Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB3/423-520/13-1/GJ/MC
z 9 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 772/14 (data wpływu orzeczenia 12 lipca 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie określenia przychodu z tytułu uzyskania wynagrodzenia stanowiącego 50% poniesionych kosztów w związku z przeniesieniem własności nowo powstałej infrastruktury na rzecz P. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2013 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie określenia przychodu z tytułu uzyskania wynagrodzenia stanowiącego 50% poniesionych kosztów w związku z przeniesieniem własności nowo powstałej infrastruktury na rzecz P.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 7 października 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy postanowienie znak: IPPB3/423-520/13-2/GJ, w której odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wnioskodawca na powyższe postanowienie z 7 października 2013 r. znak: IPPB3/423-520/13-2/GJ wniósł pismem z dnia 15 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) zażalenie.

W odpowiedzi na powyższe zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów postanowieniem z 20 grudnia 2013 r. znak: IPPB3/423-520/13-4/GJ utrzymał w mocy postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 7 października 2013r. Nr IPPB3/423-520/13-2/GJ.

Wnioskodawca na postanowienie z dnia 20 grudnia 2013 r. znak: IPPB3/423520/13-4/GJ/AG złożył skargę z dnia 23 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 października 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 772/14 uchylił zaskarżone postanowienie w sprawie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie określenia przychodów z tytułu przeniesienia własności nowo powstałej infrastruktury na rzecz P. i uzyskania wynagrodzenia stanowiącego 50% poniesionych kosztów wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarządcą infrastruktury kolejowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94 ze zm., zwana dalej: „ustawą o transporcie kolejowym”). W ramach realizowanych inwestycji Spółka przeprowadziła na danym terenie prace polegające na realizacji robót budowlanych w ramach modernizacji infrastruktury kolejowej stacji i szlaków. Istniejący przebieg sieci elektroenergetycznej kolidował z projektowaną inwestycją (tzw. kolizja energetyczna), ze względu na usytuowanie sieci na konstrukcjach wsporczych sieci trakcyjnej będącej własnością P. W celu umożliwienia realizacji inwestycji Spółka zwróciła się do P. o zmianę przebiegu linii elektroenergetycznej (o tzw. usunięcie kolizji energetycznej). Zakres i sposób przeprowadzenia prac na majątku P. został potwierdzony w odpowiedniej umowie zawartej ze Spółką. Usunięcie kolizji energetycznej leżało w gestii wykonawcy działającego na zlecenie Spółki, która przedstawiła P. zakres planowanych prac, który podlegał analizie przez służby techniczne P.

P. wydała Spółce dokument, w którym określiła warunki techniczne usunięcia kolizji. Dla usunięcia kolizji energetycznej wykonano dokumentację techniczną, na którą składa się kompletny projekt architektoniczno-budowlany, wykonawczy oraz kosztorys nakładczy. Dokumentacja uwzględnia zakres robót oraz dokumentację projektową. Usunięcie kolizji polegało na przebudowie kolidującego odcinka sieci elektroenergetycznej przez wykonawcę działającego na zlecenie Spółki, w ramach którego wyburzono linie oraz urządzenia elektroenergetyczne (dalej: „infrastruktura elektroenergetyczna”), będące własnością P., oraz wybudowano nową infrastrukturę elektroenergetyczną w innej lokalizacji. Po wykonaniu prac sporządzony został komisyjnie protokół przekazania wykonanych prac i poprzez jego zaakceptowanie P. potwierdziła prawidłowość dokonanego przebudowania infrastruktury elektroenergetycznej. Dla celów dokumentacyjnych, został podpisany przez Spółkę oraz P. protokół zdawczo-odbiorczy, na mocy którego Spółka przekazała P. Infrastrukturę elektroenergetyczną, szczegółowo wymienioną w tym protokole. Została w nim wskazana specyfikacja nowego fragmentu infrastruktury. W oparciu o ww. dokument P. przyjęła przebudowany fragment Infrastruktury energetycznej do eksploatacji i wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Powstała nowa infrastruktura elektroenergetyczna stanowi element całej sieci eksploatowanej przez P. i zastąpiła element sieci elektroenergetycznej, który był kolizyjny.

Spółka oraz P. partycypowały w kosztach przedmiotowego przedsięwzięcia w częściach równych. Efekty prac na majątku P. stały się jej własnością w wyniku ich przekazania przez Spółkę za wynagrodzeniem. Spółka wystawiła na rzecz P. fakturę VAT za przeniesienie własności nowo powstałej infrastruktury elektroenergetycznej, na podstawie której P. zapłaciła Spółce wynagrodzenie skalkulowane jako wartość 50% poniesionych kosztów przebudowy infrastruktury elektroenergetycznej. Wartość ta została ustalona w oparciu o kalkulację sporządzoną na podstawie kosztorysu wykonawcy robót oraz o faktury wystawione przez wykonawcę robót za zrealizowane roboty.

