2018.01.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.553.2017.1.JM
z 23 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczpospolitej Polski. W roku 2017 i w latach poprzednich, Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W roku 2012, Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli decyzję o wyprowadzce na stałe do Kanady. W roku 2013 małżonkowie rozpoczęli w Kanadzie inwestycję polegającą na zakupie nieruchomości i budowie domu jednorodzinnego. Budowa została ukończona w połowie roku 2014. Od tego czasu Wnioskodawca wraz z małżonką czasowo zamieszkiwali w Polsce oraz w Kanadzie. Począwszy od roku 2013 liczba dni w roku podatkowym, w których Wnioskodawca wraz z małżonką przebywał na obszarze Kanady wynosiła pomiędzy 110 a 255 dni. W roku 2014, 2016 Wnioskodawca wraz z małżonką zamieszkiwał w Kanadzie powyżej 183 dni. Także w bieżącym 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką będą przebywali w Kanadzie powyżej 183 dni. Powyższe wynikało przede wszystkim z objęcia Wnioskodawcy w roku 2013 programem zatrudnienia specjalistów w Kanadzie (Provincial Nominee Program - „Program PNP”). W związku z uczestnictwem w ww. programie Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na pracę w Kanadzie na okres 3 lat, tj. do dnia 6 września 2016 roku. Pod koniec roku 2014 Wnioskodawcy uzyskał prawo stałego pobytu w Kanadzie, a w dniu 23 lutego 2015 r. wydana mu została Karta Pobytu na okres 5 lat (tj. do 22 lutego 2020 roku). Powyższe okoliczności przyczyniły się do uzyskania przez małżonkę Wnioskodawcy analogicznego pozwolenia na pracę w Kanadzie oraz prawa stałego pobytu. W związku z przystąpieniem do Programu PNP, Wnioskodawca, na podstawie umowy o pracę, został zatrudniony w Kanadzie w spółce kanadyjskiej, w okresie od września 2013 r. do maja 2015 r. Od tego czasu Wnioskodawca wraz z małżonką dążyli do przeniesienia centrum swoich interesów osobistych i gospodarczych do Kanady. W efekcie, Wnioskodawca założył rachunek bankowy w Kanadzie oraz lokaty (depozyty), na które przelana została zdecydowana większość środków pieniężnych dotychczas zgromadzonych na polskich rachunkach bankowych (pozostała na polskich rachunkach kwota służyć ma umożliwieniu pokryciu bieżących wydatków na utrzymanie podczas ewentualnych pobytów w Polsce). W związku z założeniem rachunków bankowych oraz założeniem depozytów pieniężnych, Wnioskodawca uzyskuje przychód (dochód) w postaci odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych na tych rachunkach, lokatach (depozytach). Wnioskodawca wraz z małżonką poza ww. nieruchomością posiadają dwa samochody osobowe, które zostały zakupione i zarejestrowane w Kanadzie, tam też się znajdują, a Wnioskodawca wraz z małżonką korzystają z nich na bieżąco. Dodatkowo. Wnioskodawca wraz z małżonkiem od roku 2013 są również objęci systemem ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych w Kanadzie i nadal w tym systemie pozostają. W związku ze stale rosnącą aktywnością życiową w Kanadzie i zamiarem przeniesienia centrum interesów gospodarczych do Kanady, Wnioskodawca wraz z małżonką, w maju 2017 r., założyli działalność gospodarczą w Kanadzie, tj. firmę zajmującą się doradztwem biznesowym na rzecz podmiotów z Kanady, Polski i Chin. Firma ta rozpoczęła już działalność, posiada własny rachunek bankowy, wystawia faktury i osiąga przychody (dochody). Wnioskodawca planuje wraz z małżonką całkowicie zaangażować się w prowadzenie założonej firmy i planuje prowadzić swoją aktywność zawodową w Kanadzie. W tym celu, Wnioskodawca jako udziałowiec w trzech polskich spółkach, w których:

w jednej jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz jest członkiem zarządu,
w drugiej jest członkiem zarządu i pełni tę funkcję nieodpłatnie,
w trzeciej jest członkiem zarządu i pełni tę funkcję odpłatnie,

zamierza w roku 2018 zrezygnować z wykonywania pracy i odpłatnego wykonywania funkcji w zarządach dwóch spółek. Wnioskodawca zaznacza przy tym, że ostatecznie planuje sprawowanie funkcji członka zarządu wyłącznie w jednej spółce, przy czym dotychczas odpłatnie pełniona funkcja sprawowana będzie nieodpłatnie. Jednocześnie, w miejsce sprawowania funkcji członka zarządu w innej spółce, Wnioskodawca zamierza objąć w tej spółce mniej wymagającą funkcję członka Rady Nadzorczej. Wnioskodawca zakłada, że w związku z poświęceniem się rozwijaniu działalności gospodarczej w Kanadzie nie będzie miał czasu na wykonywanie obowiązków pracowniczych oraz sprawowanie funkcji zarządczych i reprezentacyjnych we wszystkich spółkach. Wnioskodawca zaznacza przy tym, że w związku ze sprawowaną funkcją członka zarządu oraz funkcją w Radzie Nadzorczej, nie ma zamiaru przebywać na terytorium Rzeczpospolitej Polski dłużej aniżeli 183 dni w roku. Wnioskodawca zakłada przebywać w Polsce, wyłącznie, w celu sprawowania ww. funkcji oraz wykonywania praw udziałowca w niezbędnym do tego zakresie. Przy tym, Wnioskodawca nie wyklucza wykonywania swych obowiązków, bez konieczności pojawiania się w Polsce, tj. za pomocą środków porozumiewania się na odległość, w trybie obiegowym lub dzięki ustanowieniu właściwych pełnomocników (np. do głosowania na Zgromadzeniu Wspólników). Pozostały okres, Wnioskodawca zamierza spędzić w Kanadzie, gdzie już obecnie znajduje się ośrodek jego interesów życiowych, w tym rodzinnych i towarzyskich. Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że najbliższą rodziną dla Wnioskodawcy jest małżonka, która ma zamiar stałego przebywania w Kanadzie, natomiast związki rodzinne Wnioskodawcy w Polsce będą ograniczały się jedynie do posiadania w Polsce dorosłych dzieci (posiadających własne rodziny) oraz dalszej rodziny. Wnioskodawca posiada w Kanadzie wielu znajomych i przyjaciół oraz wiąże realizację swoich celów osobistych i rozwój jedynie z Kanadą. Wobec zamiaru przeniesienia centrum swoich interesów osobistych i gospodarczych do Kanady, Wnioskodawca wraz z małżonkiem systematycznie likwidowali posiadany w Polsce majątek ruchomy. Jednocześnie, Wnioskodawca w chwili obecnej nie posiada w Polsce majątku nieruchomego, który mógłby zapewnić zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Nieruchomości posiadane przez Wnioskodawcę i jego małżonka nie mogą być przez nich zamieszkiwane, ponieważ w roku 2017 zostały wyzbyte, tj. oddane do użytku na rzecz osób trzecich na podstawie umów najmu długoterminowego lub umów użyczenia na czas nieokreślony. W związku z powyższym, Wnioskodawca złożył do właściwego dla niego Urzędu Skarbowego odpowiedni formularz ZAP-3 (zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej będącej podatnikiem), w którym dokonał zmiany dotychczasowego adresu zamieszkania na adres w Kanadzie. Ostatecznie, Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza uzyskać od właściwego organu kanadyjskiego Certyfikat Rezydencji Podatkowej Kanady.

Podsumowując, Wnioskodawca od 2013 r. systematycznie przenosi swoje interesy osobiste i gospodarcze do Kanady, jak również przebywa – przez ostatnie dwa lata (2016 i 2017) oraz w roku 2014 – w Kanadzie dłużej niż 183 dni w roku.

Jednocześnie, Wnioskodawca zamierza uzyskać potwierdzenie swojej rezydencji podatkowej w Kanadzie i ostatecznie przenieść się na stałe do Kanady.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy jeżeli Wnioskodawca, w roku 2017 nie przebywał, a w latach następnych nie będzie przebywał w Polsce przez okres dłuższy aniżeli 183 dni w roku, a także (zgodnie z opisem wskazanym w stanie faktycznym) przeniesie centrum swoich interesów osobistych i gospodarczych do Kanady oraz uzyska Certyfikat Rezydencji Podatkowej w Kanadzie, nie będzie w Polsce podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?
Czy po spełnieniu warunków opisanych w pytaniu Nr 1, Wnioskodawca podlegać będzie w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polski (np. z tytułu wypłaty)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Analizując polskie przepisy prawa podatkowego, a także łączącą Polskę z Kanadą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy dojść do wniosku, że Wnioskodawca po spełnieniu warunków opisanych w stanie faktycznym będzie podlegał jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, albowiem winien być uznawany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Kanadzie.

Ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się, zgodnie z ww. ustawą, osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych lub gospodarczych (tzn. ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast, w myśl art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, jeżeli osoba fizyczna nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wówczas podlega tylko ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

Mając na uwadze powyższe, po spełnieniu warunków opisanych w stanie faktycznym, Wnioskodawca nie będzie spełniał żadnego z warunków opisanych w art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, tj. nie będzie posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych lub gospodarczych, jak również nie będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Dodatkowo, powyżej powołane normy prawa podatkowego stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W tym miejscu wskazać należy, że dla prawidłowej oceny sytuacji wnioskodawcy koniecznym jest odniesienie się do treści umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 4 maja 1987 r. (Dz.U.1990.38.216), zmienionej Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisaną w Ottawie dnia 14 maja 2012 r. (Dz.U.2013.1371, dalej: „Konwencja”).

I tak, zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza:

każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, jednakże nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie; oraz
to Państwo lub jego jednostkę terytorialną lub organy władz lokalnych lub jakąkolwiek agencję lub organ rządu tego Państwa, jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej.

Natomiast, zgodnie z art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas status tej osoby określa się według następujących zasad:

osobę fizyczną uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ta osoba ma stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ta osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba fizyczna ma ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, wówczas osobę tę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
jeżeli osoba fizyczna przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem; oraz
jeśli osoba fizyczna jest obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, dla utraty statusu rezydenta podatkowego w Polsce, kluczowe jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, tj. zamieszkania w innym Państwie (stałego zamieszkania w innym Państwie) oraz przeniesienia do tego Państwa ośrodka interesów osobistych lub gospodarczych, co w przedmiotowym wypadku będzie miało miejsce po spełnieniu warunków opisanych w stanie faktycznym.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych, poprzez centrum interesów osobistych rozumie się wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, powiązania towarzyskie, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, przynależność do klubów, czy nawet hobby.

Przez centrum interesów gospodarczych natomiast, należy rozumieć miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty i konta bankowe.

Wyżej opisane okoliczności stanowią kluczowe informacje podlegające ocenie organów podatkowych bezsprzecznie wpływają na tzw. „przeniesienie ośrodka interesów życiowych” do danego państwa (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lutego 2017 r., 1462-IPPB4.4511.1399.2016.1.JK3).

Dodatkowo, w przypadku braku możliwości ustalenia ośrodka interesów życiowych i gospodarczych, decydujące znaczenie ma okoliczność – gdzie dana osoba zwykle przebywa. Odnosząc tą przesłankę do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca przebywać będzie w Kanadzie, z całą pewnością dłużej aniżeli 183 dni w roku.

Wobec powyższego, według Wnioskodawcy, po spełnieniu warunków opisanych w stanie faktycznym, dla celów podatkowych będzie posiadał miejsce zamieszkania w Kanadzie, z którą wiąże swoją przyszłość, i do której przeniósł ośrodek interesów życiowych i gospodarczych, oraz w której będzie przebywać dłużej niż 183 dni w roku.

Argumentując powyższe stanowisko, Wnioskodawca wskazuje, że przesłanki, które należy brać pod uwagę w przypadku jego osoby to:

posiadanie w Kanadzie prawa stałego pobytu, w tym uzyskanie Karty Pobytu,
posiadanie w Kanadzie zezwolenia na pracę,
uzyskanie kanadyjskiego certyfikatu rezydencji za dany rok podatkowy,
podleganie ubezpieczeniu społecznemu w Kanadzie,
posiadanie w Kanadzie rachunków bankowych wraz z lokatami (depozytami) pieniężnymi służącymi osiąganiu dochodów,
posiadanie w Kanadzie majątku ruchomego oraz nieruchomości,
zamiar Wnioskodawcy stałego (permanentnego) zamieszkiwania w Kanadzie,
zgłoszenie do właściwego Urzędu Skarbowego aktualizacji adresu zamieszkania, tj zmiany adresu zamieszkania na adres Kanadyjski,
zamiar zamieszkiwania w Kanadzie wraz ze swą małżonką,
założenie i prowadzenie w Kanadzie działalności gospodarczej,
główne nastawienie Wnioskodawcy na osiąganie dochodów z założonej działalności gospodarczej w Kanadzie,
zamiar przebywania w Polsce wyłącznie krótkotrwale, w niezbędnym do tego zakresie.

Dodatkowo nie może zostać pominięty fakt, że Wnioskodawca:

nie przebywa i nie ma zamiaru przebywać w Polsce powyżej 183 dni w roku (ma zamiar natomiast przebywać w Kanadzie powyżej 183 dni w roku),
wyzbył się dotychczas posiadanego w Polsce majątku ruchomego,
nie posiada w Polsce majątku nieruchomego, który mógłby mu zapewnić zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych (posiada natomiast taki majątek w Kanadzie).

Zdaniem Wnioskującego szereg wyżej wskazanych i łącznie występujących okoliczności przesądza o utracie statusu polskiego rezydenta podatkowego i braku podlegania w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Konsekwentnie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wszystkie podejmowane przez niego działania służące wyprowadzce na stałe do Kanady, ostatecznie zwieńczone założeniem w 2017 r. działalności gospodarczej w Kanadzie, zgłoszeniem zmiany miejsca zamieszkania, zamiarem rezygnacji z pracy i z wykonywania funkcji członka zarządu w dwóch polskich spółkach, w tym rezygnację z odpłatnego wykonywania tej funkcji w trzeciej spółce, oraz planowanym uzyskaniem Certyfikatu Rezydencji Podatkowej w Kanadzie (przy założeniu jego uzyskania), świadczą o spełnieniu przesłanki przeniesienia centrum interesów osobistych i gospodarczych do Kanady.

Spełnienie tej przesłanki natomiast, w związku z wyżej przytoczoną treścią art. 4 ust. 2 pkt a) Konwencji przesądza o zmianie rezydencji podatkowej Wnioskodawcy i utracie statusu rezydenta podatkowego Polski.

Przechodząc do zwięzłego omówienia powyżej wyszczególnionych okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawca w sposób dostateczny, wielokrotnie uzewnętrzniał zamiar stałego zamieszkiwania w Kandzie, począwszy od nabycia własności nieruchomości oraz wybudowania domu jednorodzinnego w Kanadzie, który Wnioskodawca wraz z małżonką zamieszkują od 2014 r., przez wyzbycie się polskiego majątku ruchomego i nieruchomego, aż do złożenia właściwego formularza ZAP-3 w zakresie zmiany miejsca zamieszkania.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy o przeniesieniu centrum interesów osobistych do Kanady przesądzać powinien zamiar stałego (permanentnego) zamieszkiwania w Kanadzie wraz z małżonką, będącą najbliższą osobą Wnioskodawcy oprócz dzieci. Wnioskodawca podkreśla jednak, że dzieci te, są już dorosłe, w pełni samodzielne, a przede wszystkim, założyły już własne rodziny.

Ważnym aspektem jest także okoliczność, że ani Wnioskodawca, ani też jego małżonka nie wiążą swojej przyszłości z Polską. Obydwoje zamierzają zrezygnować z pracy w Polsce, a sam Wnioskodawca począwszy od roku 2018 zamierza zrezygnować ze sprawowanej funkcji członka zarządu w dwóch polskich spółkach, a także zrezygnować z odpłatnego wykonywania tej funkcji w trzeciej spółce.

Obecność Wnioskodawcy w Polsce jest już obecnie sporadyczna i nie przekracza 183 dni w roku (w przeciwieństwie do obecności Wnioskodawcy w Kanadzie), a w przyszłości ma się ograniczać wyłącznie do niezbędnego zakresu wykonywanych funkcji członka zarządu w jednej ze spółek (wymagających mniejszego zaangażowania) oraz funkcji w Radzie Nadzorczej lub na zgromadzeniach wspólników. Funkcje te mogą być jednak sprawowane bez konieczności fizycznego pojawiania się Wnioskodawcy na terytorium Rzeczpospolitej Polski.

Dodatkowo fakt, że Wnioskodawca, obok prowadzonych inwestycji w lokaty pieniężne, uznaje za główne źródło swoich przychodów (dochodów) działalność gospodarczą prowadzoną na terenie Kanady pozwala na słuszne przyjęcie, że Wnioskodawca przeniósł do Kanady nie tylko centrum swoich interesów osobistych, ale także i gospodarczych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, po spełnieniu warunków opisanych w stanie faktycznym, nie będzie on podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Skutkiem tego, według Wnioskodawcy, w Polsce będzie on podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski (np. z tytułu dywidend) na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień Konwencji zawartej pomiędzy rządem Polski i Kanady.

Powyżej prezentowane stanowisko potwierdzają następujące interpretacje organów podatkowych oraz tezy judykatury:

