Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.178.2017.2.BJ
z 12 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 3 sierpnia 2017 r. (data wpływu 10 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym 3 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu i momentu ustalenia przez komplementariusza spółki komandytowej, wysokości przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, w sytuacji udzielenia kontrahentom bonifikat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu i momentu ustalenia przez komplementariusza spółki komandytowej, wysokości przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, w sytuacji udzielenia kontrahentom bonifikat.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 września 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.178.2017.1.BJ i 0111-KDIB1-1.4011.159.2017.2.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 października 2017 r.

We wniosku złożonym przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Komplementariusz”) jest jedynym komplementariuszem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa(dalej: „Spółka”). Komandytariuszami w Spółce są wyłącznic dwie osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tj. będący Zainteresowanymi w niniejszym wniosku E. oraz S. (dalej: „Komandytariusze”).

Komplementariusz oraz Komandytariusze dalej zwani będą także jako „Wspólnicy”.

Zarówno Komplementariusz jako i Komandytariusze podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa odpowiednio w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa CIT”) oraz art. 3 ust. 1 ustawy o PIT i podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce ich osiągania (położenia źródeł przychodów) na terenie Rzeczypospolitej Polski.

Każdy ze Wspólników wniósł w przeszłości do Spółki określony wkład o charakterze majątkowym oraz uczestniczy w podziale zysku/straty Spółki według określonego udziału, którego wysokość ustalona została w umowie Spółki.

Z tytułu bycia Wspólnikami spółki komandytowej, zarówno Komplementariusz jak i Komandytariusze osiągają/będą osiągali przychody, koszty, dochody i straty. W opinii Wnioskodawcy, dla celów podatkowych, są one traktowane jako uzyskane w ramach działalności gospodarczej. Dla celów prawidłowego comiesięcznego ustalenia zaliczki na podatek dochodowy przez każdego Wspólnika odrębnie, zamykając każdy miesiąc rozliczeniowy, Spółka przekazuje/przekazywać będzie każdemu Wspólnikowi, w tym także Wnioskodawcy oraz Zainteresowanym rozliczenie podatkowe za okres od stycznia danego roku do miesiąca, za który obliczana jest zaliczka w podatku dochodowym (w systemie narastającym). Przychody i koszty bowiem dla celów podatkowych każdego Wspólnika ustala się proporcjonalnie w stosunku do posiadanych praw do zysków w Spółce. Informacja taka zawiera/zawierała będzie następujące dane: podatkowe przychody, koszty, dochód/strata spółki oraz przychód, koszty, dochód/strata wspólnika w takim udziale %, jaki przypada na Wspólnika w danym okresie, obliczanym proporcjonalnie do wartości umówionego wkładu. Jako podatnik podatku dochodowego, każdy ze Wspólników, sam oblicza/będzie obliczał należną zaliczkę za okres zgodnie z przepisami ustawy o CIT w przypadku Komplementariusza oraz zgodnie z przepisami ustawy o PIT w przypadku Komandytariuszy. Spółka komandytowa nie pełni roli płatnika podatku dochodowego CIT ani PIT.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. dystrybucja i sprzedaż uprzednio nabytych produktów, głównie suplementów diety oraz innych produktów promujących zdrowy tryb życia zarówno do odbiorców hurtowych jak i detalicznych.

W przeszłości, obecnie oraz w przyszłości Spółka zamierzała/zamierza nabywać, dystrybuować oraz sprzedawać różnego rodzaju suplementy diety, bogate w składniki o właściwościach regenerujących, leczniczych oraz wzmacniających cały organizm człowieka (dalej także: „Suplementy, Produkty”). Spółka zakupuje sprzedawane przez siebie Produkty od dostawców unijnych, głównie z Francji, Wielkiej Brytanii oraz Włoch (dalej także: „Dostawcy”). Z uwagi na znakomite relacje biznesowe oraz wieloletnią współpracę Dostawców oraz osób zarządzających Spółką, Dostawcy wielokrotnie udzielali Spółce tzw. kredytu kupieckiego (odroczonej płatności za towar), szczególnie na początku działalności Spółki wspierając tym samym działalność Spółki na terenie Polski.

Głównymi odbiorcami sprzedawanych przez Spółkę Suplementów są apteki, sklepy zielarskie, hurtownie oraz inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą nabywające Suplementy w ilości hurtowej. Dodatkowo, wśród odbiorców Spółki znajdują się także osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które nabywają Suplementy w ilości detalicznej, głównie za pomocą sklepu internetowego. Na rzecz tych ostatnich, sprzedaż jest ewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, zakupujący zaś otrzymują stosowne paragony (dalej odbiorcy Spółki zwani są także: „Klienci”).

W ramach strategii operacyjnej Spółki, w celu przyciągnięcia nowych odbiorców oraz zachęcenia Klientów do nabywania Suplementów w większej ilości, Spółka niejednokrotnie udzielała/udziela rabatów na zakup Produktów. W większości przypadków cena po rabacie wynosiła 1 zł brutto za dany Suplement, podczas gdy standardowa cena produktu waha się od kilkudziesięciu do 150 zł brutto (w zależności do konkretnego Suplementu). Co do zasady, schemat opisanej sprzedaży przedstawiał/przedstawia się w ten sposób, iż Spółka dokonuje sprzedaży na rzecz jednego Odbiorcy, przykładowo 10 sztuk jednego Suplementu w standardowej cenie, 10 sztuk drugiego Suplementu w standardowej cenie oraz 1 sztukę jednego Suplementu w cenie 1 zł brutto, oraz 1 sztukę drugiego Suplementu także za 1 zł brutto.

Niejednokrotnie Spółka sprzedawała również inne zakupione przez siebie towary, np. buteleczki, do swoich Dostawców. W takich sytuacjach, z uwagi na długie i owocne relacje biznesowe oraz udzielane kredyty kupieckie, Spółka podejmowała/podejmuje decyzje o udzieleniu rabatu i sprzedaży wspomnianych towarów do Dostawców w cenie 1 zł brutto za towary.

Co więcej, Spółka wprowadziła akcję marketingową polegającą na możliwości zakupu pakietów, tzw. 7+1. Wspomniane pakiety umożliwiają Klientom zakup 7-miu Suplementów po standardowej cenie oraz otrzymanie 8-mego Suplementu w cenie 1 zł brutto. Akcja ta jest nieokreślona w czasie i skierowana do wszystkich klientów Spółki w celu poszerzenia oferty marketingowej oraz zwiększenia sprzedaży i przychodów Spółki.

Możliwość zakupu przez Klientów lub Dostawców dodatkowych Produktów lub innych towarów w cenie 1 zł brutto za sztukę przy zakupie większej ilości towarów niewątpliwie jest uatrakcyjnieniem oferowanej sprzedaży, umacnia więzi handlowe Spółki z jej Klientami i Dostawcami, a co za tym idzie powoduje wzrost sprzedaży oferowanych przez Spółkę Suplementów i tym samym wzrost osiąganych przez Spółkę przychodów. Działania te podejmowane są tylko i wyłącznie w celu zwiększenia sprzedaży i atrakcyjności Produktów Spółki, pozyskania nowych Klientów i utrzymania określonej pozycji na rynku oraz wizerunku Spółki. Opisane działania o charakterze marketingowym pozostają zatem w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Spółkę. W praktyce możliwość zakupu za 1 zł warunkowana jest nabyciem określonej ilości towarów, których cena jest tak skalkulowana, że w rzeczywistości nabywca i tak płaci za „premiowy towar”. W ogólnym rozrachunku marża zawarta w „zwykłych cenach” Produktów rekompensuje sprzedaż dokonywaną za 1 zł brutto, nie występuje więc w konsekwencji brak odpłatności.

Wnioskodawca pragnie dodatkowo zaznaczyć, że pomiędzy Spółką a Dostawcami lub Klientami nie istnieje związek, o którym mowa w art. 11 ustawy o CIT, ani związek, o którym mowa w art. 25 ustawy o PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo ustalał/ustala przychody z udziału w Spółce (niebędącej osobą prawną), proporcjonalnie w stosunku do posiadanego przez siebie prawa do udziału w zysku Spółki, w momencie sprzedaży i dystrybucji Suplementów oraz innych towarów na rzecz Klientów oraz Dostawców przez Spółkę w przypadku przyznawania opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym bonifikat, w wysokości wartości (ceny) netto po udzieleniu bonifikaty, tj. zazwyczaj w wysokości 1 zł brutto obniżoną o wartość podatku od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych, prawidłowo ustalali/ustalają przychody z udziału w Spółce (niebędącej osobą prawną), proporcjonalnie w stosunku do posiadanego przez nich prawa do udziału w zysku Spółki, w momencie sprzedaży i dystrybucji Suplementów oraz innych towarów na rzecz Klientów oraz Dostawców przez Spółkę w przypadku przyznawania opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym bonifikat, w wysokości wartości (ceny) netto po udzieleniu bonifikaty, tj. zazwyczaj w wysokości 1 zł brutto obniżoną o wartość podatku od towarów i usług.

Spółka komandytowa, będącą spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Ze względu na transparentność podatkową spółki komandytowej, opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba prawna (np. spółka z o.o.), to jej dochód z udziału w spółce komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, zaś, jeśli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to jej dochód udziału w spółce komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Jednocześnie, jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej (art. 5 ust. 3 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W związku ze sprzedażą po obniżonej cenie, zmniejszeniu ulega przychód ze sprzedaży. W tym miejscu należy mieć na uwadze, że w przypadku gdy cena transakcji znacznie odbiega od ceny rynkowej, może mieć zastosowanie art. 14 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że ustalenie przychodu przez organ podatkowy może nastąpić tylko wówczas, gdy cena umowna znacznie odbiega od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 ustawy).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wskazanie przyczyn uzasadniających podanie w umowie sprzedaży ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej może być przesłanką do odstąpienia organu podatkowego od określenia wartości rynkowej zbywanej rzeczy, jeśli cena odbiega od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w sposób wyczerpujący zaznaczył przesłanki stosowania rabatów (bonifikat, skont) na rzecz Klientów oraz Dostawców Spółki.

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 11 ustawy o CIT (tj. w przypadku powiązań o charakterze rodzinnym, kapitałowym, osobistym itp.). Niemniej, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego pomiędzy Spółką, a Dostawcami lub Klientami taki związek nie istnieje.

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy ze Wspólników określając swój przychód z tytułu udziału w Spółce, powinien jako wysokość przychodów przyjąć kwotę faktycznie należną z tytułu sprzedaży przedmiotowych Suplementów przez Spółkę po uwzględnieniu bonifikaty, pomniejszoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż przepisy ustawy o PIT oraz ustawy o CIT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość towarów lub usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Obrotem opodatkowanym na gruncie ww. ustaw, a więc wszystkim co stanowi zapłatę, jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, w opinii Wnioskodawcy, że podatnik w danej chwili sprzedaje towar, bądź usługę za cenę niższą od standardowych.

W obowiązującym systemie prawnym funkcjonuje zasada swobody umów przewidziana w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U z 2017 r., poz. 459 ze zm.), zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Tym samym, strony stosunku zobowiązaniowego co do zasady mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki wynikające z zawieranych umów. Innymi słowy, przedsiębiorca może sam decydować, jakie ceny stosuje w obrocie gospodarczym. Założeniem prowadzenia działalności gospodarczej jest m.in. osiągnięcie zysku.

W działalności handlowej przedsiębiorca uzyskuje zysk poprzez zastosowanie marży handlowej, która jest jednym z elementów ceny sprzedaży. Cena ta ma zapewnić pokrycie kosztów własnych zakupu towarów bądź wytworzenia produktów i uzyskanie rentowności sprzedaży. Co do zasady przedsiębiorca również decyduje o obniżeniu cen towarów; czym dostosowuje swoją strategię gospodarczą do wymagań rynku i klientów, także w celu przyciągnięcia nowych odbiorców dla sprzedawanych przez siebie towarów.

Należy dodatkowo zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Taka też sytuacja ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy, opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przeszłym.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy o CIT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny (udzielenia rabatu), czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 11 ustawy o CIT, organ podatkowy może określić wysokość podstawy opodatkowania na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że fakt udzielenia rabatu w formie promocyjnej ceny sprzedawanych Suplementów znany był/jest/będzie nabywcom wcześniej. Spółka dokonywała/dokonuje/będzie dokonywać sprzedaży Suplementów lub usług po cenie promocyjnej, a cena po rabacie była/jest/będzie podana na paragonie fiskalnym lub fakturze VAT. Powyższe oznacza, że przedmiotowa sprzedaż następuje po cenie uwzględniającej określony rabat na dany towar.

Powyższa argumentacja znajduje także odzwierciedlenie w ugruntowanym stanowisku organów podatkowych. Zostało ono potwierdzone m.in. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 30 grudnia 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-466/15-6/AO,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 28 października 2013 r., Znak: IPPB3/423-574/13-4/GJ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 września 2014 r., Znak: IPPB4/415-588/14-2/JK3,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 stycznia 2014 r., Znak: IPPB2/415-747/13-2/MK1,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 lutego 2013 r., Znak: IPPP1/443-1187/12-3/AP,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 14 września 2011 r., Znak: IBPP1/443-1001/11/BM.

Mając na uwadze powyższą argumentację, a także ugruntowane stanowisko organów podatkowych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Wnioskodawca prawidłowo ustalał/ustala przychody z udziału w Spółce (niebędącej osobą prawną), proporcjonalnie w stosunku do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki, w momencie sprzedaży i dystrybucji Suplementów oraz innych towarów na rzecz Klientów oraz Dostawców przez Spółkę w przypadku przyznawania opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym bonifikat, w wysokości wartości (ceny) netto po udzieleniu bonifikaty, tj. zazwyczaj w wysokości 1 zł brutto obniżoną o wartość podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku dochodowego osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.