Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.329.2017.1.AZ
z 12 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu wypłaty zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu wypłaty zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Spółka, Podatnik) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja środków czystości oraz nawozów ogrodniczych. Akcjonariat Spółki ogranicza się do jednego podmiotu, tj. stowarzyszenia działającego na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach, którego celem statutowym jest działalność wymieniona w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT. Jedyny akcjonariusz Spółki wpisany jest do Rejestru Stowarzyszeń.

Przychody Spółki w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w 2016 r. równowartość 60 mln EUR, a zatem „próg istotności” (wartość, po której przekroczeniu uznaje się, iż ma ona istotny wpływ na wysokość dochodu lub straty Podatnika) transakcji lub innego zdarzenia jednego rodzaju w roku 2017 określony został na poziomie 320 tys. EUR.

Spółka przed 1 stycznia 2017 r. czterokrotnie dokonała emisji obligacji na rzecz czterech podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o CIT. W bieżącym roku podatkowym zakończyły się okresy odsetkowe dla trzech emisji, z czego w konsekwencji Spółka trzykrotnie dokonała płatności odsetkowych na rzecz podmiotów powiązanych (obligatariuszy). Wartość wypłaconych odsetek (zarówno w ujęciu jednostkowym jak i w ujęciu sumarycznym) na rzecz podmiotów powiązanych (obligatariuszy) nie przekracza obliczonego dla Spółki zgodnie z art. 9a ust. 1d pkt 2 „progu istotności”, jednocześnie mając „marginalny” wpływ na wynik podatkowy Podatnika.

Ponadto, Spółka w bieżącym roku podatkowym oraz ewentualnie przyszłym roku podatkowym (nie później jednak niż do dnia 31 marca 2018 r.) zamierza wypłacić z wypracowanego dochodu swojemu jedynemu akcjonariuszowi zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za rok 2017. Podstawą wypłaty przedmiotowych zaliczek będzie uchwała rady nadzorczej Wnioskodawcy. Wartość wypłaconych zaliczek najprawdopodobniej przekroczy określony dla Wnioskodawcy poziom „progu istotności”. Spółka – stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy CIT – będzie traktowała dochód, z którego przekazywane będą środki pieniężne jedynemu akcjonariuszowi (przeznaczone na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT) jako wolny od opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy spłatę odsetek wynikających z tytułu emisji obligacji dokonanych przed 1 stycznia 2017 r. należy uznać za „dokonanie transakcji” lub wystąpienie „innego zdarzenia ujętego w roku podatkowym w księgach rachunkowych” - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, a w konsekwencji czy dla tych czynności Wnioskodawca ma obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej?
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi Organu na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 (odmienne stanowisko Organu od Wnioskodawcy): Czy wartością transakcji/innego zdarzenia, o których mowa w art. 9a ust. 1d ustawy CIT, w przypadku spłaty odsetek wynikających z tytułu emisji obligacji dokonanych przed 1 stycznia 2017 r. jest wyłącznie wartość faktycznie zapłaconych w danym roku podatkowym odsetek, a zważywszy na fakt, iż przedmiotowa wartość wypłaconych odsetek (zarówno w ujęciu jednostkowym jak i w ujęciu sumarycznym) na rzecz podmiotów powiązanych (obligatariuszy) nie przekroczy w roku bieżącym obliczonego dla Wnioskodawcy zgodnie z art. 9a ust. 1d pkt 2 ustawy CIT „progu istotności” Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzenia dla tych czynności dokumentacji podatkowej?
   
3. Czy dokonane w bieżącym roku podatkowym oraz ewentualnie w przyszłym roku podatkowym wypłaty zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy za rok 2017 należało będzie uznać za „dokonanie transakcji” lub wystąpienie „innego zdarzenia ujętego w roku podatkowym w księgach rachunkowych” - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, a w konsekwencji czy dla tych czynności Wnioskodawca będzie miał obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 oraz pytania nr 2 zostanie rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Dokonanych w bieżącym roku podatkowym oraz ewentualnie w przyszłym roku podatkowym wypłat zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy za rok 2017 nie należało będzie uznawać za „dokonanie transakcji” lub wystąpienie „innego zdarzenia ujętego w roku podatkowym w księgach rachunkowych” - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, a w konsekwencji dla tych czynności Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Termin „transakcja” nie został zdefiniowany w przepisach ustawy CIT oraz innych aktach powszechnie obowiązującego prawa. Stosując się do reguł wykładni pojęcia „transakcji”, nieposiadającemu definicji legalnej, należy przypisać znaczenie, jakie to pojęcie ma w języku potocznym, innymi słowy przypisać znaczenie słownikowe.

