2017.09.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.214.2017.3.ICz

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.214.2017.3.ICz
z 12 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017r.) oraz pismem 4 września 2017 r. (data wpływu 7 września 2017r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw obejmująca budynki, budowle oraz ruchomości:

jest prawidłowe w zakresie dostawy: zbiornika paliw 20 m³ wraz z urządzaniami oraz urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa;
jest nieprawidłowe w zakresie dostawy: budynku stacji paliw wraz z gruntem (magazynowy i obsługi klienta), wiaty metalowej trwale z gruntem związanej, placu betonowego stacji paliw, ogrodzenia stacji paliw, zbiornika paliw 50 m³, zbiornika paliw 10 m³, separatora koalescencyjnego.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw obejmującą budynki, budowle oraz ruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2017r. (data wpływu 23 sierpnia 2017r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.214.2017.1.ICz oraz pismem z 4 września 2017 r. (data wpływu 7 września 2017r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 30 sierpnia 2017 r. znak: KDIB3-1.4012.214.2017.2.ICz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest zagadnienie opisane w niniejszym wniosku, a dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla dostawy stacji paliw wraz z całym wyposażeniem art. 41 ust. 1, art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2016.710 t.j. z dnia 25.05.2016 r.) - w zakresie następującego zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółdzielni pod nazwą Rejonowa Spółdzielnia Transportu Wiejskiego z siedzibą w P. i jest wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego - prowadzonego przez Sąd Rejonowy w (…). Głównym przedmiotem działalności Spółdzielni jest sprzedaż materiałów opałowych oraz usługi transportowe. Ponadto w/w świadczy usługi w zakresie stacji diagnostycznej jak również posiada stację paliw zlokalizowaną na użytkowanej od Miasta P. działce. Poszczególne części działalności gospodarczej stanowią całość przedsiębiorstwa pod względem księgowym.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT). Na mocy decyzji z dnia 26 lutego 1981 roku Naczelnika Miasta P., wnioskodawca nabył w odpłatne użytkowanie na czas nieokreślony działkę nr 495/4 położoną w P.u pow. 1,0233 ha pod budowę stacji paliw z przeznaczeniem na zaopatrzenie w paliwa własnego taboru samochodowego. W 1983 roku RSTW w P. zakończyła prace na w/w działce polegające na wybudowaniu budynków i infrastruktury stacji paliw. Od 1984 do 1988 roku część działki o nr 494/5 o pow. 0,63 ha wnioskodawca na podstawie zawartej umowy wydzierżawił Spółdzielni Inwalidów ,,Z.” w P. Następnie w 1988 roku RSTW w P. zrzekła się części działki nr 495/4 o pow. 0,63 ha na rzecz Spółdzielni Inwalidów ,,Z.” w P.. Decyzją z dnia 21 listopada 1988 roku Naczelnik Miasta P. orzekł o wygaśnięciu RSTW w P. użytkowania w/w terenu i oddaniu go w odpłatne użytkowanie Spółdzielni Inwalidów ,,Z.” w P. Na pozostałej części nieruchomości (działka nr 495/6 o pow. 0,3839 ha) wnioskodawca do 2000 roku prowadził we własnym zakresie działalność w postaci stacji paliw. Od 2000 roku do 2016 roku przedmiotowa nieruchomość była wydzierżawiana kolejnym dzierżawcom-osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą - okresy dzierżawy: I - lata 2000-2004, II - lata 2004-2012, III - lata 2012-2015, IV- 01. 2016 - 03. 2016, V- 03. 2016 - 08. 2016. Od września 2016 roku do chwili obecnej stacja paliw nie jest przez nikogo wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskiem z dnia 8 maja 2017 roku Wnioskodawca zwrócił się do właściciela działki nr 495/6 o pow. 0,3839 ha położonej w P. przy ulicy G., Gminy Miejskiej P. z prośbą o rozważenie możliwości sprzedaży prawa własności w/w działki na rzecz użytkownika Rejonowej Spółdzielni Transportu Wiejskiego w P. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku i nabycia prawa własności działki Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości wraz z budynkami i wyposażeniem osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Zaznaczyć należy, iż stacja paliw będąca w użytkowaniu Wnioskodawcy nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług) w związku z powyższym przy planowanej transakcji nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Obecnie na działce nr 495/6 znajduje się zorganizowana stacja paliw tj. budynek magazynowy stacji paliw, wiata metalowa (trwale z gruntem związana), betonowe płyty którymi wyłożony jest plac stacji paliw, ogrodzenie stacji paliw, zbiornik paliw z urządzeniami, zbiornik paliw 50 m³, zbiornik paliw 10 m³, dystrybutory, odwodnienie stacji paliw, stacja LPG, separator koalescencyjny, urządzenie do elektronicznego pomiaru paliwa.

W 2000 roku pierwszy dzierżawca dokonał modernizacji stacji paliw celem przystosowania jej do ówczesnych wymogów. Koszty modernizacji w pełni pokrył dzierżawca.

W 2009 roku Wnioskodawca dokonał modernizacji budynków stacji paliw poprzez wymianę stolarki okiennej i drzwi. Poniesione nakłady modernizacyjne przekroczyły 30% wartości początkowej budynku (około 34%). Następnie prace modernizacyjne były przeprowadzane w latach 2012 (modernizacja zbiornika paliw, zakup urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa), 2013 (zakup stacji LPG), 2015 (zakup separatora koalescencyjnego) od których podatnik odliczył podatek naliczony. Poczynione nakłady modernizacyjne stanowiły ulepszenie środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki na ulepszenie Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wskazał co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż od dnia 15 czerwca 2017 roku Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy stacji paliw posadowionej na będącej w jego użytkowaniu działce nr 495/6 w P. będącej przedmiotem wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 maja 2017 roku. Przedmiotowa umowa dzierżawy stacji paliw została zawarta na czas określony z możliwością jej dalszego przedłużenia.

Odnosząc się do żądanych w w/w wezwaniu wyjaśnień Wnioskodawca sporządził graficzną odpowiedź kierując się przy jej opracowaniu wskazaniami i sugestiami organu podatkowego (załącznik nr 1 do niniejszego pisma).

W zakresie odpowiedzi na pytania z punktu 4 i 5 wezwania Wnioskodawca wskazał daty zakończenia prac modernizacyjnych (ulepszeń) oraz pierwszego zajęcia (używania) obiektów poprzez daty otrzymanych faktur za w/w prace modernizacyjne. Wnioskodawca podniósł, iż wskazane ulepszenia obiektów (m.in. budynku magazynowego, zbiornika paliw 20 m³) były przeprowadzane w trakcie trwania umów dzierżawy. Po dokonaniu w/w prac obiekty te były od razu przekazywane dzierżawcom do użytkowania (używania). Poczynione nakłady modernizacyjne stanowiły ulepszenie środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki na ulepszenie Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. Poniesione nakłady modernizacyjne dotyczyły: budynku stacji paliw (bez gruntu) - około 33%, zbiornika paliw 20 m³ z urządzeniami - około 89%. Zakupiony został również sprzęt i urządzenia techniczne niezbędne do prowadzenia działalności (stacja LPG, separator koalescencyjny) od których również odliczono podatek.

Stacja paliw (działka nr 495/6 o pow. 0,3839 ha) obejmuje budynki, budowle oraz ruchomości:

Budynki art. 3 pkt 2 prawa budowlanego:

Budynek stacji paliw (magazynowy i obsługi klientów) o pow. 76,8 m2 (towar zakwalifikowany jako budynek na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy).

Ad. 1, 2

Wnioskodawca zakończył prace związane z budową budynku stacji paliw w 1983 roku (miesiące maj-czerwiec). Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Po ulepszeniu budynku (przeprowadzonych pracach modernizacyjnych) pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło (czynność opodatkowana odnosząca się do tego budynku) w dniu 31.01.2009 roku.

Ad. 4

Wnioskodawca w 2009 roku dokonał modernizacji budynku stacji paliw poprzez wymianę stolarki okiennej i drzwi. Wydatki Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. Poniesione nakłady modernizacyjne były wyższe niż 30% wartości początkowej budynku. Prace modernizacyjne zostały zakończone w dniu 30.01.2009 roku (faktura VAT).

Ad. 5

Ww. obiekt w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat.

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7

Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

30.03.2000-31.07.2004,
30.07.2004-31.12.2011,
02.01.2012-31.12.2015
02.01.2016-08.03.2016,
09.03.2016-31.08.2016,
15.06.2017-nadal

Wiata metalowa (towar zakwalifikowany jako budynek na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy).

Ad. 1, 2

Wnioskodawca zakończył prace związane z budową wiaty metalowej trwale z gruntem związanej w 1983 roku (miesiące maj-czerwiec). Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r.

Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektu nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (Wnioskodawcę) używania obiektu na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku (brak możliwości wskazania dokładnej daty).

Ad. 4, 5

Od czasu zakończenia budowy wiaty metalowej Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7

Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

30.03.2000-31.07.2004,
30.07.2004-31.12.2011,
02.01.2012-31.12.2015

Budowle art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego

Plac betonowy na stacji paliw (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy).

Ad. 1, 2

Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw w 1983 roku (miesiące maj-czerwiec). W tym roku też zostały zakończone prace polegające na utwardzaniu placu stacji paliw betonowymi płytami. Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektu nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (wnioskodawcę) używania obiektu na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku (brak możliwości wskazania dokładnej daty).

Ad. 4, 5

Od czasu zakończenia utwardzenia placu stacji paliw betonowymi płytami Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7

Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

30.03.2000-31.07.2004,
30.07.2004-31.12.2011,
02.01.2012-31.12.2015
02.01.2016-08.03.2016,
9.03.2016-31.08.2016,
15.06.2017-nadal

Ogrodzenie stacji paliw (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy.

Ad. 1, 2

Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw wraz z ogrodzeniem w 1983 roku (miesiące maj-czerwiec). Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Ad. 4, 5

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7

Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

30.03.2000-31.07.2004,
30.07.2004-31.12.2011,
02.01.2012-31.12.2015
02.01.2016-08.03.2016,
9.03.2016-31.08.2016,
15.06.2017-nadal

Zbiornik paliw 20 m³ z urządzeniami (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy).

Ad. 1, 2

Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw (w tym ww. obiektu), posadowionej na działce nr 495/6 w 1983 roku (miesiące maj-czerwiec). Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Po ulepszeniu zbiornika (przeprowadzonych pracach modernizacyjnych) pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło (czynność opodatkowana odnosząca się do tego budynku) w dniu 04.09.2012 roku.

Ad. 4

Wnioskodawca w 2012 roku dokonał modernizacji zbiornika. Wydatki Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. Poniesione nakłady modernizacyjne były wyższe niż 30% wartości początkowej obiektu. Prace modernizacyjne trwały od lipca do września 2012 roku i zostały zakończone w dniu 03.09.2012 roku (faktura VAT).

Ad. 5

Ww. obiekt w stanie ulepszonym nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7

Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

30.03.2000-31.07.2004,
30.07.2004-31.12.2011,
02.01.2012-31.12.2015
02.01.2016-08.03.2016,
9.03.2016-31.08.2016,
15.06.2017-nadal

Zbiornik paliw 50 m³ (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy).

Ad. 1, 2

Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw (w tym ww. obiektu) w 1983 roku (miesiące maj-czerwiec). Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Ad. 4, 5

Od czasu zakończenia budowy zbiornika paliw Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7

Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

30.03.2000-31.07.2004,
30.07.2004-31.12.2011,
02.01.2012-31.12.2015
02.01.2016-08.03.2016,
9.03.2016-31.08.2016,
15.06.2017-nadal

Zbiornik paliw 10 m³ (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy)

Ad. 1, 2

Ad. 3

Ad. 4, 5

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7 Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy.

Separator koalescencyjny (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy.

Ad. 1, 2

30.06.2015 rok (faktura VAT) - zakup separatora koalescencyjnego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wydatki Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ad. 3

Po zakupie separatora koalescencyjnego (przeprowadzonych pracach montażowych, które trwały od lipca do 21 sierpnia 2015 roku pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło (czynność opodatkowana odnosząca się do tego obiektu) w dniu 22.08.2015 roku.

Ad. 4, 5

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7

Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

III 02.01.2012-31.12.2015

IV 02.01.2016-08.03.2016,

V 09.03.2016-31.08.2016,

VI 15.06.2017-nadal

Urządzenie do elektronicznego pomiaru paliwa (urządzenie techniczne)

Ad. 6 Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

III lata 02.01.2012-31.12.2015

IV 02.01.2016-08.03.2016,

V 09.03.2016-31.08.2016,

VI 15.06.2017-nadal

Ad. 8

01.10.2012 rok – zakup urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wydatki Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ad. 9

Ww. ruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zbycie wszystkich składników przedsiębiorstwa wchodzących w skład stacji paliw będzie podlegało opodatkowaniu stawką 23% VAT, czy też niektóre będą zwolnione z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

A w szczególności:

Jaką zastosować stawkę podatku od towarów i usług przy sprzedaży gruntu wraz ze zorganizowaną stacją paliw, tj. gruntu, budynku magazynowego, wiaty metalowej, płyt betonowych którymi jest wyłożony plac stacji paliw, ogrodzenia, odwodnienia stacji paliw?
Jaką zastosować stawkę podatku przy sprzedaży ruchomości, tj. zbiorników paliw 50 m³, 10 m³, dystrybutorów?
Jaką zastosować stawkę podatku przy sprzedaży ruchomości, sprzętu technicznego zakupionego na podstawie faktur VAT, który do tej pory jest amortyzowany tj. zbiornika paliw z urządzeniami, stacji LPG, separatora koalescencyjnego, urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa - sprzedaż opisanej nieruchomości zabudowanej budynkiem stacji paliw wraz z gruntem, wiatą, zbiornikami paliw, dystrybutorami i używanym wyposażeniem technicznym powinna być opodatkowana 23% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw obejmująca budynki, budowle oraz ruchomości:

jest prawidłowe w zakresie dostawy: zbiornika paliw 20 m³ wraz z urządzaniami oraz urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa;
jest nieprawidłowe w zakresie dostawy: budynku stacji paliw wraz z gruntem (magazynowy i obsługi klienta), wiaty metalowej trwale z gruntem związanej, placu betonowego stacji paliw, ogrodzenia stacji paliw, zbiornika paliw 50 m³, zbiornika paliw 10 m³, separatora koalescencyjnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości zabudowanej stacją paliw. Wnioskodawca zaznaczył, że stacja paliw będąca w jego użytkowaniu nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Stacja paliw (działka nr 495/6 o pow. 0,3839 ha) obejmuje budynki, budowle oraz ruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia stawki podatku dla dostawy budynków, budowli oraz ruchomości wchodzących w skład stacji paliw.

O zastosowaniu właściwej stawki podatku dla dostawy budynków, budowli oraz ruchomości wchodzących w skład stacji paliw każdorazowo będzie przesądzał całokształt okoliczności faktycznych i prawnych w odniesieniu do każdego składnika osobno.

W świetle cytowanych wyżej przepisów należy więc przyjąć, że „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – po jego wybudowaniu – należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać budynek stacji paliw wraz z gruntem (magazynowy i obsługi klientów) o pow. 76,8 m2 został zakwalifikowany jako budynek na podstawie klasyfikacji środków trwałych. Wnioskodawca zakończył prace związane z budową budynku stacji paliw w 1983 roku. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca w 2009 roku dokonał modernizacji budynku stacji paliw. Poniesione nakłady modernizacyjne były wyższe niż 30% wartości początkowej budynku. Po ulepszeniu budynku (przeprowadzonych pracach modernizacyjnych) pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło (czynność opodatkowana odnosząca się do tego budynku) w dniu 31.01.2009 roku. Ww. obiekt w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż budynku stacji paliw (magazynowy i obsługi klientów) będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nakłady modernizacyjne były wyższe niż 30% wartości początkowej budynku, jednakże budynek po ulepszeniu był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat.

W związku z powyższym – przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy – zwolniony od podatku będzie również gruntu, na którym posadowiony jest budynek stacji paliw (magazynowy i obsługi).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać też wiatę metalową trwale z gruntem związaną (towar zakwalifikowany jako budynek na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy). Wnioskodawca zakończył prace związane z budową wiaty metalowej trwale z gruntem związanej w 1983 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektu nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (Wnioskodawcę) używania obiektu na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku. Od czasu zakończenia budowy wiaty metalowej Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu. Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż wiaty metalowej będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż tego budynku nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia bowiem od 1983r. budynek był wykorzystywany na potrzeby własnej działalności, a jednocześnie nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym – przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy – zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiony jest budynek – wiata metalowa.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać plac betonowy na stacji paliw (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy). Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw w 1983 roku. W tym roku też zostały zakończone prace polegające na utwardzaniu placu stacji paliw betonowymi płytami. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Od czasu zakończenia utwardzenia placu stacji paliw betonowymi płytami Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu. Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż placu betonowego będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż tej budowli nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, bowiem od 1983r. budowla była wykorzystywana na potrzeby własnej działalności gospodarczej, a ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym – przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy – zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiona jest budowla – plac betonowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać także ogrodzenie stacji paliw (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy. Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw wraz z ogrodzeniem w 1983 roku. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektu nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (Wnioskodawcę) używania obiektu na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku. Od czasu zakończenia budowy ww. ogrodzenia Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu. Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż ogrodzenia stacji paliw będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż tej budowli nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, bowiem od 1983r. budowla była wykorzystywana na potrzeby własnej działalności, a ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym – przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy – zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiona jest budowla – ogrodzenie stacji paliw.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać również zbiornik paliw 20 m³ z urządzeniami (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy). Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw (w tym ww. obiektu), posadowionej na działce nr 495/6 w 1983 roku. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Po ulepszeniu zbiornika (przeprowadzonych pracach modernizacyjnych) pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło (czynność opodatkowana odnosząca się do tego budynku) w dniu 04.09.2012 roku. Ww. obiekt w stanie ulepszonym nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ponadto w opisie sprawy wyjaśniono, że wskazane ulepszenia obiektów (m.in. budynku magazynowego, zbiornika paliw 20 m³) były przeprowadzane w trakcie trwania umów dzierżawy. Po dokonaniu w/w prac obiekty te były od razu przekazywane dzierżawcom do użytkowania (używania). Poczynione nakłady modernizacyjne stanowiły ulepszenie środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Poniesione nakłady modernizacyjne dotyczyły: budynku stacji paliw (bez gruntu) - około 33%, zbiornika paliw 20 m³ z urządzeniami - około 89%. Zakupiony został również sprzęt i urządzenia techniczne niezbędne do prowadzenia działalności (stacja LPG, separator koalescencyjny) od których również odliczono podatek.

