Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.200.2017.1.MPŁ
z 7 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki partnerskiej powstałej w wyniku przekształcenia spółki cywilnej, spółka została wpisana do rejestru przedsiębiorców w dniu 15 grudnia 2001 r. Aktualnie spółka jest właścicielem dwóch lokali użytkowych zakupionych na podstawie umowy użytkowania wieczystego i sprzedaży lokalu z dnia 2 stycznia 2002 oraz 14 lutego 2002. Nieruchomości zostały wpisane do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę. Po wprowadzeniu do ewidencji nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie nieruchomości, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej. W związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą został wygenerowany zysk, który nie został wypłacony żadnemu ze wspólników, a który był rokrocznie przedmiotem opodatkowania u tych wspólników.

Spółka partnerska zamierza wypłacić wspólnikom niepodzielony zysk przekazując im należące do spółki nieruchomości, w proporcjach odpowiadających ich udziałowi kapitałowemu. Wspólnicy planują dokonanie rozliczenia dotychczas niepodzielonego zysku spółki poprzez podjęcie uchwały. W miejsce świadczenia pieniężnego z tytułu niewypłaconego zysku, Spółka rozważa przeniesienie na wspólników własności nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przekazaniem nieruchomości należących do spółki partnerskiej na rzecz wspólników, w proporcjach odpowiadających ich udziałowi kapitałowemu, tytułem wypłaty udziału w zysku, powstanie po stronie wspólników obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem nieruchomości należącej do Spółki partnerskiej na rzecz wspólników, w proporcjach odpowiadających ich udziałowi kapitałowemu, tytułem wypłaty udziału w zysku, nie powstanie po stronie wspólników Spółki obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z art. 89 oraz 52 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (w 2016 r. poz. 1578 z późn. zm.), wspólnik spółki partnerskiej może żądać podziału i wypłaty całości zysku wypracowanego przez tą spółkę z końcem każdego roku obrotowego. Sam zysk jest kategorią wyrażaną w pieniądzu i w związku z tym roszczenie względem Spółki o wypłatę zysku jest roszczeniem o charakterze pieniężnym. Zasadniczym obowiązkiem Spółki jest zatem wypłacenie żądającemu wspólnikowi określonej kwoty pieniężnej odpowiadającej przewidzianemu w umowie spółki procentowi udziału w zyskach tej spółki.

W związku jednak z faktem, że przeniesienie wartości nieruchomości będzie tytułem rozliczenia wypracowanego przez spółkę zysku, to taki transfer powinien być potraktowany jako wypłata zysku. Art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm. ), wskazuje, że podatnikiem podatku dochodowego nie jest sama spółka, lecz wspólnik, który rozpoznaje przychody i koszty ich uzyskania generowane przez spółkę w takiej proporcji, w jakiej partycypuje w jej zyskach na podstawie umowy spółki. Późniejszy podział zysku między wspólników jest podatkowo neutralny. Skoro przychody i koszty, a w konsekwencji i dochód spółki osobowej, rozliczane są bezpośrednio u każdego ze wspólników, w rezultacie, przyrost majątku Spółki następujący w wyniku przekazywania zysków spółki na powiększenie jej majątku lub też w wyniku wzrostu cen rynkowych, nie podlega odrębnemu opodatkowaniu.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawca wskazał indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, z dnia 17 października 2014, sygn. IBPBI/1/415-851/14/AB, oraz z dnia 25 listopada 2015, sygn. IBPB-1-1/4511-548/15/ZK, wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r., sygn. II FSK 835/12 i wyrok NSA z dnia 12 maja 2015 r„ sygn. II FSK 1032/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz.U. z 2017 poz. 1577) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 87 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółką partnerską jest spółka osobowa, utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą.

W myśl art. 89 ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki partnerskiej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Stosownie do art. 51 Kodeksu spółek handlowych każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Ponieważ spółka partnerska jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej – z punktu widzenia prawa podatkowego – podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tych spółek.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Jak stanowi art. 14 ust. 2e ww. ustawy w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, przepis ust. 2e stosuje się odpowiednio w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niebędącą osobą prawną (art. 14 ust. 2f ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy spółka niebędąca osobą prawną ureguluje swoje zobowiązanie poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego (np. w formie rzeczowej), u wspólnika tej spółki (proporcjonalnie do wysokości jego udziału w zysku spółki) powstanie przychód w wysokość wartości uregulowanego zobowiązania. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego (wartość rynkowa przekazanej wierzycielowi na skutek uregulowania zobowiązania rzeczy) jest wyższa niż wysokość uregulowanego zobowiązania, przychodem będzie wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego (wydanej rzeczy).

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki partnerskiej powstałej w wyniku przekształcenia spółki cywilnej, spółka została wpisana do rejestru przedsiębiorców w dniu 15 grudnia 2001 r. Aktualnie spółka jest właścicielem dwóch lokali użytkowych zakupionych na podstawie umowy użytkowania wieczystego i sprzedaży lokalu z dnia 2 stycznia 2002 oraz 14 lutego 2002. Nieruchomości zostały wpisane do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę. Po wprowadzeniu do ewidencji nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie nieruchomości, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej. W związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą został wygenerowany zysk, który nie został wypłacony żadnemu ze wspólników, a który był rokrocznie przedmiotem opodatkowania u tych wspólników.

Spółka partnerska zamierza wypłacić wspólnikom niepodzielony zysk przekazując im należące do spółki nieruchomości, w proporcjach odpowiadających ich udziałowi kapitałowemu. Wspólnicy planują dokonanie rozliczenia dotychczas niepodzielonego zysku spółki poprzez podjęcie uchwały. W miejsce świadczenia pieniężnego z tytułu niewypłaconego zysku, Spółka rozważa przeniesienie na wspólników własności nieruchomości.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że w momencie przekazania wspólnikom – w następstwie wykonania świadczenia niepieniężnego – nieruchomości będącej środkiem trwałym, dojdzie do powstania przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisanej sytuacji nastąpi bowiem wykonanie ciążącego na spółce partnerskiej zobowiązania – do wypłaty udziału w zysku – w formie świadczenia niepieniężnego, a zatem spełnione zostaną przesłanki wynikające z cyt. art. 14 ust. 2e i 2f ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem wspólnika spółki partnerskiej – z uwzględnieniem art. 8 ust. 1 ustawy – będzie zatem przypadająca na niego (zgodnie z wysokością posiadanego udziału w zysku spółki) wartość uregulowanego zobowiązania, bądź wartość rynkowa nieruchomości, w przypadku gdy wartość ta będzie wyższa niż wartość uregulowanego zobowiązania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.