INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 26 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej:
  • wydatków poniesionych na nabycie usług od podwykonawcy (należność główna), a także odsetek za zwłokę stwierdzonych prawomocnym wyrokiem sądowym oraz dowodami wpłaty – jest prawidłowe,
  • kosztów postępowania sądowego – jest nieprawidłowe,
• momentu zaliczenia do kosztów podatkowych:
  • ww. należności głównej – jest nieprawidłowe,
  • odsetek za zwłokę – jest prawidłowe,
  • kosztów postępowania sądowego – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie usług od podwykonawcy, stwierdzonych prawomocnym wyrokiem sądowym oraz dowodami wpłaty, a także odsetek za zwłokę i kosztów postępowania sądowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 października 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-874/11/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 16 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2009 roku na zlecenie Spółki cywilnej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, podwykonawca wykonał roboty budowlane polegające na częściowym wykonaniu pawilonu handlowego. W trakcie odbioru robót budowlanych stwierdzono licznie występujące wady i usterki w wykonywanych przez podwykonawcę robotach. Podwykonawca złożył również powykonawczy kosztorys robót budowlanych, w którym znacznie zawyżył ceny jednostkowe. W związku z tym roboty budowlane nie zostały odebrane i zaakceptowane przez zlecającego tj. Spółkę cywilną, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, a podwykonawca nie przystąpił do naprawy przedmiotu zlecenia. W związku z tym nie została również zaakceptowana i potwierdzona faktura VAT podwykonawcy. W 2010 r. podwykonawca wystąpił do Sądu Okręgowego o zapłatę z tytułu wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. W dniu 17 listopada 2010 r. wyrokiem Sądu Okręgowego została zasądzona kwota 114.723,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Żadna ze stronie nie odwoływała się od wyroku, a co za tym idzie stał się on prawomocny. W 2009 r. Spółka cywilna, której Wnioskodawca jest współwłaścicielem, uzyskała przychód z tytułu wykonania robót budowlanych na obiekcie pawilonu handlowego, gdzie podwykonawca realizował roboty budowlane. Obecnie Wnioskodawca nie posiada faktury VAT wystawionej przez podwykonawcę za wykonane przez niego roboty, a będące kwestią sporu sądowego.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 8 listopada 2011 r. wskazano, iż w związku z powierzonym podwykonawcy zadaniem polegającym na częściowym wykonaniu pawilonu handlowego (roboty murowe i żelbetowe) w trakcie realizacji niniejszego zadania dokonywane były odbiory częściowe wykonanych robót, a podwykonawca obciążał Spółkę cywilną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, fakturami częściowymi. Do protokołów odbiorów podwykonawca dołączał faktury VAT, które po stwierdzeniu prawidłowo wykonanych prac (o czym świadczyły protokoły odbioru) były akceptowane przez Spółkę cywilną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem i parafowane przez jednego ze wspólników. Łączna wartość bezusterkowych prac wykonanych przez podwykonawcę wynosiła 222.197,20 zł netto.

W trakcie końcowego odbioru robót wykonywanych przez podwykonawcę, generalny wykonawca dopatrzył się licznych wad i usterek w wykonywanych przez podwykonawcę prac i odmówił podpisania protokołu odbioru, do momentu usunięcia tychże wad i usterek. Podwykonawca nie wykazywał woli usunięcia wad i usterek. Do dnia złożenia wniosku prac tych nie wykonał. Ponieważ warunkiem akceptacji faktury VAT końcowej było podpisane bezusterkowego protokołu robót, wystawiona przez podwykonawcę faktura VAT końcowa za wykonane roboty była bezpodstawna. Oryginał tejże faktury został odesłany do podwykonawcy bez akceptacji. Jednocześnie faktura ta była podstawą do wszczęcia postępowania sądowego. Ostatecznie wyrokiem sądu okręgowego podwykonawcy została zasądzona kwota 114.723,17 zł wraz z odsetkami i zwrotem poniesionych kosztów.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a koszty uzyskania przychodów ewidencjonuje zgodnie z metodą wynikająca z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy na podstawie prawomocnego wyroku sądu okręgowego i dowodów wpłaty, potwierdzających zapłatę na rzecz podwykonawcy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu należność główną oraz odsetki za zwłokę...
2. Do którego roku zaliczyć koszty uzyskania przychodu:
   • lipca 2009 r., kiedy zakończono i rozliczono budowę pawilonu handlowego...
   • listopada 2010 r. kiedy zapadł wyrok sądu okręgowego...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie wyroku sądowego i dowodów zapłaty, cały wydatek (należność główna, odsetki i koszty sądowe) można uznać za koszt prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym kwotą główną obciążyć koszty lipca 2009 r. Pozostałe koszty winny obciążać 2011 r. (w momencie ich zapłacenia).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Katalog wyłączeń zawarty w art. 23 ww. ustawy nie zawiera żadnych ograniczeń w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków poniesionych na zapłatę należności głównej, odsetek od tej należności oraz kosztów procesowych (za wyjątkiem kosztów egzekucyjnych). Możliwość zaliczenia ww. wydatków do ww. kosztów zależy zatem od spełnienia pozostałych przesłanek określonych w ww. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności od oceny zasadności poniesienia tych wydatków.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, w 2009 roku Spółka cywilna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, zleciła podwykonawcy wykonanie robót budowlanych polegających na częściowym wykonaniu pawilonu handlowego. W trakcie odbioru robót budowlanych stwierdzono licznie występujące wady i usterki w wykonywanych przez podwykonawcę robotach. W związku z powyższym roboty budowlane nie zostały odebrane i zaakceptowane przez zlecającego, a podwykonawca nie przystąpił do naprawy przedmiotu zlecenia. Z uwagi na powyższe nie została również zaakceptowana i potwierdzona faktura VAT podwykonawcy. Ponieważ warunkiem akceptacji faktury VAT końcowej było podpisane bezusterkowego protokołu robót, wystawiona przez podwykonawcę faktura VAT końcowa za wykonane roboty była bezpodstawna. Oryginał tejże faktury został odesłany do podwykonawcy bez akceptacji. Jednocześnie faktura ta była podstawą do wszczęcia postępowania sądowego. W 2010 r. podwykonawca wystąpił do sądu okręgowego o zapłatę z tytułu wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. W dniu 17 listopada 2010 r. wyrokiem sądu okręgowego została zasądzona kwota 114.723,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Żadna ze stron nie odwoływała się od wyroku, a co za tym idzie stał się on prawomocny. W 2009 r. Spółka cywilna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, uzyskała przychód z tytułu wykonania robót budowlanych na obiekcie pawilonu handlowego, w którym podwykonawca realizował roboty budowlane. Obecnie Wnioskodawca nie posiada faktury VAT wystawionej przez podwykonawcę za wykonane przez niego roboty. Wnioskodawca zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a koszty uzyskania przychodów ujmuje zgodnie z metodą wynikająca z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż kwota główna zasądzona przez Sąd, która w istocie stanowiła zapłatę za wykonanie usług budowlanych zleconych przez Wnioskodawcę swojemu podwykonawcy, jako wydatek poniesiony w związku z uzyskaniem przychodu z prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów tej działalności, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zauważyć należy, iż aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów musi być właściwie udokumentowany, co oznacza, iż Wnioskodawca winien dysponować dowodem, z którego wynika, iż poniesione wydatki miały związek z uzyskaniem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła oraz zostały faktycznie poniesione.

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę do dokonania wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przez podatników ewidencjonujących koszty uzyskania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów według metody wynikającej z art. 22 ust. 4 ww. ustawy należy ustalić zgodnie z treścią tego przepisu, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Przy czym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. z art. 22 ust. 6b ww. ustawy).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż jeżeli w myśl odrębnych przepisów, nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji, podwykonawca nie jest zobowiązany do wystawiania faktury korygującej dotyczącej wskazanej we wniosku faktury pierwotnej, którą Wnioskodawca zwrócił podwykonawcy, to w oparciu o posiadane dokumenty (tj. prawomocny wyrok sądowy i dowód zapłaty), Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatki poniesione na nabycie usług od podwykonawcy potwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu w dacie ich poniesienia (w ww. rozumieniu) i o ile wydatki te nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności na podstawie faktur cząstkowych. Jeżeli jednak, w świetle odrębnych przepisów, nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji, podwykonawca jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej, to przedmiotowe wydatki mogą stanowić koszt podatkowy, jednakże w dacie wystawienia faktury pierwotnej, której ta faktura korygująca dotyczy i w wysokości z tej faktury (korygującej) wynikającej.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zatem odsetki od ww. należności głównej, jako świadczenie uboczne w stosunku do świadczenia głównego, stanowią koszty uzyskania przychodów zawsze w momencie zapłaty. Powyższe oznacza, iż Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, zasądzone odsetki ustawowe, w momencie ich zapłaty.

Odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kosztów procesu, jakimi Wnioskodawca został obciążony, wskazać należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań.

Przy czym, kosztami egzekucyjnymi nie są wydatki poniesione przez dłużnika w toku postępowania sądowego, którego efektem było wszczęcie egzekucji np. koszty zastępstwa procesowego, czy też koszty procesu. Przepisy prawa podatkowego nie przewidują szczegółowych unormowań w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zapłatę kosztów procesowych. Wydatki te mogą zatem stanowić koszty uzyskania przychodu o ile spełniają przesłanki określone w ww. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności zostały poniesione w celu uzyskania przychodu bądź też zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Oceniając czy ww. wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu należy mieć na uwadze przede wszystkim fakt, czy były one poniesione w celu obrony przed bezprawnie skierowanymi roszczeniami, czy też konieczność ich poniesienia związana była z niewywiązaniem się podatnika z ciążących na nim obowiązków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka cywilna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zleciła podwykonawcy wykonanie robót budowlanych polegających na częściowym wykonaniu pawilonu handlowego. W trakcie odbioru robót budowlanych stwierdzono licznie występujące wady i usterki w wykonywanych przez podwykonawcę robotach. W związku z powyższym roboty budowlane nie zostały odebrane i zaakceptowane przez zlecającego, a podwykonawca nie przystąpił do naprawy przedmiotu zlecenia. Za powyższym nie została również zaakceptowana i potwierdzona faktura VAT wystawiona przez podwykonawcę. Tym samym Wnioskodawca nie uregulował swoich należności z tego tytułu wobec kontrahenta. Oryginał tejże faktury został odesłany do podwykonawcy bez akceptacji. Jednocześnie faktura ta była podstawą do wszczęcia postępowania sądowego. W 2010 r. podwykonawca wystąpił do sądu okręgowego o zapłatę z tytułu wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. W dniu 17 listopada 2010 r. wyrokiem sądu okręgowego została zasądzona kwota 114.723,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż poniesione koszty procesowe były zatem skutkiem niewykonania przez Wnioskodawcę zobowiązań w należnej wysokości. Nie pozostawały one więc w związku z uzyskiwanymi przychodami i nie miały na celu zachowania, czy też zabezpieczenia źródła przychodów. Z tej też przyczyny wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, co bezprzedmiotowym czyni odniesienie się do kwestii momentu zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej:
  • wydatków poniesionych na nabycie usług od podwykonawcy (należność główna), a także odsetek za zwłokę stwierdzonych prawomocnym wyrokiem sądowym oraz dowodami wpłaty – jest prawidłowe,
  • kosztów postępowania sądowego – jest nieprawidłowe,
• momentu zaliczenia do kosztów podatkowych:
  • ww. należności głównej – jest nieprawidłowe,
  • odsetek za zwłokę – jest prawidłowe,
  • kosztów postępowania sądowego – jest bezprzedmiotowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, iż wydając niniejszą interpretację indywidualną przyjęto, iż kontrahent (podwykonawca) Wnioskodawcy nie jest obowiązany do wystawienia faktury korygującej dot. pierwotnie wystawionej przez niego a nie odebranej przez Wnioskodawcę faktury. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie wskazano bowiem takiej okoliczności.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.