Transakcja jest definiowana jako:

• „operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług”;
  

• „umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy” (Internetowy Słownik Języka Polskiego).
  
  
  

W ujęciu słownikowym „transakcja” to operacja handlowa typu kupno-sprzedaż, ale na większą skalę także porozumienie, układ w jakiejś sprawie, które jest wynikiem rokowań, przetargów i ustępstw.

„Innym zdarzeniem” będzie natomiast inne niż transakcja zdarzenie, którego:

• jest ujęte w księgach rachunkowych;
  

• warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi.
  
  
  

Wspólnym mianownikiem obydwu pojęć jest sporządzenie dla nich dokumentacji podatkowej w przypadku, gdy w danym roku mają one istotny wpływ na określenie wysokości dochodu/straty podatnika.

Mając na uwadze określone wcześniej znaczenie pojęcia „transakcja” – zdaniem Wnioskodawcy nie sposób uznać, by wypłata zaliczek na poczet przyszłej dywidendy mogła zostać uznana za:

• operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług;
  

• umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług/zawarcie takiej umowy,
  

ze względu na fakt, iż jest to czynność jednostronna (decydująca jest uchwała rady nadzorczej Wnioskodawcy), niegenerująca po stronie Spółki żadnego świadczenia wzajemnego.

Wnioskodawca nie będzie zatem obowiązany do sporządzania dokumentacji podatkowej dla przedmiotowej czynności na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy CIT.

Analogiczne wnioski należy wyprowadzić w przypadku, gdy do opisanych w zdarzeniu przyszłym czynności (wypłaty zaliczek na poczet przyszłej dywidendy) przyrównana zostanie definicja „innych zdarzeń” z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT.

Stosownie do art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT - Podatnicy ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.

Wnioskodawca w tym miejscu wskazał, iż nawet w sytuacji, gdyby przyjąć, iż wypłata zaliczki na dywidendę dla jedynego akcjonariusza formalno-prawnie powinna zostać uznana za „inne zdarzenie, którego warunki zostały narzucone lub ustalone z podmiotem powiązanym” to nie sposób uznać, iż przepływ taki ma jakikolwiek wpływ na określenie dochodu (straty) Wnioskodawcy. Zdaniem Spółki jako „zdarzenie mające wpływ na określenie dochodu (straty)” należy rozumieć takie zdarzenie, którego wystąpienie i ujęcie w księgach rachunkowych pomniejsza lub powiększa odpowiednio dochód albo stratę Spółki. Wydatkowane przez Spółkę na ten cel środki, pomimo przekazania ich jedynemu akcjonariuszowi, nadal posiadają charakter „dochodu” - dochód ten jest jednak zwolniony z opodatkowania. Nie sposób zatem uznać, by dochód wydatkowany/przekazywany na cele statutowe jedynego akcjonariusza (będącego Stowarzyszeniem) wpływał na dochód Spółki (wartość ta jest stała bez względu na jej elementy składowe rozróżniane na podstawie kryterium podlegania opodatkowaniu lub zwolnienia). Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie przez niego w bieżącym roku podatkowym oraz ewentualnie w przyszłym roku podatkowym wypłat zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy za rok 2017 dla jedynego akcjonariusza, nie należało będzie uznawać za „dokonanie transakcji” lub wystąpienie „innego zdarzenia ujętego w roku podatkowym w księgach rachunkowych” - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, a w konsekwencji dla tych czynności Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”) podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na
      
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   
   - lub
   
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
      
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro

- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Zgodnie z treścią wskazanego powyżej art. 9a ust. 1 updop, obowiązkiem sporządzenia dokumentacji podatkowej objęte są zawarte z podmiotami powiązanymi:

• transakcje oraz
  

• inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi,
  

które mają istotny wpływ na wysokość dochodu bądź straty podatnika.

