Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.406.2017.1.EA
z 17 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług najmu miejsc noclegowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług najmu miejsc noclegowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych. W przyszłości zamierza świadczyć usługi w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi). W związku z powyższym wynajął od spółki cywilnej na cele planowanej działalności budynek wielopiętrowy przy ul. …... Budynek ten w przeszłości pełnił funkcję hotelu garnizonowego. Od budynku płaci podatek od nieruchomości w stawce przeznaczonej dla budynków służącym prowadzeniu działalności gospodarczej. Składa się on z kilkunastu pomieszczeń. Niektóre pokoje mają własne łazienki, inne nie. W budynku znajduje się ogólnodostępna kuchnia. Pomieszczenia te zostały wyposażone przez Wnioskodawcę w podstawowe meble oraz niezbędne akcesoria, np. kuchenne. Wszystkie pokoje są przygotowane do zamieszkania.

Następnie Wnioskodawca będzie oferował miejsca noclegowe głównie dla pracowników sezonowych świadczących pracę na rzecz okolicznych pracodawców. Wnioskodawca zakłada, że w większości będą to obywatele Ukrainy, ale nie tylko - będą to również pracownicy z Polski. Faktury wystawiane będą przez Wnioskodawcę na rzecz pracodawców, z którymi będzie zawierał umowę o świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania ich pracowników, bądź też na samych pracowników (bezpośrednich odbiorców ww. usług), jeśli to oni sami zawrą umowę o świadczenie takich usług. Usługa będzie polegała na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Świadczeniobiorcy uzyskają prawo do przebywania w konkretnym pokoju wraz z dostępem do łazienki i wspólnej kuchni. Świadczeniobiorcy nie będą mogli swobodnie dysponować wynajętym pokojem, tzn. w pokoju może przebywać tylko taka ilość osób, na ile miejsc noclegowych przewidziany jest dany pokój lub ile miejsc noclegowych wynajął klient (może być mniej niż miejsc noclegowych w danym pokoju), nie będzie mu wolno również wstawiać własnych mebli, będzie musiał też dostosować się do zasad wspólnego korzystania z kuchni i łazienki (w przypadku pokoi nie mających bezpośredniego dostępu do łazienki) wraz z innymi osobami korzystającymi z usług noclegowych obiektu.

Jeśli osobą, z którą zostanie zawarta umowę jest pracodawca, wówczas może dojść do sytuacji, że w ramach jednej umowy z usług noclegowych mogą korzystać różne osoby (np. z uwagi na rotację pracowników tegoż kontrahenta). Zgodnie z umową, kontrahent - pracodawca płaci za ilość wynajętych miejsc noclegowych. Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy. Jednakże Wnioskodawca zakłada, że może on wynosić od 1 miesiąca do nawet 8-10 miesięcy. Z racji jednak celu świadczonej usługi, jakim jest zapewnienie miejsca noclegowego pracownikowi sezonowemu, a nie celu mieszkalnego (pracownik jest zakwaterowany sam, a nie wraz ze swoją rodziną, której miejsce zamieszkania jest z dala od miejsca pracy), nawet kilkumiesięczny okres wynajmowania miejsca noclegowego nie wpływa na zmianę kwalifikacji danego świadczenia, jako usługi krótkotrwałego zakwaterowania, ponieważ - mimo dłuższego okresu pobytu - cel jest nadal ten sam.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych na rzecz pracodawcy, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku ?

Czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych bezpośrednio pracownikom spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku ?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych na rzecz pracodawcy, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku. Wnioskodawca również uważa, że prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych bezpośrednio pracownikom spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku.

Wnioskodawca, biorąc pod uwagę fakt, że jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wszelkie dostawy towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, podlegają ustawie o podatku od towarów i usług (zwana dalej ustawą VAT).

Zgodnie z art. 5a ustawy VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy VAT, w związku z art. 146a pkt 2 ustawy VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%. Z kolei pod pozycją 163 ww. załącznika, znajdują się usługi związane z krótkotrwałym zakwaterowaniem (PKWiU 55). Natomiast w myśl art. 43 ust. 20 ustawy VAT, zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Dla prawidłowego ustalenia stawki podatku dla usług związanych z zakwaterowaniem, należy rozróżnić kiedy mamy do czynienia z wynajmem wyłącznie na cele mieszkaniowe, a kiedy cel wynajmu lokalu/pokoju jest inny niż mieszkaniowy. Jest to bowiem przesłanka, która rozróżnia usługi opisane w art. 43 ust. 1 pkt 36, a wskazane w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Wnioskodawca uważa, że aby mógł skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług umowa najmu w swojej treści zawierać powinna między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystywany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Przy czym dotyczy to zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący-najemca-podnajemca. W przeciwnym razie brak jest jakichkolwiek podstaw do zastosowania 8% stawki VAT.

Cel krótkotrwałego zakwaterowania jest celem odmiennym niż mieszkaniowy. Jest on związany z czasowym pobytem, a nie z zamieszkaniem, a więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą pomieszczenia w budynku mieszkalnym. Wynajem miejsc noclegowych pracownikom sezonowym, ma na celu przede wszystkim zapewnienie na określony czas miejsca, w którym dany pracownik przebywa w związku z wykonywaną czasowo pracą. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą sezonową, a więc tylko na okres jej wykonywania.

