Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.231.2017.1.SK
z 10 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2017 r. (data wpływu 4 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2017 r., (data wpływu 18 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.213.2017.1.SK, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 28 sierpnia 2017 r. (data doręczenia 5 września 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 12 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą, jako komunalna osoba prawna, regulacjom ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. poz. 1202, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 pkt 1 ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, projekty uchwał w sprawie wynagrodzeń w spółce przewidują, że z członkiem organu zarządzającego spółka zawiera umowę o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji, z obowiązkiem świadczenia osobistego takiego członka, bez względu na to, czy działa on w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Uchwałą nr 4/2017 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Wnioskodawcy z dnia 24 marca 2017 r., wprowadzono zasady kształtowania wynagrodzeń organu zarządzającego w Spółce.

Zgodnie z § 3 ust. 1 Uchwały, z członkiem zarządu Spółka zawiera umowę o świadczenie usług zarządzania na czas określony, to jest na czas pełnienia funkcji. Umowa musi przewidywać obowiązek osobistego świadczenia usług zarządzania Spółką Hala … Sp. z o.o. z siedzibą w ...

Zgodnie z § 4 ust. 2 pkt 2 Uchwały, zobowiązuje się radę nadzorczą do zawarcia z Prezesem Zarządu Spółki umowy o świadczenie usług zarządzania na czas określony, to jest na czas pełnienia funkcji, na warunkach określonych ustawą z dnia 9 sierpnia 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202) oraz niniejszą Uchwałą, niezwłocznie po rozwiązaniu dotychczasowej umowy o pracę.

Wnioskodawca zawarł z osobą powołaną na funkcję Prezesa Zarządu Spółki (zwaną dalej: „Zarządzającym”) umowę o świadczenie usług zarządzania na czas określony pełnienia funkcji. Zarządzający jest osobą fizyczną niewykonującą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn. zm.) i nieposiadającą wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiotem umowy o świadczenie usług zarządzenia ma być kierowanie i prowadzenie spraw Wnioskodawcy w związku ze sprawowaniem funkcji Prezesa Zarządu. Świadczenie usług przez Zarządzającego polega w szczególności na: prowadzeniu całokształtu spraw związanych z działalnością Spółki: zarządzeniu majątkiem i zasobami ludzkimi Spółki, reprezentowaniu Spółki na zewnątrz, organizowaniu pracy Spółki poprzez wdrażanie właściwych struktur i procesów, prowadzenia efektowanego zarządzania, a także realizacji innych obowiązków nałożonych umową Spółki i uchwałami Zgromadzenia Wspólników oraz Rady Nadzorczej.

Zarządzający swoje usługi pełnić będzie w miejscu koniecznym do prawidłowego wykonywania umowy, szczególnie w siedzibie Spółki, co nie uchybia możliwości świadczenia usług w różnych miejscowościach lub poza granicami kraju, których wyboru dokonywać będzie Zarządzający w uzgodnieniu ze Spółką reprezentowaną przez Radę Nadzorczą. Zarządzający zobowiązany jest do osobistego świadczenia usług zarządzania, w sposób samodzielny, ciągły, w wymiarze zapewniającym ich właściwe wykonanie. W ramach wykonywanej umowy, Zarządzający będzie uprawniony do korzystania, a Wnioskodawca zobowiązany do zapewnienia mu: urządzeń technicznych (m.in. środków łączności, w tym telefonicznych i elektronicznych) oraz zasobów stanowiących mienie Spółki, w tym zasobów biurowych, pracowników oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych.

W ramach zawartej umowy, Wnioskodawca zapewni Zarządzającemu zwrot kosztów podróży oraz innych kosztów poniesionych przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem obowiązków z umowy na następujących zasadach:

1. w przypadku korzystania z samochodu prywatnego do celów związanych z realizacją umowy poza teren …, Zarządzającemu będzie przysługiwać zwrot kosztów podroży zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Infrastruktur z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. nr 27, poz. 271, z późn. zm.),
2. z tytułu używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów związanych z realizacją umowy na terenie …, Zarządzający będzie otrzymywał ryczałt miesięczny, obliczony jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu określonej w § 2 pkt 1 lit. b) powołanego powyżej Rozporządzenia i miesięcznego limitu kilometrów, ustalonego w umowie przez strony,
3. ryczałt, wypłacany jest po zakończeniu danego miesiąca na podstawie pisemnego oświadczenia Zarządzającego o używaniu samochodu do celów realizacji umowy. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności Zarządzającego w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których Zarządzający nie dysponował pojazdem do celów realizacji postanowień umowy,
4. kwotę ustalonego ryczałtu, o której mowa w lit. b) zmniejsza się o jedną dwudziestą drugą za każdy roboczy dzień nieobecności Zarządzającego z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej trwającej co najmniej 8 godzin lub innej nieobecności oraz za każdy dzień roboczy, w którym Zarządzający nie dysponował pojazdem do celów realizacji postanowień umowy,
5. w przypadku podróży wykonywanych przy pomocy innych środków transportu, jak również w przypadku noclegów, zwrot kosztów odbywać się będzie według rzeczywistych kosztów ich poniesienia przez Zarządzającego. Zarządzający zobowiązany jest do przedstawienia zestawienia kosztów i kopii dowodów źródłowych potwierdzających ich wysokość. Koszty podróży lub noclegów, mogą być także ponoszone bezpośrednio przez Spółkę.
6. rozliczenie wszelkich powyższych kosztów odbywać się będzie po zakończeniu miesiąca kalendarzowego.
   
   

Spółka zobowiązała się do zgłoszenia Zarządzającego do ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego oraz opłacania składek na FUS, NFZ FP i FGŚP zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Z tytułu wykonywania usług zarządzania Spółką, Zarządzający otrzymywać będzie stałe wynagrodzenie miesięczne podstawowe oraz zmienne wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki, w wysokości nie wyższej niż 30% wynagrodzenia podstawowego w poprzednim roku obrotowym.

Wnioskodawca rozważa również możliwość zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organów Spółki za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki, których koszty składek pokryte będą ze środków Spółki. W umowie znalazłby się zapis, zgodnie z którym Menadżer ponosi wobec Spółki lub osób trzecich odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez niego w związku wykonywaniem Umowy, będącej następstwem niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków Menadżera wynikających z Umowy (odpowiedzialności na zasadach ogólnych), przy czym Spółka zobowiązuje się ubezpieczyć na swój koszt Menadżera od odpowiedzialności cywilnej powstałej w związku z zarządzaniem Spółką i utrzymywać przedmiotowe ubezpieczenie przez cały okres sprawowania przez Menadżera funkcji Prezesa Zarządu Spółki i obowiązywania niniejszej umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie, które Zarządzający ma otrzymywać na podstawie umowy o zarządzanie zawartej z Wnioskodawcą, powinno zostać zakwalifikowane, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście w zakresie umów o zarządzanie, zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku, wynikające z art. 41 ust. 1 tejże ustawy?
2. Czy nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę urządzeń technicznych oraz innych zasobów stanowiących mienie Spółki, w tym zasobów biurowych, pracowników oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych - jak także pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów z tytułu używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów związanych z realizacją umowy o zarządzanie, na terenie …, w formie miesięcznego ryczałtu lub innych kosztów w przypadku podróży wykonywanych przy pomocy innych środków transportu oraz pokrycie kosztów noclegów, poniesionych przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań, ustalanych według rzeczywistych kosztów ich poniesienia przez Zarządzającego - stanowi o dodatkowym przychodzie osoby zarządzającej, który należy doliczyć do przychodu podatnika, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
3. Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca zawrze umowę ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej OC organów Spółki, za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki i pokryje koszty składek z tego tytułu – to koszty te powinny zostać zaliczone do przychodu podatnika, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 i 3 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do korzystania z majątku Spółki, używanego przez osobę Zarządzającą tylko do celów służbowych, nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie, od którego Spółka powinna pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przychód z tytułu uzyskania przez osobę Zarządzającą z nieodpłatnych świadczeń mógłby powstać tylko wówczas, gdyby osoba Zarządzająca wykorzystywała udostępnione mienie w celach osobistych, bądź niezwiązanych z realizacją umowy o zarządzanie Spółką Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, udostępnione osobie fizycznej, zarządzającej Spółką urządzeń technicznych oraz innych zasobów stanowiących mienie Spółki, niezbędnego do wykonywania usługi zleconej, nie stanowią przysporzenia (przychodu) dla Zarządzającego. Również zwrot kosztów przejazdów, przelotów, kosztów pobytu w hotelach i konserwacji lub napraw urządzeń, jak również koszty poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę z tym związane, nie stanowią przychodów osoby Zarządzającej z tytułu działalności wykonywanej osobiście podlegających opodatkowaniu. Wymienione koszty nie służą i w żaden sposób nie stanowią przysporzenia majątkowego po stronie osoby Zarządzającej, lecz stanowią uzasadnione specyfiką kontraktu środki służące realizacji kontraktu, pozostające w związku przyczynowym z realizowanymi przez osobę Zarządzającą obowiązkami i działalnością Spółki. W ocenie Wnioskodawcy, również ryczałt przyznany Prezesowi Zarządu z tytułu używania samochodu prywatnego do celów związanych z realizacją postanowień umowy na terenie …, nie stanowi przychodu Prezesa Zarządu, a stanowi jedynie formę zwrotu kosztów ponoszonych przez Zarządzającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
  

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

W myśl art. 13 pkt 9 powołanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. art. 13 pkt 7), dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie, bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje tylko zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zatem, przychody uzyskane na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Jednocześnie, ogólne pojęcie przychodu ustawodawca definiuje w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu w art. 11 ww. ustawy, a także określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a powołanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach wykonywanej umowy, Zarządzający będzie uprawniony do korzystania, a Wnioskodawca zobowiązany do zapewnienia mu: urządzeń technicznych (m.in. środków łączności, w tym telefonicznych i elektronicznych) oraz zasobów stanowiących mienie spółki, w tym zasobów biurowych, pracowników oraz osób współpracujących ze spółką na podstawie umów cywilnoprawnych.

Należy wskazać, że istotą umowy o świadczenie usług zarządzania jest odpłatne i stałe zarządzanie przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Składniki majątku przedsiębiorstwa wykorzystywane przez zarządzającego do celów służbowych mają ułatwić mu zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem. Wykorzystanie pozostawionego do dyspozycji zarządzającego majątku firmy nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie na jego rzecz w sytuacji, gdy owe składniki majątku są wykorzystane jedynie do celów służbowych służących realizacji zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania. Umożliwienie zarządzającemu korzystania ze składników majątku Spółki, w której jest on zatrudniony na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania, należy traktować jako formę zabezpieczenia przez Spółkę realizacji umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem.

W związku z powyższym, nie można przyjąć, że osoba zatrudniona w firmie na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania – oprócz przychodu wynikającego z odpłatności za czynności wykonywane w ramach ww. umowy – uzyskuje dodatkowy przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu korzystania z majątku należącego do Spółki. Dopiero w sytuacji, w której majątek Spółki byłby wykorzystywany przez zarządzającego dla celów osobistych, można mówić o nieodpłatnym świadczeniu i powstaniu przysporzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, uznać należy, że użytkowanie bezpośrednio do celów służbowych wymienionych w opisie stanu faktycznego składników majątku Wnioskodawcy, nie spowoduje u Zarządzającego powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki ponoszone są bowiem w interesie Wnioskodawcy, a co za tym idzie Zarządzający nie otrzyma jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia stanowiącego przysporzenie majątkowe.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do pokrywania przez Wnioskodawcę należności w przypadku wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu do podróży w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się zarówno w miejscowości, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy (na terenie miasta ….), jak również poza tą miejscowością, a także związanych z taką podróżą kosztów noclegów (hotele) i przejazdów (bilety kolejowe, lotnicze) krajowych i zagranicznych należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Wnioskodawcę tych kosztów stanowi dla Zarządzającego nieodpłatne świadczenie.

Przy czym wskazać należy, że wartość części świadczeń ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Zarządzającego – po spełnieniu określonych warunków – może być jednak zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie przysługuje do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Odrębnym przepisem, o którym mowa powyżej jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia, określa ono wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

1. na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
2. poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.
   
   

W myśl § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (§ 3 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przy czym zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

Stosownie do § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21). W tym zakresie obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271, z późn. zm.).

Stosownie do § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 8 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety (§ 8 ust. 3 rozporządzenia).

Stosownie do § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.

Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (§ 9 ust. 3 rozporządzenia).

W myśl § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (ust. 2 § 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 17 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu.

W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety.

Stosownie do ust. 3 § 17 ww. rozporządzenia, na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej.

W myśl § 21 cyt. rozporządzenia, w przypadku odbywania podróży zagranicznej w połączeniu z przejazdem na obszarze kraju, przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

Wskazać jednak należy, że aby przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach, korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów, lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Przystępując do oceny skutków podatkowych otrzymania przez Zarządzającego zwrotu kosztów wykorzystywania prywatnego samochodu, przejazdów oraz noclegów w pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że z zacytowanych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest uzyskanie tych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący.

Należy zaznaczyć, że w powołanym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. Różnica treści lit. a) i b) w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy związana jest jednak wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 z późn. zm.). Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej w rozumieniu Kodeksu pracy.

Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy więc definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Pomijając zatem uwarunkowania tego przepisu dotyczące stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w przedstawionym stanie faktycznym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania zadań Zarządzającego.

W konsekwencji zwrot kosztów wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu do podróży w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, a także związanych z taką podróżą kosztów noclegów (hotele) i przejazdów (bilety kolejowe, lotnicze) krajowych i zagranicznych wypłacany Zarządzającemu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitu określonego w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W takim przypadku na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych przez Wnioskodawcę świadczeń – ponad określony limit będzie podlegała opodatkowaniu jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście o których mowa w art. 11 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego wysokość należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w myśl art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą natomiast objęte wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz Zarządzającego świadczenia za czas podróży w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się w miejscowości, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy (w przedmiotowej sprawie miasto…). W takim bowiem przypadku Zarządzający nie będzie pozostawał w podróży, o której mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym, zwrot kosztów wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu do podróży w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących w miejscowości, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy (na terenie miasta …) będzie stanowił dla Zarządzającego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy, jako płatniku będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Podsumowując, biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że:

• nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę urządzeń technicznych oraz innych zasobów stanowiących mienie Spółki, w tym zasobów biurowych, pracowników oraz osób współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych nie powoduje u Zarządzającego powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
  

• pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów z tytułu używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów związanych z realizacją umowy o zarządzanie, na terenie miasta …, w formie miesięcznego ryczałtu lub innych kosztów w przypadku podróży wykonywanych przy pomocy innych środków transportu oraz pokrycie kosztów noclegów, poniesionych przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem powierzonych jej zadań, ustalanych według rzeczywistych kosztów ich poniesienia przez Zarządzającego, będzie stanowił dla Niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 9 tej ustawy. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
  

• pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu oraz kosztów noclegów i przejazdów krajowych i zagranicznych w związku z podróżą w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy (poza terenem miasta …), stanowić będzie dla Zarządzającego przychód, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystający ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy do wysokości limitu określonego w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W takim przypadku na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.
  

Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych przez Wnioskodawcę świadczeń – ponad określony limit będzie podlegała opodatkowaniu jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż wskazał On, że zwrot kosztów przejazdów, przelotów, kosztów pobytu w hotelach i konserwacji lub napraw urządzeń, jak również koszty poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę z tym związane, nie stanowią przychodów osoby Zarządzającej z tytułu działalności wykonywanej osobiście podlegających opodatkowaniu. Ryczałt przyznany Prezesowi Zarządu z tytułu używania samochodu prywatnego do celów związanych z realizacją postanowień umowy na terenie…, nie stanowi przychodu Prezesa Zarządu, a stanowi jedynie formę zwrotu kosztów ponoszonych przez Zarządzającego.

Końcowo tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z zakresem sformułowanego przez Wnioskodawcę pytania nr 2. Natomiast, w przypadku gdyby Wnioskodawca oczekiwał wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku towarów i usług, wówczas winien wystąpić z nowym wnioskiem ORD-IN w tym zakresie.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.