Pojęcia „transakcja” oraz „inne zdarzenie” nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W orzecznictwie oraz w doktrynie zwraca się przede wszystkim uwagę na definicję słownikową pojęcia „transakcja”, zgodnie z którą zdarzeniem takim jest zawarcie umowy, zwłaszcza handlowej dotyczącej kupna lub sprzedaży; układ, porozumienie jako wynik rokowań. Pod pojęciem „transakcja” rozumie się również umowę lub umowy zawarte z tym samym partnerem lub tymi samymi partnerami, przedmiotem której lub których są dobra i usługi objęte jedną ceną. Oznacza to, że transakcją w rozumieniu przepisów o cenach transferowych może być np. umowa nabycia lub sprzedaży jednego dobra, umowa sprzedaży szeregu dóbr lub wykonania szeregu usług, dla których określono łączną cenę, wieloletnia umowa dostawy za określoną cenę danego dobra lub szeregu dóbr bądź usług.

W orzeczeniu z dnia 2 czerwca 2015 r. WSA w Warszawie stwierdził, że: „Regulacje prawne objęte zapisami art. 9a updop nie definiują wykorzystywanego w nich terminu transakcji, nie zawierają też możliwego odesłania do terminów prawa cywilnego z zakresu normatywnego czynności cywilnoprawnych. Z tych powodów należy uznać, że wypowiadając się o transakcji/transakcjach prawodawca posłużył się w tym zakresie naturalnym językiem potocznym. Zasadne jest zatem odwalanie do słownikowego pojęcia tego terminu jako operacji handlowej dotyczącej kupna lub sprzedaży towarów lub usług lub umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług, też zawarcie takiej umowy”. Zatem wskazane jest możliwe jak najszersze rozumienie terminu użytego przez ustawodawcę, jako zdarzenia, powodującego przekazanie jakiegoś dobra lub usługi na rzecz drugiej strony za wynagrodzeniem.

W ocenie tut. organu pojęcie transakcja obejmuje zatem wszelkiego rodzaju operacje i czynności dokonywane przez podmioty oraz wszelkie świadczenia i przepływy między tymi podmiotami. Pojęcie transakcji dotyczy obrotu dobrami i usługami, nie ogranicza się jednak tylko do sprzedaży bądź kupna towarów i usług.

Zakres przedmiotowy dokumentacji podatkowej, dotychczas ograniczony do transakcji z podmiotami powiązanymi, został w drodze nowelizacji art. 9a updop, wchodzącej w życie 1 stycznia 2017 r., rozszerzony o inne zdarzenia. Zgodnie z wyjaśnieniami Ministra Finansów - w uzasadnieniu do ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1932, dalej: „ustawa zmieniająca”) - najczęstszym sposobem wchodzenia w relacje z podmiotem powiązanym są transakcje z nim zawierane. „Tym niemniej, wobec różnorodności rzeczywistości gospodarczej, pomiędzy podmiotami powiązanymi zachodzą różnego rodzaju zdarzenia gospodarcze, których warunki mają wpływ na wysokość deklarowanego dochodu (straty) do opodatkowania”. Przedmiotem dokumentacji zatem powinny stać się zdarzenia wszelkiego rodzaju, „bez konieczności dowodzenia czy stosunki pomiędzy podmiotami powiązanymi miały charakter transakcji, czy też innego zdarzenia ujętego w księgach, rachunkowych. Wśród takich transakcji lub innych zdarzeń, ustawodawca wyszczególnił kilka, a mianowicie umowy zarządzania płynnością, umowy o podziale kosztów”.

Jednocześnie, podobnie jak w przypadku pojęcia transakcji, brak jest w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych definicji „innego zdarzenia”. Wskazówki, jakie wynikają z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. b updop w zakresie kwalifikacji zdarzeń do tej kategorii obejmują następujące wytyczne w zakresie definiowania pojęcia innych zdarzeń:

• nie mieszczą się w kategorii transakcji,
  

• zostały ujęte w roku podatkowym w księgach rachunkowych,
  

• ich warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 updop,
  

• mają istotny wpływ na wysokość dochodu (straty podatnika).
  