Warto także zauważyć, że pracownik przebywa w danym miejscu sam - bez rodziny, która zamieszkuje w innym miejscu - traktowanym przez pracownika jako jego miejsce zamieszkania docelowego. Powyższe dotyczy zarówno pracowników będących Polakami z innym miejscem zamieszkania na terytorium Polski, jak i w przypadku obywateli Ukrainy - którzy nie posiadają w Polsce innego miejsca zamieszkania, a przebywają na terytorium RP jedynie w celach związanych z pracą. Praca ta ma charakter czasowy, chociażby z uwagi na ograniczenia wynikające z czasu obowiązywania niezbędnych zezwoleń.

Należy także podkreślić, że usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca, są zbliżone do usług hotelowych - opłata pobierana jest za miejsce noclegowe, brak jest jednak recepcji i innych usług charakterystycznych dla hotelu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec tego, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie mamy do czynienia z realizacją celu mieszkaniowego, ale z celem krótkotrwałego zakwaterowania, wskazane powyżej przepisy ustawy VAT stanowią, że w takiej sytuacji podatnik stosuje stawkę 8%.

W opinii Wnioskodawcy, nie ma znaczenia, czy usługa świadczona jest na rzecz jednej osoby przez okres 1-2 miesięcy, czy też przez okres nawet 10-12 miesięcy. Nadal będziemy mieć do czynienia ze świadczeniem usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.20.19.0), ponieważ cel usługi nie uległ zmianie. Przepisy nie wskazują ile czasu ma trwać zakwaterowanie, aby uważać je za krótkotrwałe. Wnioskodawca uważa, że określenie „krótkotrwały” funkcjonuje w tym zakresie również jako określenie, że zdarzenie ma charakter czasowy, przejściowy, a nie trwały.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowo postępuje uznając, że długość okresu świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania, opisanych w zdarzeniu przyszłym, na rzecz jednej osoby (z założenia nie dłużej niż rok), nie wpłynie na zmianę kwalifikacji świadczonej usługi, gdyż cel pozostaje ten sam, wobec czego nadal będzie zobligowany do stosowania 8% stawki VAT.

Jednocześnie świadczenie powyżej określonych usług na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie wpływa na wysokość stosowanej stawki VAT. Nie ma w tym przypadku żadnych przesłanek, aby zastosować stawkę 23%, gdyż nadal mamy do czynienia z usługą krótkotrwałego zakwaterowania i nie ma znaczenia na rzecz jakiego podmiotu ta usługa jest świadczona.

Reasumując, w niniejszej sprawie warunki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy podatku od towarów i usług nie będą spełnione, bowiem jak wynika z treści wniosku, świadczone usługi będą polegały na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Wnioskodawca będzie prowadził wynajem miejsc noclegowych pracownikom sezonowym, który ma na celu przede wszystkim zapewnienie na określony czas miejsca, w którym dany pracownik przebywa w związku z wykonywaną czasowo pracą. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą sezonową, a więc tylko na okres jej wykonywania. Warto też zauważyć, że pracownik przebywa w danym miejscu sam - bez rodziny, która zamieszkuje w innym miejscu - traktowanym przez pracownika, jako jego miejsce zamieszkania. Natomiast osoba fizyczna nie może mieć dwóch miejsc zamieszkania.

W związku z powyższym zastosowanie stawki VAT w wysokości 8% w obu podanych stanach faktycznych jest uzasadnione.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przesłanek, aby mógł skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie musi też, w związku ze świadczeniem usług noclegowych na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, stosować stawki podstawowej w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy określaniu zakresu stosowania preferencyjnych stawek podatku i zwolnień przedmiotowych od podatku w niektórych przypadkach odwołują się m.in. do grupowań Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) zwanej dalej: PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do tych towarów i usług, dla których przepisy w zakresie VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

W tym miejscu należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi najmu miejsc noclegowych dla pracowników firmy, delegowanych do wykonywania pracy poza miejscem zamieszkania. Faktury wystawiane będą przez Wnioskodawcę na rzecz pracodawców, z którymi będzie zawierał umowę o świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania ich pracowników, bądź też na samych pracowników (bezpośrednich odbiorców ww. usług), jeśli to oni sami zawrą umowę o świadczenie takich usług. Wnioskodawca klasyfikuje świadczoną usługę w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanych przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

To wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich ww. przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy – stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu warto odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie o VAT, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Ponadto zgodnie z pkt 1 objaśnień do ww. załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Powyższe oznacza, że w przypadku gdy towar lub usługa wymieniony w załączniku nr 3 do ustawy, jednocześnie na mocy innego przepisu korzysta ze zwolnienia od podatku lub podlega opodatkowaniu stawką niższą niż 8%, to zapis załącznika nie znajduje dla danego towaru lub usługi zastosowania.

Uwzględniając zatem powołane wyżej przepisy w odniesieniu do zagadnienia przedstawionego we wniosku zauważyć trzeba, że wynajmowane przez Wnioskodawcę określone miejsca noclegowe kontrahentowi, z których korzystają pracownicy firmy oddelegowani do wykonywania pracy poza miejscem zamieszkania – jak wskazano – nie służą celom mieszkaniowym wynajmujących. Zatem, jeżeli świadczone usługi zakwaterowania mieszczą się we wskazanym przez Wnioskodawcę grupowaniu PKWiU 55.20.19.0, to podlegają one opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, jako wymienione w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Natomiast na wysokość stawki podatku nie wpłynie fakt, czy umowa najmu zostanie zawarta z pracodawcą, czy też bezpośrednio z pracownikiem firmy (zarówno w obu przypadkach znajdzie zastosowanie 8% stawka podatku).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano ze prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.