Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.492.2017.1.EC
z 12 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia wypłacanego z tytułu świadczenia usług w zakresie reklamy i marketingu z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia wypłacanego z tytułu świadczenia usług w zakresie reklamy i marketingu z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą działającą w szeroko rozumianej sferze mody. W związku z tym, że jest osobą rozpoznawalną publicznie, jej wizerunek posiada określoną wartość, która jest wykorzystywana dla celów marketingowych. Aktualnie Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. W ramach planowanej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni planuje zawarcie z podmiotami krajowymi i zagranicznymi prowadzącymi działalność w zakresie reklamy i marketingu umów, których przedmiotem będzie świadczenie usług z wykorzystaniem jej wizerunku. Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach zawieranych umów (głównie umów o charakterze marketingowym i reklamowym) będą obejmować w szczególności udział w kampaniach reklamowych, w tym udział w sesjach zdjęciowych, uczestnictwo w nagraniach telewizyjnych, innych akcjach i imprezach promocyjnych, promowanie produktów w środkach masowego przekazu, podczas imprez, akcji promocyjnych, współpracę przy tworzeniu materiałów promujących markę produktów. Działania te mogą obejmować również prezentację / noszenie / korzystanie z określonych produktów w sposób pozwalający na rozpoznanie producenta / marki / właściciela marki. Integralnym elementem świadczenia usług w ramach zawieranych umów będzie wykorzystanie wizerunku, sylwetki, głosu itp.

Zawierane przez Wnioskodawczynię umowy o świadczenie usług będą obejmowały (i) zobowiązanie się do świadczenia na rzecz danego producenta, właściciela marki lub agencji reklamowej usług przy wykorzystaniu swojego wizerunku, jak również (ii) przekazanie odpłatnie na rzecz danego producenta, właściciela marki lub agencji reklamowej prawa do swojego wizerunku.

Wnioskodawczyni będzie brała udział w kampaniach reklamowych organizowanych przez różne podmioty i będzie to dla Wnioskodawczyni stałe i zorganizowane źródło zarobku.

Jednym z ostatecznych odbiorców świadczonych przez Wnioskodawczynię usług obejmujących wykorzystanie wizerunku Wnioskodawczyni będzie mógł stać się zarówno producent, właściciel marki jak i agencja reklamowa, z którymi zawarta będzie umowa o świadczenie usług jak również inne podmioty, w tym też podmioty, z którymi agencja reklamowa zawrze inne umowy o świadczenie usług.

Równocześnie, począwszy od 1 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni została zatrudniona na podstawie umowy o pracę przez polską spółkę z ograniczoną odpowiedzialności zajmującą się m.in. wydawaniem magazynu dotyczącego mody. Wnioskodawczyni objęła funkcję tzw. editor-at-large, tj. redaktora zewnętrznego, którego obowiązki nie są formalnie określone, ma jednak dużą dowolność oraz znaczący wpływ na charakter i wizerunek publikacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może opodatkować przychody z tytułu świadczenia opisanych powyżej usług obejmujących wykorzystanie własnego wizerunku, wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane z tytułu świadczenia usług obejmujących wykorzystanie własnego wizerunku opisanych szczegółowo w opisie zdarzenia przyszłego wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą mogły zostać opodatkowane jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o pdof źródłami przychodów są m in.:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),li>prawa majątkowe (pkt 7) oraz
• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

Jak wynika z art. 13 pkt 2 ustawy o pdof, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie natomiast z art. 18 ustawy o pdof, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o pdof, zgodnie z którym przez użyte w ustawie pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

W konsekwencji, jeśli ustawa o pdof zalicza określony przychód do innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodów, przychód ten nie może być uznany za przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Wśród wskazanych przychodów z działalności wykonywanej osobiście nie wymieniono przychodów ze świadczenia usług o charakterze marketingowym i reklamowym obejmujących wykorzystanie wizerunku.

Mając na uwadze powyższe, rozważyć należy, czy wizerunek może być traktowany jako jedno z praw majątkowych osoby fizycznej (prawem autorskim lub pokrewnym albo innego rodzaju prawem majątkowym), które w treści art. 18 ustawy o pdof wymienione zostały jedynie przykładowo.

W tym zakresie wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego (dalej: „ustawa o prawie autorskim" jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 ww. ustawy posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych. Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Termin „wizerunek”, w rozumieniu art. 81 oznacza wytwór niematerialny, który za pomocą środków plastycznych przedstawia rozpoznawalną podobiznę danej osoby (lub danych osób). W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie lub zgodnie z ust. 2 przywołanego przepisu, jeśli dotyczy osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności zawodowych.

Zauważyć jednocześnie należy, że zgoda na rozpowszechnianie wizerunku, w oznaczonych warunkach, wyłączająca bezprawność naruszenia tego dobra osobistego, może być przedmiotem lub elementem różnego rodzaju stosunków lub zobowiązań prawnych, w tym umów o różnorakim charakterze (umowy o pracę, umowy o dzieło, zlecenia czy innej umowy cywilnoprawnej). Natomiast ustawa o pdof nie wyklucza automatycznie możliwości osiągania przychodów z praw podlegających ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz uwzględniając definicję pozarolniczej działalności gospodarczej zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o pdof, stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z tytułu świadczenia usług obejmujących wykorzystanie praw do jej własnego wizerunku należy zakwalifikować jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przedstawiony powyżej pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo wskazać można interpretację indywidualnej Ministra Finansów z dnia 27.08.2015 r. (sygn. DD9/033/467/BRT/2014/RD-66298), w której potwierdzono, że w sytuacji gdy osoba fizyczna świadczy usługi z wykorzystaniem prawa do wizerunku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przychody z tego tytułu są kwalifikowane do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przychody uzyskiwane z tytułu świadczenia usług obejmujących wykorzystanie własnego wizerunku opisanych szczegółowo w opisie zdarzenia przyszłego wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą mogły zostać opodatkowane jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, tj. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.