Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.241.2017.1.MM
z 13 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania art. 19 ust. 1a pkt 3 Ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2017 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania art. 19 ust. 1a pkt 3 Ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością - osobą prawną, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”).

Umowa Spółki została zawarta na zasadzie art. 1571 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1577; dalej: „KSH”), tj. przy wykorzystaniu wzorca umowy udostępnionego w systemie teleinformatycznym (internecie), a jej rejestracja w Krajowym Rejestrze Sądowym nastąpiła w dniu 19 czerwca 2017 r. Kapitał zakładowy w wysokości 6.250 zł został pokryty z chwilą zawiązania Spółki, zgodnie z art. 158 § 11 zd. 1 KSH, wkładami pieniężnymi.

W dniu 30 czerwca 2017 r. dokonano podwyższenia kapitału zakładowego Spółki do wysokości 10.000 zł. Nowo utworzone udziały zostały objęte przez przystępującą do Spółki wspólniczkę – A.A. (będącą osobą fizyczną) w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) dotychczas przez nią prowadzonego (dalej: „Przedsiębiorstwo”). Wartość Przedsiębiorstwa została określona w uchwale Zgromadzenia Wspólników Spółki na kwotę 43.000 zł, a nadwyżka wkładu została przeznaczona na kapitał zapasowy Spółki. A.A. nie była jedną z osób, które zawarły umowę Spółki - stała się wspólniczką Spółki dopiero w wyniku podwyższenia kapitału i objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym.

Wniesienie Przedsiębiorstwa nastąpiło po założeniu Spółki ze względu na brak możliwości pokrycia kapitału zakładowego wkładami niepieniężnymi w wypadku zakładania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za pośrednictwem internetu oraz dla uniknięcia sytuacji, w której Przedsiębiorstwo zostałoby wniesione do Spółki, która nie posiadałyby przez jakiś czas Numeru Identyfikacji Podatkowej, co utrudniałoby prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie mógł korzystać z 15% stawki CIT, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a i b Ustawy o CIT w roku, w którym rozpoczął on działalność, a także w kolejnych latach (pod warunkiem spełniania w tych kolejnych latach kryteriów pozwalających na zakwalifikowanie go jako małego podatnika w rozumieniu Ustawy o CIT), niezależnie od tego, ile warte było Przedsiębiorstwo w chwili wniesienia go do Spółki?
2. Czy w wypadku, jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie negatywna, to czy Wnioskodawca zostanie objęty 15% stawką CIT w pierwszym roku działalności, jeżeli wartość wniesionego do Spółki Przedsiębiorstwa wynosiła maksymalnie kwotę 43.000 zł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ze względu na regulację art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. b Ustawy o CIT będzie mógł korzystać z 15% stawki CIT w pierwszym roku podatkowym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mógł korzystać z 15% stawki CIT także w kolejnych latach podatkowych pod warunkiem spełnienia kryteriów dla uznania go za „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy o CIT.

Stosownie do dyspozycji art. 8 ust. 2 Ustawy o CIT, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego. W związku z tym rok 2017 jest dla Wnioskodawcy pierwszym rokiem podatkowym.

W opinii Wnioskodawcy, do Wnioskodawcy nie stosuje się żaden z przepisów uniemożliwiających mu zastosowanie stawki 15% w pierwszym roku podatkowym oraz w roku podatkowym bezpośrednio następującym po nim, tj. w przypadku Wnioskodawcy - w roku 2017 i w roku 2018, o ile w roku 2018 Wnioskodawca będzie miał status małego podatnika.

Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 19 ust. 1a pkt 3 Ustawy o CIT, podatek dochodowy od osób prawnych wynosi 15% stawki opodatkowania w wypadku, gdy podmiot podlegający obowiązkowi z tytułu tegoż podatku został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Podmiot spełniający powyższe warunki będzie mógł korzystać z preferencyjnej stawki CIT dopiero w następnym roku podatkowym, przypadającym po zakończeniu roku podatkowego następującego bezpośrednio po roku, w którym podatnik rozpoczął działalność.

Ze względu na naczelną zasadę wykładni przepisów prawa podatkowego, tj. dyrektywę wykładni językowej, zasadnym jest uznanie, że art. 19 ust. 1a pkt 3 Ustawy o CIT ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy przedsiębiorstwo (o wartości wskazanej w tym przepisie) do spółki zostało wniesione przez jedną z osób, która zawarła pierwotną umowę spółki, tworząc tym samym spółkę. Ustawa o CIT w art. 19 ust. 1a posługuje się bowiem imiesłowem „utworzony”, pochodzącym od czasownika „utworzyć”, będącego czasownikiem w aspekcie dokonanym. Czasownik wyrażający czynność w aspekcie dokonanym odnosi się do czynności już zakończonej.

Zgodnie z art. 163 KSH, do powstania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymaga się dokonania enumeratywnie wymienionych czynności, to jest:

• zawarcia umowy spółki;
• wniesienia przez wspólników wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego (w razie objęcia udziału za cenę wyższą od wartości nominalnej, także wniesienia nadwyżki), przy czym stosownie do treści art. 158 § 11 KSH w wypadku zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przy wykorzystaniu wzorca umowy udostępnionego w systemie teleinformatycznym, na pokrycie kapitału zakładowego wnosi się wyłącznie wkłady pieniężne;
• powołania zarządu;
• ustanowienia rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej, jeżeli wymaga tego ustawa lub umowa spółki;
• wpisu do rejestru.
  
  

Z powyższego wynika, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest utworzona, jeżeli wykonane zostały czynności wyżej wskazane, a spółka uzyskała wpis do Krajowego Rejestru Sądowego.

Spółka (tj. Wnioskodawca) została zawiązana na zasadach przewidzianych w art. 1571 KSH ze względu na to, że utworzenie spółki za pośrednictwem internetu następuje bardzo szybko oraz wiąże się z niższymi kosztami.

Wpis spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do rejestru przedsiębiorców KRS należy więc uznać za ostateczny moment utworzenia spółki - spółka nie musi już posługiwać się dodatkiem „w organizacji”, nabywa osobowość prawną i stosują się do niej wprost, a nie jedynie odpowiednio, przepisy o spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Gdyby uznać, że do „utworzenia” z jakichkolwiek powodów miałoby dojść dopiero później, to brak jest podstaw do wskazania jakiegokolwiek innego momentu, który miałby decydować o tym, kiedy spółka jest utworzona, a więc i o tym, kto spółkę utworzył.

Po wpisie Wnioskodawcy do rejestru przedsiębiorców KRS wspólnicy Spółki dokonali podwyższenia jej kapitału zakładowego. Wskutek tego do Spółki przystąpiła A.A., która objęła nowo utworzone udziały w zamian za wniesione do niej Przedsiębiorstwo.

Należy więc uznać, że A.A. objęła udziały oraz wniosła przedsiębiorstwo do spółki, którą należało uznać na ten moment już za utworzoną przez wspólników, którzy zawarli umowę spółki w jej pierwotnej wersji.

W związku z tym nie można uznać, że Wnioskodawca został utworzony przez A.A., ponieważ nie była ona jedną z pierwotnych wspólników Wnioskodawcy - nie zawarła ona umowy Spółki, a jedynie przystąpiła do Spółki w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego i objęcia udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

W szczególności należy uznać, że Wnioskodawca w chwili przystąpienia do niego przez A.A. był już podmiotem utworzonym.

Ze względu na to, że procedura tworzenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością rozciąga się w ramach czasowych zakreślonych w KSH, tj. trwa ona od chwili zawarcia umowy spółki do chwili wpisania jej w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, należy uznać, że przystąpienie A.A. do Spółki miało miejsce, gdy Spółka została już utworzona. Skoro zatem Spółka była już utworzona, to A.A. nie może być uznana za osobę fizyczną, która Spółkę utworzyła.

Fakt wniesienia przedsiębiorstwa dopiero po utworzeniu spółki wynikał z chęci wniesienia go do już istniejącego podmiotu, posiadającego w szczególności NIP i zgłoszenie do podatku od towarów i usług, bez których płynna kontynuacja prowadzenia działalności gospodarczej byłaby znacząco utrudniona (chociażby ze względu na trudność w przeniesieniu na spółkę z chwilą jej założenia rachunków bankowych czy też utworzenia rachunków dla spółki w dniu zawarcia umowy spółki, czy też problemy z wystawianiem i otrzymywaniem faktur).

W związku z tym, ograniczenia przewidziane w art. 19 ust. 1a pkt 3 Ustawy o CIT nie mają zastosowania w sytuacji Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z uwagi na warunkowy charakter pytania oznaczonego we wniosku nr 2, na które Wnioskodawca oczekiwał odpowiedzi w razie uznania za nieprawidłowe stanowiska odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.