Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.133.2017.1.WS
z 28 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność w zakresie usługowego szycia odzieży wyłącznie z materiału powierzonego przez zlecającego szycie. Podatnik zamierza zakupić kosiarko-zamiatarkę z funkcją odśnieżarki, która będzie używana do koszenia i zamiatania oraz odśnieżania przed budynkiem firmy, co jednocześnie polepszy estetykę i porządek na terenie firmy, jak i w okresie zimowym zapewni bezpieczny załadunek i wyładunek towaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym zakup kosiarko-zamiatarki podatnik będzie mógł uznać za koszt uzyskania przychodu i ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy ww. zakup może stanowić koszt uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności, gdyż wygląd i estetyka przed budynkiem firmy wpływa w istotny sposób na przyszłe przychody firmy i jej postrzeganie przez potencjalnych klientów. Brud i brak porządku przed budynkiem firmy może powodować negatywną ocenę firmy przez klienta i ewentualny brak chęci do powierzenia swoich materiałów firmie do szycia. Firma, w której „na wejściu” jest czysto i schludnie, daje większe przekonanie co do jakości wykonanej usługi, a tym samych bardziej przekonuje klienta do współpracy i zawarcia zlecenia szycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a – jak wskazano – obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zakupić kosiarko-zamiatarkę z funkcją odśnieżarki, która będzie używana do koszenia i zamiatania oraz odśnieżania przed budynkiem firmy, co jednocześnie polepszy estetykę i porządek na terenie firmy, jak i w okresie zimowym zapewni bezpieczny załadunek i wyładunek towaru. Wnioskodawca wskazał, że wygląd i estetyka przed budynkiem firmy wpływa w istotny sposób na przyszłe przychody firmy i jej postrzeganie przez potencjalnych klientów.

Mając zatem na uwadze powyższe informacje, a w szczególności fakt, że zakup i używanie kosiarko-zamiatarki z funkcją odśnieżarki polepszy estetykę i porządek na terenie firmy – co w obecnych warunkach rynkowych jest wymogiem stawianym przez klientów – oraz w okresie zimowym zapewni bezpieczny załadunek i wyładunek towaru, należy stwierdzić, że wydatek na zakup kosiarko-zamiatarki z funkcją odśnieżarki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, że możliwość zaliczenia ww. wydatku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów możliwe będzie, jeśli zakupiony składnik majątku nie zostanie zaliczony do środków trwałych. W przeciwnym razie Wnioskodawca będzie mógł rozliczyć jej zakup w kosztach uzyskania przychodów jedynie przez odpisy amortyzacyjne.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy: podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ustawodawca dopuszcza również – w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł – możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zatem w sytuacji, gdy cena nabycia kosiarko-zamiatarki z funkcją odśnieżarki będzie wyższa niż 3500 zł, to będzie ona stanowić środek trwały podlegający amortyzacji. Wówczas kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne.

Natomiast, gdy cena nabycia będzie równa lub niższa niż 3500 zł, zakup kosiarko-zamiatarki z funkcją odśnieżarki Wnioskodawca może rozliczyć w następujący sposób:

1. nie zaliczyć jej do podlegających amortyzacji składników majątku, odnosząc jej wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania,
2. zaliczyć ją do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, po czym:
   • dokonać jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym,
   • dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jej wartości początkowej zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Reasumując – wydatek poniesiony na zakup kosiarko-zamiatarki z funkcją odśnieżarki Wnioskodawca będzie mógł uznać za koszt uzyskania przychodów i ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej działalności gospodarczej według wyżej wskazanych zasad.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.