Cena sprzedaży infrastruktury elektroenergetycznej odbiegała znacznie od wartości rynkowej. Istniały jednak uzasadnione przyczyny dla odbiegania ceny sprzedaży Infrastruktury elektroenergetycznej od jej wartości rynkowej. Tymi przyczynami były następujące uwarunkowania faktyczne:

1. Spółka realizując ustawowe obowiązki, do których realizacji została powołana, przeprowadziła prace modernizacyjne mające m.in. poprawę bezpieczeństwa prowadzenia ruchu kolejowego.
   
2. Obowiązek usunięcia kolizji energetycznej wynikał z działań związanych z zarządzaniem infrastrukturą kolejową przez Spółkę. W przypadku bowiem braku podjęcia przez Spółkę decyzji o wykonywaniu robót budowlanych modernizacji infrastruktury kolejowej stacji i szlaków, kolizja energetyczna nie zaistniałaby i nie powstałaby konieczność przesunięcia na inne miejsce infrastruktury elektroenergetycznej P.
   
3. Sprzedaż nowo wybudowanej infrastruktury energetycznej związana była z usunięciem kolizji istniejących sieci i urządzeń elektroenergetycznych P. w związku z realizowanym przez Spółkę kontraktem na wykonanie robót budowlanych modernizacji infrastruktury kolejowej stacji i szlaków.
   
4. Odpłatne zbycie infrastruktury elektroenergetycznej na rzecz P. i związane z tym poniesienie przez Spółkę wydatków na usunięcie kolizji elementów sieci i urządzeń elektroenergetycznych nie było celem samym w sobie. Wynikało z konieczności usunięcia kolizji energetycznej, do której Spółka była zobowiązana jako Inwestor.
   
5. Poniesienie przez Spółkę tych wydatków nie było również podyktowane chęcią jej nabycia przez P. Firma P. nie występowała ze swej inicjatywy do Spółki o przesunięcie swojej infrastruktury elektroenergetycznej, gdyż stan położenia infrastruktury elektroenergetycznej, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, nie przeszkadzał jej w prowadzeniu przez nią działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej do odbiorców przyłączonych do jej sieci.
   
6. Z uwagi na fakt, że infrastruktura elektroenergetyczna należąca do P. była położona na należących do Spółki konstrukcjach wsporczych, będących infrastrukturą kolejową, decyzję o zagospodarowaniu tej infrastruktury, zgodnie z przepisami ustawy o transporcie kolejowym, podjęła Spółka, będąca zarządcą infrastruktury kolejowej.
   
7. Spółka podjęła decyzje w zakresie budowy lub przebudowy konstrukcji wsporczych, a tym samym w stosunku do położonej na tych konstrukcjach infrastruktury elektroenergetycznej będącej własnością P., realizując ustawowe zobowiązania.
   
8. Inwestycja realizowana przez Spółkę była pokrywana ze środków budżetowych bądź pochodzących z programów pomocowych Unii Europejskiej. Realizacja tej inwestycji nie jest ukierunkowana na uzyskiwanie przychodów z tytułu budowy i sprzedaży infrastruktury energetycznej pomiotom uprawnionym do zarządzania sieciami energetycznymi.
   
9. Usunięcie kolizji energetycznej stanowi element realizacji całościowego planu modernizacji linii kolejowych, do którego jest z mocy prawa zobowiązana Spółka.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka przenosząc własność nowo powstałej infrastruktury na rzecz P. oraz domagając się jedynie wynagrodzenia stanowiącego wartość 50 % poniesionych kosztów określiła przychód należny w prawidłowej wysokości?

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych jest więc ich wartość przejawiająca się w cenie ustalonej przez strony w umowie. W przypadku gdy cena ta, bez uzasadnionej przyczyny, będzie znacznie odbiegać od wartości rynkowej tych rzeczy (praw), wówczas przychód określi organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkowa jest w takim przypadku określana na podstawie tzw. cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami (prawami) tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, a także czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Jeżeli organ podatkowy uzna, że cena ustalona przez strony znacznie odbiega od wartości rynkowej przedmiotu umowy, wówczas ma prawo do wezwania stron umowy do:

• zmiany wartości (ceny) przedmiotu umowy lub
  

• wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej.
  
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka przenosząc odpłatnie własność nowo powstałej infrastruktury elektroenergetycznej na rzecz P. za cenę stanowiącą wartość 50 % poniesionych kosztów określiła przychód należny w prawidłowej wysokości. Chociaż cena odbiegała od wartości rynkowej infrastruktury elektroenergetycznej, to jednak - jak wskazano w stanie faktycznym - istniały uzasadnione przyczyny dla odbiegania tej ceny od wartości rynkowej zbywanej infrastruktury elektroenergetycznej.

Na wstępie wskazać należy, że Spółka na podstawie art. 15 ust. 4a ustawy zarządza Uniami kolejowymi oraz pozostałą infrastrukturą kolejową, określoną w przepisach ustawy o transporcie kolejowym, z wyłączeniem budynków i budowli przeznaczonych do obsługi przewozu osób i rzeczy wraz z zajętymi pod nie gruntami. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o transporcie kolejowym zarządzanie infrastrukturą kolejową polega na:

1. budowie i utrzymaniu Infrastruktury kolejowej;
2. prowadzeniu ruchu pociągów na liniach kolejowych;
3. utrzymywaniu Infrastruktury kolejowej w stanie zapewniającym bezpieczne prowadzenie ruchu kolejowego;
4. udostępnianiu tras pociągów dla przejazdu pociągów na liniach kolejowych i świadczeniu usług z tym związanych;
5. zarządzaniu nieruchomościami wchodzącymi w skład Infrastruktury kolejowej.
   
   

Zgodnie zaś z ust. 2 tego artykułu zarządca Infrastruktury zarządza Infrastrukturą kolejową oraz zapewnia jej rozwój i modernizację.

Spółka realizując ustawowe obowiązki, do których realizacji została powołana, przeprowadziła prace modernizacyjne mające m.in. poprawę bezpieczeństwa prowadzenia ruchu kolejowego. Należy zwrócić uwagę, że konieczność usunięcia kolizji energetycznej wynikała z działań związanych z zarządzaniem infrastrukturą kolejową przez Spółkę. W przypadku bowiem braku podjęcia przez Spółkę decyzji o wykonywaniu robót budowlanych modernizacji infrastruktury kolejowej, stacji i szlaków, kolizja energetyczna nie zaistniałaby i nie powstałaby konieczność przesunięcia na inne miejsce infrastruktury elektroenergetycznej P.

Jak wskazano w stanie faktycznym, uzasadnionymi przyczynami były następujące uwarunkowania faktyczne:

1. Spółka realizując ustawowe obowiązki, do których realizacji została powołana, przeprowadziła prace modernizacyjne mające m.in. poprawę bezpieczeństwa prowadzenia ruchu kolejowego.
   
2. Obowiązek usunięcia kolizji energetycznej wynikał z działań związanych z zarządzaniem infrastrukturą kolejową przez Spółkę. W przypadku bowiem braku podjęcia przez Spółkę decyzji o wykonywaniu robót budowlanych modernizacji infrastruktury kolejowej stacji i szlaków, kolizja energetyczna nie zaistniałaby i nie powstałaby konieczność przesunięcia na inne miejsce infrastruktury elektroenergetycznej P.
   
3. Sprzedaż nowo wybudowanej infrastruktury energetycznej związana była z usunięciem kolizji istniejących sieci i urządzeń elektroenergetycznych P. w związku z realizowanym przez Spółkę kontraktem na wykonanie robót budowlanych modernizacji infrastruktury kolejowej stacji i szlaków.
   
4. Odpłatne zbycie infrastruktury elektroenergetycznej na rzecz P. i związane z tym poniesienie przez Spółkę wydatków na usunięcie kolizji elementów sieci i urządzeń elektroenergetycznych nie było celem samym w sobie. Wynikało z konieczności usunięcia kolizji energetycznej, do której Spółka była zobowiązana jako Inwestor.
   
5. Poniesienie przez Spółkę tych wydatków nie było również podyktowane chęcią jej nabycia przez P. Firma P. nie występowała ze swej inicjatywy do Spółki o przesunięcie swojej infrastruktury elektroenergetycznej, gdyż stan położenia infrastruktury elektroenergetycznej, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, nie przeszkadzał jej w prowadzeniu przez nią działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej do odbiorców przyłączonych do jej sieci.
   
6. Z uwagi na fakt, że infrastruktura elektroenergetyczna należąca do P. była położona na należących do Spółki konstrukcjach wsporczych, będących infrastrukturą kolejową, decyzję o zagospodarowaniu tej infrastruktury, zgodnie z przepisami ustawy o transporcie kolejowym, podjęła Spółka, będąca zarządcą infrastruktury kolejowej.
   
7. Spółka podjęła decyzje w zakresie budowy lub przebudowy konstrukcji wsporczych, a tym samym w stosunku do położonej na tych konstrukcjach infrastruktury elektroenergetycznej będącej własnością P., realizując ustawowe zobowiązania.
   
8. Inwestycja realizowana przez Spółkę była pokrywana ze środków budżetowych bądź pochodzących z programów pomocowych Unii Europejskiej. Realizacja tej inwestycji nie jest ukierunkowana na uzyskiwanie przychodów z tytułu budowy i sprzedaży infrastruktury energetycznej pomiotom uprawnionym do zarządzania sieciami energetycznymi.
   
9. Usunięcie kolizji energetycznej stanowi element realizacji całościowego planu modernizacji linii kolejowych, do którego jest z mocy prawa zobowiązana Spółka.
   
   
   

W świetle powyższego należy w opinii Spółki stwierdzić, że skoro w przedstawionym stanie faktycznym wystąpiły uzasadnione okoliczności (przyczyny) dla odbiegania ceny, za jaką przeniesiona została własność infrastruktury elektroenergetycznej od wartości rynkowej infrastruktury elektroenergetycznej, to przychód należny w wysokości 50% poniesionych przez Spółkę kosztów przebudowy Infrastruktury elektroenergetycznej został określony prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2014 sygn. akt III SA/Wa 772/14 (i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2017 r. sygn. akt II FSK 483/15).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.