Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.352.2017.2.MS
z 18 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2017 r. (data wpływu 2 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udziałem Prezesa Zarządu w szkoleniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udziałem Prezesa Zarządu w szkoleniu.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 grudnia 2017 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.352.2017.1.MS (doręczonym w dniu 18 grudnia 2017 r.), na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 22 grudnia 2017 r. (data wpływu 2 stycznia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 27 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Pan … jest Prezesem Zarządu Spółki Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w … Sp. z o.o. w … (dalej: Spółka, Wnioskodawca). Uchwałą Nr … Rady Nadzorczej Spółki z dnia 28 czerwca 2017 r., w sprawie wyboru Prezesa Zarządu Spółki na kadencję 2017-2021, Rada Nadzorcza (na podstawie § 14 pkt 4 Umowy Spółki – aktu przekształcenia Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w … w Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 25 czerwca 1997 r. Rep., A Nr … ze zmianami) powołała Pana … na Prezesa Zarządu Spółki na kadencję 2017-2021. Uchwała została podjęta jednogłośnie, nie wniesiono sprzeciwów. Uchwała ta weszła w życie z dniem jej podjęcia, tj. w dniu 28 czerwca 2017 r. Od dnia 29 czerwca 2017 r. Pan … świadczy usługi zarządzania na podstawie Umowy o świadczenie usług zarządzania z dnia 29 czerwca 2017 r. (tzw. kontraktu menedżerskiego). Umowa ta reguluje zakres świadczonych usług, prawa i obowiązki zarządzającego, jego odpowiedzialność, uprawnienia dodatkowe, wynagrodzenie, kwestie dotyczące tajemnicy przedsiębiorstwa oraz zakazu konkurencji. Zgodnie z § 2 pkt 7.4., Spółka w ramach obowiązujących przepisów, zobowiązuje się współdziałać z Zarządzającym przy wykonywaniu Umowy, w tym zapewnić Zarządzającemu możliwość korzystania z (...) innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy. Z kolei, z treści § 2 ust. 8.2 i 4 wspomnianej Umowy wynika, że Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów odbywanych przez Zarządzającego podróży służbowych w interesie Spółki oraz związanych bezpośrednio z realizacją przez Zarządzającego obowiązków, w tym w szczególności kosztów transportu (w kraju i zagranicą), noclegów i pobytu, w każdym przypadku, kiedy Zarządzający odbywa podróż w interesie Spółki, poza siedzibę Spółki. Zarządzający, w ramach zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania, nie został zobowiązany do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki usług zarządzania. Uczestnictwo Zarządzającego w szkoleniu w formie pozaszkolnej – kursokonferencji – o której mowa we wniosku, nie stanowi warunku wykonywania tzw. kontraktu menedżerskiego. Niemniej jednak, umowa o świadczenie usług zarządzania przewiduje, jak wskazano powyżej, zapewnienie Zarządzającemu możliwość korzystania z innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy oraz przewiduje obowiązek Spółki finansowania podróży służbowych, odbywanych w interesie Spółki. W dniach 7-8 września 2017 r. Pan … (wraz z adwokatem …) uczestniczył w szkoleniu pn. „...” w …, w Hotelu …, w formie pozaszkolnej zawierającej wykłady i panel dyskusyjny. Koszt uczestnictwa wyniósł 3 100 zł + 23% VAT (tj. 3 813 zł) za udział dwóch osób wraz z noclegami w pokoju dwuosobowym. Powyższe potwierdzają dokumenty zgłoszenia uczestnictwa z dnia 29 sierpnia 2017 r., program szkolenia, cennik hotelu oraz faktura VAT nr … z dnia 8 września 2017 r. Koszty te zostały pokryte przez Spółkę w całości.

W związku z zawartym kontraktem menedżerskim, w ramach i w okresie pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, Zarządzający zobowiązał się do świadczenia usług zarządzania na zasadach określonych Umową, sygnując ją własnoręcznym podpisem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien był, na podstawie art. 13 pkt 7 w zw. z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość części kosztów poniesionych w związku z udziałem Prezesa Zarządu … w szkoleniu pn. „…” w dniach 7-8 września 2017 r., zaliczyć do jego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, wynikającego z zawartej z nim Umowy o świadczenie usług zarządzania, a w konsekwencji, czy był zobowiązany obliczyć i przekazać, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od powyższego przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), koszty związane z udziałem …w opisanym przedsięwzięciu nie stanowią jego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, wynikającego z zawartej z nim Umowy o świadczenie usług zarządzania, a Wnioskodawca nie ma obowiązku rozpoznania u menedżera przychodu oraz pobrania i przekazania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Z treści art. 41 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Z kolei, z art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy wynika, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z powyższych przepisów wynika, że Spółka, która dokonuje świadczeń z tytułu działalności wykonywanej osobiście przez menedżera będącego polskim rezydentem, co do zasady, jest obowiązana (jako płatnik) pobierać 18% zaliczkę na podatek dochodowy, obliczoną zgodnie z art. 41 ust. 1 i la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawę obliczenia zaliczki na podatek stanowi przychód uzyskany na podstawie kontraktu menedżerskiego (po wyłączeniu świadczeń zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pomniejszony o zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł miesięcznie, potrącone przez płatnika w danym miesiącu ze środków podatnika składki na ubezpieczenia społeczne (z wyjątkiem składek, których podstawę wymiaru stanowi przychód zwolniony od podatku). Na wniosek podatnika, płatnik może przyjąć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy stawkę 32%, zamiast stawki 18%. Tak wynika z art. 41a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obliczoną zaliczkę na podatek zmniejsza się o pobraną przez płatnika składkę na ubezpieczenie zdrowotne (odliczenie nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki). Jednak nie podlegają odliczeniu składki zdrowotne, których podstawę wymiaru stanowi przychód wolny od podatku. Kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy Spółka (tj. płatnik) powinna przekazać na rachunek urzędu skarbowego do 20 dnia następnego miesiąca. Z kolei do końca stycznia następnego roku Spółka obowiązana jest przesłać do urzędu skarbowego zbiorczą deklarację roczną PIT-4R (w razie wcześniejszego zaprzestania działalności przez płatnika – deklarację trzeba przesłać do dnia zaprzestania działalności). Natomiast do końca lutego następnego roku Spółka powinna przekazać menedżerowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu dla miejsca zamieszkania tej osoby imienną informację PIT-11 (w razie zaprzestania działalności przez płatnika przed tym terminem – informację należy przekazać do dnia zaprzestania tej działalności).

W związku z zaprezentowanym stanem faktycznym, należy wyjaśnić, że kontrakt menedżerski to Umowa cywilnoprawna, na mocy której przyjmujący zlecenie (zarządca, menedżer) zobowiązuje się za wynagrodzeniem do stałego wykonywania czynności zarządu przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Kontrakt menedżerski jest typem Umowy nienazwanej, opartej zgodnie z art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) na Umowie zlecenia. Stanowi on, że do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Przez zawarcie kontraktu menedżerskiego przyjmujący zlecenie zobowiązuje się za wynagrodzeniem do stałego wykonywania czynności zarządzania przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Natomiast konieczność ponoszenia przez Spółkę wydatków na rzecz zleceniobiorcy, musi wynikać z prawidłowo zawartej Umowy. W zaistniałym stanie faktycznym, Umowa o świadczenie usług zarządzania zawiera zapisy o możliwości korzystania przez menedżera z zasobów Spółki w zakresie niezbędnym do wykonywania Umowy jak również zastrzega, że to Spółka ponosi koszty podróży służbowych menedżera, czynionych w jej interesie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 przedmiotowej ustawy stanowi, że źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, stosownie do art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W myśl art. 13 pkt 9 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. W konsekwencji, przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza, że przychody podatnika, który na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, są przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 powołanej ustawy. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji źródła przychodu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla oceny obowiązkowych obciążeń (zarówno w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jak i składek na ubezpieczenie społeczne) istotne jest odróżnienie szkoleń o charakterze osobistym, których skutkiem jest podniesienie kwalifikacji/umiejętności indywidualnych zarządzającego, od konferencji, w których udział członków zarządu jest konieczny ze względu na prawidłowe sprawowanie funkcji. W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym uczestnictwo członka zarządu w opisanym powyżej szkoleniu o złożonym charakterze obejmującym również nawiązanie kontaktów branżowych, wymianę praktycznych doświadczeń oraz poglądów i dyskusję nad praktycznymi problemami związanymi ze stosowaniem nowych przepisów prawa, należy uznać za jego służbowy obowiązek, który nie powinien przekładać się na ustalanie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Wobec definicji przychodu wynikającej z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że przychodem w rozumieniu tejże ustawy, mogą być tylko takie nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenia, które zostały spełnione za zgodą i w interesie podatnika, a nie w interesie podmiotu finansującego to świadczenie, przyniosły korzyść podatnikowi w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatków, które podatnik i tak by musiał ponieść we własnym zakresie, korzyść ta jest wymierna i da się ją indywidualnie przypisać świadczeniobiorcy.

W ocenie Wnioskodawcy, opisane szkolenie nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także że Zarządzający, biorąc w nim udział, zaoszczędził na swoich wydatkach. Nie miał bowiem potrzeby uczestniczenia w powyższym szkoleniu, a jego uczestnictwo w nim służyło wykonywaniu usług, na rzecz Spółki. Nie ulega bowiem wątpliwości, że koszty szkolenia stanowią wydatki ponoszone w interesie zarządzanej Spółki, a nie w interesie zarządzającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 9 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. pkt 7 art. 13), dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże nie wpływa na zmianę źródła przychodu, są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychody uzyskane z kontraktów menadżerskich dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, stąd wszystkie elementy umowy cywilnoprawnej, tj. kontraktu menadżerskiego ustalone przez strony jako składnik wynagrodzenia będą stanowiły przychód w rozumieniu art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że jak wskazuje Wnioskodawca, kontrakt menedżerski został zawarty z członkiem (Prezesem) Zarządu Spółki, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że przychód uzyskany z tytułu świadczenia przez Zarządzającego usług wynikających z zawartej ze Spółką umowy o świadczenie usług zarządzania, będzie dla Niego przychodem z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją zakwalifikowania przychodów z tytułu umowy o zarządzanie jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest opodatkowanie ich za pośrednictwem płatnika, na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z członkiem (Prezesem) Zarządu Spółki Umowę o świadczenie usług zarządzania (tzw. kontrakt menedżerski). Wnioskodawca wskazał, że Umowa ta reguluje zakres świadczonych usług, prawa i obowiązki zarządzającego, jego odpowiedzialność, uprawnienia dodatkowe, wynagrodzenie, kwestie dotyczące tajemnicy przedsiębiorstwa oraz zakazu konkurencji. Zgodnie z § 2 pkt 7.4., Spółka w ramach obowiązujących przepisów, zobowiązuje się współdziałać z Zarządzającym przy wykonywaniu Umowy, w tym zapewnić Zarządzającemu możliwość korzystania z (...) innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy. Z kolei, z treści § 2 ust. 8.2 i 4 wspomnianej Umowy wynika, że Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów odbywanych przez Zarządzającego podróży służbowych w interesie Spółki oraz związanych bezpośrednio z realizacją przez Zarządzającego obowiązków, w tym w szczególności kosztów transportu (w kraju i zagranicą), noclegów i pobytu, w każdym przypadku, kiedy Zarządzający odbywa podróż w interesie Spółki, poza siedzibę Spółki. Wnioskodawca wskazał również, że Uczestnictwo Zarządzającego w szkoleniu w formie pozaszkolnej – kursokonferencji – o której mowa we wniosku, nie stanowi warunku wykonywania tzw. kontraktu menedżerskiego. Niemniej jednak, umowa o świadczenie usług zarządzania przewiduje, zapewnienie Zarządzającemu możliwość korzystania z innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy oraz przewiduje obowiązek Spółki finansowania podróży służbowych, odbywanych w interesie Spółki. We wniosku wskazano, że Zarządzający uczestniczył w szkoleniu pn. „…” w formie pozaszkolnej zawierającej wykłady i panel dyskusyjny. Koszty uczestnictwa w ww. szkoleniu w formie pozaszkolnej – kursokonferencji zostały pokryte przez Spółkę w całości. Dodano również, że w związku z zawartym kontraktem menedżerskim, w ramach i w okresie pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, Zarządzający zobowiązał się do świadczenia usług zarządzania na zasadach określonych Umową, sygnując ją własnoręcznym podpisem.

Odnosząc się do skutków podatkowych Uczestnictwa Zarządzającego w szkoleniu w formie pozaszkolnej – kursokonferencji zawierającej wykłady i panel dyskusyjny a także pokrycia przez Spółkę kosztów związanych ze szkoleniem należy wskazać, co następuje.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania. Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W kontekście analizowanego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że wartość poniesionych przez Wnioskodawcę części kosztów związanych z udziałem Zarządzającego – Prezesa Zarządu w szkoleniu o złożonym charakterze, w formie pozaszkolnej – kursokonferencji pn. „…”, zawierającej wykłady i panel dyskusyjny, obejmującym również nawiązanie kontaktów branżowych, wymianę praktycznych doświadczeń oraz poglądów i dyskusję nad praktycznymi problemami związanymi ze stosowaniem nowych przepisów prawa, związana z wykonywaniem przez Zarządzającego obowiązków na rzecz Spółki i z tytułu wiążącej go ze Spółką umowy o świadczenie usług zarządzania, nie będzie stanowiła dla Zarządzającego przychodu z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu. Zatem, należy uznać, że koszty poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa Zarządzającego w ww. szkoleniu są wydatkami na reprezentację Spółki na zewnątrz, a w konsekwencji nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem zauważyć, że reprezentowanie Spółki na zewnątrz przez członka organu zarządzającego jest co do zasady jednym z obowiązków Zarządzającego określonego w zawartej ze Spółką umowie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, wartość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z udziałem Zarządzającego – Prezesa Zarządu w szkoleniu w formie pozaszkolnej – kursokonferencji nie stanowi po stronie Zarządzającego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika związane z obliczeniem i przekazaniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.