Należy zauważyć, że dostawa budowli - zbiornika paliw 20 m³ z urządzeniami - nie spełnia przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Należy zauważyć, że w przypadku gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Po dokonaniu analizy opisanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma również możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dostawy zbiornika paliw 20 m³ z urządzeniami na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca w 2012 roku dokonał modernizacji zbiornika. Poniesione nakłady modernizacyjne były wyższe niż 30% wartości początkowej obiektu. Ponadto jak wyjaśnił Wnioskodawca ww. obiekt w stanie ulepszonym nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wobec powyższego dla dostawy zbiornika paliw 20 m³ z urządzeniami Wnioskodawca winien zastosować stawkę podstawową - 23% VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu, na którym posadowiona jest ww. budowla również będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23% VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać też zbiornik paliw 50 m³ (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy). Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw (w tym ww. obiektu) w 1983 roku. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektu nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (Wnioskodawcę) używania obiektu na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku. Od czasu zakończenia budowy zbiornika paliw Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu. Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż zbiornika paliw 50 m³ będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż tej budowli nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, bowiem od 1983r. budowla była wykorzystywana na potrzeby własnej działalności gospodarczej, a ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym, przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy, zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiona jest budowla – zbiornika paliw 50 m³.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać zbiornik paliw 10 m³ (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT).

Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw (w tym ww. obiektu) w 1983 roku. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektu nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (wnioskodawcę) używania obiektu na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku. Od czasu zakończenia budowy zbiornika paliw Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż zbiornika paliw 10 m³ będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż tej budowli nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, bowiem od 1983r. budowla była wykorzystywana na potrzeby własnej działalności, a ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym, przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy, zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiona jest budowla – zbiornika paliw 10 m³.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać Separator koalescencyjny (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT).

Wnioskodawca 30.06.2015 rok (faktura VAT) dokonał zakupu separatora koalescencyjnego. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Po zakupie separatora koalescencyjnego (przeprowadzonych pracach montażowych, które trwały od lipca do 21 sierpnia 2015 roku pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło (czynność opodatkowana odnosząca się do tego obiektu) w dniu 22.08.2015 roku.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż separatora koalescencyjnego może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy dostawa tej budowli nastąpi po dniu 22 sierpnia 2017r. ponieważ po tym dniu będzie spełniona przesłanka dotycząca upływu dwóch lat od dnia oddania budowli do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym, przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy, zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiona jest budowla – Separator koalescencyjny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać urządzenie do elektronicznego pomiaru paliwa (urządzenie techniczne). Wnioskodawca 1.10.2012 roku dokonał zakupu urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa. Obiekt był przedmiotem umów dzierżawy. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ww. ruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Na możliwość zastosowania zwolnienia od podatku wskazuje także art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do zwolnienia od podatku przysługuje wówczas, gdy łącznie są spełnione przesłanki w nim określone, a mianowicie:

towar mający być przedmiotem dostawy służył wyłącznie wykonywaniu czynności zwolnionych od podatku,
przy nabyciu towaru nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są dwa warunki. Jeden z tych warunków to fakt, że z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów dokonującemu ich dostawy nie mogło przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dodatkowo jednak konieczne jest, aby przedmiotem dostawy były towary wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku (warunek ten dotyczy całego okresu posiadania towaru, a w zasadzie – całego okresu posiadania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel).

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy stwierdzić, że skoro urządzenie do elektronicznego pomiaru paliwa (urządzenie techniczne) zakupione przez Wnioskodawcę nie było wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowego urządzenia, to należy uznać, że Wnioskodawca sprzedając urządzenie do elektronicznego pomiaru paliwa, nie może skorzystać ze zwolnienia opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego dla dostawy urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa Wnioskodawca winien zastosować stawkę podstawową - 23% VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja rozstrzyga w zakresie stawki podatku dla dostawy: zbiornika paliw 20 m³ wraz z urządzaniami, urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa, budynku stacji paliw wraz z gruntem (magazynowy i obsługi klienta), wiaty metalowej trwale z gruntem związanej, placu betonowego stacji paliw, ogrodzenia stacji paliw, zbiornika paliw 50 m³, zbiornika paliw 10 m³, separatora koalescencyjnego, natomiast w zakresie stawki podatku dla dostawy: odwodnienia stacji paliw, dystrybutorów, stacji LPG zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin