Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.383.2017.1.IL
z 15 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2017 r. (data wpływu 17 listopada 2017 r.) oraz z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.), , o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup aparatów słuchowych, leków w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, oraz związanych z pobytem w sanatorium – jest prawidłowe,

w części dotyczącej wydatku poniesionego na opłatę klimatyczną i suplement Collagen 4D Activ + Cardio Q10 Forte – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 listopada 2017 r. (data wpływu 17 listopada 2017 r.) oraz z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 16 kwietnia 2008 r. wydane przez Powiatowy Zespół d.s. Orzekania o Niepełnosprawności, w stopniu znacznym -symbol niepełnosprawności 05-R-03-L. Wnioskodawczyni zakupiła aparaty słuchowe na lewe i prawe ucho, które są niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiają czynności życiowe stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Wnioskodawczyni posiada zlecenie ich stosowania od lekarza specjalisty. Wydatki zostały poniesione w kwocie 4.080 zł, ale zostały dofinansowane z Narodowego Funduszu Zdrowia w kwocie 1.400 zł (2 x 700) oraz z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w kwocie 1.000 zł (2 x 500 zł), łącznie kwota dofinansowania wynosi 2.400 zł.. Powyższe rozliczenie zawarte jest w fakturach dotyczących zakupu aparatów słuchowych. Ponadto Wnioskodawczyni poniosła wydatki na zakup lekarstw w wysokości 2.214,62 zł (za 11 miesięcy), czyli przeciętnie 201,32 zł miesięcznie, z tego do odpisu. 1171,50 zł. Wnioskodawczyni zakupiła również jednorazowo suplement Collagen 4D Activ + (90 amp) + Cardio Q10 Forte (30 amp.), którego stosowanie zalecił lekarz specjalista i którego zakup nie został ujęty do powyższych wyliczeniach. Jest on bardzo pomocny Wnioskodawczyni w ratowaniu schorzeń serca, stanowi wydatek w wysokości 2.490 zł. Wnioskodawczyni poniosła również wydatek na opłatę klimatyczną (uzdrowiskową) w związku z pobytem w sanatorium.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z odliczenia od dochodu w zeznaniu PIT-37 za 2017 r. z tytułu poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne na zakup.:

• aparatów słuchowych (2 szt),
• suplementu Collagen 4D Activ+ (90 amp.) + Cardio Q10 (30 amp.),
• leków przekraczających 100 zł miesięcznie

oraz opłatę klimatyczną za pobyt w sanatorium i całkowity koszt pobytu w sanatoriach?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może skorzystać z odliczenia od swoich dochodów wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, tj. dwóch aparatów słuchowych, leków powyżej 100 zł miesięcznie i suplementu ratującego jej życie oraz opłaty klimatycznej i wydatków za pobyt w sanatoriach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup aparatów słuchowych, leków w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, oraz wydatków związanych z pobytem w sanatorium , natomiast nieprawidłowe w części dotyczącej wydatku poniesionego na opłatę klimatyczną i na zakup suplementu Collagen 4D Activ + Cardio Q10 Forte.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

• zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (pkt 3);
• odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (pkt 6);
• leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo) (pkt 12);

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 16 kwietnia 2008 r. wydane przez Powiatowy Zespół d.s. Orzekania o Niepełnosprawności, w stopniu znacznym -symbol niepełnosprawności 05-R-03-L. Wnioskodawczyni zakupiła aparaty słuchowe na lewe i prawe ucho, które są niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiają czynności życiowe stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Wnioskodawczyni posiada zlecenie ich stosowania od lekarza specjalisty. Wydatki zostały poniesione w kwocie 4.080 zł, ale zostały dofinansowane z Narodowego Funduszu Zdrowia w kwocie 1.400 zł (2 x 700) oraz z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w kwocie 1.000 zł (2 x 500 zł), łącznie kwota dofinansowania wynosi 2.400 zł.. Powyższe rozliczenie zawarte jest w fakturach dotyczących zakupu aparatów słuchowych. Ponadto Wnioskodawczyni poniosła wydatki na zakup lekarstw w wysokości 2.214,62 zł (za 11 miesięcy), czyli przeciętnie 201,32 zł miesięcznie, z tego do odpisu. 1171,50 zł. Wnioskodawczyni zakupiła również jednorazowo suplement Collagen 4D Activ + (90 amp) + Cardio Q10 Forte (30 amp.), którego stosowanie zalecił lekarz specjalista i którego zakup nie został ujęty do powyższych wyliczeniach. Jest on bardzo pomocny Wnioskodawczyni w ratowaniu schorzeń serca, stanowi wydatek w wysokości 2.490 zł. Wnioskodawczyni poniosła również wydatek na opłatę klimatyczną (uzdrowiskową) w związku z pobytem w sanatorium.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na zakup aparatów słuchowych podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Przy czym określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub mające na celu ułatwienie tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Zakupione urządzenie musi więc posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne.

Ponadto z uregulowań zawartych w powołanym przepisie wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz czy ułatwia wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, może być w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym zakupione aparaty słuchowe na lewe i prawe ucho, są niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiają czynności życiowe stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Skoro zatem Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności, w którym jako symbol przyczyny niepełnosprawności wskazano m.in. 03-L - zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu, oraz zlecenie stosowania aparatów słuchowych od lekarza specjalisty to uznać należy, że zakupione przez Wnioskodawcę aparaty słuchowe spełniają wymogi indywidualnego sprzętu niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiają wykonywanie czynności życiowych i wydatki na ich zakup mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię na pobyt w sanatorium, oraz na opłatę klimatyczną należy natomiast oceniać w kontekście art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „zakład lecznictwa uzdrowiskowego ” należy posiłkowo odnieść się do przepisów ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1056, z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 10 tejże ustawy, zakładem lecznictwa uzdrowiskowego jest zakład leczniczy, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą w rodzaju ambulatoryjne lub stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, działający na obszarze uzdrowiska, utworzony w celu udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, w ramach kierunków leczniczych i przeciwwskazań ustalonych dla danego uzdrowiska, w szczególności wykorzystujących warunki naturalne uzdrowiska przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

Z kolei w myśl art. 6 tejże ustawy, zakładami lecznictwa uzdrowiskowego są:

1. szpitale uzdrowiskowe;
2. sanatoria uzdrowiskowe;
3. szpitale uzdrowiskowe dla dzieci i sanatoria uzdrowiskowe dla dzieci;
4. przychodnie uzdrowiskowe;
5. zakłady przyrodolecznicze;
6. szpitale i sanatoria w urządzonych podziemnych wyrobiskach górniczych.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 1 i art. 12 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1638, z późn. zm.), „ zakład rehabilitacji leczniczej ”, „zakład opiekuńczo-leczniczy” oraz „zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy” to podmioty, które udzielają stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne, polegających m.in. na udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych.

Zatem, skoro sanatorium, w którym Wnioskodawczyni przechodziła rehabilitację jest zakładem lecznictwa uzdrowiskowego w rozumieniu wyżej przywołanych przepisów, to w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni będzie miała prawo odliczyć od dochodu – na podstawie wyżej przywołanego art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty swojego pobytu na leczeniu w sanatorium (noclegów, wyżywienia, zabiegów rehabilitacyjnych) w wysokości wynikającej z imiennej faktury, w części która nie została sfinansowana (dofinansowana) ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia. Natomiast wydatki poniesione na opłatę klimatyczną nie spełniają dyspozycji normy prawnej i pomimo że obowiązkowo się ją uiszcza, nie została ona wymieniona przez ustawodawcę w katalogu odliczeń zaliczanych do wydatków na cele rehabilitacyjne.

Ponadto na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się także wydatki na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Jak wynika z ww. przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

• dokona zakupu produktów mających cechy „leku”,
• poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
• posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury),
• posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (leków).

Ponieważ w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku” posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2017, poz. 2221).

Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:

• lekiem aptecznym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;
• lekiem gotowym - jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;
• lekiem recepturowym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego - na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;
• produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2017, poz. 45.)

Przepisy prawa podatkowego w tym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają również definicji suplementu diety – zatem pomocniczo należy stosować definicję zawartą w art. 3 ust. 3 pkt 39 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914 ze zm.), zgodnie z którym suplement diety to środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny, pojedynczych lub złożonych, wprowadzany do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego.

W świetle zacytowanych przepisów stwierdzić należy, że spożywcze suplementy diety nie są lekami, a więc wydatki ponoszone na ich zakup nie mogą zostać odliczone od podstawy obliczenia podatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Zatem, po spełnieniu pozostałych warunków, określonych w ustawie Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu kwotę poniesioną na zakup leków - o ile stanowią one leki w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne i lekarz specjalista w wydanym zaświadczeniu lub innym stosownym dokumencie, stwierdził, że powinna je stosować je stale lub czasowo – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł. Natomiast wydatek związany z zakupem suplementu Collagen 4D Activ+ (90 amp.) + Cardio Q10 (30 amp.), nie został wymieniony jako podlegający odliczeniu w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem jego poniesienie nie uprawnia do dokonania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Reasumując wydatki związane z zakupem aparatów słuchowych w wysokości pomniejszonej o kwotę dofinansowania z Narodowego Funduszu zdrowia oraz Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, leków w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł, oraz z pobytem w sanatorium (np. koszty noclegów , wyżywienia, zabiegów rehabilitacyjnych), można uznać za wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2017 (PIT-37), w którym zostały poniesione.

Natomiast Wnioskodawczyni nie może odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym za 2017 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku związanego z opłatą klimatyczną z tytułu pobytu w sanatorium, oraz wydatku na zakup suplementu Collagen 4D Activ+ (90 amp.) + Cardio Q10 (30 amp.), ponieważ nie zostały one wymienione jako podlegające odliczeniu w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.