do spożycia na miejscu w barze mlecznym) i o zachowanie tej specyfiki zwróciły się do podatnika organizacje pożytku publicznego, podatnik zamierza realizować nieodpłatną dostawę towarów według następującego schematu:

Podatnik zamierza zawrzeć umowę darowizny z podmiotem, który oświadczy, że jest organizacją pożytku publicznego, na podstawie której podatnik zobowiąże się do nieodpłatnego wydawania w swoich barach mlecznych i poprzez swoich pracowników posiłków osobom posiadającym znak legitymacyjny otrzymany od organizacji pożytku publicznego, z którą podatnik zawrze umowę darowizny, który to znak legitymacyjny będzie uprawniał jego posiadacza do nieodpłatnego otrzymania posiłku w barze mlecznym podatnika. Na podstawie zebranych znaków legitymacyjnych potwierdzających wydanie posiłków osobom uprawnionym podatnik sporządzał będzie codzienne zestawienie wydanych nieopłatnie produktów spożywczych w danym barze mlecznym, które to zestawienie będzie podpisywane przez upoważnionego pracownika organizacji pożytku publicznego i które to zestawienie jednocześnie zawierać będzie oświadczenie, że przekazane produkty spożywcze zostały przekazane na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację pożytku publicznego. Nieodpłatna dostawa produktów spożywczych będzie również dokumentowana fakturą wystawioną w terminie ustawowym przez podatnika na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Dodatkowo w piśmie z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.) Wnioskodawca, uzupełnił informacje zawarte we wniosku dotyczące opisu sprawy wskazując że:

1. Przy nabyciu towarów i usług, które służą do wytworzenia produktów spożywczych, które będą przedmiotem darowizny w związku z planowaną umową darowizny, przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego od podatku należnego.
2. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako takiemu zaś podatnikowi z mocy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
3. Wnioskodawca z przysługującego mu prawa korzysta oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa dokonuje odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego, a zawartego w cenie nabycia towarów i usług, które służą do wytworzenia produktów spożywczych będących przedmiotem dostawy przez tegoż Wnioskodawcę (dodać przy tym należy wszystkich, a zatem nie tylko, ale w szczególności tych, które mają być przedmiotem darowizny w związku z planowaną umową darowizny), od podatku należnego.
4. Wnioskodawca dodatkowo zwraca uwagę, że w jego ocenie przysługujące mu uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego również w zakresie nabycia tych towarów i usług, które będą służyły do wytworzenia produktów spożywczych, jakie mają być przedmiotem darowizny na podstawie planowanej do zawarcia umowy darowizny, nie powinno budzić wątpliwości, a to z uwagi na treść art. 86 ust. 8 ustawy.
   
   

Przywołana norma prawna przesądza bowiem, że podatnikowi przysługuje również uprawnienie do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli nabyte towary i usługi dotyczącą dostawy towarów, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy. Tymczasem to właśnie dostawy towarów, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy, dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 17 lipca 2018 r.

5. W zakresie wskazania symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2008 (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), t. jedn. Dz. U z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) dla będących przedmiotem zapytania produktów spożywczych, które Wnioskodawca będzie dostarczał na podstawie planowanej umowy darowizny, jak wskazywano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 17 lipca 2018 r., wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci barów mlecznych, to jest produkcji i wydawania prostych dań dla konsumentów. Mając na uwadze taki przedmiot prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca do wszystkich oferowanych przez siebie dań stosuje wyłącznie symbol PKWiU 56.10.13, to jest usługi przygotowywania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych.
6. W konsekwencji zatem, również do produktów spożywczych, które będą wytwarzane przez Wnioskodawcę, a które mają być przedmiotem darowizny na podstawie planowanej do zawarcia umowy darowizny, znajdzie zastosowanie wyłącznie symbol PKWiU 56.10.13.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieopłatne wydawanie w barze mlecznym prowadzonym przez podatnika i przez pracowników zatrudnionych przez podatnika w takim barze mlecznym posiłków (produktów spożywczych, z wyjątkiem napojów alkoholowych zawartości alkoholu powyżej 1,2 % oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%) na podstawie zawartej z organizacją pożytku publicznego (w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego o wolontariacie) umowy darowizny osobom posiadającym znak legitymacyjny wydany przez taką organizację pożytku publicznego w ramach jej działalności charytatywnej, a następnie dokumentowanie ilości tak wydanych na podstawie znaków legitymacyjnych posiłków w zestawieniu dziennym wykazującym ilości poszczególnych wydanych produktów spożywczych, które to zestawienie będzie podpisywane przez podatnika oraz osobę imiennie upoważnioną ze strony organizacji pożytku publicznego oraz będzie zawierało oświadczenie, że wydane produkty spożywcze zostały przeznaczone na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację, będzie wystarczające oraz będzie uprawniało do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny artykułów spożywczych na rzecz organizacji pożytku publicznego zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U. z 2017, poz. 1221, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie podatnika nieopłatne wydawanie w prowadzonym przez niego barze mlecznym i przez pracowników zatrudnionych przez podatnika w takim barze mlecznym produktów spożywczych, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% na podstawie zawartej z organizacją pożytku publicznego umowy darowizny osobom posiadającym znak legitymacyjny wydany przez taką organizację pożytku publicznego w ramach jej działalności charytatywnej i uprawniający do odebrania takiego posiłku, a następnie dokumentowanie ilości tak wydanych na podstawie znaków legitymacyjnych posiłków w zestawieniu dziennym wykazującym ilości poszczególnych wydanych produktów spożywczych, które to zestawienie będzie podpisywane przez podatnika oraz osobę imiennie upoważnioną ze strony organizacji pożytku publicznego oraz będzie zawierało oświadczenie, że wydane produkty spożywcze zostały przeznaczone na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację, będzie wystarczające oraz będzie uprawniało do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny artykułów spożywczych na rzecz organizacji pożytku publicznego zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy.

Przywołany bowiem przepis art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy czytany łącznie z ust. 12 przywołanego art. 43 zawiera w istocie 4 warunki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia, to jest:

• nieodpłatną dostawę produktów spożywczych,
  

• na rzecz organizacji pożytku publicznego,
  

• udokumentowaną,
  

• przeznaczoną na cele charytatywne tej organizacji.
  
  
  

W ocenie podatnika przyjęcie wykładni ścieśniającej i uznanie, że aby móc skorzystać z komentowanego zwolnienia konieczne jest dokonanie fizycznie „dwukrotnego” wydania produktów spożywczych (raz przez podatnika organizacji pożytku publicznego, a następnie i po raz drugi przez tę organizację pożytku publicznego w ramach jej działalności charytatywnej osobom potrzebującym) jest sztuczne, a przede wszystkim istotnie ogranicza możliwość niesienia pomocy osobom potrzebującym przez takie podmioty jak podatnik za pośrednictwem organizacji pożytku publicznego oraz zwiększa tego koszty.

Dostrzec bowiem należy, iż specyfika działalności podatnika (bar mleczny, brak usług kateringowych, brak sprzedaży produktów „na wynos”) istotnie utrudnia, jeśli nie faktycznie uniemożliwia dokonywanie takich dwukrotnych wydań, albowiem raz wymagałoby to po stronie podatnika rozszerzenia jego działalności gospodarczej o wskazane usługi kateringowe, względnie sprzedaży produktów spożywczych „na wynos” (konieczność zatrudnienia nowych pracowników w tym celu, konieczność zakupu nowych maszyn, konieczność zakupu towarów niezbędnych do oferowania takich usług, konieczność wypełniania nowych wymogów prawnych takich działalności), po stronie zaś organizacji pożytku publicznego zorganizowania wykwalikowanego personelu oraz specjalistycznego zaplecza, które to miejsca i osoby umożliwiałyby w warunkach odpowiadających przepisom prawa serwowanie (po ich uprzednim przygotowaniu do spożycia) takich nieopłatnych posiłków wyprodukowanych przez podatnika osobom potrzebującym w ramach działalności charytatywnej organizacji pożytku publicznego.

Tym samym w ocenie podatnika wystarczającym jest dla zachowania warunków zwolnienia, a tym samym uniknięcia ryzyka, że bezpłatna dostawa produktów spożywczych trafi do osób nieuprawnionych, to jest trafi do osób, które nie są objęte działalnością charytatywną danej organizacji pożytku publicznego, jest wydawanie bezpłatnych posiłków wyłącznie osobom legitymującym się upoważnieniem ze strony organizacji pożytku publicznego mającym postać przekazywanych tym osobom znaków legitymacyjnych, w oparciu o które to znaki legitymacyjne objęte darowizną posiłki byłyby wydawane na cele działalności charytatywnej organizacji pożytku publicznego. Również w oparciu o takie znaki legitymacyjne możliwe byłoby sporządzanie dokumentacji potwierdzającej, że w danym dniu, w danym lokalu prowadzonym przez podatnika zostały wydane oznaczone i w ustalonej ilości produkty spożywcze na rzecz wskazanej organizacji pożytku publicznego (albowiem „do rąk” osób dysponujących upoważnieniem od takiej organizacji do przyjęcia w jej imieniu darowanego posiłku), jak również i jednocześnie możliwe byłoby złożenie oświadczenia przez taką organizację pożytku publicznego, że produkty spożywcze przekazane na podstawie umowy darowizny zostały w całości wykorzystane na cele charytatywne tej organizacji pożytku publicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji, może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednio beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Analizując treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą podatnika powoduje, że nie występuje tym samym obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Według Słownika Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 212c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Natomiast według art. 43 ust. 12 ustawy zwolnienie stosuje się pod warunkiem posiadania przez dokonującego dostawy towarów dokumentacji potwierdzającej dokonanie dostawy na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację.

W myśl art. 43 ust. 12a, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, nie stosuje się, jeżeli:

1. określenie przeznaczenia otrzymanych przez organizację pożytku publicznego towarów nie jest możliwe na podstawie prowadzonej przez tę organizację dokumentacji, lub
2. wykorzystanie otrzymanych przez organizację pożytku publicznego towarów nastąpiło na cele inne niż cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu barów mlecznych, to jest produkcji i wydawania prostych, ciepłych, smacznych oraz niedrogich dań dla szerokiego kręgu konsumentów. Bary mleczne prowadzone przez Wnioskodawcę cieszą się dużym zainteresowaniem klientów. Niestety, nie każdy zainteresowany może z uwagi na swoją sytuację ekonomiczną pozwolić sobie na żywienie poza domem, w tym w barach mlecznych prowadzonych przez Wnioskodawcę.

W związku z szerokim zjawiskiem pauperyzacji społeczeństwa oraz występującymi przypadkami ubóstwa do Wnioskodawcy zwróciły się organizacje pożytku publicznego z pytaniem, czy Wnioskodawca byłby gotów oraz czy byłby w stanie przekazywać nieodpłatnie posiłki na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Wnioskodawca wyraża zainteresowanie nieopłatnym przekazywaniem produkowanych przez siebie posiłków takim organizacjom pożytku publicznego z przeznaczeniem tych posiłków na udostępnienie ich najbardziej potrzebującym.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą gotowych posiłków w swoich lokalach gastronomicznych (barach mlecznych). Wnioskodawca nie oferuje również usług kateringowych. Wnioskodawca wyłącznie wydaje w swoich lokalach bezpośrednio gotowe do spożycia posiłki.

To z taką właśnie prośbą do Wnioskodawcy zwróciły się organizacje pożytku publicznego, aby ten wydawał u siebie w lokalach nieopłatnie gotowe do spożycia posiłki bezpośrednio potrzebującym wskazanym przez te organizacje, a zatem aby uniknąć znaczących (i kosztowych) problemów logistycznych związanych z pakowaniem, transportem, rozpakowywaniem, przygotowywaniem do spożycia oraz dystrybucją nieodpłatnych posiłków w warunkach odpowiadających wszystkim wymogom sanitnitarno-epidemiologicznym.

Przy nabyciu towarów i usług, które służą do wytworzenia produktów spożywczych, które będą przedmiotem darowizny w związku z planowaną umową darowizny, przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego od podatku należnego.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako takiemu zaś podatnikowi z mocy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca z przysługującego mu prawa korzysta oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa dokonuje odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego, a zawartego w cenie nabycia towarów i usług, które służą do wytworzenia produktów spożywczych będących przedmiotem dostawy przez tegoż Wnioskodawcę od podatku należnego. Wnioskodawca dokonuje zatem również odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług służących wytworzeniu przedmiotu dostawy w związku z planowaną umową darowizny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci barów mlecznych, to jest produkcji i wydawania prostych dań dla konsumentów.

Mając na uwadze taki przedmiot prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca do wszystkich oferowanych przez siebie dań stosuje wyłącznie symbol PKWiU 56.10.13, to jest usługi przygotowywania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych.

W konsekwencji zatem, również do produktów spożywczych, które będą wytwarzane przez Wnioskodawcę, a które mają być przedmiotem darowizny na podstawie planowanej do zawarcia umowy darowizny, znajdzie zastosowanie wyłącznie symbol PKWiU 56.10.13.

Wnioskodawca nie produkuje i nie sprzedaje „opakowanych” produktów spożywczych nadających się do transportu, a produkuje i sprzedaje produkty spożywcze w postaci posiłków gotowych do spożycia na miejscu w barze mlecznym i o zachowanie tej specyfiki zwróciły się do podatnika organizacje pożytku publicznego, podatnik zamierza realizować nieodpłatną dostawę towarów według następującego schematu:

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę darowizny z podmiotem, który oświadczy, że jest organizacją pożytku publicznego, na podstawie której Wnioskodawca zobowiąże się do nieodpłatnego wydawania w swoich barach mlecznych i poprzez swoich pracowników posiłków osobom posiadającym znak legitymacyjny otrzymany od organizacji pożytku publicznego, z którą podatnik zawrze umowę darowizny, który to znak legitymacyjny będzie uprawniał jego posiadacza do nieodpłatnego otrzymania posiłku w barze mlecznym podatnika. Na podstawie zebranych znaków legitymacyjnych potwierdzających wydanie posiłków osobom uprawnionym podatnik sporządzał będzie codzienne zestawienie wydanych nieopłatnie produktów spożywczych w danym barze mlecznym, które to zestawienie będzie podpisywane przez upoważnionego pracownika organizacji pożytku publicznego i które to zestawienie jednocześnie zawierać będzie oświadczenie, że przekazane produkty spożywcze zostały przekazane na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację pożytku publicznego. Nieodpłatna dostawa produktów spożywczych będzie również dokumentowana fakturą wystawioną w terminie ustawowym przez podatnika na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT do nieodpłatnej dostawy produkowanych w placówkach Wnioskodawcy posiłków na rzecz wyznaczonych osób przez organizacje pożytku publicznego.

Z wcześniej wskazanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że aby skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 46 ust. 1 pkt 16 ustawy, należy dokonać dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są produkty spożywcze z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% dokonywanej na rzecz organizacji pożytku publicznego a przekazywane towary powinny być przeznaczone na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Ponadto w odniesieniu do tej czynności, zwolnienie w podatku VAT stosuje się pod warunkiem posiadania przez dokonującego dostawy towarów dokumentacji potwierdzającej dokonanie dostawy na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację.

Zgodnie zaś z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych od podatku. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy ustawy o VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Należy zatem zauważyć, że prawidłowa w zakresie klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy o podatku VAT powołują stosowaną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 z późn. zm.) obowiązuje do dnia 31 grudnia 2018 r.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do właściwego grupowania statystycznego, należy wskazać, że to Wnioskodawca (podatnik) jest zobowiązany do określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie zawartej umowy darowizny zobowiąże się do nieodpłatnego wydawania w swoich barach mlecznych i poprzez swoich pracowników posiłków osobom posiadającym znak legitymacyjny otrzymany od organizacji pożytku publicznego. Posiłki te Wnioskodawca zaklasyfikował wyłącznie do symbolu PKWiU 56.10.13 „usługi przygotowywania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych”.

Zatem w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, natomiast będzie dokonywał nieodpłatnego świadczenia usług polegających na przygotowywaniu i wydawaniu posiłków.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że będzie on mógł skorzystać ze zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 43 ust. 12 ustawy o VAT, z uwagi na brak spełnienia określonych w tych przepisach warunków zwolnienia.

Zaznaczyć należy, że pojęcia używane do opisania zwolnień w podatku VAT powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady. Jednakże interpretacja tych pojęć musi być zgodna z celami, jakim służą owe zwolnienia. Tylko łączne spełnienie warunków określonych w analizowanych przepisach art. 43 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 43 ust. 12 ustawy o VAT uprawnia podatnika do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. W sytuacji, gdy którakolwiek z przesłanek nie zostanie spełniona podatnik nie będzie mógł skorzystać z tego zwolnienia.

W rozpatrywanym przypadku nie zostaną spełnione warunki zwolnienia zdefiniowane w powołanym art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika bowiem, że aby skorzystać z tego zwolnienia należy m.in. dokonać dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są produkty spożywcze na rzecz organizacji pożytku publicznego. W analizowanej sprawie dojdzie natomiast do nieodpłatnego przekazania usług przygotowywania i podania posiłków w barach mlecznych Wnioskodawcy przez pracowników tam zatrudnionych, zaklasyfikowanych do PKWiU 56.10.13. W rozpatrywanym przypadku nie wystąpi zatem dostawa towarów na rzecz organizacji pożytku publicznego, ale nieodpłatne świadczenie usług na rzecz osób posiadających znak legitymacyjny otrzymany od organizacji pożytku publicznego.

W konsekwencji, nie zostaną spełnione podstawowe warunki zwolnienia określone w art. 43 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 43 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.