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w bieżącym roku podatkowym oraz ewentualnie przyszłym roku podatkowym (nie później jednak niż do dnia 31 marca 2018 r.) zamierza wypłacić z wypracowanego dochodu swojemu jedynemu akcjonariuszowi zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za rok 2017. Podstawą wypłaty przedmiotowych zaliczek będzie uchwala rady nadzorczej Wnioskodawcy. Wartość wypłaconych zaliczek najprawdopodobniej przekroczy określony dla Wnioskodawcy poziom „progu istotności”.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonanych w bieżącym roku podatkowym oraz ewentualnie w przyszłym roku podatkowym wypłat zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy za rok 2017 nie należy uznawać za „dokonanie transakcji” lub wystąpienie „innego zdarzenia ujętego w roku podatkowym w księgach rachunkowych” - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 updop, a w konsekwencji dla tych czynności Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Po dokonaniu gruntownej analizy treści wniosku należy stwierdzić, że tut. organ podziela stanowisko Wnioskodawcy. Wyplata zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za 2017 r. nie stanowi transakcji lub innego zdarzenia w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 updop, a tym samym nie podlega obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Ze względu na szczególny charakter zdarzenia gospodarczego jakim jest podział wyniku finansowego (zysku) spółki kapitałowej, decyzja o podziale zysku i dokonana w jej następstwie wypłata zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy nie mogą - zadaniem organu - podlegać ocenie dotyczącej „rynkowego” lub „nierynkowego” charakteru tego zdarzenia gospodarczego. Uwzględniając zatem cel wprowadzenia przepisów o dokumentacji podatkowej oraz funkcję, jaką dokumentacja taka spełnia w procesie oceny transakcji lub innego zdarzenia gospodarczego przez pryzmat tzw. cen transferowych i możliwego zaniżenia dochodu wykazywanego przez podatnika podatku dochodowego, uznać należy, że dokonana przez Spółkę wypłata zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy nie podlega obowiązkowi dokumentacyjnemu, o którym mowa w przepisach updop.

Zasady podziału zysku w spółce kapitałowej (spółce z o.o. lub spółce akcyjnej) regulują przepisy Kodeksu spółek handlowych. Wynika z nich m.in., że o podziale zysku decyduje uchwala podjęta przez zgromadzenie wspólników spółki z o.o. (o ile sprawa ta nie została wyłączona spod jego kompetencji), walne zgromadzenie spółki akcyjnej. Wymienione organy w granicach zakreślonych przez przepisy Kodeksu spółek handlowych i postanowienia umowy (statutu) spółki decydują, czy uzyskany za ostatni rok zysk spółki wynikający z jej rocznego sprawozdania finansowego, zostanie wypłacony wspólnikom lub rozdysponowany w inny sposób, czy też zysk ten pozostawiony zostanie w spółce.

W kontekście powyższych wyjaśnień stwierdzić należy, że wypłata dywidendy jest zdarzeniem prawnym sui generis, wynikającym i uregulowanym w Kodeksie spółek handlowych i jako takie nie może być utożsamiane ze zdarzeniem o charakterze handlowym, w tym w szczególności umową sprzedaży lub jakąkolwiek inną „transakcją” w rozumieniu arb 9a updop. Ponadto, nie zasadna jest sytuacja, w której organy podatkowe negowałyby przez pryzmat przepisów o cenach transferowych decyzję zgromadzenia wspólników (walnego zgromadzenia) o podziale osiągniętego przez spółkę zysku i określały zasady tego podziału w oparciu o „warunki, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty”. Nie jest możliwe odniesienie warunków wypłaty zaliczki na poczet dywidendy do warunków rynkowych. Brak porównywalności transakcji pomiędzy niezależnymi podmiotami przesądza, że nie jest możliwe określenie, jakie warunki uzgodniłyby takie podmioty.

Podsumowując stwierdzić należy, że:

• sporządzona na podstawie art. 9a updop dokumentacja ma za zadanie umożliwienie dokonania przez organy podatkowe oceny, czy uzgodnione przez podatnika z podmiotami z nim powiązanymi warunki danej transakcji lub danego zdarzenia odpowiadają warunkom, jakie w analogicznej sytuacji uzgodniłyby podmioty niepowiązane, na co wskazuje treść art. 19 ust. 4 updop, a jednocześnie
  

• nie jest możliwe określenie, jakie warunki - w zakresie decyzji o wypłacie zaliczki poczet dywidendy - podjęłyby podmioty niepowiązane,
  

to zdaniem tut. organu przyjąć należy, że wypłata zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy, nie może być oceniana przez pryzmat przepisów art. 11 updop o cenach transferowych i nie podlega obowiązkowi dokumentacyjnemu, o którym mowa w art. 9a updop.

Oznacza to tym samym, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu wypłaty zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.