Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.406.2017.1.APO
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 listopada 2017 r. (data wpływu 9 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do dokonania odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku korzystania przez Spółkę ze Zwolnienia Ogólnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do dokonania odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku korzystania przez Spółkę ze Zwolnienia Ogólnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest podmiotem posiadającym osobowość prawną, podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej także jako: „podatek CIT”) od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania (Spółka podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).

Na podstawie postanowień ustawy z 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (dalej: „ustawa o SUZ”) - w szczególności jej art. 23 ust. 1 - w 1996 r. Minister Finansów zwolnił dochody Spółki od podatku dochodowego (dalej także jako: „Zwolnienie Ogólne”), przy spełnieniu warunków określonych w tej ustawie. Wysokość (limit) Zwolnienia Ogólnego oraz dodatkowe zasady korzystania z niego określono w wydanej na rzecz Spółki decyzji.

Spółka korzystała ze Zwolnienia Ogólnego m.in. w odniesieniu do dochodów osiągniętych w latach 2012-2013, tj. całość dochodów Spółki z tych lat podatkowych była zwolniona w oparciu o Zwolnienie Ogólne. Natomiast, w roku 2014 Spółka nie osiągnęła dochodu, do którego mogłaby zastosować Zwolnienie Ogólne, tj. poniosła w tym roku stratę.

W dniu 28 maja 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w odpowiedzi na wniosek Spółki, wydał interpretację indywidualną o sygn. IBPBII/2/423-3/12/NG, w której stwierdził, na gruncie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), że w okresie korzystania ze Zwolnienia Ogólnego Spółkę należy uznać za spółkę podlegającą zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT od całości swoich dochodów.

Jednocześnie, w latach 2012-2014 Spółka ponosiła wydatki na nabycie nowych technologii w rozumieniu obowiązującego wtedy art. 18b ust. 2 (dalej: „nowe technologie”) ustawy o CIT, a także wprowadzała nabywane nowe technologie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „ewidencja ŚT i WNIP’). We wskazanych latach, Spółka nie dokonywała jednak odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (dalej także jako: „ulga na nabycie nowych technologii”) w odniesieniu do powyższych wydatków.

Zarówno w latach 2012-2014, jak i w latach późniejszych, rokiem podatkowym Spółki był (i pozostaje na moment złożenia wniosku) rok kalendarzowy.

Przedmiotem wniosku są lata podatkowe 2012-2014, tj. lata, w których Spółka ponosiła wydatki na nabycie nowych technologii i w których wprowadzała nabywane nowe technologie do ewidencji ŚT i WNIP. Spółka podkreśla, że wskazane lata podatkowe, w zakresie podatku CIT, nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej ani kontroli celno-skarbowej oraz, że w odniesieniu do tych lat nie zostały wydane przez organy podatkowe decyzje lub postanowienia rozstrzygające sprawę co do jej istoty (określające zobowiązania podatkowe w podatku CIT za te lata).

Z ostrożności, mając na uwadze treść art. 14b § 4 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Spółka oświadcza, że obecnie toczy się postępowanie kontrolne w zakresie rozliczeń Spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2015 r. W tym okresie, nie było dotąd dokonywane odliczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku, stąd skorzystanie z ulgi nie jest przedmiotem wspomnianego postępowania kontrolnego. Niemniej jednak nie można całkowicie wykluczyć, że w odniesieniu do części wydatków, interpretacja może pośrednio potwierdzić prawo do dokonania odliczenia z tytułu ulgi na nabycie nowych technologii w rozliczeniu za 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka, w kalkulacji dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule), powinna uwzględnić dochód zwolniony z opodatkowania w oparciu o Zwolnienie Ogólne?
2. Czy w sytuacji, gdy całość dochodu osiągniętego przez Spółkę w ciągu roku podatkowego była zwolniona z opodatkowania w oparciu o Zwolnienie Ogólne, bądź też Spółka nie osiągnęła dochodu (poniosła stratę), należy uznać, że w roku tym Spółka nie osiągnęła dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule)?
3. Czy w przypadku uznania, że Spółka nie osiągnęła dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule), Spółka nabyła prawo, na podstawie art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, do dokonania odliczeń w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji ST i WNIP?
4. Czy okres kolejno następujących po sobie trzech lat podatkowych, o którym mowa w art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, należy liczyć od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji ST i WNIP, niezależenie od tego, czy podatnik miał faktyczną możliwość dokonania odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule) w tych trzech latach podatkowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W kalkulacji dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której Spółka mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule). Spółka nie powinna uwzględniać dochodu zwolnionego z opodatkowaniu w oparciu o Zwolnienie Ogólne.

Ad. 2)

W sytuacji, gdy całość dochodu osiągniętego przez Spółkę w ciągu roku podatkowego była zwolniona z opodatkowania w oparciu o Zwolnienie Ogólne, bądź też Spółka nie osiągnęła dochodu (poniosła stratę), należy uznać, że w roku tym Spółka nie osiągnęła dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule).

Ad. 3)

Ponieważ Spółka nie osiągnęła dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule), Spółka nabyła prawo, na podstawie art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, do dokonania odliczeń w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji ST i WNIP.

Ad. 4)

Okres kolejno następujących po sobie trzech lat podatkowych, o którym mowa w art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, należy liczyć od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji ŚT i WNIP, niezależnie od tego, czy podatnik miał faktyczną możliwość dokonania odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule) w tych trzech latach podatkowych.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, obowiązującym do końca 2015 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. W myśl art. 18b ust. 6, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, w przypadku podatników niebędących bankami ani podatkowymi grupami kapitałowymi, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem artykułów nieznajdujących zastosowania w odniesieniu do niniejszego wniosku, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7, po odliczeniu darowizn przekazanych na określone cele i do określonej wysokości dochodu.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, co do zasady, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem natomiast, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, jest, z zastrzeżeniem artykułów nieznajdujących zastosowania w odniesieniu do niniejszego wniosku, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Jednocześnie, w oparciu o ust. 3 pkt 1 przywołanego artykułu, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o SUZ, Minister Finansów, po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwego ministra, może zwolnić spółkę od podatku dochodowego, przy spełnieniu określonych w ustawie warunków. W myśl art. 23 ust. 3 ustawy o SUZ, o zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, mogą ubiegać się spółki, w których podmioty zagraniczne obejmą lub nabędą udziały albo akcje do 31 grudnia 1993 r. Jednocześnie, w oparciu o ust. 6 zd. 1 przywołanego artykułu, kwota ulg w podatku dochodowym nie może przekroczyć wartości transakcji nabycia lub objęcia udziałów albo akcji przez podmioty zagraniczne.

Regulacje dotyczące zwolnienia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy o SUZ, należy odczytywać mając na uwadze przedmiot opodatkowania podatkiem CIT, tj. jako zwolnienie dochodów od opodatkowania (a nie np. jako zaniechanie poboru podatku): „Minister Finansów, po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwego ministra, może zwolnić [dochody osiągane przez] spółkę od podatku dochodowego”. Brzmienie art. 23 ust. 1 ustawy o SUZ („zwolnić spółkę od podatku dochodowego”) jest przy tym zbliżone do brzmienie art. 6 ust. 1 ustawy o CIT, który stanowi, że „zwalnia się od podatku”, przykładowo, „Skarb Państwa” (pkt 1). Nie budzi przy tym wątpliwości, że w myśl tego przepisu „zwalnia się od podatku [dochody osiągane przez] Skarb Państwa”.

Prawidłowość traktowania Zwolnienia Ogólnego, jako zwolnienia dochodów od opodatkowania, potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 28 maja 2012 r., sygn. IBPBII/2/423-3/12/NG, wydanej w odpowiedzi na wniosek Spółki, dotyczący stosowania art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. W rzeczonej interpretacji Organ wskazał m.in., że: zgodnie ze zwolnieniem wynikającym z decyzji będzie ono obowiązywało tak długo, jak długo spółka nie wyczerpie limitu. W tym okresie bezspornym jest, że wnioskodawca pozostanie podmiotem korzystającym ze zwolnienia z opodatkowania od całości swoich dochodów.

Powyższe rozumienie Zwolnienia Ogólnego jest również prezentowane w innych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

• w zmianie interpretacji indywidualnej dokonanej przez Ministra Finansów 22 grudnia 2008 r., sygn. DD5/8211/26/SBC/08/BM19-378 (Jak podkreślił Naczelnik Urzędu Skarbowego, ulga, z której korzysta Spółka na mocy decyzji Ministra Finansów, wynika z art. 23 ust. 1 ust. sp. zagr. (ustawy o SUZ). Pomimo używanej terminologii - nawet w samej decyzji Ministra Finansów, istotą tej ulgi jest zwolnienie z podatku, a nie zaniechanie jego poboru),
• w zmianie interpretacji indywidualnej dokonanej przez Ministra Finansów 22 grudnia 2008 r., sygn. DD5/8211/25/DZQ/08/939,
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 kwietnia 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.78.2017.1.KP,
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 września 2009 r., sygn. ITPB3/423-367b/09/MT,
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 kwietnia 2009 r., sygn. ILPB3/423-135/09-2/EK,
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 grudnia 2008 r., sygn. IBPB3/423-853/08/CzP,

a także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo:

• w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 marca 2017 r., sygn. II FSK 510/15 Zgodnie z tymi przepisami (art. 23 ust. 1 i 2 ustawy o SUZ) Minister Finansów, po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwego ministra, mógł zwolnić spółkę od podatku dochodowego, gdy spełniała ona pewne ustawowo określone warunki oraz określić warunki tego zwolnienia. W związku z tym słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji, że na podstawie decyzji Ministra Finansów z dnia 26 lipca 1993 r. skarżąca Spółka uzyskała status podmiotu zwolnionego z podatku dochodowego,
• w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 czerwca 2011 r. o sygn. II FSK 197/10.
  
  

Należy zatem uznać, że Spółka, korzystając ze Zwolnienia Ogólnego w odniesieniu do dochodów osiąganych w latach 2012-2013, osiągała dochody, które były zwolnione z opodatkowania. W oparciu o przytoczony wyżej art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, dochody te (przychody oraz koszty ich uzyskania) nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, a więc nie powinny one stanowić elementu kalkulacji podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ustawy o CIT.

W rezultacie, w kalkulacji dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której Spółka mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule), Spółka nie powinna uwzględniać dochodu zwolnionego z opodatkowania w oparciu o Zwolnienie Ogólne.

Konsekwentnie, w sytuacji, gdy całość dochodu osiągniętego przez Spółkę w ciągu roku podatkowego była zwolniona z opodatkowania w oparciu o Zwolnienie Ogólne - tak jak to miało miejsce w przypadku dochodów osiągniętych w latach 2012-2014 - należy uznać, że Spółka nie osiągnęła dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Podobnie jak w sytuacji, gdy Spółka w ciągu roku podatkowego nie osiągnęła dochodu (poniosła stratę), co miało miejsce w roku 2014.

Należy zatem uznać, że w obu tych sytuacjach - w latach 2012-2013, w których całość dochodów Spółki była zwolniona z opodatkowania w oparciu o Zwolnienie Ogólne, oraz w roku 2014, w którym Spółka nie osiągnęła dochodu (poniosła stratę) - Spółka nie osiągnęła dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule).

Konsekwentnie, ponieważ Spółka nie osiągnęła dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, od której mogłaby dokonać odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o ClT (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule), Spółka nabyła prawo, na podstawie art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, do dokonania odliczeń w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji ŚT i WNIP.

Przy czym, okres kolejno następujących po sobie trzech lat podatkowych, o którym mowa w art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, należy liczyć od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji ŚT i WNIP, niezależnie od tego, czy podatnik miał faktyczną możliwość dokonania odliczeń w oparciu o art. 18b ustawy o CIT w tych trzech latach podatkowych.

Brak możliwości dokonania odliczeń może wynikać np. z osiągania niewystarczających dochodów (ponoszenia strat) w niektórych z tych lat podatkowych bądź też z braku możliwości skorygowania zeznań podatkowych ze względu na otrzymanie decyzji podatkowych, określających wysokość zobowiązań podatkowych za te lata. Przywoływany przepis nie przewiduje jednak możliwości „wydłużenia” tego trzyletniego okresu w żadnym z wypadków, w tym również w przypadkach wskazanych powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.