Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.27.2017.2.JG
z 25 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 25 lipca 2017 r. (data wpływu 25 lipca 2017 r.), pismem które wpłynęło 26 lipca 2017 r. oraz pismem z dnia 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze zbycia nieruchomości w drodze umowy dożywocia – jest prawidłowe jednak z innych względów niż wskazane we wniosku.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze zbycia nieruchomości w drodze umowy dożywocia.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 21 lipca 2017 r. nr 0115 KDIT2-3.4011.27.2017.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek w zakresie objętym wezwaniem został uzupełniony pismami w dniu 25 lipca 2017 r. i 26 1ipca 2017 r.

Przedmiotowy wniosek Wnioskodawczyni uzupełniła również pismem w dniu 22 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 3 czerwca 2017 r. (data uprawomocnienia postanowienia sądu) nabyła w drodze spadku (testament męża Wnioskodawczyni) prawo do nieruchomości jaką jest mieszkanie własnościowe (wypis Księgi Wieczystej z dnia …), w którym wcześniej wspólnie wraz z mężem mieszkała. Mąż zmarł 1 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni figurowała dotychczas jako współwłaściciel tego mieszkania, a z dniem 3 czerwca 2017 r. (data uprawomocnienia się postanowienia sądu) nabyła tym samym 50% udziału w nieruchomości.

Mieszkanie Wnioskodawczyni i jej mąż nabyli 2 października 1991 roku i od tego dnia stanowiło ich wspólność ustawową. Ponadto w stosunku do przedmiotowej nieruchomości wydano w dniu 29 lutego 2012 r. decyzję o przekształceniu gruntu z prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Wnioskodawczyni jest zainteresowana przekazaniem w/w nieruchomości w całości dla wnuka w zamian za opiekę i „dochowanie” na podstawie tzw. umowy dożywocia. Wnioskodawczyni chce tym samym zabezpieczyć sobie prawo mieszkania w swoim mieszkaniu do końca swoich dni będąc pod opieką wnuka, który nie musi ale może zamieszkać razem z nią.

Umowa dożywocia zostanie podpisana nie wcześniej niż po otrzymaniu interpretacji podatkowej dotyczącej przedmiotowego wniosku. Przewidywany termin podpisania umowy sierpień wrzesień 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym faktem, jakim jest chęć przekazania mieszkania na własność poprzez notarialne zawarcie umowy dożywocia z wnukiem, wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu zbycia mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w stosunku do nabytej po małżonku współwłasności mieszkania nie powstanie obowiązek podatkowy. Mieszkanie to na współwłasność zostało nabyte w 1991 r. (tj. minęło już wiele lat od wspólnego nabycia własności).

„Całe mieszkanie przejęte w spadku” (przeniesienie własności wspólnej w czerwcu 2017 r. przez Wnioskodawczynię) nie powoduje obowiązku podatkowego.

Wnioskodawczyni jest przy tym świadoma ciążącego obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych jakim jest podatek 2% wartości nieruchomości przy zawarciu umowy dożywocia.

Jednak w przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Faktycznie zaś oznacza to zwolnienie z opodatkowania tej transakcji. Takie stanowisko przyjął fiskus w interpretacjach zmieniających dotychczasowe wykładnie. W podobnych do przedstawionego przez Wnioskodawczynię przypadku resort finansów wydał interpretacje zmieniające (o sygnaturach - odpowiednio - DD9.8222.2.152.2015.JQP i DD9.8222.2.154.2015.JOP), w których znalazło się stwierdzenie, że „ze względu jednak na brak przesłanek umożliwiających określenie przychodu z tego źródła, na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy, nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tego tytułu”.

Wnioskodawczyni podniosła również, że nie stać jej na zapłacenie 19% podatku dochodowego od domniemanej wartości mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe jednak z innych względów niż wskazane we wniosku.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2016 poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości.

Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości, praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Ponadto zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności – sytuację taką przewidują przepisy o użytkowaniu wieczystym. Natomiast budynki trwale związane z gruntem stanowią część składową gruntu i na mocy art. 47 § 1 ww. Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnymi przedmiotami własności. Z powyższego wynika zatem, że budynek tylko wówczas nie stanowi odrębnego przedmiotu własności, jeżeli posiadaczowi gruntu, na którym jest wzniesiony przysługuje prawo własności tego gruntu.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. Natomiast w myśl art. 235 Kodeksu cywilnego właścicielem budynku mieszkalnego wybudowanego na działce gruntu oddanej w użytkowanie wieczyste jest użytkownik wieczysty działki gruntu. W tym przypadku prawo własności budynku mieszkalnego związane jest z prawem użytkowania wieczystego gruntu i prawa te mogą być sprzedawane tylko razem. Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego. Zakres i sposób określenia treści prawa wieczystego użytkowania zbliża je do prawa własności dzięki wyraźnym odesłaniom zawartym w art. 234 i art. 237 ustawy Kodeks cywilny.

Możliwe jest przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (Dz. U. z 2012 r., poz. 83, z późn. zm.)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

1. starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej - w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym również nieruchomości, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują inne państwowe osoby prawne;
2. wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa - odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.

Prawo użytkowania wieczystego przekształca się w prawo własności nieruchomości z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej – art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

W przypadku przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności za datę nabycia nieruchomości, od której upływa 5-letni termin określony w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego jakim jest decyzja administracyjna. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nabycie nieruchomości mającej być przedmiotem umowy dożywocia nastąpiło w dniu 2 listopada 1991 r., w związku z tym pięcioletni okres licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął 31 grudnia 1996 r.

Jak wynika z przytoczonych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem objęte zostało odpłatne zbycie wskazanych w przepisie nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Jak z powyższego wynika czynności odpłatnego zbycia dokonane po tym okresie nie są objęte obowiązkiem podatkowym w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując w opisanym zdarzeniu przyszłym, umowa dożywocia której przedmiotem będzie przedmiotowa nieruchomość, którą Wnioskodawczyni ma zamiar zawrzeć w miesiącu sierpniu lub wrześniu 2017 r. nie będzie stanowić źródła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.