Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8220.64.2017.CRS
z 28 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2016 r. Nr ITPB1/4511-722/16-1/DR, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 17 sierpnia 2016 r.) o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej i niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 17 sierpnia 2016 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży prywatnego samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej i niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi samodzielnie indywidualną działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zamierza wykorzystywać do celów prowadzonej działalności gospodarczej prywatny samochód osobowy o wartości około 25 000 zł, stanowiący współwłasność Wnioskodawczyni oraz Jej Męża, zarejestrowany na oboje małżonków. Mąż Wnioskodawczyni wyraził zgodę na wykorzystywanie do celów prowadzonej działalności gospodarczej pojazdu, który jednocześnie nadal będzie służyć do celów prywatnych Wnioskodawczyni. W związku z charakterem użytkowania przedmiotowy samochód nie będzie stanowił środka trwałego w firmie Wnioskodawczyni, i tym samym nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni zamierza zaliczać w koszty prowadzonej działalności jedynie wydatki związane z jego eksploatacją do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46, ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie rozliczenia podatku VAT Wnioskodawczyni zamierza odliczać 50% podatku naliczonego od udokumentowanych fakturami VAT wydatków określonych w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przede wszystkim od zakupu paliwa, a także nabycia usług naprawy i konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem w/w pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego, po upływie kilku lat użytkowania go w opisany w poz. 80 wniosku sposób, przychód z tytułu jego sprzedaży będzie stanowił przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2016 r. Nr ITPB1/4511-722/16-1/DR jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni opisany w treści wniosku samochód osobowy, pomimo wykorzystywania go do działalności gospodarczej, cały czas będzie pozostawał samochodem prywatnym, niestanowiącym majątku firmy i tym samym jego sprzedaż nie będzie spełniała przesłanek przychodu z działalności gospodarczej, w związku z tym nie spowoduje obowiązku naliczenia podatku dochodowego z tego tytułu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, wydając z upoważnienia Ministra Finansów interpretację indywidualną z dnia 28 października 2016 r. Nr ITPB1/4511-722/16-1/DR, uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy PIT odrębnymi źródłami przychodów jest:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):
  
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,
     

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Na gruncie przepisów ustawy PIT przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy PIT, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie bowiem do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli zatem rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, czyli do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać do celów prowadzonej działalności gospodarczej prywatny samochód osobowy, stanowiący współwłasność Wnioskodawczyni oraz Jej Męża i zarejestrowany na oboje małżonków. W związku z charakterem użytkowania przedmiotowy samochód nie będzie stanowił środka trwałego w firmie Wnioskodawczyni i tym samym nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni zamierza zaliczać w koszty prowadzonej działalności jedynie wydatki związane z jego eksploatacją do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46, ust. 5 i ust. 7 ustawy PIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy zauważyć, że jeżeli samochód osobowy nie jest składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, a koszty jego eksploatacji dla celów działalności gospodarczej są rozliczane na podstawie ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy PIT, wówczas odpłatne zbycie tego samochodu nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz przychód z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy PIT.

W konsekwencji, odpłatne zbycie ww. samochodu nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie.

Wobec powyższego stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego w imieniu Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2016 r. Nr ITPB1/4511-722/16-1/DR.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.