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r., II FSK 1831/11 (podobnie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2017 r., I SA/Wr 1209/16), zgodnie z którym: „Miejsca zamieszkania, integralnie ze sobą powiązane to element obiektywny (corpus), czyli pobyt stały w jednej miejscowości oraz subiektywny (animus) przejawiający się w postaci uzewnętrznionego zamiaru, woli tego pobytu. (...) Pobyt stały polega na faktycznym przebywaniu, czy zamieszkiwaniu w danej miejscowości. Zwykle wiąże się on z uzyskaniem tytułu prawnego do lokalu, posiadaniem w nim przedmiotów niezbędnych do codziennej egzystencji. Wskazuje się jednak, że sam fakt przebywania w danej miejscowości przez dłuższy czas i prowadzenia tam aktywności życiowej (zawodowej, rodzinnej), nie jest decydujący dla stwierdzenia, że jest to miejsce zamieszkania tej osoby, jeżeli z daną miejscowością nie wiąże ona uzewnętrznionych planów stałego zamieszkania.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2015 r., IPPB4/4511-595/15-6/JK3: „Zważywszy na ściślejsze powiązania osobiste (rodzina, przyjaciele) z Indiami oraz fakt posiadania w Indiach nieruchomości należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym Wnioskodawca ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Indiami. W Indiach znajduje się centrum Jego życiowej działalności. W Indiach, aktywnie spędza swój czas wolny i angażuje się w życie tamtejszej społeczności, m.in. sprawuje on obowiązki społeczne w miejscu stałego zamieszkania w Indiach. W Indiach posiada Wnioskodawca ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca nie wiąże swojej przyszłości z Polską. Będzie on przebywał w Polsce w kolejnych latach wyłącznie w celu sprawowania funkcji prezesa zarządu L S.A., w niezbędnym do tego zakresie czasowym. Pozostały czas zamierza on spędzić z rodziną w Indiach. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawca przeniósł swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Polski.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2015 r. IBPB-2-1/4511-219/15/ASz: „W chwili obecnej Wnioskodawca planuje zakup nieruchomości, mieszkania w USA, co wskazuje na zamiar dalszego trwałego pobytu na terytorium tego kraju. Ustanowienie Wnioskodawcy pełnomocnikiem jednego ze swych przyjaciół do prowadzenia w jego imieniu wszelkich spraw oraz fakt, że krąg najbliższych dla Wnioskodawcy osób (przyjaciół i znajomych) stale przebywa w USA wskazuje, że to w Stanach umiejscowione jest centrum powiązań osobistych Wnioskodawcy. (...) Kontakt Wnioskodawcy z rodziną, z racji wieku dzieci oraz faktu separacji z żoną ma charakter okazjonalny, a Wnioskodawca większą wagę przywiązuje do więzi osobistych, wiążących go ze znajomymi i przyjaciółmi w Stanach.
(...) Dodatkowo, Wnioskodawca utrzymuje na terytorium Polski rachunek bankowy, z którego regularnie otrzymuje odsetki, od których to odprowadza w Polsce podatek od dochodów kapitałowych. Wnioskodawca nie prowadzi ani na terenie Polski, ani w USA działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie planuje zatrudnienia w polskich podmiotach, uzyskiwane w USA wynagrodzenie i emerytura stanowić dla niego będą podstawowe i jedyne źródło przychodu. W Polsce Wnioskodawca posiada dwa samochody osobowe służące mu do wykonywania obowiązków służbowych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będzie podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umowy zawartej w dniu 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.”

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2013 r. IPPB4/415-308/13-2/JK2: „W świetle powyżej przedstawionych przepisów oraz stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawczyni od 20 sierpnia 2012 r nie posiada ona miejsca zamieszkania na terytorium Polski, gdyż jej ośrodek interesów życiowych został przeniesiony do Belgii, o czym świadczą:

wykonywanie pracy na terytorium Belgii w oparciu o umowę o pracę z belgijską spółką,
przeprowadzka rodziny do Belgii,
wynajęcie mieszkania w Polsce,
posiadanie belgijskiego rachunku bankowego,
podleganie belgijskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych,
brak przynależności do jakichkolwiek organizacji społecznych, kulturalnych czy politycznych w Polsce.”

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-168/15-2/MK: „Z przestawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w Polsce jest udziałowcem w spółce z o. o i otrzymuje z tego tytułu dywidendę oraz prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą. W konsekwencji w Polsce przebywa w sprawach służbowych, prywatnych, rodzinnych, wakacyjnych czy świątecznych. Od drugiej połowy 2013 roku centrum interesów osobistych Wnioskodawcy są Niemcy.

Końcowo, Wnioskodawca podnosi, że prawidłowość prezentowanego stanowiska, oprócz przedstawionych powyżej rozstrzygnięć organów podatkowych i sądów administracyjnych, w pełni odzwierciedla jedna z najnowszych interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja z dnia 28 kwietnia 2017 r. Nr 0115-KDIT3.4011.30.2017.1.DP).

W przedmiotowej interpretacji organ podatkowy wprost odniósł się do następujących okoliczności:

W przyszłości Wnioskodawca, przenosząc się na stałe (zamieszkując celem permanentnego przebywania) na terytorium Republiki Malty nabędzie tytuł prawny do lokalu celem zamieszkania w tym państwie.”
„Planuje także rozpoczęcie tam działalności gospodarczej (...).”
„Wnioskodawca ma w planach rejestrację samochodu osobowego w maltańskim urzędzie komunikacji (...).”
„Wnioskodawca założy w banku maltańskim lub oddziale maltańskim zagranicznego innego niż polski, banku) rachunek bankowy osobisty i firmowy (jeśli będzie prowadzić działalność gospodarczą).”
„Wnioskodawca zamierza także zarejestrować się w maltańskiej służbie zdrowia, płacić na terytorium Republiki Maltańskiej składki społeczne (...).”
„W roku, w którym Wnioskodawca zmieni swoją rezydencję podatkową, zawiadomi organ podatkowy właściwy dla swojej siedziby i złoży na tę okoliczność stosowne formularze do polskiego organu podatkowego, a także zawiadomi właściwy organ o fakcie wymeldowania z dotychczasowego miejsca meldunku w Polsce.”
„Jednocześnie nie będzie pełnił funkcji członka zarządu spółki z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nie będzie też powiernikiem spółki lub osoby fizycznej), a jedynie będzie pełnił funkcję członka Rady Nadzorczej spółki akcyjnej i posiadał status wspólnika spółki handlowej. (...) Ewentualny przychód z tytułu pełnienia funkcji wspólnika lub członka zarządu będzie opodatkowywał zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Maltą.”
„Wnioskodawca po zmianie centrum interesów życiowych nie będzie zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Polsce (...).”
„Wnioskodawca pozostanie właścicielem kilku nieruchomości przeznaczonych na cele mieszkalne – przychód z wynajmu tych nieruchomości będzie przeznaczany na spłatę kredytów bankowych lub jako darowizna na rzecz członków najbliższej rodziny (nie będą kumulowane jako lokata na rachunku bankowym, w polskim oddziale banku). Z uwagi na trwanie stosunku najmu, Wnioskodawca nie będzie mieć możliwości zamieszkania w tych lokalach na terytorium Polski (których jest właścicielem) – z uwagi na najemców będzie to niemożliwe.”
“Ponadto za „rok zmiany rezydencji” Wnioskodawca, uzyska certyfikat od właściwych władz fiskalnych na Malcie (wystąpi o to prawdopodobnie po zakończeniu roku kalendarzowego – roku zmiany rezydencji).”

W efekcie rozpatrzenia ww. okoliczności organ podatkowy za słuszne uznał stanowisko podatnika i jednoznacznie wskazał, że:

„...w roku kalendarzowym, w którym Wnioskodawca rozpocznie procedurę zmiany rezydencji podatkowej w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym (przeniesienie centrum interesów życiowych, zakończenie większości związków gospodarczych i prywatnych z Polską), w którym centrum to zostanie ulokowane na terytorium Malty, a w trakcie roku łączna liczba dni przebywania Wnioskodawcy na Malcie przekroczy 183 dni – Wnioskodawca utraci polską rezydencję podatkową, nie będzie już posiadał w Polsce nieograniczonego obowiązku podatkowego w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego „w roku zmiany rezydencji podatkowej” Wnioskodawca nie będzie spełniał kwalifikacji podatnika zamieszkującego na terytorium Polski z art. 3 ust. 1 i la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że od całości swoich dochodów będzie opodatkowany (w kontekście art. 4 i nast. umowy pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty) na terytorium Malty z wyłączeniem tych przychodów osiągniętych w Polsce (być może z najmu własnych nieruchomości lub udziałów w spółkach kapitałowych i jako członek Rad Nadzorczych), których opodatkowanie należy do Państwa gdzie ma źródło ten przychód – o ile zgodne jest to z postanowieniami umowy pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty).”

Wobec przytoczonej argumentacji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, albowiem w świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że centrum jego interesów życiowych i gospodarczych będzie się znajdować w Kanadzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądów należy wyjaśnić, że dotyczą one konkretnych spraw podatników osadzonych/osądzonych w określonych zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych sprawach podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin