Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.145.2017.2.MM
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe - w części odnoszącej się do zwolnienia z opodatkowania świadczenia emerytalnego wypłaconego ofiarom prześladowań przez nazistowskie Niemcy w okresie II wojny światowej oraz nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości zwrotu niesłusznie pobranego podatku za cały okres otrzymywania tego świadczenia.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia emerytalnego wypłaconego ofiarom prześladowań przez nazistowskie Niemcy w okresie II wojny światowej oraz możliwości zwrotu niesłusznie pobranego podatku za cały okres otrzymywania tego świadczenia. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr 0115-KDIT2-2.4011.145.2017.1.MM z dnia 3 lipca 2017 r. wezwano Wnioskodawcę do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został pismem z dnia 10 lipca 2017 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 12 lipca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lipcu 1942 r. Wnioskodawca został deportowany na przymusowe roboty do Austrii, do Zakładów Zbrojeniowych i od dnia 28 lipca 1942 r. do 31 marca 1945 r. był przymusowym robotnikiem w tych zakładach. Warunki były ciężkie, Wnioskodawca często był głodny, a praca była ponad jego siły. Dziś Wnioskodawca ma 98 lat, jest schorowanym człowiekiem, nie widzi na jedno oko, ma wszczepiony rozrusznik serca i leczy się u wielu lekarzy specjalistów. Od grudnia 2000 r. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z austriackiej instytucji emerytalnej „Pensionversicherungstalt der Arbeiter” w wysokości 56,54 euro miesięcznie (stan na dzień 1 stycznia 2017 r.), która jest mu wypłacana raz na kwartał za pośrednictwem Banku. Od tej kwoty pobierany jest podatek dochodowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota, jaką otrzymuje Wnioskodawca z austriackiej instytucji emerytalnej może być zwolniona od podatku?
2. Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot – jego zdaniem – niesłusznie pobranego podatku za cały okres otrzymywania tego świadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 września 2000 r. o zwolnieniu świadczeń z tytułu prześladowań przez nazistowskie Niemcy z podatków i opłat oraz niezaliczeniu ich do dochodów (Dz. U. Nr 93, poz. 1028 ze zm.), świadczenia wypłacone ofiarom prześladowań przez Niemców w okresie II wojny światowej, w tym związane z pracą niewolniczą i przymusową są wolne od podatków i opłat, nie są wliczane do dochodów. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że nie powinny być pobierane jakiekolwiek opłaty z tytułu przyznanej mu emerytury za niewolniczą przymusową pracę na rzecz Trzeciej Rzeszy. W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca czuje się pokrzywdzony przez organy fiskalne III RP. Świadczenie przez niego otrzymywane przez austriacki organ emerytalny zostało nazwane „emeryturą starczą (ausreichende Rente)”. Mając na uwadze powyższy fakt oraz treść prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt II FSK 780/09 Wnioskodawca stwierdza, że od tego typu świadczenia nie pobiera się żadnych opłat i podatków. W ocenie Wnioskodawcy wyrok definitywnie rozstrzyga identyczną sprawę jak jego.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że odpowiedź na pytanie nr 2 powinna być twierdząca, albowiem zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz stosownie do regulacji prawnych zawartych w ustawie o zwolnieniu świadczeń z tytułu prześladowań przez nazistowskie Niemcy z podatków i opłat i niezaliczaniu ich do dochodów, zaliczka na podatek pobierana przez płatnika z przysługującego Wnioskodawcy świadczenia była naliczana bezprawnie za cały okres pobierania przez niego tego świadczenia z Austrii. W ocenie Wnioskodawcy nigdy nie otrzymałby tej należności, gdyby nie fakt świadczenia przymusowej pracy w fabryce.

Wnioskodawca podkreśla, że jest osobą w podeszłym wieku i dużą część swojej emerytury przeznacza na leki oraz lekarzy, dlatego też uważa, że nie powinien zostać pozbawiony przez Skarb Państwa tak symbolicznych kwot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe - w części odnoszącej się do zwolnienia z opodatkowania świadczenia emerytalnego wypłaconego ofiarom prześladowań przez nazistowskie Niemcy w okresie II wojny światowej oraz nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości zwrotu niesłusznie pobranego podatku za cały okres otrzymywania tego świadczenia.

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 września 2000 r. o zwolnieniu świadczeń z tytułu prześladowań przez nazistowskie Niemcy z podatków i opłat oraz o niezaliczaniu ich do dochodów (Dz. U. Nr 93, poz. 1028) świadczenia wypłacane ofiarom i ich spadkobiercom z tytułu prześladowań przez nazistowskie Niemcy w okresie II wojny światowej, w tym związane z pracą niewolniczą i przymusową, są wolne od podatków i opłat. Natomiast art. 2 tej ustawy stanowi, iż świadczeń, o których mowa w art. 1, nie wlicza się do dochodów, od których zależy prawo do określonych odrębnymi przepisami świadczeń lub ich wysokość.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż świadczenia związane m.in. z pracą niewolniczą i przymusową wypłacane ofiarom z tytułu prześladowań przez nazistowskie Niemcy w okresie II wojny światowej zwolnione są z podatków (tj. również z podatku dochodowego od osób fizycznych).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w lipcu 1942 r. Wnioskodawca został deportowany na przymusowe roboty do Austrii, do Zakładów Zbrojeniowych i od dnia 28 lipca 1942 r. do 31 marca 1945 r. był przymusowym robotnikiem w tych zakładach. Warunki były ciężkie, Wnioskodawca często był głodny, a praca była ponad jego siły. Dziś Wnioskodawca ma 98 lat, jest schorowanym człowiekiem, nie widzi na jedno oko, ma wszczepiony rozrusznik serca i leczy się u wielu lekarzy specjalistów. Od grudnia 2000 r. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z austriackiej instytucji emerytalnej „Pensionversicherungstalt der Arbeiter” w wysokości 56,54 euro miesięcznie (stan na dzień 1 stycznia 2017 r.), która jest mu wypłacana raz na kwartał za pośrednictwem Banku. Od tej kwoty pobierany jest podatek dochodowy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż emerytura wypłacana Wnioskodawcy z austriackiej instytucji emerytalnej „Pensionversicherungstalt der Arbeiter” w związku z wykonywaniem przez niego w okresie II wojny światowej pracy przymusowej w Zakładach Zbrojeniowych, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 1 ustawy o zwolnieniu świadczeń z tytułu prześladowań przez nazistowskie Niemcy z podatków i opłat oraz o niezaliczaniu ich do dochodów. Wnioskodawca może zatem ubiegać się o zwrot już pobranego podatku.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości ubiegania się o zwrot niesłusznie pobranego podatku za cały okres pobierania tego świadczenia, czyli od 2000 r. wskazać należy, że stosownie do art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

W myśl natomiast art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Zgodnie natomiast z art. 75 § 2 ww. ustawy, uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika. Stosownie natomiast do art. 75 § 3 ww. ustawy, jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku (art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej). Stosownie natomiast do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca w 2017 r. może ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku jedynie za te lata, za które zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.