2017.10.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.330.2017.2.DC
z 5 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Termomodernizacja budynków użyteczności publicznej (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Termomodernizacja budynków użyteczności publicznej (…)”.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto (dalej „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem VAT.

Miasto wystąpiło z wnioskiem o dofinansowanie realizacji projektu pn. „Termomodernizacja budynków użyteczności publicznej (…)”.

Przedmiotowe nieruchomości stanowią własność Wnioskodawcy.

Budynek przy ul. „a” w całości przeznaczony jest na potrzeby administracji publicznej oraz opieki społecznej i socjalnej. Wszystkie pomieszczenia budynku użytkowane są na podstawie umów użyczenia, oddających lokale w bezpłatne użytkowanie gminnym jednostkom budżetowym.

Cześć budynku położonego przy ul. „b” stanowią lokale użytkowe, wobec czego – dla celów realizacji wskazanego powyżej projektu – został dokonany podział kosztów planowanej inwestycji wg powierzchni. Wszystkie koszty związane z modernizacją budynku zostały podzielone w stosunku:

36,70% – jako koszty kwalifikowane (w tej części pomieszczenia budynku użytkowane są na podstawie umów użyczenia, oddających lokale w bezpłatne użytkowanie),
63,30% jako koszty niekwalifikowane (w tej części – pomieszczenia budynku są przeznaczone pod najem).

Podział ten – na potrzeby wniosku o dofinansowanie – został dokonany w stosunku do każdego wydatku związanego z modernizacją budynku przy ul. „b”.

Budynek przy ul. „c” w całości przeznaczony jest na potrzeby administracji publicznej. Wszystkie pomieszczenia budynku przekazane są do użytkowania nieodpłatnie na podstawie umów użyczenia.

W ramach projektu przewiduje się wykonanie usprawnień termomodernizacyjnych, efektem których będzie zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło.

Dla nieruchomości zlokalizowanej przy ul. „a” pierwsze wydatki inwestycyjne zostały poniesione w 2015 r. i 2016 r. (dokumentacja). Wartość faktur dokumentujących dotychczas poczynione wydatki obejmowała całość budynku. Wnioskodawca nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tychże wydatków.

W przypadku nieruchomości położonej przy ul. „b” pierwsze wydatki inwestycyjne były ponoszone w 2015 r. i 2016 r. (dokumentacja). Wartość poczynionych dotychczas wydatków obejmuje całość budynku – wykonawcy nie wyodrębniali kwot dotyczących powierzchni najmowanych i udostępnianych nieodpłatnie. Wnioskodawca nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tychże wydatków. Kolejne faktury dotyczące lokalizacji przy ul. „b” 1 będą zawierać wyszczególnienie wartości wydatków inwestycyjnych przypadających odpowiednio na: powierzchnie najmowane i udostępniane nieodpłatnie.

Dla nieruchomości zlokalizowanej przy ul. „c” 9 wydatki inwestycyjne były poniesione w 2015 r. i 2016 r. (dokumentacja). Wartość poczynionych wydatków obejmuje całość budynku. Wnioskodawca nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tychże wydatków.

Beneficjentem projektu jest Wnioskodawca – Miasto, które na podstawie pełnomocnictwa z dnia 26 czerwca 2015 r. powierzyło spółce miejskiej, w której posiada 100% udziałów (MPGM) realizację określonych czynności w ramach przedmiotowego projektu. Pełnomocnictwo przewidywało między innymi zawieranie przez MPGM z wykonawcami umów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy oraz refakturowanie na Wnioskodawcę kosztów wynikających z tychże umów.

Zgodnie z pełnomocnictwem, w 2015 r., po zawarciu umów pomiędzy MPGM, a wykonawcami zewnętrznymi, opracowane zostały dokumentacje techniczne, których koszt został wstępnie pokryty przez MPGM (MPGM dokonał zapłaty wykonawcom), a następnie odsprzedany w tej samej wartości wnioskodawcy (refakturowany), po czym Miasto dokonało zapłaty spółce MPGM kwot wynikających z refaktur.

W 2017 r. (dnia 31 marca 2017 r.) wprowadzono zmianę do wskazanego wyżej pełnomocnictwa, która przewiduje zawieranie z wykonawcami umów, gdzie zamawiającym jest Miasto, w imieniu i na rzecz którego działa MPGM.

W związku z powyższym wszystkie kolejne umowy w ramach projektu są obecnie zawierane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, a tym samym faktury są wystawiane na Miasto (jako na nabywcę); miasto dokonuje zapłaty bezpośrednio wykonawcom.

Taki sposób rozliczania będzie stosowany do końca realizacji projektu. Jednocześnie należy podkreślić, że – niezależnie od sposobu przepływu środków w ramach projektu – wszystkie koszty były i są ponoszone przez Wnioskodawcę – Miasto, czyli beneficjenta projektu.

Wydatki inwestycyjne są zaplanowane w uchwale budżetowej Miasta oraz ujęte w wieloletniej prognozie finansowej, a jednostką realizującą te wydatki jest jednostka Urząd Miasta. Prewspółczynnik wyliczony dla jednostki Urząd Miasta na 2016 r. wynosi 31%.

W odpowiedzi z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jest miastem na prawach powiatu. Zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.) miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Miasta, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), który stanowi, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, a w szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.
Nabyte w latach 2015-2017, w ramach realizacji projektu, towary i usługi dotyczące nieruchomości zlokalizowanych przy ul. „a” oraz przy ul. „c”, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej – wszystkie pomieszczenia wskazanych obiektów użytkowane są na podstawie umów użyczenia, oddających lokale w bezpłatne użytkowanie gminnym jednostkom budżetowym, na potrzeby administracji publicznej oraz opieki społecznej i socjalnej.
W przypadku nieruchomości położonej przy ul. „b”, nabyte w latach 2015-2017, w ramach realizacji projektu, towary i usługi będą wykorzystywane zarówno do czynności mieszczących się w zakresie działalności gospodarczej (jednak wyłącznie czynności opodatkowanych, nie zaś do czynności zwolnionych), jak i do czynności pozostających poza zakresem działalności gospodarczej.
Cześć budynku położonego przy ul. „b”stanowią lokale użytkowe (niemieszkalne) przeznaczone pod najem, a część budynku jest nieodpłatnie użyczana, wobec czego dla celów realizacji projektu – został dokonany podział kosztów planowanej inwestycji według kryterium powierzchniowego. Wszystkie koszty związane z modernizacją budynku zostały podzielone w stosunku:
- 36,70% – jako koszty kwalifikowane (w tej części pomieszczenia budynku użytkowane są na podstawie umów użyczenia, oddających lokale w bezpłatne użytkowanie instytucji kultury oraz stowarzyszeniu),
- 63,30% – jako koszty niekwalifikowane (w tej części – pomieszczenia budynku są przeznaczone pod najem – czynności opodatkowane, niepodlegające zwolnieniu).
Podział ten na potrzeby wniosku o dofinansowanie – został dokonany przez Wnioskodawcę w stosunku do każdego wydatku związanego z modernizacją budynku przy ul. „b”. W latach 2015-2016 wykonawcy nie wyodrębniali w fakturach dokumentujących ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki inwestycyjne, kwot dotyczących powierzchni wykorzystywanych dla celów działalności gospodarczej oraz powierzchni wykorzystywanej do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu. Wnioskodawca – na cele rozliczenia projektu – dokonał rozliczenia wydatków według opisanego wyżej kryterium powierzchniowego.
Kolejne faktury (od 2017 r.) dotyczące lokalizacji przy ul. „b” 1 będą zawierać wyszczególnienie wartości wydatków inwestycyjnych (skalkulowanych według kryterium powierzchniowego) przypadających odpowiednio na:
- powierzchnie najmowane (podlegające opodatkowaniu z tytułu zawartych umów najmu lokali użytkowych) i
- powierzchnie udostępniane nieodpłatnie (niepodlegające opodatkowaniu).
Wydatki inwestycyjne dotyczące nieruchomości objętych przedmiotowym wnioskiem stanowią ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, o których mowa w art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miastu przysługuje prawo do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu opisanego w części G niniejszego wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie nieruchomości położonych przy ul. „a” oraz przy ul. „c” Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją inwestycji wskazanej w części G niniejszego wniosku (zarówno już poniesionych, jak i planowanych), ponieważ nieruchomości te nie są przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W zakresie nieruchomości położonej przy ul. „b” Miastu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją inwestycji wskazanej w części G niniejszego wniosku (zarówno już poniesionych, jak i planowanych), jednakże jest to prawo częściowe:

dla wydatków poniesionych w roku 2015 prawo dotyczy wyłącznie wydatków poczynionych na część nieruchomości przeznaczonej pod najem (63,30% łącznej powierzchni budynku), a stanowiącej we wniosku o dofinansowanie projektu koszty niekwalifikowalne, co oznacza, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 63,30% wartości podatku naliczonego w fakturach dokumentujących dokonane wydatki inwestycyjne,
dla wydatków poniesionych w roku 2016 Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wartości wyznaczonej przez prewspółczynnik stosowany przez Urząd Miasta,
natomiast w przypadku kolejnych faktur, które będą zawierać wyszczególnienie wartości wydatków inwestycyjnych przypadających odpowiednio na: powierzchnie najmowane i udostępniane nieodpłatnie, Wnioskodawca odliczy podatek naliczony dotyczący modernizacji powierzchni przeznaczonych pod najem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy na obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. przepis art. 86 ust. 7b ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r., w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Cytowany wyżej przepis regulował sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja miała zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności. Obejmowała ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy była wykorzystywana zarówno na cele związane z działalnością, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników, czyli cele niezwiązane z czynnościami opodatkowanymi.

Powyższy przepis art. 86 ust. 7b ustawy, wprowadził szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości i nakładał obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to miało charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości – rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. – w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3–10, zastosowaną przy odliczeniu.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 605) – zwanej dalej ustawą nowelizującą – do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem.

Rozporządzenie to określa, w przypadku niektórych podatników, sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),
samorządowej jednostki budżetowej,
samorządowego zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Powyższe rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie należy wskazać, że stosownie art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z kolei art. 88 ust. 3a ustawy zawiera ograniczenia w skorzystaniu z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zatem w myśl ww. przepisu nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powyższych unormowań wynika, że wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), w miastach powyżej 100 000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Dotyczy to również miast, w których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prezydent miasta był organem wykonawczo-zarządzającym.

Natomiast stosownie do treści art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.), prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100 000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Na podstawie art. 92 ust. 2 cyt. ustawy, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym Gmina, wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Realizacja zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że realizacja zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te – co do zasady – w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. W przypadku natomiast zakupów dokonanych do końca 2015 r. związanych z Projektem zastosowanie znajdzie przepis art. 86 ust. 7b ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie realizacji projektu obejmującego m.in. budynki przy ul. ”a” i ul. „c”.

Przedmiotowe nieruchomości stanowią własność Wnioskodawcy.

Dla nieruchomości zlokalizowanej przy ul. „c” wydatki inwestycyjne były poniesione w 2015 r, i 2016 r. (dokumentacja). Wartość poczynionych wydatków obejmuje całość budynku. Wnioskodawca nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tychże wydatków

Nabyte w tatach 2015-2017, w ramach realizacji projektu, towary i usługi dotyczące nieruchomości zlokalizowanych przy ul. „a” oraz przy ul. „c”, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej – wszystkie pomieszczenia wskazanych obiektów użytkowane są na podstawie umów użyczenia, oddających lokale w bezpłatne użytkowanie gminnym jednostkom budżetowym, na potrzeby administracji publicznej oraz opieki społecznej i socjalnej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedmiotowej sprawy w kontekście obowiązujących przepisów pozwala stwierdzić, że w przypadku inwestycji polegającej na termomodernizacji budynków położonych przy ul. ”a” i ul. „c”, Wnioskodawca w latach 2015-2017 nabywał/nabywa towary i usługi, które będą wykorzystywane wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (będących poza zakresem działalności gospodarczej). Tym samym w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tj. nabywając towary i usługi nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

W związku z realizacją projektu w przypadku wydatków ponoszonych w latach 2015-2017, dotyczących budynków położonych przy ul. „a” i ul. „c” Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją inwestycji będą służyły wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odrębnie natomiast należy rozpatrzyć prawo Wnioskodawcy do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu w części obejmującej termomodernizację budynku położonego przy ul. „b”.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że cześć budynku położonego przy ul. „b” stanowią lokale użytkowe (niemieszkalne) przeznaczone pod najem, a część budynku jest nieodpłatnie użyczana, wobec czego dla celów realizacji projektu – został dokonany podział kosztów planowanej inwestycji według kryterium powierzchniowego. Wszystkie koszty związane z modernizacją budynku zostały podzielone w stosunku:

36,70% – jako koszty kwalifikowane (w tej części pomieszczenia budynku użytkowane są na podstawie umów użyczenia, oddających lokale w bezpłatne użytkowanie instytucji kultury oraz stowarzyszeniu),
63,30% – jako koszty niekwalifikowane (w tej części – pomieszczenia budynku są przeznaczone pod najem – czynności opodatkowane, niepodlegające zwolnieniu).

Podział ten na potrzeby wniosku o dofinansowanie – został dokonany przez Wnioskodawcę w stosunku do każdego wydatku związanego z modernizacją budynku przy ul. „b”. W latach 2015-2016 wykonawcy nie wyodrębniali w fakturach dokumentujących ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki inwestycyjne, kwot dotyczących powierzchni wykorzystywanych dla celów działalności gospodarczej oraz powierzchni wykorzystywanej do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W przypadku nieruchomości położonej przy ul. „b”, nabyte w tatach 2015-2017, w ramach realizacji projektu, towary i usługi będą wykorzystywane zarówno do czynności mieszczących się w zakresie działalności gospodarczej (jednak wyłącznie czynności opodatkowanych, nie zaś do czynności zwolnionych), jak i do czynności pozostających poza zakresem działalności gospodarczej.

Kolejne faktury (od 2017 r.) dotyczące lokalizacji przy ul. „b” będą zawierać wyszczególnienie wartości wydatków inwestycyjnych (skalkulowanych według kryterium powierzchniowego) przypadających odpowiednio na powierzchnie najmowane (podlegające opodatkowaniu) i powierzchnie udostępniane nieodpłatnie (niepodlegające opodatkowaniu).

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie, wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do doliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak już wskazano, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności, na tle powołanych przepisów należy stwierdzić, że w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy tj. wydatki inwestycyjne (dokumentacja) dokonanych w 2015 r. – rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku VAT od tych wydatków, należy uwzględnić unormowania zawarte w art. 86 ust. 7b ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., który wprowadza szczególny tryb odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością, a podatnik nie jest w stanie przyporządkować nakładów na jej wytworzenie w całości do działalności gospodarczej.

Wobec powyższego skoro wydatki inwestycyjne (dokumentacja) będą przez Miasto wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu, to Miasto będzie miało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków na podstawie udziału procentowego w jakim wydatki te będą wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Miasto działalności gospodarczej, stosownie do przepisów art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.).

Zauważyć również należy, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego, związanej z czynnościami opodatkowanymi, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Jednocześnie należy podkreślić, że podatnik podatku VAT ma prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem otrzymania faktury, wystawionej zgodnie z przepisami prawa.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego dotyczącego wydatków inwestycyjnych (dokumentacja) dokonywanych do dnia 31 grudnia 2015 r., jest prawidłowe.

Natomiast odnośnie zakupów związanych zarówno z działalnością gospodarczą jak i niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, których Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować wyłącznie do działalności gospodarczej, dokonywanych w związku z realizacją przedmiotowego projektu po dniu 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych (po 1 stycznia 2016 r.) towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

Powołane bowiem przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają zastosowanie wyłącznie do sytuacji – jak to ma miejsce w niniejszej sprawie – w której nabywane są towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Zatem odnośnie wydatków inwestycyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę po dniu 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) ustalonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego dotyczącego zakupów inwestycyjnych związanych zarówno z działalnością opodatkowaną jak i niepodlegającą opodatkowaniu, dokonywanych po 31 grudnia 2015 r., jest prawidłowe.

Nadmienia się w myśl cyt. wcześniej przepisu art. 90c ust. 1 ustawy, w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Dodatkowo należy zauważyć, że w myśl przepisu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605), przepis art. 90c ustawy wymienionej w art. 1 ma zastosowanie do towarów i usług nabytych od dnia 1 stycznia 2016 r.

Natomiast w art. 6 ust. 2 ww. ustawy wskazano, że w przypadku nakładów poniesionych przed dniem 1 stycznia 2016 r. na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, do których miał zastosowanie art. 90a ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, korekty kwoty podatku naliczonego w pozostałym jej okresie dokonuje się na zasadach określonych w art. 90c wymienionym w art. 1 ustawy nowelizującej.

Z kolei w przypadku wydatków (od 2017 r.) ponoszonych w związku z realizacją przedmiotowego projektu tj. wydatków związanych z termomodernizacją budynku przy ul. ”b” 1, wynika, że Wnioskodawca posiada faktury w których wyszczególniono wartości wydatków inwestycyjnych (skalkulowanych według kryterium powierzchniowego) przypadających odpowiednio na:

powierzchnie najmowane (czynności podlegające opodatkowaniu z tytułu zawartych umów najmu lokali użytkowych) i
powierzchnie udostępniane nieodpłatnie (czynności niepodlegające opodatkowaniu).

Zatem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy w związku z wydatkami poniesionymi od 2017 r., w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podsumowując, w związku z realizacją projektu pn. „Termomodernizacja budynków użyteczności publicznej (…)” w przypadku budynku położonego przy ul. „b”

w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych (dokumentacja), poniesionych przez Miasto do dnia 31 grudnia 2015 r. wykorzystywanych do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu, to Miasto będzie miało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków na podstawie udziału procentowego w jakim wydatki te będą wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Miasto działalności gospodarczej, stosownie do przepisów art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.).
w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych (dokumentacja), poniesionych przez Miasto po dniu 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca ma prawo do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) ustalonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.
w odniesieniu do wydatków, poniesionych przez Miasto od 2017 r. Wnioskodawca, stosownie do przepisów art. 86 ust. 1 ustawy, ma prawo do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że w niniejszej interpretacji indywidualnej nie dokonano oceny poprawności przypisania udziału procentowego, tj. zastosowanego klucza powierzchniowego, kosztów poniesionych w związku z realizacją inwestycji w budynku przy ul. ”b” do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto przedmiotem interpretacji nie była kwestia prawidłowości wystawienia faktur dokumentujących ww. koszy również nie podlegała rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin