2017.09.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.97.2017.2.MS
z 29 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stwierdzenia:

czy pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy, obejmuje nie tylko cenę wykorzystanej energii elektrycznej ale również opłaty dodatkowe np. opłaty za dystrybucję wynikające z faktur za energię elektryczną - jest prawidłowe,
czy na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię elektryczną wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem - jest nieprawidłowe,
czy „wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych z wyłączeniem przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów nie wytworzonych przez Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe,
czy „łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh)” o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej przez zakład energochłonny.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 0111-KDIB3-3.4013.97.2017.1.MS z 3 sierpnia 2017 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka pod firmą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe L. Sp. z o.o. (dalej jako „Wnioskodawca”, albo „Spółka”), zajmuje się produkcją i sprzedażą przędz.

Spółka produkuje w Polsce przędze poliamidowe (PA66 i PA6) teksturowane, gładkie i stretch, oraz przędze sczepiane i oplatane, gdzie rdzeniem jest elastomer (lycra lub spandex).

Produkcja przędzy przez Spółkę obejmuje następujące działy: teksturownię, sczepiarnię oplatarnię oraz farbiarnię.

Oprócz sprzedaży przędz wyprodukowanych przez Spółkę, Wnioskodawca zajmuje się również sprzedażą przędz importowanych przez Spółkę z Azji tj. przędz poliestrowych, bawełnianych, wiskozowych, akrylowych, polipropylenowych, mieszankowych, fantazyjnych, oraz elastomerów (spandex).

Główne kierunki importu przędzy przez Spółkę to: Chiny, Indie, Uzbekistan, Indonezja, Korea, Tajwan, Turcja, Tajlandia, Malezja.

Wnioskodawca sprzedaje przędzę przede wszystkim do producentów tekstyliów (tkalnie, dziewiarnie, producenci skarpet, pościeli, swetrów, tkanin technicznych, bandaży itp.).

Zgodnie z umową Spółki działalność Wnioskodawcy jest sklasyfikowana między innymi pod numerem PKD: 13.10 - przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych.

Z uwagi na strukturę przychodów przeważającym rodzajem działalności Wnioskodawcy, ujawnionym w KRS jest działalność sklasyfikowana pod numerem PKD: 46.41 - sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych.

Zgodnie ze sprawozdaniem finansowym Spółki za 2015 r. przychody z tytułu sprzedaży produktów wyniosły: 106.067.976,63 zł. Przychody z tytułu sprzedaży usług wyniosły 3.298.482,10 zł. Natomiast przychody z tytułu sprzedaży towarów i materiałów wyniosły: 146.517.522,77 zł. Działalność gospodarcza Spółki jest realizowana w trzech głównych lokalizacjach, w których zużywana jest energia elektryczna.

W lokalizacji A. Ł. zlokalizowane są między innymi poszczególne działy produkcji przędzy tj. teksturownia, sczepiarnia oraz oplatarnia. W lokalizacji A. Ł. znajdują się również pomieszczenia magazynowe, służące do składowania przędzy oraz pomieszczenia biurowe.

W lokalizacji Z. znajduje się nowoczesna farbiarnia, służąca do barwienia przędz. Farbiarnia jest jednostką wyodrębnioną w strukturze organizacyjnej Spółki. Mniej więcej w 80% farbiarnia działa jako autonomiczna jednostka produkcyjna tj. pobiera surowiec i przetwarza go do wyrobu gotowego w ramach działalności, którą można sklasyfikować pod numerem PKD: 13.30 - wykończanie wyrobów włókienniczych.

Dodatkowo działalność farbiarni jest częściowo wykorzystywana w procesie produkcyjnym przędzy sklasyfikowanym pod numerem PKD: 13.10 - przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych, który generalnie ma miejsce w zakładzie położonym w A. Ł. Przykładowo wyrób gotowy wyprodukowany w A. Ł. np. poliamid teksturowany jest dodatkowo wybarwiany w farbiarni w Z. W ten sposób staje się on uszlachetnionym wyrobem gotowym.

W lokalizacji Ł. prowadzona jest działalność polegająca na wynajmie pomieszczeń biurowych i magazynowych, przy czym część z magazynów jest użytkowanych do celów własnych Spółki. Najbardziej energochłonnym procesem w ramach działalności Spółki jest produkcja przędz naturalnych i syntetycznych. Proces ten jak wskazano powyżej jest realizowany przede wszystkim w lokalizacji w A. Ł. oraz w mniejszym stopniu w farbiarni w Z.

W ramach tego najbardziej energochłonnego procesu zużywana jest przede wszystkim energia elektryczna. Energia elektryczna jest zużywana przez maszyny produkcyjne (np. teksturarki, szczepiarki, oplatarki, dokręcarki, nawijarki, teksturarko-przewijarki oraz farbiarki w Z.) jak i instalacyjne okołoprodukcyjne, w szczególności dedykowane klimatyzatory (nawilżacze) i sprężarki. Duże znaczenie ma również zużycie energii elektrycznej na oświetlenie.

Spółka nabywa znaczące ilości energii elektrycznej od zewnętrznych podmiotów. Nabywając i wykorzystując w ramach prowadzonej działalności energię elektryczną, Spółka ponosi koszty obejmujące nie tylko cenę samej energii elektrycznej, ale również inne koszty niezbędne dla odbioru oraz wykorzystania danej ilości energii elektrycznej (przede wszystkim koszty usług dystrybucji energii).

Spółka nie korzysta ze zwolnień z akcyzy, o których mowa w art. 30 ust. 1, ust. 7 oraz ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym (tj. zwolnienia dla energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, energii elektrycznej wykorzystywanej w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu oraz w procesach metalurgicznych).

Spółka prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Spółka, z uwagi na rodzaj wykonywanej działalności gospodarczej oraz ilość wykorzystywanej energii elektrycznej w realizowanych procesach produkcyjnych, rozważa możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31d ustawy o podatku akcyzowym.

W powyższych okolicznościach Spółka zwraca się niniejszym wnioskiem o potwierdzenie jej stanowiska w odniesieniu do poniższych kwestii dotyczących wykładni art. 31d ustawy o podatku akcyzowym.

W piśmie z 9 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, iż siedzibą Spółki znajduje się w lokalizacji A. Ł. W lokalizacji A. Ł. prowadzona jest podstawowa działalność Spółki polegająca na produkcji oraz sprzedaży przędz. Produkcja przędz w lokalizacji A. Ł. obejmuje następujące działy: teksturowania, szczepiarnia oraz oplatarnia. Działalność produkcyjna prowadzona w lokalizacji A. Ł. oznaczona jest kodem Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) nr 13.10 (Przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych). Natomiast sprzedaż hurtowa przędz prowadzona w lokalizacji A. Ł. oznaczona jest kodem PKD nr 46.41Z (sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych).

Działalność produkcyjna prowadzona w A. Ł. stanowi zamkniętą i wyodrębnioną całość niezależną do pozostałych oddziałów Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe odpowiedź na pytania wskazane w wezwaniu będzie następująca:

1a) w lokalizacji A. Ł. wykonywana jest działalność gospodarcza oznaczona kodem Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) nr 13.10 (Przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych).

1b) w lokalizacji A. Ł. znajdują się między innymi działy produkcji przędzy tj. teksturowania, szczepiarnia oraz oplatarnia. Cała produkcja realizowana w lokalizacji A. Ł. odpowiada kodowi PKD nr 13.10 (Przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych). Ponadto w lokalizacji A. Ł. prowadzona jest również sprzedaż hurtowa przędz zarówno wyprodukowanych w tejże lokalizacji jak i zakupionych przez Spółkę w celu dalszej odsprzedaży sklasyfikowana pod numerem PKD: 46.41Z.

Z uwagi na strukturę przychodów przeważającym rodzajem działalności w skali całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ujawnionym w KRS jest działalność sklasyfikowana pod numerem PKD: 46.41 - sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych. Jednocześnie jednak najbardziej energochłonnym procesem (tj. zużywającym największe ilości energii elektrycznej) w ramach działalności Spółki jest produkcja przędz sklasyfikowana pod numerem PKD: 13.10, która jest realizowana przede wszystkim w lokalizacji A. Ł.

1c) część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zajmująca się produkcją przędz w lokalizacji A. Ł., oznaczoną kodem PKD nr 13.10 stanowi w opinii Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa o której mowa w art. 31d ust. 2 Ustawy o podatku akcyzowym.

Prowadzona w ramach lokalizacji A. Ł. działalność produkcyjna (teksturarnia, sczepiarnia, oplatarnia) stanowi zamkniętą całość. Jest to organizacja produkcyjna niezależna od innych lokalizacji, osobno rozliczana, wyposażona w zaplecze magazynowe, służby utrzymania ruchu itd.

Ponadto produkcja prowadzona w lokalizacji A. Ł. stanowi osobne centrum przychodowo-kosztowe wraz z niezależnym rozliczeniem kosztów ogólnych produkcji. Wyodrębnienie księgowe w zakresie działalności produkcyjnej zlokalizowanej w A. Ł. dotyczy również składników majątkowych wykorzystywanych w procesie produkcyjnym, pracowników, rozchodów materiałowych itd.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy, obejmuje nie tylko cenę wykorzystanej energii elektrycznej ale również opłaty dodatkowe np. opłaty za dystrybucję wynikające z faktur za energię elektryczną (pytanie nr 1)?
Czy na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię elektryczną wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 2)?
Czy „wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych z wyłączeniem przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów nie wytworzonych przez Wnioskodawcę (pytanie nr 3)?
Czy „łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh)” o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 4)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy obejmuje cenę wykorzystanej energii elektrycznej bez opłat dodatkowych np. opłat za dystrybucję wynikających z faktur za energię elektryczną.

Ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera definicji pojęcia „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy w celu interpretacji wskazanego sformułowania należy odnieść się do przepisów wspólnotowych (Unii Europejskiej), które stanowiły podstawę do wprowadzenia w Polsce zwolnienia wskazanego w art. 31d ustawy o podatku akcyzowym.

Zwolnienie z akcyzy w przypadku zakładów energochłonnych, o którym mowa w art. 31d ustawy o podatku akcyzowym stanowi implementację do polskiego ustawodawstwa fakultatywnej preferencji podatkowej przewidzianej w przepisach Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej: Dyrektywa Energetyczna).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt a) Dyrektywy Energetycznej, Państwa Członkowskie mogą stosować obniżki podatku do zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych do ogrzewania lub dla celów wskazanych w art. 8 ust. 2 lit. b) i c) oraz do energii elektrycznej na rzecz zakładów energochłonnych, które oznaczają jednostkę gospodarczą (określoną w art. 11 Dyrektywy Energetycznej), w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wynoszą przynajmniej 3,0 % wartości produkcji lub krajowy należny podatek energetyczny wynosi przynajmniej 0,5 % wartości dodanej.

Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt a) Dyrektywy Energetycznej „nabycie produktów energetycznych i energii elektrycznej” oznacza rzeczywisty koszt energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu. Zalicza się do niej jedynie energię elektryczną, ciepło i produkty energetyczne, które są wykorzystywane do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b) i c). Z przepisów Dyrektywy Energetycznej wynika, że „nabycie energii elektrycznej” oznacza rzeczywisty koszt energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu. Zalicza się do niej jedynie energię elektryczną wraz z wszelkimi podatkami z wyłączeniem podatku od towarów i usług (ten bowiem może zostać odliczony).

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31 d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy obejmuje jedynie cenę wykorzystanej energii elektrycznej wraz z podatkami z wyłączeniem podatku od towarów i usług oraz z wyłączeniem opłat dodatkowych np. opłat za dystrybucję wynikających z faktur za energię elektryczną (ponieważ opłaty te nie są podatkiem).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt a) Dyrektywy Energetycznej „zakład energochłonny” oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wynoszą przynajmniej 3,0 % wartości produkcji lub krajowy należny podatek energetyczny wynosi przynajmniej 0,5 % wartości dodanej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 Dyrektywy Energetycznej w odniesieniu do niniejszej dyrektywy, jednostka gospodarcza nie może być mniejsza od części przedsięwzięcia lub osoby prawnej, która z organizacyjnego punktu widzenia stanowi niezależny zakład, to znaczy jest jednostką zdolną do funkcjonowania w oparciu o własne środki.

Zgodnie z art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym zakładowi energochłonnemu wykorzystującemu energię elektryczną, który łącznie spełnia warunki wskazane w tym przepisie tj. między innymi wykonuje działalność gospodarczą oznaczoną wymienionymi w tym przepisie kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

Zgodnie z art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. Zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na początku wskazać należy, że norma wynikająca z art. 31d ustawy o podatku akcyzowym w żadnej części nie ogranicza zakresu kosztów energii elektrycznej, branych pod uwagę przy obliczaniu progu energochłonności, jedynie do tych związanych bezpośrednio tylko i wyłącznie z określoną działalnością PKD z katalogu ustępu pierwszego. Wykonywanie odpowiedniej działalności gospodarczej oznaczonej wymienionymi enumeratywnie kodami PKD jest tylko jednym z warunków możliwości skorzystania przez zakład energochłonny z mechanizmu częściowego zwolnienia. Odmienna interpretacja stanowiąca, że koszt wykorzystanej energii elektrycznej ma odnosić się tylko i wyłącznie do kodu PKD, który uprawnia dane przedsiębiorstwa do skorzystania z systemu zwrotowego, byłaby ewidentnie zawężająca i stałaby w jawnej sprzeczności z wymogiem ścisłego rozumienia tekstu prawnego.

Ponadto norma wynikająca z art. 31d ustawy o podatku akcyzowym nie wskazuje, że przeważającą działalnością prowadzoną przez przedsiębiorstwo ubiegające się o zwrot podatku akcyzowego powinna być działalność sklasyfikowana pod jednym z numerów PKD wskazanych w tym przepisie. Norma zawarta w art. 31d ustawy o podatku akcyzowym wskazuje jedynie, że warunkiem koniecznym do skorzystania z systemu zwrotowego jest wykonywanie działalności sklasyfikowanej co najmniej pod jednym ze wskazanych w tym przepisie numerów PKD. Odmienna interpretacja tego przepisu, wymagająca aby działalność sklasyfikowana pod danym numerem PKD była działalnością przeważającą przedsiębiorstwa stałaby w sprzeczności nie tylko z literalnym brzmieniem przepisu, lecz również z celem przedmiotowej regulacji jakim ma być umożliwienie przedsiębiorstwom zużywającym duże ilości energii elektrycznej w procesach produkcyjnych otrzymania zwrotu części akcyzy zapłaconej przy zakupie tejże energii. Należy bowiem zwrócić uwagę na fakt, że procesy produkcyjne należą do jednych z najbardziej energochłonnych w gospodarce. Inaczej mówiąc co do zasady znacznie bardziej energochłonnym procesem jest działalność produkcyjna niż przykładowo działalność handlowa. Jednocześnie jednak w danym przedsiębiorstwie działalność handlowa sklasyfikowana pod odpowiednim numerem PKD może być oznaczona jako działalność przeważająca, ponieważ nominalnie generuje w przedsiębiorstwie największe przychody. Uniemożliwienie w takiej sytuacji przedsiębiorstwu wykonującemu zarówno działalność produkcyjną jak i handlową skorzystania z systemu zwrotowego stałoby jak już wskazano powyżej w sprzeczności z celem omawianej regulacji.

W treści art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym ustawodawca jednoznacznie wskazał, iż zakładowi energochłonnemu wykorzystującemu energię elektryczną przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład, o ile zostaną spełnione pozytywne warunki co do prowadzenia działalności gospodarczej pod odpowiednimi kodami PKD i prowadzenia ksiąg rachunkowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Zdaniem Wnioskodawcy literalne brzmienie art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w którym mowa o „zakładzie energochłonnym wykorzystującym energię elektryczną” wprost wskazuje, że zwolnienie, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od wykorzystywanej energii elektrycznej, odnosi się do całego zakładu energochłonnego wykorzystującego, energię elektryczną i odnosi się ono do całej wykorzystywanej przez ten zakład energii elektrycznej. W konsekwencji, gdy Wnioskodawca jako zakład energochłonny wykonuje działalność gospodarczą objętą kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) uprawniającymi do zwolnienia to przysługuje mu zwolnienie w stosunku do całej energii elektrycznej wykorzystywanej przez ten zakład.

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wyznaczył jedynie minimalną wielkość, jaką zakłada energochłonny musi spełniać aby być uprawnionym do złożenia wniosku o zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład. Tym samym zakładem energochłonnym może być całe przedsiębiorstwo, prowadzące działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod jednym z numerów PKD wskazanych w art. 31d ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Takie stanowisko zostało wyrażone między innymi w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia: 15 marca 2017 r. (nr 2461-IBPP4.4513.1.2017.2.MK) w której organ podatkowy stwierdził, że: „Ustawodawca (...) w art. 31d ust. 2 ustawy wyznaczył minimalną wielkość, jaką zorganizowana część przedsiębiorstwa (zakład energochłonny) klasyfikowana do odpowiedniego kodu PKD musi spełniać aby być uprawnionym do złożenia wniosku o zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład. Inaczej mówiąc zakładek energochłonnym może być całe przedsiębiorstwo, które wykonuje działalność gospodarczą oznaczoną kodem PKD wymienionym w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy lub zorganizowana część przedsiębiorstwa (lub kilka zorganizowanych części przedsiębiorstwa) rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, klasyfikowana do kodu PKD wymienionego w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy.” Pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” użyte w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wprost odnosi się do pojęcia „zakładu energochłonnego wykorzystującego energię elektryczną" użytego w art. 31d ust. 1 tej ustawy. W konsekwencji zakres pojęcia „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” użytego w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym powinien być tożsamy z zakresem pojęcia „zakładu energochłonnego wykorzystującego energię elektryczną" użytego w art. 31d ust. 1 tej ustawy.

W konsekwencji pojęcie „zakładu energochłonnego wykorzystującego energię elektryczną” użyte w art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, a co za tym idzie także pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” użyte w art. 31d ust. 2 tej ustawy będzie dotyczyło w przedmiotowym stanie faktycznym energii wykorzystanej ogółem przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy.

Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie także w fakcie, że art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym definiując zakład energochłonny (przez który rozumie się zakład wykorzystujący energię elektryczną u którego udział kosztów wykorzystanej energii w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa ust. 5, wynosi ponad 3%), wprost odnosi się do całości energii elektrycznej zużywanej przez ten zakład.

Biorąc pod uwagę powyższe na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy „wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych z wyłączeniem przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów nie wytworzonych przez Wnioskodawcę oraz usług nabytych w celu odsprzedaży.

Ponieważ pojęcie „wartości produkcji sprzedanej" o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym nie zostało zdefiniowane na gruncie tej ustawy oraz aktów wykonawczych do tej ustawy w celu interpretacji tego pojęcia należy zdaniem Wnioskodawcy odwołać się między innymi do corocznie wydawanego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej.

Zgodnie z pkt 1.46 (Działalność przemysłowa) załącznika do ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016 (Dz.U. z 2015 r., poz. 1304), produkcja sprzedana przemysłu to wartość produkcji sprzedanej w bieżących cenach bazowych, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług), pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu. Natomiast produkcja przemysłowa metodą rodzaju działalności to wartość przychodów ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) w bieżących cenach producenta, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług).

Równocześnie zgodnie z definicją zawartą w art. 17 ust. 1 Dyrektywy Energetycznej „wartość produkcji” oznacza obrót, włącznie z subwencjami bezpośrednio powiązanymi z ceną produktu, plus lub minus zmiany poziomu zapasów produktów gotowych, niegotowych oraz towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży, minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe „wartość produkcji sprzedanej" o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, należy zdaniem Wnioskodawcy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych, po pomniejszeniu o VAT oraz akcyzę i powiększeniu o ewentualne dotacje przedmiotowe dotyczące tych sprzedanych produktów i usług.

„Wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym nie będzie natomiast obejmować przychodów z tytułu sprzedaży towarów i materiałów oraz usług które zostały zakupione od dostawców zewnętrznych w celu odsprzedaży, tj. były przedmiotem działalności handlowej.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy „łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh)” o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem.

Zgodnie z art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym zakładowi energochłonnemu wykorzystującemu energię elektryczną, który łącznie spełnia warunki wskazane w tym przepisie przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wyznaczył jedynie minimalną wielkość, jaką zakład energochłonny musi spełniać aby być uprawnionym do złożenia wniosku o zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład. Tym samym zakładem energochłonnym może być całe przedsiębiorstwo, prowadzące działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod jednym z numerów PKD wskazanych w art. 31d ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym definiując zakład energochłonny przez który rozumie się zakład wykorzystujący energię elektryczną u którego udział kosztów wykorzystanej energii w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa ust. 5, wynosi ponad 3%, wprost odnosi się do całości energii elektrycznej zużywanej przez ten zakład. Natomiast wzór, o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy określający kwotę zwrotu zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej w zakładzie energochłonnym, posługujący się między innymi wskaźnikiem „łącznego zużycia energii elektrycznej wyrażonego w megawatogodzinach (MWh)”, ma bezpośrednie odniesienie do tego zakładu energochłonnego.

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Wnioskodawcy „łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh)” o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie stwierdzenia czy pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy, obejmuje nie tylko cenę wykorzystanej energii elektrycznej ale również opłaty dodatkowe np. opłaty za dystrybucję wynikające z faktur za energię elektryczną (pytanie nr 1),
nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia czy na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię elektryczną wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 2),
nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia czy „wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych z wyłączeniem przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów nie wytworzonych przez Wnioskodawcę (pytanie nr 3),
nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia czy „łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh)” o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 4).

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ udzielił odpowiedzi w zakresie objętym pytaniami Wnioskodawcy w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz.U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska, (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Stosownie do art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., zakładowi energochłonnemu wykorzystującemu energię elektryczną, który łącznie spełnia następujące warunki:

wykonuje działalność gospodarczą oznaczoną następującymi kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD): 0510, 0729, 0811, 0891, 0893, 0899, 1032, 1039, 1041, 1062, 1104, 1106, 1310, 1320, 1394, 1395, 1411, 1610, 1621, 1711, 1712, 1722, 1920, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2060, 2110, 2221, 2222, 2311, 2312, 2313, 2314, 2319, 2320, 2331, 2342, 2343, 2349, 2399, 2410, 2420, 2431, 2432, 2434, 2441, 2442, 2443, 2444, 2445, 2446, 2720, 3299, 2011, 2332, 2351, 2352, 2451, 2452, 2453, 2454, 2611, 2680 lub 3832,
prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości,
nie korzysta w stosunku do tej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a

-przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

Zgodnie z art. 31d ust. 2 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. Zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W myśl art. 31d ust. 3 ustawy, kwotę zwrotu części zapłaconej akcyzy, o której mowa w ust. 1, zwanej dalej „kwotą zwracanej częściowo akcyzy”, oblicza się według następującego wzoru:

Z = [(K% - 3%) / K%] x (20 – 0,5 x W) x E x 0,85

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Z - kwotę zwracanej częściowo akcyzy (w złotych),

K - udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej, wyrażony w procentach (%), w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5,

W - kurs euro w stosunku do złotego, obowiązujący w pierwszym dniu roboczym października roku poprzedzającego rok, w którym rozpoczął się rok podatkowy, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

E - łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh) w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5.

Właściwy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje wypłaty kwoty z tytułu zwrotu kwoty zwracanej częściowo akcyzy – art. 31d ust. 6 ustawy.

Zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy dokonywany jest na wniosek zakładu, o którym mowa w ust. 1, za okres roku podatkowego. O zwrocie tym orzeka, w drodze decyzji, wyznaczony naczelnik urzędu skarbowego - art. 31d ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 31d ust. 7 ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 5, powinien zawierać:

imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, adres zamieszkania lub jego siedziby;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy;
numer wnioskodawcy w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo informację o wpisie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
numer identyfikacyjny REGON wnioskodawcy;
określenie kwoty zwracanej częściowo akcyzy, o zwrot której ubiega się wnioskodawca;
numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy;
określenie roku podatkowego, za który składany jest wniosek;
oświadczenie wnioskodawcy o:
1. wykonywaniu działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, z podaniem kodu Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD),
2. prowadzeniu ksiąg rachunkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, dołącza się dokumenty, na podstawie których określono koszty wykorzystanej energii elektrycznej przy obliczaniu kwoty zwracanej częściowo akcyzy, oraz opinię biegłego rewidenta, potwierdzającą prawidłowość wyliczenia udziału kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek - art. 31d ust. 8 ustawy.

Wniosek, o którym mowa w ust. 5, jest składany za okres roku podatkowego, w terminie do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym zakończył się rok podatkowy - art. 31d ust. 9 ustawy.

Zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy dokonywany jest na rachunek bankowy, o którym mowa w ust. 7 pkt 6, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 5, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 8 - art. 31d ust. 10 ustawy.

Kwota zwracanej częściowo akcyzy nie może być wyższa od kwoty akcyzy zapłaconej od energii elektrycznej wykorzystanej przez zakład energochłonny w trakcie roku podatkowego, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5 - art. 31d ust. 11 ustawy.

Zgodnie z art. 31d ust. 11a ustawy organami podatkowymi właściwymi do orzekania w sprawie zwrotu części zapłaconej akcyzy, o którym mowa w ust. 1, są dla:

osób fizycznych - naczelnik urzędu skarbowego właściwy do wykonywania zadań w zakresie akcyzy ze względu na adres ich zamieszkania, i właściwy dla tego naczelnika w zakresie akcyzy dyrektor izby administracji skarbowej;
osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - naczelnik urzędu skarbowego właściwy do wykonywania zadań w zakresie akcyzy ze względu na adres ich siedziby, i właściwy dla tego naczelnika w zakresie akcyzy dyrektor izby administracji skarbowej.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, wyznaczy naczelnika lub naczelników urzędów skarbowych właściwych w sprawie orzekania o zwrocie kwoty zwracanej częściowo akcyzy, uwzględniając konieczność skutecznego funkcjonowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, oraz zapewnienia właściwej kontroli i przepływu informacji dotyczących tego zwolnienia - art. 31 ust. 12 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę stwierdza się co następuje:

Ustawodawca w art. 31d ust. 1 ustawy enumeratywnie wymienia warunki jakie zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną, musi wypełnić aby przysługiwało mu prawo do zastosowania zwolnienia od akcyzy, realizowanego przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

Warunkami tymi są: wykonywanie przez ten zakład energochłonny działalności gospodarczej oznaczonej odpowiednim kodem Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), prowadzenie ksiąg rachunkowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości, oraz nie korzystanie przez ten zakład energochłonny ze zwolnienia o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy.

Zwrócić należy uwagę, że ustawodawca w art. 31d ust. 1 ustawy posłużył się sformułowaniem zakład energochłonny, którego definicja została określona w art. 31d ust. 2 ustawy. Ustawodawca w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy odwołuje się także do Polskiej Klasyfikacji Działalności, której szczegóły zawarto w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885).

Zgodnie z wyjaśnieniami do rozporządzenia w sprawie PKD wykonywana działalność, w tym rodzaj przeważającej działalności, jest kodowana według Polskiej Klasyfikacji Działalności na poziomie podklasy. Rodzaj przeważającej działalności dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, których celem jest osiąganie zysku, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą ustala się na podstawie procentowego udziału poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej wartości przychodów ze sprzedaży. Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie tego miernika, działalność przeważającą ustala się na podstawie udziału pracujących, wykonujących poszczególne rodzaje działalności, w ogólnej liczbie pracujących. Upraszczając, przedsiębiorca musi samodzielnie określić i zdecydować, który rodzaj wykonywanej w firmie działalności będzie dominujący.

Dopasowanie kodów PKD do działalności danej firmy zależy od zakresu i zasięgu jej działania. Działalność może bowiem polegać na prostym procesie, ale może również dotyczyć całego szeregu „pod-procesów”, gdzie każdy z nich jest wymieniony w różnych podklasach, klasach, grupach, działach, a nawet sekcjach klasyfikacji. Jeżeli działalność danej firmy, np. produkcja, jest zorganizowana jako zintegrowany szereg elementarnych działalności, całość jest traktowana jako jedna działalność.

W celu zaklasyfikowania jednostki do danego poziomu (grupowania) klasyfikacji PKD, niezbędne jest określenie jej działalności przeważającej, o której była mowa wcześniej. Działalnością drugorzędną (którą rozporządzenie odróżnia od działalność przeważającej) jest każdy inny rodzaj działalności podmiotu, której efektem końcowym są wyroby lub usługi wykonywane dla strony trzeciej. Działalności przeważające i drugorzędne są zazwyczaj wykonywane przy wsparciu pewnej liczby działalności pomocniczych, takich jak np. księgowość, magazynowanie, zaopatrzenie. Tak więc działalności pomocnicze to te, które są wykonywane wyłącznie po to, by wesprzeć działalność przeważającą lub drugorzędną firmy poprzez dostarczanie wyrobów lub usług wyłącznie na jej potrzeby.

Zatem klasyfikację działalności dokonuje się w pozycji odpowiadającej przeważającej działalności danego podmiotu. Natomiast na przeważającą działalność mogą składać się różne działalności z różnych dziedzin, które mają odmienne klasyfikacje.

Jednocześnie ustawodawca w art. 31d ust. 2 ustawy wyznaczył jedynie minimalną wielkość, jaką zorganizowana część przedsiębiorstwa (zakład energochłonny) klasyfikowana do odpowiedniego kodu PKD musi spełniać aby być uprawnionym do złożenia wniosku o zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład. Inaczej mówiąc zakładem energochłonnym może być całe przedsiębiorstwo którego przeważającą działalnością jest jedna z wymienionych w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy lub zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, która prowadzi działalność klasyfikowaną do kodu PKD wymienioną w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą przędz.

Wnioskodawca produkuje w Polsce przędze poliamidowe (PA66 i PA6) teksturowane, gładkie i stretch, oraz przędze sczepiane i oplatane, gdzie rdzeniem jest elastomer (lycra lub spandex).

Produkcja przędzy przez Spółkę obejmuje następujące działy: teksturownię, sczepiarnię oplatarnię oraz farbiarnię.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy jest realizowana w trzech głównych lokalizacjach, w których zużywana jest energia elektryczna.

w lokalizacji A. Ł. zlokalizowane są między innymi poszczególne działy produkcji przędzy tj. teksturownia, szczepiarnia oraz oplatarnia. W lokalizacji A. Ł. znajdują się również pomieszczenia magazynowe, służące do składowania przędzy oraz pomieszczenia biurowe.
w lokalizacji Z. znajduje się nowoczesna farbiarnia, służąca do barwienia przędz. Farbiarnia jest jednostką wyodrębnioną w strukturze organizacyjnej Spółki. Mniej więcej w 80% farbiarnia działa jako autonomiczna jednostka produkcyjna tj. pobiera surowiec i przetwarza go do wyrobu gotowego w ramach działalności, którą można sklasyfikować pod numerem PKD: 13.30 - wykończanie wyrobów włókienniczych.
w lokalizacji Ł. prowadzona jest działalność polegająca na wynajmie pomieszczeń biurowych i magazynowych, przy czym część z magazynów jest użytkowanych do celów własnych Spółki.

Z art. 31 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wynika, że zakładem energochłonnym wykorzystującym energię elektryczną może być całe przedsiębiorstwo. W tej sytuacji podmiot musi prowadzić działalność gospodarczą sklasyfikowaną do kodu wskazanego w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Przy czym działalność gospodarcza sklasyfikowana do kodu wskazanego w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy musi być przeważającą działalnością gospodarczą tego podmiotu traktowanego jako całość. W konsekwencji w tym przypadku zasadne jest ustalanie progu energochłonności o którym mowa w art. 31d ust 2 ustawy w oparciu o wielkości odnoszące się do całokształtu prowadzonej przez dany podmiot działalności.

W przypadku gdy żadna z działalności wymienionych w art. 31d ust. 1 nie jest działalnością przeważającą dla danego podmiotu ustalanie progu energochłonności nie może odnosić się do przedsiębiorstwa jako całości. W tej sytuacji koniecznym jest ustalenie czy dany podmiot posiada zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumianą jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, która prowadzi przeważającą działalność klasyfikowaną do kodu PKD wymienioną w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy. Spełnienie powyższych warunków powoduje, że dany podmiot może ustalić próg energochłonności o którym mowa w art. 31d ust 2 ustawy w oparciu o wielkości odnoszące się do zakresu działalności gospodarczej (wymienionej w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy) prowadzonej przez zorganizowaną części przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego, w związku z tym, iż jak wskazano we wniosku przeważającym rodzajem działalności Wnioskodawcy, ujawnionym w KRS jest działalność sklasyfikowana pod numerem PKD: 46.41 - sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych oraz biorąc pod uwagę, że przepis art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy odnosi się do wymienionych w nim rodzajów działalności wg PKD, tym samym kwestię uznania za zakład energochłonny któremu przysługiwać może zwolnienie nie można odnieść do całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy którego jedną z działalności jest działalność klasyfikowana pod kodem PKD 1310 – przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych.

Fakt, iż działalność Wnioskodawcy klasyfikowana pod kodem PKD 1310 – przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych, ujawnionym w KRS jako jedna z działalności gospodarczych wykonywanych przez Wnioskodawcę (przy czym nie jest to przeważająca działalność wykonywana przez Wnioskodawcę – całe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy) nie uprawnia do zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 31d ustawy o podatku akcyzowym w stosunku do całego przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca w piśmie z 9 sierpnia 2017 r. odpowiadając na pytanie tut. organu nr 1a) „Czy w lokalizacji A. Ł., w której znajdują się między innymi poszczególne działy produkcji przędzy tj. teksturownia, szczepiarnia oraz oplatarnia wykonywana jest działalność gospodarczą oznaczoną kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) wymienionymi w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Jeżeli tak to należy wskazać kod (kody) PKD tej działalności?” wskazał, że „w lokalizacji A. Ł. wykonywana jest działalność gospodarcza oznaczona kodem Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) nr 13.10 (Przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych)”.

Z kolei na pytanie nr 1b) tut. organu „Jeżeli w lokalizacji A. Ł. wykonywana jest działalność gospodarcza oznaczona kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) wymienionymi w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym to proszę o wskazanie czy jest to przeważający rodzaj działalności w tej lokalizacji?” Wnioskodawca wskazał, że „w lokalizacji A. Ł. znajdują się między innymi działy produkcji przędzy tj. teksturowania, szczepiarnia oraz oplatarnia. Cała produkcja realizowana w lokalizacji A. Ł. odpowiada kodowi PKD nr 13.10 (Przygotowanie i przędzenie włókien tekstylnych). Ponadto w lokalizacji A. Ł. prowadzona jest również sprzedaż hurtowa przędz zarówno wyprodukowanych w tejże lokalizacji jak i zakupionych przez Spółkę w celu dalszej odsprzedaży sklasyfikowana pod numerem PKD: 46.41Z”.

Ponadto na pytanie nr 1c) tut. organu „Czy wskazana w lokalizacji w A. Ł. część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy?’ Wnioskodawca podał, że „część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zajmująca się produkcją przędz w lokalizacji A. Ł., oznaczoną kodem PKD nr 13.10 stanowi w opinii Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa o której mowa w art. 31d ust. 2 Ustawy o podatku akcyzowym.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca posiada w swojej strukturze wyodrębnioną jednostkę gospodarczą (organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania, który prowadzi działalność klasyfikowaną do kodu PKD 13.10 wymienioną w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym kwestię uznania za zakład energochłonny (zgodnie z art. 31d ust. 2 ustawy) któremu przysługiwać może zwolnienie określone w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy należy odnieść do zakładu Wnioskodawcy zlokalizowanego w A. Ł. (stanowiącego jak wynika z wniosku zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, prowadzącego działalność gospodarczą wymienioną w art. 31d ustawy), a nie do całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W tym miejscu zatem należy wskazać, że przepisy art. 31d ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy należy czytać łącznie tj. zwolnienie przysługuje zakładowi energochłonnemu (zdefiniowanemu w ust. 2 art. 31d) prowadzącemu działalność (zakład energochłonny jako całość) objętą jednym z kodów wymienionych w ust. 1 pkt 1 art. 31d dla którego wg wzoru zawartego w ust. 3 art. 31d oblicza się kwotę zwrotu części zapłaconej akcyzy. Tym samym do obliczenia progu energochłonności niezbędnego dla określenia czy dany zakład jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy zakład ten prowadzi działalność (jako całość przynajmniej w stopniu przeważającym) objętą kodem wymienionym w ust. 1 pkt 1 art. 31d ustawy. Następnie dopiero jeżeli zakład spełnia powyższą przesłankę dokonuje się obliczenia progu energochłonności i na podstawie jego wyniku określa czy zakład jest zakładem energochłonnym.

W sprawie objętej wnioskiem wnioskodawca nie spełnia podstawowej przesłanki tj. nie prowadzi w stopniu przeważającym działalności gospodarczej objętej kodem PKD 13.10 uprawniającej do zastosowania zwolnienia. Niemniej w swojej strukturze W swojej strukturze posiada zorganizowaną część przedsiębiorstwa prowadzącą taką działalność. Zatem obliczanie progu energochłonności Wnioskodawca powinien odnieść do tej zorganizowanej części.

Ponadto Organ pragnie wskazać, że przyjęcie stanowiska Wnioskodawcy, w myśl którego do dokonywania obliczeń progu energochłonności należy przyjąć całość kosztów wykorzystanej przez Wnioskodawcę energii elektrycznej, oraz wartość produkcji całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy skutkowałoby tym, że Wnioskodawca będzie ubiegał się o zwrot podatku akcyzowego od działalności gospodarczej nie objętej zakres zwolnienia.

Jeszcze raz należy podkreślić, że zwolnienie, o którym mowa w art. 31d ust. 1 ustawy odnosi się do określonej w pkt 1 ust. 1 art. 31d ustawy działalności gospodarczej wykonywanej przez zakład energochłonny, a nie do sytuacji gdy w danym przedsiębiorstwie działalność taka wprawdzie występuje ale nie stanowi działalności przeważającej.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy, obejmuje nie tylko cenę wykorzystanej energii elektrycznej ale również opłaty dodatkowe np. opłaty za dystrybucję wynikające z faktur za energię elektryczną (pytanie nr 1).

Co do zasady przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego „udział” kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. Zatem do obliczenia wskazanego „udziału” należy przyjąć wartość wykorzystanej energii elektrycznej.

Zgodnie z artykułem 17 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/96/WE, pod warunkiem że minimalne poziomy opodatkowania przewidziane w niniejszej dyrektywie są przestrzegane średnio przez wszystkie przedsiębiorstwa, państwa członkowskie mogą stosować obniżki podatku do zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b i c oraz do energii elektrycznej w następujących przypadkach:

a) na rzecz zakładów energochłonnych.

„Zakład energochłonny” oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wynoszą przynajmniej 3,0% wartości produkcji lub krajowy należny podatek energetyczny wynosi przynajmniej 0,5% wartości dodanej. W ramach tej definicji, Państwa Członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.

„Nabycie produktów energetycznych i energii elektrycznej” oznacza rzeczywisty koszt energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu. Zalicza się do niej jedynie energię elektryczną, ciepło i produkty energetyczne, które są wykorzystywane do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b i c. Włączone są wszystkie podatki poza podatkiem od wartości dodanej, który może zostać odliczony.

„Wartość produkcji” oznacza obrót, włącznie z subwencjami bezpośrednio powiązanymi z ceną produktu, plus lub minus zmiany poziomu zapasów produktów gotowych, niegotowych oraz towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży, minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży.

„Wartość dodana” oznacza całkowity obrót podlegający podatkowi od wartości dodanej włącznie ze sprzedażą na wywóz, minus całkowita suma zakupów podlegających podatkowi VAT włącznie z przywozem.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w myśl uregulowań krajowych implementowanych z przepisów dyrektywy, pojęcie „nabycia energii elektrycznej” od zewnętrznego dostawcy dotyczy jedynie energii elektrycznej wraz z podatkami z wyłączeniem podatku od towarów i usług oraz opłat dodatkowych wynikających z faktur za energię elektryczną (m.in. opłat dystrybucyjnych).

Wynika to łącznie z brzmienia art. 17 ust. 1 lit a dyrektywy, w którym jest mowa tylko o koszcie energii elektrycznej wraz podatkami (z wyłączeniem podatku VAT) i z art. 31d ust. 2 ustawy, w którym mowa jest jedynie o koszcie wykorzystanej energii elektrycznej. W obu przypadkach mowa jest zatem jedynie o energii elektrycznej, która zostaje fizycznie zużyta.

Koszty opłat dodatkowych (m.in. opłaty dystrybucyjne) nie są podatkami, zatem nie mogą być zaliczone do kosztów nabycia energii elektrycznej. Jednocześnie zgodnie ugruntowanym orzecznictwem sądowym w zakresie ścisłego stosowania przywilejów podatkowych jakim niewątpliwie są zwolnienia, nie można utożsamiać dodatkowych kosztów związanych z energią elektryczną (m.in. opłat dystrybucyjnych) jako kosztów wykorzystanej energii elektrycznej, gdyż stanowiło by to niedopuszczalną wykładnię rozszerzającą, sprzeczną z zasadą sprawiedliwości podatkowej.

W art. 31d ust. 2 ustawy, ustawodawca wprost wskazał, że przy obliczaniu współczynnika na podstawie którego definiowane są zakłady energochłonne, należy uwzględniać wyłącznie wartość samej nabytej i wykorzystanej energii elektrycznej. Należy zauważyć, że ustawodawca posługując się sformułowaniem „udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej” nie odwołuje się do wartości zakupu energii, która dotyczy kwoty globalnej jaką należy ponieść aby dokonać zakupu energii, tj. uwzględniając wszelkie opłaty dystrybucyjne, utrzymania sieci, czy też innych opłat wynikających z obowiązków danego przedsiębiorcy. Posługując się ww. sformułowaniem jednoznacznie wskazuje się, że winna być brana pod uwagę tylko wartość samej energii która została wykorzystana przez zakład, który prowadzi działalność objętą wymienionym w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy kodem PKD. Inaczej mówiąc w ww. przepisie jest odwołanie do wartości zużytego wyrobu, a nie do wartości transakcji na zakup tego wyroby jak to przykładowo ma miejsce w przypadku adekwatnych przepisów odnoszących się do wyrobów gazowych i węglowych na które powołuje się Wnioskodawca.

Powyższe stanowisko Oranu zostało potwierdzone orzeczeniem WSA w Gdańsku z 5 października 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 975/16, w którym wskazano m.in.: „(…) Podzielić należy pogląd, że przy obliczaniu współczynnika na podstawie którego definiowane są zakłady energochłonne, należy uwzględniać wyłącznie wartość samej nabytej i wykorzystanej energii elektrycznej. Ustawodawca posługując się sformułowaniem "udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej" nie odwołuje się do wartości zakupu energii, która dotyczy kwoty globalnej jaką należy ponieść aby dokonać zakupu energii, tj. uwzględniając wszelkie opłaty dystrybucyjne, utrzymania sieci, czy też innych opłat wynikających z obowiązków danego przedsiębiorcy.

Zatem na aprobatę zasługuje stanowisko, że w świetle spornych przepisów regulujących definicję zakładu energochłonnego należy brać pod uwagę wartość zużytej energii, a nie wartość transakcji na zakup tej energii.”

W świetle powyższego do obliczenia progu energochłonności należy brać pod uwagę koszt nabycia wykorzystanej energii elektrycznej z wyłączeniem podatku od towarów i usług oraz opłat dodatkowych wynikających z faktur za energię elektryczną (m.in. opłat dystrybucyjnych).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania pierwszego, że pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31 d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy obejmuje jedynie cenę wykorzystanej energii elektrycznej wraz z podatkami z wyłączeniem podatku od towarów i usług oraz z wyłączeniem opłat dodatkowych np. opłat za dystrybucję wynikających z faktur za energię elektryczną (ponieważ opłaty te nie są podatkiem), jest prawidłowe.

Jednocześnie Wnioskodawca ma wątpliwości czy na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię elektryczną wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 2).

Odnosząc się do stanu faktycznego sprawy wskazać należy, że przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób ustalania kosztu wykorzystanej energii elektrycznej (w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym), zgodnie z którym do wyliczenia należy przyjąć energię elektryczną wykorzystaną przez całe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy nie jest prawidłowy. Przedmiotowy sposób odnosi się do sytuacji w której dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną do kodu wskazanego w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym działalność gospodarcza sklasyfikowana do kodu wskazanego w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy musi być przeważającą działalnością gospodarczą danego podmiotu traktowanego jako całość. W tej tylko bowiem sytuacji zasadne jest ustalanie kosztów wykorzystanej energii elektrycznej na potrzeby określenia progu energochłonności o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy w oparciu o wielkości odnoszące się do całokształtu prowadzonej przez dany podmiot działalności. Jak już bowiem stwierdzono zakładem energochłonnym może być całe przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa którego przeważającą działalnością jest jedna z wymienionych w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że żadna z działalności gospodarczych sklasyfikowanych do kodów wskazanych w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy nie jest przeważającą działalnością gospodarczą Wnioskodawcy zatem jak już wskazano brak jest podstaw do określenia kosztów wykorzystanej energii elektrycznej o której mowa w art. 31d ust. 2 w oparciu o wskazaną powyżej zasadę dla całego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie z postanowień art. 31d ust. 2 ustawy wynika, że zakładem energochłonnym może być zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, która prowadzi działalność klasyfikowaną do kodu PKD wymienioną w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada wyodrębnioną jednostkę gospodarczą w swojej strukturze, zakład zlokalizowany w Aleksandrowie Łódzkim, który prowadzi działalność wymienioną w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem wyliczenie kosztów wykorzystanej energii elektrycznej na potrzeby określenia progu energochłonności o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy Wnioskodawca powinien odnieść do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (przy spełnieniu warunków o których mowa w art. 31d ust. 1 i 2 ustawy).

Przyjęcie stanowiska Wnioskodawcy, że pojęcie zakładu energochłonnego wykorzystującego energię elektryczną” użyte w art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, a co za tym idzie także pojęcie kosztu wykorzystanej energii elektrycznej użyte w art. 31d ust. 2 tej ustawy będzie dotyczyło w przedmiotowym stanie faktycznym ogółem całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oznaczałoby, że do odliczenia progu energochłonności przyjmowałoby się koszt wykorzystanej energii elektrycznej obejmujące również działalność gospodarczą nie objętą kodem PKD uprawniającym do zastosowania zwolnienia. Tym samym Wnioskodawca chcąc zastosować zwolnienie w oparciu o przepis art. 31d ust. 1 ustawy, w zakresie działalności wskazanej w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy objętej kodem PKD 13.10 powinien tą działalność przynajmniej w stopniu przeważającym prowadzić w zorganizowanej części przedsiębiorstwa, którą przy spełnieniu warunków określonych w art. 31d ust. 2 ustawy będzie można uznać za zakład energochłonny, któremu przysługuje zwolnienie. Nie można zatem również zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że z samego faktu, iż prowadzi działalność w zakresie PKD 13.10 przysługuje mu zwolnienie w oparciu o przepis art. 31d ust. 1 ustawy dla całego przedsiębiorstwa. Przepisy art. 31dust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy należy bowiem czytać łącznie tj. zwolnienie przysługuje zakładowi energochłonnemu (zdefiniowanemu w ust. 2 art. 31d) prowadzącego działalność (zakład energochłonny jako całość) objętą jednym z kodów wymienionych w ust. 1 pkt 1 art. 31d) dla którego wg wzoru zawartego w ust. 3 art. 31d oblicza się kwotę zwrotu części zapłaconej akcyzy.

Tym samym w sprawie objętej wnioskiem dla prawidłowego ustalenia progu energochłonności dla potrzeb art. 31d ust. 2 powinno się brać poniesiony koszt wykorzystanej energii elektrycznej przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w której wykonywana jest działalność objęta kodem PKD 13.10 uprawniająca do zastosowania zwolnienia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania drugiego, że na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem, jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości czy „wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych z wyłączeniem przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów nie wytworzonych przez Wnioskodawcę (pytanie nr 3).

W kwestii określenia wartości produkcji sprzedanej o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy z uwagi na brak wyjaśnienia tego pojęcia na gruncie ustawy o podatku akcyzowym i aktów wykonawczych do tej ustawy zasadne jest odwołanie się do corocznie wydawanego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej w oparciu o delegacje wynikającą z art. 18 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1068) – por. prawomocny wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 936/13.

Zgodnie z pkt 1.46 (Działalność przemysłowa) załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016 (Dz.U. z 2015 r., poz. 1304), produkcja sprzedana przemysłu to wartość produkcji sprzedanej w bieżących cenach bazowych, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług), pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu.

Równocześnie definicja „wartości produkcji” zawarta w art. 17 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/96/WE, oznacza obrót, włącznie z subwencjami bezpośrednio powiązanymi z ceną produktu, plus lub minus zmiany poziomu zapasów produktów gotowych, niegotowych oraz towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży, minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży.

Wobec powyższego „wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy obejmuje wartości produktów i usług wytworzonych i sprzedanych przez podmiot (wyodrębnioną jednostkę gospodarczą podatnika, samodzielnie realizującą zadania, klasyfikowane do kodu PKD wymienionego w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy lub całe przedsiębiorstwo podatnika wykonujące przeważającą działalność gospodarczą klasyfikowaną do kodu PKD wymienioną w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy) dla odbiorców zewnętrznych, po pomniejszeniu o VAT oraz akcyzę i powiększeniu o ewentualne dotacje przedmiotowe dotyczące tych sprzedanych produktów i usług. Równocześnie nie będzie obejmować wartości produktów i usług sprzedanych, które nie były wytworzone przez podatnika lecz zostały zakupione od dostawców zewnętrznych w celu odsprzedaży.

W tej części pytania 3, dotyczącej stwierdzenia jakie elementy obrotu powinny być uwzględniane przy wyliczaniu wartości produkcji sprzedanej, stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Niemniej odnosząc się do stanu faktycznego sprawy wskazać należy, że przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób ustalania wartości produkcji sprzedanej dla ustalenia progu energochłonności (w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym), zgodnie z którym „wartość produkcji sprzedanej o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, należy zdaniem Wnioskodawcy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych, po pomniejszeniu o VAT oraz akcyzę i powiększeniu o ewentualne dotacje przedmiotowe dotyczące tych sprzedanych produktów i usług nie jest prawidłowe.

Co prawda Wnioskodawca zasadnie przyjmuje zasady określenia wartości produkcji sprzedanej, to w sprawie objętej wnioskiem wartość ta winna odnosić się do zakładu energochłonnego prowadzącego działalność objętą jednym z kodów wymienionym w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym w sytuacji gdy przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jako całość nie prowadzi takiej działalności, a działalność objęta kodem PKD uprawniającym do zwolnienia z akcyzy wykonywana jest w zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy, obliczanie wartości produkcji sprzedanej dla celu obliczenia progu energochłonności, o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy winno odnosić się do tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Taka też wartość produkcji sprzedanej powinien wykorzystać dla obliczenia udziału kosztów wykorzystanej energii w wartości produkcji sprzedanej, zawartym we wzorze określonym w art. 31d ust. 1.

Przyjęcie stanowiska Wnioskodawcy, że pojęcie zakładu energochłonnego wykorzystującego energię elektryczną użyte w art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, a co za tym idzie także pojęcie wartości produkcji sprzedanej użyte w art. 31d ust. 2 tej ustawy będzie dotyczyło w przedmiotowym stanie faktycznym ogółem całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oznaczałoby, że do odliczenia progu energochłonności dla zakładu energochłonnego przyjmowałoby się wartość produkcji sprzedanej obejmującą również działalność gospodarczą prowadzoną poza zakładem energochłonnym, który prowadzi działalność objętą kodem wymienionym w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca chcąc zastosować zwolnienie w oparciu o przepis art. 31d ust. 1 ustawy, w zakresie działalności wskazanej w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy objętej kodem PKD 13.10 powinien tą działalność przynajmniej w stopniu przeważającym prowadzić w zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które przy spełnieniu warunków określonych w art. 31d ust. 2 ustawy będzie można uznać za zakład energochłonny, któremu przysługuje zwolnienie. Nie można zatem również zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że do obliczenia wartości produkcji sprzedanej dla celów określenia czy zakład spełnia warunki do uznania go za zakład energochłonny należy przyjąć w przedmiotowej sprawie wartość produkcji sprzedanej osiągniętą przez Wnioskodawcę ogółem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania trzeciego oceniane całościowo, że na potrzeby ustalenia wartości produkcji sprzedanej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy przyjąć wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych z wyłączeniem przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów nie wytworzonych przez Wnioskodawcę, jest nieprawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwości czy „łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh)” o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 4).

W myśl art. 31d ust. 3 ustawy, kwotę zwrotu części zapłaconej akcyzy, o której mowa w ust. 1, zwanej dalej „kwotą zwracanej częściowo akcyzy”, oblicza się według następującego wzoru:

Z = [(K% - 3%) / K%] x (20 – 0,5 x W) x E x 0,85

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Z - kwotę zwracanej częściowo akcyzy (w złotych),

K - udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej, wyrażony w procentach (%), w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5,

E - łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh) w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5.

Z wniosku wynika, że żadna z działalności gospodarczych sklasyfikowanych do kodów wskazanych w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy nie jest przeważającą działalnością gospodarczą Wnioskodawcy zatem brak podstaw do określenia łącznego zużycia energii elektrycznej wyrażonego w megawatogodzinach (MWh) w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5 (symbol E ze wzoru służącego do wyliczenia kwoty zwracanej częściowo akcyzy zgodnie z art. 31d ust. 3 ustawy), w odniesieniu do całego przedsiębiorstw Wnioskodawcy.

W sytuacji gdy przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jako całość nie prowadzi działalności gospodarczej sklasyfikowanej do kodów wskazanych w art. 31d ust. 1 pkt 1 ustawy, a działalność objęta kodem PKD uprawniającym do zwolnienia z akcyzy wykonywana jest w zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy, określenie

łącznego zużycia energii elektrycznej wyrażonego w megawatogodzinach (MWh) w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, dla celów wyliczenia kwoty zwracanej częściowo akcyzy zgodnie z art. 31d ust. 3 ustawy, winno odnosić się do tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W tym tylko bowiem zakresie (w odniesieniu do zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy) spełnione zostaną warunki zwolnienia określone w art. 31d ustawy o podatku akcyzowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh) o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem, jest nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stwierdzenia:

czy pojęcie „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku nabycia energii od zewnętrznego dostawcy, obejmuje nie tylko cenę wykorzystanej energii elektrycznej ale również opłaty dodatkowe np. opłaty za dystrybucję wynikające z faktur za energię elektryczną (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,
czy na potrzeby ustalenia kosztu wykorzystanej energii elektrycznej w rozumieniu art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy wziąć pod uwagę energię elektryczną wykorzystaną przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe,
czy „wartość produkcji sprzedanej” o której mowa w art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym należy obliczyć w oparciu o wartość przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży wyrobów i usług produkcyjnych z wyłączeniem przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów nie wytworzonych przez Wnioskodawcę (pytanie nr 3) – jest nieprawidłowe,
czy „łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh)” o którym mowa w art. 31d ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym należy odnieść do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ogółem (pytanie nr 4) – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin