2018.01.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.632.2017.1.HW
z 2 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2017 r. (data wpływu 22 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od listopada 2009 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług geologicznych, sklasyfikowanych pod symbolem PKD 7112 Z. Usługi te świadczy dla podmiotów gospodarczych jak również dla osób prywatnych.

W okresie od listopada 2009 r. do końca lipca 2017 r. Zainteresowany był zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Korzystając z tego, że w roku 2016 wartość sprzedaży z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczyła kwoty netto 200.000 zł, od sierpnia 2017 r. Wnioskodawca wybrał zwolnienie od podatku VAT, składając druk VAT-R, w którym określił to, że będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego. Zainteresowany przewiduje, że również w roku bieżącym, jak i w latach następnych z powodu małej ilości zapotrzebowania na tego rodzaju usługi przychód Jego nie przekroczy tej kwoty.

W prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany świadczy usługi w zakresie geologii i geotechniki, w szczególności zajmuje się dokumentowaniem prac geologicznych geotechnicznych, czyli:

wykonywanie terenowych prac geotechnicznych i opracowywania na ich podstawie opracowań geotechnicznych w przedmiocie oceny warunków gruntowo-wodnych, mechaniki gruntu, geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych;
wykonywanie, na podstawie wcześniej sporządzonych projektów robót geologicznych, terenowych prac geologicznych (otworów: geologicznych, wiertniczych, hydrogeologicznych) i opracowywanie dokumentacji geologicznych;
wykonywanie otworów wiertniczych, pobieranie próbek gruntu i wody (przekazywanych do badań laboratoryjnych), sporządzaniu sprawozdania na podstawie wyników badań oraz sporządzaniu sprawozdań na podstawie wyników badań, wykonywanie własnych pomiarów i badań.

Geotechniczne warunki posadawiania obiektów ustala się w oparciu o bieżące wyniki badań geotechnicznych gruntu, analizę danych archiwalnych, w tym analizę i ocenę dokumentacji geotechnicznej, geologiczno-inżynierskiej i hydrogeologicznej, obserwacji geodezyjnych zachowania się obiektów sąsiednich oraz innych danych dotyczących podłoża badanego terenu i jego otoczenia.

Zgodnie z aktualnym prawodawstwem warunki geotechniczne na potrzeby procesu inwestycyjnego należy dokumentować opracowując geotechniczne warunki posadowienia obiektów budowlanych (w formie opinii geotechnicznej, dokumentacji badań podłoża gruntowego i projektu geotechnicznego) na bazie uregulowań prawnych wynikających z ustawy Prawo budowlane oraz jej aktu wykonawczego, jakim jest Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych. W ujęciu przywołanych aktów prawnych geotechniczne warunki posadowienia obiektów budowlanych obejmują zarówno dokumentowanie budowy podłoża gruntowego na potrzeby budownictwa jak i projektowanie geotechniczne i stanowią część projektu budowlanego.

Definicja badań geotechnicznych zgodnie z normą PN-B-02479: 1998 pkt 1.3.2 jest następująca: „badania geotechniczne obejmują roboty terenowe nie wywołujące negatywnych zmian środowiska naturalnego, jako małośrednicowe wiercenia geotechniczne, sondowania statyczne i dynamiczne, badania presjometrem i dylatometrem, geofizyczne (bez użycia materiałów wybuchowych), odkrywki fundamentów, wykopy badawcze oraz laboratoryjne określanie cech fizycznych, mechanicznych i chemicznych gruntów wód gruntowych itp.”.

Wyżej wymienione czynności wykonuje się ściśle według uregulowań prawnych i norm branżowych. Nie ma tutaj miejsca na doradzanie, w tym, wydawanie porad, opinii i wyjaśnień. Stwierdza się stan faktyczny podłoża gruntowego i dokumentuje się ten stan w formie opracowania geotechnicznego. W przypadku opracowań geologicznych wykonuje się je na podstawie ustawy Prawo geologiczne i górnicze, i są to: projekty robót geologicznych i dokumentacje geologiczne. Nie ma tutaj miejsca na wydawanie porad, wyjaśnień i opinii. Na podstawie badań terenowych oraz laboratoryjnych uzyskuje się parametry gruntu, warstwy wodonośnej, złoża kopaliny i dokumentuje się je w formie dokumentacji geologicznej.

Czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie wykonuje, w tym nie wykonuje usług polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia od podatku zawartego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, żeby móc korzystać ze zwolnienia przez podatników od podatku VAT, określonego w art. 113 ww. ustawy o podatku VAT, należy spełnić warunki wymienione w ustępie 1 i 13 tego artykułu.

Warunek z ustępu 1 Wnioskodawca spełnia, ponieważ w roku ubiegłym wartość Jego sprzedaży nie przekroczyła kwoty 200.000 zł. Zainteresowany spełnia również warunek z ustępu 13 ponieważ nie dokonuje i nie dokonywał dostaw towarów w nim określonych jak również nie świadczy, i nie świadczył wymienionych tam usług w zakresie doradztwa.

Wprawdzie Zainteresowany opracowuje opinie na podstawie wykonanych prac geotechnicznych, ale nie są one doradztwem. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) doradzać oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”.

Również Wnioskodawca nie udziela wyjaśnień, według słownika znaczy to „uczynić coś zrozumiałym, czynić uwagi wyjaśniające rzecz niezrozumiałą”.

Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad w różnych dziedzinach, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza, wskazuje sposób postępowania.

Zainteresowany natomiast przedstawia tylko wyniki badań, i opinie co do mechaniki gruntu i metod posadowienia obiektu budowlanego, czyli Wnioskodawca dokumentuje to co zastanie, i stwierdza podczas badań przenosząc to do sporządzanej dokumentacji geologicznej. Według tego samego słownika opinia oznacza orzeczenie specjalisty na jakiś temat.

Wnioskodawca uważa, że opisane usługi, które świadczy korzystają ze zwolnienia (jeśli kwota sprzedaży nie przekroczy 200 tyś. zł) od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie w związku z tym, że usługi świadczone przez Zainteresowanego nie są usługami prawnymi ani usługami w zakresie doradztwa wykluczenie ze zwolnienia zawarte w ust. 13 ww. ustawy Wnioskodawcy nie dotyczy.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że ma prawo do zwolnienia zawartego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i w związku z tym druk VAT-R z wyborem przez Zainteresowanego zwolnienia podmiotowego od sierpnia 2017 r. został złożony zasadnie, i od sierpnia 2017 r. Wnioskodawca jest podatnikiem zwolnionym podmiotowo od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe – wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy – przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
  
  towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
2. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
3. terenów budowlanych,
4. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca od listopada 2009 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług geologicznych, sklasyfikowanych pod symbolem PKD 7112 Z. Usługi te świadczy dla podmiotów gospodarczych jak również dla osób prywatnych.

W prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany świadczy usługi w zakresie geologii i geotechniki, w szczególności zajmuje się dokumentowaniem prac geologicznych geotechnicznych, czyli:

wykonywanie terenowych prac geotechnicznych i opracowywania na ich podstawie opracowań geotechnicznych w przedmiocie oceny warunków gruntowo-wodnych, mechaniki gruntu, geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych;
wykonywanie, na podstawie wcześniej sporządzonych projektów robót geologicznych, terenowych prac geologicznych (otworów: geologicznych, wiertniczych, hydrogeologicznych) i opracowywanie dokumentacji geologicznych;
wykonywanie otworów wiertniczych, pobieranie próbek gruntu i wody (przekazywanych do badań laboratoryjnych), sporządzaniu sprawozdania na podstawie wyników badań oraz sporządzaniu sprawozdań na podstawie wyników badań, wykonywanie własnych pomiarów i badań.

Czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca nie wykonuje, w tym nie wykonuje usług polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Zainteresowany ma prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że:

minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował,
w poprzednim roku podatkowym wartość sprzedaży nie przekroczyła u niego kwoty 200.000 zł,
powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca,
nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca spełnia wskazane wyżej warunki, bowiem minął rok od końca roku, w którym Zainteresowany zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy (Zainteresowany był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od listopada 2009 r. do końca lipca 2017 r.). Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy – w roku 2016 wartość sprzedaży z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczyła kwoty netto 200.000 zł, jak również w roku 2017 nie przekroczy tej kwoty. Zainteresowany poinformował również, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, w szczególności nie wykonuje usług polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień.

Zatem zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, Wnioskodawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia określonego w ust. 1 tego przepisu, począwszy od sierpnia 2017 r., o ile rzeczywiście wartość sprzedaży nie przekroczy u Niego w roku 2017 kwoty 200.000 zł.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku zawartego w art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli tylko wartość sprzedaży w roku 2017 nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy (opis zdarzenia przyszłego) będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin